เรื่อง สองหื่นนักล่าฟาดเรียบเจ้าฮาเร็ม18+

ตอนที่ 13 อาลัยันางพญาครุฑี18+
หลังจากเสร็จกิจเขื่อนเพชรและนางพญาครุฑีแอบอิงกันใต้ต้นมะเดื่อใหญ่
อย่างมีความสุข
"สมีที่ัเธอรู้หรือไม่ว่าท่านไม่สามารถจะออกจากถ้ำนี้ได้!!"
"ทำไมล่ะ"
เขื่อนเพชรขมวดคิ้วด้วยความสงสัย
"ท่านจะต้องอยู่กับข้าที่นี่ตลอดไป!!"
"อิอิอิ!!"
"เขื่อนเพชรลูบไล้ผมของนางสบตายิ้มอยากเอ็นดู!!"
"คุณช่างอวบอิ่มขนาดนี้ผมจะอดใจจากไปคุณได้ยังไงผมจะพาคุณไปด้วย"
ชายหนุ่มเอื้อมมือไปบีบอกเธอเบาเบา
"ซิ๊ดดดดดดดดดซ์..อย่าบีบหัวนมสิค่ะมันเสียว"
เลยไปลูบท้องหน่อย
"ซู๊ดดดดดดดส์..อย่าลูบสิคะขนลุกค่ะ"
เขาเลยไปจนถึงเนินเนื้อโหนก
ขยี้ขนอ่อนอ่อนอย่างมันมือจับแล้วใช้นิ้วชี้กับนิ้วกลาง
แหย่ก็ไปเข้าไปในร่องกลีบบัวที่ขาวอมแดง
เป็นจ้ำๆเพราะเพิ่งผ่านศึกสงครามมาอย่างดุเดือด
"ซิิ๊ดดดดดดดซ์!!!เสียววววววจังค่ะผัวขา"
ขาทั้งสองข้างของเธอเริ่มอ้าออกชายหนุ่ม
ชักอย่างรวดเร็วใช้นิ้วบดบี้ติ่งเนื้อจนน้ำของเธอไหลย้อยลงก้น
แจ๊ะๆๆๆๆๆๆๆๆ
เสียงนิ้ววิ่งเข้าวิ่งออกในร่องกลีบสวาท
"เดี๋ยวผมจะพาคุณขึ้นสวรรค์อีกรอบนะครับ"
เขาขอเธออย่างกระหายเขาใช้สายตา
มองดวงตาอันสวยงามแล้วยิ้มอย่างกระสัน
"เธอนี่น่าัน่าเอ็นดูจริงนะ!!"
นางพญาครุฑียิ้มกว้างหัวเราะเห็นฟันขาว
"เมียน่าเอ็นดูหรืออยากให้เมียดูเอ็น!!!?"
ชายหนุ่มดึงมาโอบกอดชายหนุ่มขึ้นคร่อมหญิงสาว
ที่แสนน่าัสวยงามถ่างขาเธอออกแล้วทะลวงแทง
ปั๊บๆๆๆๆๆๆๆๆ
"อ๊ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ..อร๊าายยย....ผัวขา!!!เมียจะเสร็จแล้วค่ะผัวขา!!!"
ทั้งคู่กอดกันเกร็งจูบปากกันอย่างดูดดื่ม
ปล่อยน้ำทะลักเข้าร่องสวาทอย่างซาบซ่าน
"โอ๊ยยยยยยยส์เสียววว..."
ชายหนุ่มพาเธอขึ้นสวรรค์อีกครั้งหนึ่ง
แล้วค่อยๆลูบไล้ผมเธอบอกกับเธอว่า
"คุณไปกับผมนะ"
เธอสบตาเขา
"เมียไปกับผัวไม่ได้หรอกเมียจะเฝ้ารอคอยผัวอยู่ที่นี่"
เขาถอนใจนึกถึงเรื่องที่ต้องทำให้กับบรรพบุรุษ
"ผมมาที่นี่มีธุระสำคัญของบรรพบุรุษผมไม่อาจอยู่ได้
"คุณจะช่วยผมออกจากที่นี่ได้หรือปาว!!!"
นางพญาครุฑคิด
"มีสิแต่ข้าไม่สามารถไปกับท่านได้แล้ว!!!"
นางจับนิ้วมือด้านซ้ายของนางขึ้นหลับตาตั้งจิตอธิษฐาน
แล้วถอดเล็บนิ้วชี้ออกมายื่นให้กับเขื่อนเพชร
นี่คือเล็บครุฑีมันสามารถชี้บอกทางกับท่านได้
ดวงจิตของข้าส่วนหนึ่งอยู่ในเล็บครุฑนี้มอบให้แก่ท่าน
"ฮะแอ้ม!!!"
เสียงอันทรงพลังมีอำนาจผู้หนึ่งกล่าวขึ้นมาหลังต้นไม้
เขื่อนเพชรและนางพญาครุฑีทะลึ่งพรวดขึ้น
ด้วยความตกใจอย่างระมัดระวังอันตราย
ภาพที่เห็นคือฤาษีตนหนึ่งสภาพวัยกลางคนยิ้มด้วยความเมตตา
"ท่านฤาษีโอตัปปะมหามุนี!!?"
"ใช่เป็นเราเอง!!"
"ทำไม?ท่านจึงมาอยู่ที่นี่ได้เล่า!!"
นางพญาครุฑีเอ่ยถาม
"เราถูกฤาษีชั่วมนตรามหามุนีจองจำไว้
ใต้ต้นไม้มันร่วมกับยักษ์คนธรรพ์
แย่งชิงหินศักดิ์สิทธิ์ชีปะขาวของเราไป!
เราจึงถูกทั้งสามใช้มนตราเมืองลับแล
ปิดผนึกเราอยู่ที่นี่!และการแก้คำสาป
คือต้องใช้น้ำัของมนุษย์และสัตว์เทพ
ราดรดต้นไม้จึงจะสามารถลบล้าง
คำสาปของข้าได้!มันตั้งใจว่าจะไม่ไห้หลุดพ้น
จากคำสาปนี้ได้เลยนี่ก็ใช้เวลาเป็นหลายพันปี
ที่ข้ากับเจ้า!ถูกจำจองร่วมกัน
เป็นฟ้าลิขิตที่ทำให้เจ้าทั้งสองมาพบกัน!
และเกิดจิตปฏิพัทธ์ร่วมักันที่นี่
นางพญาครุฑีเจ้ากับข้าต้องกลับที่พำนักเทพ
ชั้หมนางพญาครุฑีตะลึงลาน
"ข้าจะพำนักอยู่ที่นี่ไม่ได้หรือ!!!?"
นางพญาครุฑีเอ๋ย
"เจ้าก็รู้ว่าเจ้ามีชีวิตอมตะชายผู้นี้ไม่ได้
เป็นอมตะ!เจ้าทั้งสองไม่สามารถ
จะอยู่ร่วมกันได้ไม่กี่ปีเขาก็จะหมดอายุขัย"
นางพญาครุฑีหน้าสลด
"และพรุ่งนี้ธาตุศักดิ์สิทธิ์ทั้งห้าก็จะต้องรวมกัน!กับหินศักดิ์สิทธิ์ในรอบร้อยปี
มันเป็นชะตาที่เขาจะต้องไป!ปลดปล่อยวิญญาณบรรพบุรุษที่ถูกจองจำ
โดยพญามาร!แล้วมันก็เป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์อย่างเดียวที่จะสามารถ
ต่อกรกับพญามารได้!ที่สำคัญพวกผีปีศาจลูกน้องของมันจะไม่ยอมให้เจ้า
ครอบครองง่ายๆ!!!"
เขื่อนเพชรประหลาดใจ!?ทุกสิ่งทุกอย่าง
ที่ฤาษีโอตัปปะมหามุนีพูดมาทั้งหมดบันทึกไว้
ในบันทึกลึกลับของบรรพบุรุษของเขา
"ด้วยเหตุนี้เจ้าฤาษีชั่วมันจึงรอคอย
อาวุธนี้เช่นกันกับเจ้ามันหักหลัง
จองจำข้าเอาธาตุศักดิ์สิทธิ์ชีปะขาว!
และฆ่าคนธรรพ์กับยักษ์ที่ช่วยกันจองจำ
นางพญาครุฑิด้วยเพชรหน้าทั่ง!ใว้ที่นี่ฤาษีชั้ว
รอวันธาตุศักดิ์สิทธิ์ทั้งห้ามาร่วมกัน
ในร้อยปีแต่อนิจจา!ฟ้าไม่เข้าข้างทำให้พบชายผู้นี้!!!"
ฤาษีโอตัปปะมุนีก็หันมามองเขื่อนเพชร
"เจ้าอย่านึกกระหยิ่มยิ้มย่องไป
ถึงแม้ว่าเจ้าจะได้ขวานฟ้าศักดิ์สิทธิ์ในตำนาน
ไว้ครอบครองก็ไม่สามารถใช้ได้
จะต้องเป็นผู้มีบุญบารมีและมีวิญญาณ
อยู่ได้ทั้งสองภพภูมิจะเป็นนรกและสวรรค์
หรือสวรรค์และมนุษย์หรือมนุษย์และนรก!!"
เขื่อนเพชรยิ่งฟังยิ่งงง
"ไม่รู้ท่านพูดอะไรของท่านผมไม่เข้าใจ
ในสิ่งที่ท่านพูดเลยในตำราลึกลับ
ของตระกูลผมก็บันทึกไว้ว่า!
ผู้ที่จะใช้ขวานฟ้าศักดิ์สิทธิ์นี้
จะต้องเป็นผู้ที่มีวิญญาณในสองภพ!
ผมก็ไม่เข้าใจท่านลองอธิบาย
ให้ผมเข้าใจได้ไหมครับ!!?"
"ฮ่าๆๆฮ่าๆ!!"
ฤาษีตะเบ็งเสียงหัวเราะ
"เจ้าหนุ่มมันไม่ใช่กิจของข้าไม่อาจเผย
ความลับของสวรรค์ได้เพียงแต่!พูดได้ว่า
เมื่อถึงเวลาเจ้าจะรู้เอง"
ฤาษีก็หันกลับมาหานางพญาครุฑี
"นางพญาครุฑีเราต้องไปกันแล้ว!
ไม่กี่อึดใจนี้ต้นมะเดื่อใหญ่!จะสูญมลาย
ปิดทางเทพชั้หม!เจ้ากับข้า
จะไม่สามารถไปที่นั่นได้อีกเลย!!"
น้ำตานางพญาครุฑีไหลรินออกมาอาบแก้ม
โผเข้ากอดเขื่อนเพชรใจจะขาดรอนๆ
"ทูนหัวของเมีย!เมียต้องจำใจไปแล้ว!!!"
นางสะอึกสะอื้นปานจะขาดใจ
เขื่อนเพชรเอามือลูบผมสีทองของนาง
ดวงตาของเขาเหม่อลอยลูบไล้
ผมเบาเบาอาลัยนางพญาครุฑี
ด้วยเห็นถึงความัที่นางมีต่อตัว
"ที่ัผมจะไม่ลืมคุณเลยตลอดชาตินี้!!!"
เขาพูดด้วยเสียงสั่นเครือกลั้นน้ำตาลงในอก
"ผัวข้า!ผัวข้าทำอย่างไร?ข้าจะได้พบท่านอีกใจข้าจะขาดแล้ว!!!"
นางพญาครุฑีร้องไห้ปล่อยโฮ
ออกมาดังลั่นถ้ำกอดกระชับชายหนุ่มไว้
หน้าซุกอกเขาด้วยความรันทด
"ผัวข้า!ผัวข้าอย่าทิ้งเล็บครุฑของข้านะ
อย่างน้อยกระแสจิตของข้า
จะรู้ว่าท่านยังมีชีวิตอยู่!!!"
นางสะอื้นร้องไห้รำพันเขื่อนเพชรเบือนหน้าหนี
น้ำตาลูกผู้ชายไหลออกมา
ด้วยความเศร้าอาลัย
!!!!เปรี้ยง!!!เปรี้ยงๆ!!!ครืนครืนนนนน!!!
เสียงสนั่นเลื่อนลั่นทั่วทั้งต้นไม้ใหญ่เปล่งแสงเรืองเรืองสีทอง
"อย่าช้าเราต้องรีบไปแล้วนางพญาครุฑีคืนร่างเถอะ!!!"
นางพญาครุฑไม่อาจตัดใจจากเขื่อนเพชรได้
นางกอดเขื่อนเพชรไว้ในอก
ร่างของนางค่อยๆเปลี่ยนไปปีกงอกออกจากหลัง
เสียงกระพือปีกดังดังเบาเบา
!!พรึบ!!พรึบ!!
ใบหน้าของนางเปลี่ยนไปเป็นหน้า
ของพญาครุฑีจะงอยปากยื่นออกมา
น้ำตาของนางยังไหลไม่หยุด
เขื่อนเพชรหันกลับมามองร่างจริงของนาง
ซึ่งปราศจากความกลัวเลยพญาครุฑีที่สูง
เกือบเจ็ดเมตรหน้าอกใหญ่เต่งตึง
ทั่วทั้งร่างเป็นสีทองนวลเขื่อนเพชร
หันมาสบตาของนางยื่นมือจับนางไว้
ด้วยอาลัยันางพญาครุฑี
นางจำใจปล่อยมือแล้วบินกระพือปีก
!!!พรึบ!!พรึบ!!!พรึบ!!!
บินหายลับไปในต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์นั้นทันที
เขื่อนเพชรตะลึงลานต้นไม้ใหญ่
เปล่งประกายสีทองค่อยๆจางหายไป
อย่างน่าอัศจรรย์ใจทิ้งไว้เพียงถ้ำที่กว้างใหญ่
ลำธารน้อยก็เหือดหายไปด้วย
เขื่อนเพชรเดินออกจากถ้ำตามทางเก่า
เดินมาไกลพอสมควรกลับรู้สึกว่า
มันไม่เหมือนเดิมมันมีทางแยกไปมา
ไม่เหมือนตอนที่เขาเข้ามา
และรู้สึกว่ามันไกลไปเรื่อยๆเขารู้ทันทีว่า
ฤาษีเฒ่าต้องการนำเขาเข้าไปหา
จึงนำทางเขาเข้าไปได้อย่างง่ายดาย
มันคงมีเจตจำนงที่จะเอาธาตุศักดิ์สิทธิ์
ที่เขามีอยู่เมื่อฤาษีตายแล้วทุกอย่าง
จึงเป็นไปตามธรรมชาติมันทำให้
เขื่อนเพชรจำทางออกไม่ได้
เขาหวนระลึกถึงคำของนางพญาครุฑี
จึงล้วงเอาเล็บครุฑออกมาจากปกเสื้อรำพึงเบาๆ
"ที่ัคุณช่างดีกับผมจริงๆ!!!"
((((((โปรดติดตามตอนต่อไป)))))
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??