เรื่อง สองหื่นนักล่าฟาดเรียบเจ้าฮาเร็ม18+

ตอนที่ 21 ซวยัซวยซ้อน
"เราขึ้นได้แล้ว!?!มันะไปไละั้
มันช่าง้าาน่าหวาดกลัวีดิบกระหายเลือดนี้!!'
หมวดฮันนี่พูดขึ้นในความมืด
ทุกคนทยอยปีนขึ้นฝั่งบนทางเดินริมลำธาร
นายยอดใช้ไฟฉายกันน้ำของเขาฉายไป
ทางที่เขามากวาดไปรอบตัว
"เราไปูนายพรานกันเะ
ว่าเป็ยังไงกัน้าผมไ้ิเสียงร้อง
าการโีของีกองกอย
แะผมทำกระเป๋าัาะตกแถวนั้น้!!!"
เขาเดินกลับไปทางเก่าปะาอึดใจใหญ่
ก็เห็นร่างของีกองกอยบางตัวนอนตายู่
เลือดของมันเป็สีดำไหลนองข้างๆลำตัว
ารอยะุปืแะคมี
ที่นายพรานแะูาช่วยกันู่้
แต่่าแปใว่าทำไมไ่เ็ศพูา
ืนายพรานสักเีมีแต่ัาะ
ที่ตกเื่แม้แต่ปืู
แะปืนแ๊ปของูาก็าเื่ไปทั่ว
ทุกคนช่วยกันเก็บัาะที่จำเป็ใส่กระเป๋าเป้
เก็บอาวุธจำีแะลูกกระสุนพกติดตัวไป
เพราะเขารู้ว่าอันตรายที่เขาหลง
เข้าไปในป่านี้มันมากมายเสียเหลือเกิน
"นายยอดเราจะไปทางไหนดี!!?"
เสียงของหมวดฮันนี่ดังขึ้นขอความคิดเห็นขึ้น
"เราจะไปทางนี้กันดีไหมครับ!!?"
นายยอดชี้ไปด้านขวามือตรงทางแยก
ที่ีกองกอยไ่ได้เข้ามาดักเขา
"โอเคเราไปทางนี้กันนะยอด!!"
หมวดฮันนี่กล่าวขึ้นมาแล้วเดินนำหน้า
"ทำไมต้องไปทางนี้ค่ะ!!?"
แสงระวีพูดแทรกขึ้นอย่างไ่ค่อยแน่ใจ
อะไรสักอย่างพัดชาจึงแงความคิดเห็น
"ทางนี้เป็ทางที่เราเดินเข้ามาีกองกอย
มันดักรอเราแงว่าข้างหน้าด้านนี้
อาจจะเป็รังของมันืถ้าออกไป
มันอาจจะซุ่มโีเรา!"
เธอหยุดคิด
"ทางด้านนั้นมันดักรอเราู่!!!"
เธอชี้มือออกไปทางที่ีกองกอยดักเธอู่
แล้วเธอลงไปแอบซ่อนในลำธาร
"เราไู่้ว่ามันมีนายออกคำสั่งืเปล่า
เหมือนมันออกจะฉลาดผิดี"
เธอเสนอความคิด
"ทางนี้น่าจะดีที่สุดเราน่าจะเสี่ยงดู
เพราะว่าไ่มีีกองกอยมาดับมันอาจจะเป็ทาง
ที่มันไู่้ก็ได้ว่าจะไปไหนมาาทางไหน!!!?"
เมื่อทุกคนลงความเห็นช่องทางนี้
น่าจะเสี่ยงดูเขาจึงเดินเข้าไปตามทางคดเคี้ยว
สูงชันขึ้นไปเรื่อยมันเป็ถ้ำที่ไ่สูงนัก
แต่มีอากาศหายใจอย่างน่าประหลาด
มันทอดยาวขึ้นสูงไปเรื่อยๆคล้ายกับเบื้องบน
จะเป็ทางออกด้านสูงของภูเขาช่องทางข้างหน้า
เป็ทางแยกด้านหนึ่งเฉียงสูงขวามือ
กลับเป็ช่องเล็กๆมีแสงลอดออกมาเรืองเรือง
นายยอดเดินนำหน้าค่อยๆชะโงกมอง
ตรงทางแยกซ้ายมือเขาปิดปาก
เหมือนกับว่าเห็นอะไรที่น่ากลัว
ทุกคนค่อยๆโผล่หน้าไปูช่องที่มีแสงเรืองเรือง
ด้านซ้ายมือสิ่งที่ทุกคนเห็นแทบปิดปากกลั้นหายใจ
แท้ที่จริงช่องนี้เป็ช่องหน้าต่างทีู่่เืถ้ำด้านล่าง
คล้ายอุโมงค์ระบายอากาศด้านบนเืถ้ำ
เขามองลงไปเห็นชายผู้หนึ่งรูปร่างหล่อเหลา
แต่งตัวเหมือนคนโบราณนอนู่
บนแท่นหินสีครามอ่อนหลับตาสนิท
มุมปากั้สองด้านมีเลือดไหลๆเป็ทาง
รอบบริเวณใกล้ๆกับแท่นี่ของชายผู้นี้
กลับมีซากศพของูาแะนายพราน
นอนกันเื่ซีดเซียวเหมือนถูกดูดเลือดไปทุกหยด
ห่างออกไปรอบบริเวณมีีกองกอย
นั่งเป็วงกลมล้อมล้อมกันู่ปะายี่สิบกว่าตัว
มันนั่งสงบไ่ส่งเสียงร้องคล้ายกับว่ากำลังหลับู่
รูปร่างของมันแปลกพิกลขากลับไปู่ด้านหลัง
ตัวดำทมิฬผมเผ้ารุงรังนุ่งผ้าเศษเก่าๆคล้ายนุ่งผ้าโจงกระเบน
หมวดฮันนี่ส่งสัญญาณมือใ้ทุกคน
ค่อยค่อยเลี่ยงไปอีกทางเไปไ่ใ้มีเสียงดัง
"รังของมันู่ที่นี่เองไอ้คนีู่่บนี่
ต้องเป็่าฝูมันแน่นอนทำไมมันึแต่งตัวีา
เหมือนัิ์ของคนโบราณ ืัโบราณยังไงก็ไู่้!!!?"
พัดชาพูดกับพรรคเหมือนสงสัยอดไ่ได้
ที่จะแงความคิดเห็นออกมา
เมื่อเดินห่างไมาได้ปะาพอสมควร
"แต่ที่แน่ๆเรารู้แล้วว่าเรามาทางนี้ปลอดภัยแน่
เพราะรังของมันู่ที่นั่นแะตอนนี้มัน
ได้กินอิ่มแะกำลังพักผ่อนนอนหลับกันู่!!"
ยอดพูดขึ้น
"แต่่าานายพราน แะูามากเนะคะ!!"
พัดชามีี้าเศร้าสร้อย้ความสงสาร ูีของหล่อนที่ำา้
"ทำยังไงได้หละพัดชาเราก็เกือบตาย
ถ้าไ่ได้ในยอดที่มีไหวพริบแอบลงไปหลบใต้น้ำ
ทำใ้เราปลอดภัยกันทุกคนต้องยกความดี
ความชอบใ้กับนายยอดไป!!"
หมวดฮันนี่พูดสรรเสริญนายยอด
แล้วยิ้มใ้มันอยากขอบคุณาใจ
"เหรอ!!!!!!!!!"
แสงระวีหมั่นไส้พูดออกมาพร้อมกับหลับตา
ค้อนใส่นายยอดอย่างเหลืออดนายยอด
หลบตามองพื้นต่ำแล้วเอียงตัวเบี่ยงออกไปข้างหน้า
ทุกคนไ่ได้สนใจกับการกระทำของแสงระวี
เพราะกำลังมุ่งความสนใจไปกับทาง
ที่กำลังมุ่งตรงทางข้างหน้าเริ่มเล็กลง
แทบจะเดินไ่ได้เล็กลงไปเรื่อยๆ
แต่มีแสงู่ข้างหน้าเขาทุกคนต้องเดินทาง
้การใช้การคลานมันเป็รูเล็กๆไปสู่แสงสว่างข้างบน
"คุณพัดชาครับผมว่าด้านหน้า
น่าจะเป็ทางออกเรารอดแล้วครับ!!"
แต่ผิดคาดเมื่อทุกคนโผล่ออกาอุโมงค์นั้น
มันกลับเป็ห้องโถงใหญ่ในถ้ำ
มีบริเวณกว้างขามากมีน้ำตกสายเล็กๆ
ไหลออกมาาผนังหินเป็ทางตกลงบนแอ่งหิน
คล้ายสระน้ำขนาดใหญ่น้ำใสเหมือนแก้ว
สามารถมองเห็นหน้าตัวเองได้
"พัดชาเราว่าเราลงไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
สักครู่เะเหนียวตัวสกปรกไปหมดแล้ว!!"
พัดชาร้องสั่งนายยอด
"นายยอดหลบไปหลังโขดหินนั่น
เราจะแก้ผ้าอาบน้ำกัน!!"
แสงระวีพูดขึ้น้ความเหนื่อยล้า
"สักพักแล้วค่อยเดินทางต่อกันเหนื่อย
จนแทบจะลากขาไ่ไหวแล้ว"
ผู้หญิงั้สามถอดเสื้อผ้าออกเหลือแต่ชุดชั้นใน
ตัวบางๆลงอาบน้ำกันอย่างสบายใจ
"นายยอดตะโกนออกมาาหลังก้อนหินใหญ่
ข้างถ้ำคุณคุณมีถ้ำไปทางนี้มีแสงู่ข้างหน้า้ครับ!!"
ไอ้ยอดจอมลามกมันค่อยๆขยับกายขึ้นบน
เืก้อนหินหวังว่าจะแอบดูสาวั้สามอาบน้ำ
พลันสายตามันก็เหลือบขึ้นมองตรงปากถ้ำตก
น้ำตกตรงช่องน้ำไหลเห็นตาสองดวงสีเขียว
เท่าไข่ห่านสะท้อนแสงออกมาารูถ้ำ
ที่มืดมิด้สัญชาตญาณมันตะโกนสุดเสียง
"หนีเร็วมีตัวอะไรู่ด้านบนนั้นไู่้ครับคุณพัดชาเร็วๆ
มาทางด้านนี้สามสาวทะลึ่งพรวดขึ้นาน้ำวิ่งคว้าเสื้อผ้า!!!?"
ฮันนี่หันไปทางที่นายยอดตะโกนบอกอ้าปากค้าง
เห็นงูเหลือมลายขาวน้ำตาลออกมาารูน้ำตก
ลำธารขนาดใหญ่ปะาต้นตาลโผล่หัวออกมา
อ้าปากฟันเป็ซี่เรียงกันแหลมยาว
น่ากลัวตาเป็สีเขียวเท่าไข่ห่านส่งประกายแวววับ
ั้สามสาวหันไปมองพร้อมกันขนลุกเกรียว
มือไม้อ่อนแข้งขาอ่อนแรงโดยเฉพาะแสงระวี
เธอคว้าได้แต่กางเกงติดมือก็ถูกฮันนี่ดึงแขนไป
ได้กางเกงตัวเดียวั้สองสาวก็มีสภาพไ่ต่างกัน
ฮันนี่คว้าได้เสื้อก็กระชากแสงระวีกับพัดชา
ใ้รีบหนีทันทีเพราะเจ้างูเหลือมยักษ์
กระโจนลงน้ำมาแล้วไ่สนใจัาะแะปืน
สามสาววิ่งหนีเอาตัวรอดอย่างไ่คิดชีวิต
ตามนายยอดไปติดติด
"มาครับมาทางนี้ครับ"
เสียงนายยอดร้องบอกพร้อมพุ่งตัวไป
ทางปากถ้ำที่มีแสงกันที
แสงระวีหันหลังกลับไปมองงูเหลือมยักษ์
ตาของเธอก็เห็นมันพุ่งแฉลบอ้าปากตามมาอย่างรวดเร็ว
"ว้าย....ช่วย้มันตามมาแล้วววววว!!"
ใจของเธอแทบหลุดออกาปาก ตกใจกลัวุี
นายยอดเบียดตัวหลบกับผนังถ้ำ
ทำใ้ผู้หญิงั้สามวิ่งผ่านเขาไป
ปืนไรเฟิลในมือก็ระเบิดขึ้นยิงเข้าหัวอันใหญ่โต
ของพญางูเหลือมยักษ์ทันทีงูเหลือมยักษ์
มันฉลาดเกินกว่านายยอดจะเข้าใจ
พอเห็นนายยอดยกปืนขึ้นยิงมันก็ใช้แฉลบ
ออกไปอีกข้างทางลูกปืนก็เฉียดเกล็ดของมัน
กระจายไปทําได้เพียงขอดเกล็ดของมันสามสี่ชิ้นเท่านั้น
ไ่สามารถระคายผิวมันได้เ
นายยอดไ่สนใจผลว่ามันจะเป็อย่างไง
เขาพุ่งตัวตามสามสาวไปทันทีั้หมดไ่สนใจข้างหน้า
ว่าจะเป็อย่างไรเขามองปากถ้ำที่มี
แสงส่องเข้ามาเป็ทางรอดทางเดียว
ที่เขาจะสามารถหนีเจ้างูยักษ์นั้นได้มันตามมา
เร็วเกินกว่าเขาจะตัดสินใจอะไรได้
ั้สี่พุ่งตัวออกาถ้ำโดยไ่คิดว่าข้างหน้า
จะเป็อย่างไงเกือบพร้อมพร้อมกัน
!!!!โอ๊ย!!!!/ว้ายๆ!!!!
เสียงั้สี่ร้องประสานกันอย่างตกใจ
กับสิ่งที่ไ่คาดคิดที่เกิดขึ้นทุกคนติดู่บนตาข่ายยักษ์
ขนาดใหญ่เส้นสายของมันเท่ากับเชือกมะนิลา
ใหญ่กว่าข้อมือทักกันเป็โยงใยเหมือนใยแมงมุม
ใช่แล้วมันคือใยแมงมุมที่กลางขึงเขาไว้
ู่ปากถ้ำนั่นเองใยมันเหนียวจนสามารถรับน้ำหนัก
ั้สี่ใ้ติดู่ไ่สามารถ ขยับเขยื้อนไปได้เืพื้นปะาสิบฟุ
ตาของฮันนี่มองไปที่เจ้างูยักษ์ที่โผล่หัวออกมาาปากถ้ำ
"โอ๊ยยย..ตายแล้วเราโดนงูจับกินแน่ฮันนี่ช่วยแสง้ยย..!!?"
เสียงของแสงระวีดังขึ้น้ความหวาดกลัวุี
ขนลุกขนพองเมื่อนึกึว่าตัวเองจะเป็อาหารงูเหลือมยักษ์
เธอดิ้นรนจนใยของแมลงมุมยักษ์พันตัวจนไ่สามารถขยับตัวได้
อัศจรรย์ใจเจ้างูยักษ์โผล่หัวอ้าปากสะบัดหัวไปมา!
แต่ไ่กล้าตามมาที่ั้สี่ติดู่บนใยแมงมุม!แสงระวีร้องเสียงดังลั่น
"ช่วย้!!!"
น้ำหนักของคนั้สี่ถ่วงย้อยลงมาบนพื้น
แต่ไ่อาจดิ้นหลุดออกาความเหนียว
ของสายใยแมงมุมนั้นได้!
ต่างคนต่างดิ้นทุรนทุรายปางจะขัดใจ
เหลือบตาขึ้นไปูด้านบนเห็นแมงมุมยักษ์ตัวหนึ่ง
ค่อยๆไต่ลงมาาผนังถ้ำด้านบนตัวมันใหญ่มาก
เหมือนถังเก็บน้ำกลมกลมขนาดห้าพันลิตร
มันแยกเขี้ยวยาวสองข้างตัวปกคลุม้ขนดำ
ขาของมันแปดขายาวเกือบข้างละยี่สิบฟุ
มันไต่ลงมาแะทิ้งตัวปล่อยใยที่ก้นของมัน
เคลื่อนตัวลงมาช้าๆหาเหยื่อั้สี่เจ้างูยักษ์
คล้ายกับเห็นแมงมุมตัวมหึมา
เกิดความกลัวค่อยๆหดหัวเข้าหายไปในถ้ำ
((((((ติดตามตอนต่อไปนะครับ)))))
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??