เรื่อง เมียไร้ค่าที่(พวก)ผมคู่ควร (3P)

Episode

| 9 |

ศึกชิงเมียที่เริ่มต้นขึ้น

บ้านเอกลักษณ์สกุล

“ว่าไงครับไอ้หนุ่มหล่อ.. ติดต่อพี่สาวได้หรือยัง? นี่พี่รอนานแล้วนะ เฮ้อ.. เวลาของพี่เนี่ยเป็นเงินเป็นทองนะไอ้หนู เข้าใจไหม”

“อะเอ่อ.. ผมโทรตามพี่ขนมผิงแล้วครับ”

“แล้วเธอว่าไง?”

“พี่ขนมผิงบอกว่ากำลังจะกลับมาที่นี่ครับ”

พอได้ยินคำตอบที่ค่อนข้างพอใจก็ทำให้มาเฟียหนุ่มกระตุกยิ้ม เขาเบ้ปากเล็กน้อยพลางขยับเขยื้อนร่างกายช้าๆ ร่างหนาที่เคยนั่งอยู่บนโซฟาในห้องรับแขกเหลือบสายตามองไปโดยรอบ

ตอนนี้มีเพียงภาคภูมิที่เพิ่งกลับมาจากโรงเรียน ส่วนพ่อแม่ก็ออกไปทำธุระข้างนอกทั้งคู่ แม้จะเกษียณอายุงานแล้ว แต่พวกเขาก็ไม่ลืมที่จะสังสรรค์กับเพื่อนพ้อง

หากชายแปลกหน้าที่อ้างว่าเป็นรุ่นพี่ของขนมผิงฆ่าภาคภูมิตายในบ้าน ก็คง..ไม่มีใครรู้ เพราะน้องชายใสซื่อคนนี้ดันเปิดประตูให้ผู้ชายอันตรายอย่างเขาเข้ามาเอง

“น้องชื่ออะไรนะ”

“เอ่อ ผม.. ผมชื่อภาคภูมิครับ หรือจะเรียกผมว่าภูมิเฉยๆก็ได้”

น้องชายเอ่ยพลางก็ยืนตัวเกร็งด้วยความหวาดกลัว เขาจ้องมองใบหน้าโหดเหี้ยมของมังกรสลับไปมากับลูกน้อง ซึ่งสภาพที่เหลือก็ไม่ต่างอะไรจากเจ้านาย พวกเขามีหน้าตาโรคจิตกันทั้งแก๊ง

“น้องภูมิ.. หึๆ พี่ชื่อมังกรนะ ยินดีที่ได้รู้จักครับ”

มังกรกระตุกยิ้มอย่างมีเลศนัย ก่อนคำถามบางอย่างที่ซ่อนอยู่ในหัวจะถูกเอ่ยออกมา

“พี่ขอถามอะไรหน่อยสิ”

“ครับพี่มังกร?”

“แฟนเก่าของขนมผิงน่ะ ที่ชื่อว่าไอ้วาโยนั่น ตอนนี้มันได้มายุ่งกับพี่สาวภูมิหรือเปล่า”

“วาโย.. อ..ไอ้พี่จัญไรนั่นน่ะเหรอครับ!? ที่หน้าตากวนส้น-ีนหน่อยๆใช่ไหมครับ ถ้าเป็นไอ้นั่นน่ะมันไม่ได้มายุ่งกับพี่ผิงของผมแล้ว เพราะตั้งแต่ที่มันเลิกกับพี่สาวผม มันก็หายไปเลย”

ภาคภูมิอธิบายทุกอย่างด้วยสีหน้าจริงจัง เขายืนอยู่กลางห้องรับแขกด้วยท่าทีที่ไม่เกร็งเท่าเดิม สีหน้าของเขานั้นดูผ่อนคลายมากขึ้นอีกต่างหาก

“ดีมากภูมิ พี่ได้ยินแบบนี้แล้วก็สบายใจขึ้นมาหน่อย หึๆๆ”

“นี่แปลว่าพี่สุดหล่อแอบชอบพี่สาวของผมเหรอครับ”

ประโยคคำถามนี้ทำให้บรรยากาศภายในห้องเงียบกริบ ลูกน้องทั้งหลายของมังกรหันขวับมามองหน้ากันด้วยรอยยิ้ม เหมือนกับว่าพวกเขาก็อยากรู้คำตอบนี้มานานแล้ว

“ฮึ่ม.. ก็..”

แอ๊ดดดด

ตึกๆๆๆ!!!!

“ภูมิ!!! แฮ่กๆๆๆ ภูมิ!!! ภูมิอยู่ไหนน่ะ!!!”

ยังไม่ทันที่ความจริงจะเอ่ยออกมาจากปากของมาเฟียใหญ่ เสียงฝีเท้าดังๆก็โผล่พรวดเข้ามาภายในบ้าน ขนมผิงอยู่ในอาการวิตกกังวลเป็นอย่างมาก เธอรีบวิ่งหน้าตั้งเข้ามากลางบ้านแล้วตะโกนเรียกน้องชายด้วยความเป็นห่วง

“พี่ผิง!!”

“ภูมิ!”

พี่สาวคนสวยรีบวิ่งเข้าไปโอบกอดน้องชายแนบแน่น สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความโล่งใจที่เขาไม่เป็นอะไร ซึ่งภาพนี้ก็ถูกจ้องมองโดยมังกรที่นั่งอยู่ เขากระตุกยิ้มอย่างชอบใจในความรักที่ขนมผิงมีให้น้องชายคนเดียวของเธอ

ขนมผิงอุตส่าห์ละทิ้งงานการเพื่อกลับมาหาน้องชาย เธอโกหกสถาบันไปว่ามีเรื่องสำคัญของครอบครัวต้องรีบไปจัดการ ขนาดธาร์มที่อยากตามมาด้วยยังถูกปฏิเสธเลย

“ภูมิไม่เป็นอะไรใช่ไหม!? มีใครทำอะไรภูมิหรือเปล่า บอกพี่มาเดี๋ยวนี้เลยนะ”

“ม..ไม่สักหน่อยครับพี่ผิง”

“ใครจะไปกล้าทำอะไรน้องชายสุดที่รักของคุณขนมผิงได้ล่ะ ผมก็แค่แวะมาหาเฉยๆเอง”

เสียงทุ้มใหญ่ของมังกรเอ่ยแทรกขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม จังหวะนั้นเองที่ขนมผิงรีบหันขวับไปมองทางเจ้าของเสียง เธอก็เห็นว่ามีผู้ชายหน้าโหดนั่งอยู่กลางโซฟาในห้องรับแขก มีลูกน้องของเขายืนรายล้อมกันเหมือนอย่างเคย

“คุณมังกร.. กึ่ด.. นี่คุณเข้ามาทำบ้าอะไรในบ้านฉันไม่ทราบคะ? ใครอนุญาตให้คุณเข้ามา”

“ก็น้องชายคุณไงครับ น้องภูมิเป็นคนเปิดประตูให้ผมเข้ามาเองเลยนะ คุณจะโมโหขนาดนี้ทำไม”

คำอธิบายของมังกรทำให้ขนมผิงหันกลับมามองน้องตัวเอง เธอเคยสั่งสอนน้องชายแล้วว่าอย่าเปิดประตูให้คนแปลกหน้า

“เฮ้อ.. ซุบซิบๆๆ ก็ผมต้องเปิดสิครับ พี่เขากับลูกน้องน่ากลัวมากเลยอะพี่ผิง ขืนผมไม่เปิดก็คงจะโดนปืนยิงอัดหัวแน่”

ภาคภูมิกระซิบบอกด้วยสีหน้าซังกะตาย เขาแกะตัวออกจากอ้อมกอดของพี่สาวแล้วก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ มาถึงจุดนี้ก็คงจะพอเดาได้แล้วว่าไอ้พี่หน้าโหดคนนี้คงจะตามจีบพี่สาวเขาแหงๆ

“คุณมังกรมาทางไหนก็เชิญกลับไปทางนั้นเลยค่ะ บ้านฉันไม่ต้อนรับคุณ รีบออกไปก่อนที่ฉันจะแจ้งตำรวจเถอะนะคะ”

ขนมผิงเอ่ยเสียงแข็งกร้าว ท่าทีเย่อหยิ่งของเธอเดินตรงเข้ามาใกล้กับพ่อมาเฟียใหญ่ เธอใช้สายตาอำมหิตจ้องมองชายที่ยังไม่สะทกสะท้านอะไร ก่อนเสียงหัวเราะที่ทำให้ขนมผิงใจหล่นวูบจะดังออกมา

มังกรหยิบโทรศัพท์ขึ้นเพื่อกดอะไรบางอย่าง เพียงครู่เดียวเสียงต่อสายหาใครสักคนในแชทไลน์ก็ได้ดังขึ้น พร้อมกับหน้าจอที่เชื่อมต่อกล้องวิดีโอคอล..

“สวัสดีครับคุณพ่อ”

(อ้าว! สวัสดีมังกร! แล้วนี่ถึงบ้านพ่อหรือยังน่ะ)

กึก

แต่สิ่งที่ทำให้ขนมผิงยืนตาค้างอยู่ในตอนนี้ก็คือเสียงของพ่อเธอ มันดังออกมาจากโทรศัพท์ในมือของมังกร ก่อนใบหน้าที่เต็มไปด้วยความทะเล้นจะหันหน้าจอมาทางเธอ

“นี่ไงครับคุณพ่อ ผมอยู่ที่บ้านคุณพ่อกับขนมผิง และก็.. ภาคภูมิแล้วครับ ทุกคนต้อนรับผมดีมากๆเลย หึๆๆ ผมชอบมากเลยครับ”

จนกระทั่งความจริงนี้เริ่มเด่นชัดทีละสัดส่วน จากความแปลกประหลาดใจของขนมผิงที่หันไปจ้องมองใบหน้าของน้องชาย เธอก็เบิกตาโพลงเมื่อได้ยินประโยคของพ่อ

(ดีแล้วมังกร เอ้อ.. ยังไงก็เต็มที่เลยนะ พูดคุยอะไรกันให้เต็มที่ เพราะตอนนี้พ่อกับแม่กำลังมาปาร์ตี้กันที่บ้านเพื่อน ไหนพ่อขอคุยกับขนมผิงหน่อย)

“พ..พ่อ..”

พี่สาวของบ้านได้ยินดังนั้นจึงรีบวิ่งเข้าไปคว้าโทรศัพท์เข้ามาถือไว้ สีหน้าซีดเซียวจ้องมองไปยังพ่อแท้ๆที่ฉีกยิ้มกว้างบนจอ นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันแน่!? พ่อของเธอรู้จักกับคุณมังกรตั้งแต่เมื่อไหร่..

“นี่พ่อรู้จักกับคุณมังกรตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย รีบอธิบายมาเดี๋ยวนี้เลยนะคะ” ขนมผิงรีบปาคำถามที่เธออยากรู้มากที่สุด

(ก็ต้องรู้จักสิ! พ่อของมังกรเขาเป็นเพื่อนของพ่อเอง ฮะฮ่าๆๆ เราสองคนรู้จักกันในงานไก่ชนประจำปี)

“ก..ไก่ชนประจำปี?”

(ใช่ ครอบครัวของมังกรน่ะนามสกุลใหญ่มาก ไม่มีใครที่ไม่รู้จักเขาหรอกนะลูก อ้อ.. แล้วพ่อก็เพิ่งรู้มาด้วยว่ามังกรเขาสนใจลูกอยู่)

“ว่าไงนะคะ!!”

(ไม่ต้องตกใจหรอกลูก ฮ่าๆๆ เพราะตอนที่พ่อรู้พ่อก็ตกใจเหมือนกันแหล๊ะ! อึ่ก..) = เสียงคนที่เริ่มเมาประมาณ 70%

คำอธิบายนั้นกลับทำให้ขนมผิงยืนตัวแข็งทื่อเป็นหิน ใบหน้าสวยน่ารักเหวอไปชั่วขณะ แววตาของเธอเหลือบมองไปทางเจ้าของโทรศัพท์ที่นั่งอมยิ้มกรุ้มกริ่มอยู่

ขนมผิงก็รู้ว่าเขาสนใจในตัวเธอ แต่ไม่คิดเลยว่าเขาจะไปสารภาพกับพ่อของเธอแบบนี้ ให้ตายเถอะ!!

“ไหนพ่อบอกว่ายังไม่อยากให้หนูมีแฟนไงคะ ล..แล้วทำไม..”

(ก็ที่ผ่านมาแกยังเจอคนที่ไม่คู่ควรอยู่ไงล่ะ ถ้าเจอลูกเขยที่สมน้ำสมเนื้อ สามารถดูแลแกได้เนี่ย พ่อถึงจะยอมใจอ่อน ดูสิ! มังกรเขาก็ทั้งหล่อเหลา ฐานะทางบ้านก็ดี อ่อนโยน แถมยังใจดีอีกต่างหาก)

คำอธิบายนั้นก็ทำให้ขนมผิงหันไปเหลือบมองเจ้าตัวในทันที ซึ่งในตอนนี้เสียงทุ้มใหญ่ของพ่อที่ดังออกมาจากลำโพงก็ทำให้ทุกคนได้ยิน มังกรที่นั่งเขินจนหน้าแดงก็เริ่มเก๊กหล่ออย่างพึงพอใจกับคำพูดนั้น

“นี่พ่อเมาแล้วใช่ไหมคะ ถึงได้พูดอะไรที่มันไม่ใช่ความจริงออกมา” เธอกัดฟันโดยที่จ้องมองมังกรเขม็ง

ไอ้ประโยคที่ว่าอ่อนโยนแถมยังใจดี.. พ่อเธอคงมองผู้ชายผิดคน

(พ่อก็ดื่มไปนิดหน่อยน่ะ! ฮึ่ม.. แม่แกนู้น! ตอนนี้ยืนเต้นรำกับเพื่อนเหมือนจะไปแข่งโอลิมปิก หนักกว่าพ่ออีก)

คนเป็นพ่อพูดพลางก็หันหน้าจอไปทางลานกว้างที่มีแม่ขนมผิงยืนอยู่กับเพื่อนสาว หญิงวัยกลางคนกำลังเต้นสะบัดหัวไปมาเหมือนคนขาดสติ ราวกับว่าตอนนี้กำลังอยู่ในการแข่งขันเต้นระดับโลก

“เฮ้อ.. สภาพพ่อกับแม่ไม่ต่างกันเลยค่ะ ยังจะว่ากันอีก”

(อะไรนะ?)

“เปล่าค่ะ” ขนมผิงรีบเอ่ยปฏิเสธอย่างละเหี่ยใจ เธอเมินหน้าหนีไปอีกทางราวกับไม่อยากจะเสวนากับคนเมา

(งั้นแค่นี้นะขนมผิง! ฝากบอกมังกรด้วยว่าตามสบายเลย เพราะว่าคืนนี้พ่อกับแม่ไม่กลับบ้าน ก็กะว่าจะนอนที่บ้านเพื่อนแม่เลยน่ะ กินเหล้าเข้าไปแล้วขับรถมันไม่ดี)

“ห๊ะ!!!!”