เรื่อง สองหื่นนักล่าฟาดเรียบเจ้าฮาเร็ม18+
ตอนที่ 25 พราก์นางั์เือสมิง18+
"ฮ่าๆๆ"
"เจ้ามนุษย์โอหังไม่รู้จัก้าสิงขรขุนศึกพระเจ้าเม็งกะราแห่งนครขีดขินผู้มีชีวิตอมตะมาหลายร้อยปีด้วยการดื่มเลือดมนุษย์อย่างพวกเจ้าถ้า้าไม่ใช่จอมขมังเวทย์จะมีชีวิตอยู่ถึงทุกวันนี้ได้อย่างไร?เจ้าพวกหน้าโง่'
"ฮ่าๆๆฮ่าๆๆ"
เียงหัวเราะคำรามอย่างหยิ่งทะนงของญาผีกองกอยดังสนั่น
“บังอาจหาที่ตาย!!!!”
ญาผีกองกอยกล่าวอย่างเย่อหยิ่ง
เขื่อนเพชรรวบรวมตั้งกระแสจิตสร้างมโนภาพส่งถึงธาตุทั้งหกให้หลอมละลายร่วมกับของศักดิ์สิทธิ์ญางูเหลือมยักษ์ที่ได้มาก่อให้เกิดเป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์และเกาะในตำนานเปล่งแสงประกายเป็นสีทองขาวดำ
"คุณพระช่วย่าของคุณกฤษณะพันธุ์เปลี่ยนไปมีเกาะและปลอกแขนงอกออกมาบนตัวเขาด้วย"
แสงระวีร้องด้วยาประหลาดใจ
"อาวุธศักดิ์สิทธิ์ขวานในตำนาน"
เจ้าพระยาผีกองกอยร้องอย่างตกใจฉับพลันมันกลาย่าสูงใหญ่ึ้เขี้ยวงอกยาวผิวเป็นสีดำแดงตาแดงฉานเล็บงอกออกมายาาับน่ากลัวยืนจังก้าแยกเขี้ยวพร้อมที่จะขย้ำขู่คำรามเียงยาว
!!!!! กอยยยยยยยยยย!!!!!!
เขื่อนเพชรใช้เท้าทั้งสอง้างถีบพื้นถ้ำที่กำลังยืนอยู่พุ่งทะยานเหนือหัวอันสูงใหญ่ของเจ้าพระยาผีกองกอย
“จงคืนสู่สุคติ!!!”
สิ้นเียงคำรามของเขื่อนเพชรขวานฟ้าศักดิ์สิทธิ์ในตำนานก็สำแดงเดชผ่าฟันฉับตั้งแต่หัวจดล่างแยกเป็นสองเี่ยงญาผีกองกอยล้มตายทันที
!!!!!!!!เปรี้ยว!!!!!!!
!!!!!!!!อ้ากกกกกกกกกกก!!!!!!!
ทุกที่เห็นเหตุการณ์ร้องด้วยากลัวที่เห็นญาผีกองกอยกลาย่าร้องึ้ด้วยาตกใจ
!!!!ว้าย!!!!!
แต่ยังไม่ทันสิ้นเียงร้องมันกลับตายทันทีด้วยน้ำมือของกฤษณพันธ์เป็นที่ฉงนสนเท่ห์
!!อาว!!
่าของกฤษณพรรณที่ทุกเห็นก็ค่อยๆคืนกลับมาเป็นสภาพปกติเกาะและปลอกแขนอาวุธได้คืนกลับสู่่ากายของเขาอย่างรวดเร็ว
"เจ้านายทำได้ยังไงครับทำไมเก่งจังเลยผมไม่รู้เลยว่าเจ้านายจะเก่งขนาดนี้"
นายยอดละล่ำละลักด้วยาดีใจ
"มีอะไรที่ยอดยังไม่รู้เกี่ยวกับตัวฉันมากมาย"
“ว้ายยยยยช่วยด้วยยย!!!
แสงระวีร้องเียงดังด้วยาตกใจทุกมองรอบรอบเห็นสมุนผีกองกอยร้องด้วยาโกรธแค้นที่หัวหน้ามันตายตรงเ้าหาทั้งหมดด้วยาโกรธแค้น
!!!!กอยยยยยย!!!!
นายยอดหันกลับไปใช้ปืนไรเฟิลที่ถืออยู่ยิงเจ้าตัวที่อยู่ใกล้ที่สุดกระเด็นออกไป
!!!!!เปรี้ยง!!!!
เลือดมันไหลเป็นสีดำมันก็เดินเ้าหาทั้งหมดอีกครั้งด้วยขาที่กลับด้านของมัน
!!!อ้ากกกกกก!!!!!!
เขื่อนเพชรลืมตาึ้มองพวกมันอีกครั้งรวบรวมสมาธิกำลังจะเรียกของศักดิ์สิทธิ์ปราบพวกผีกองกอยเหล่านี้ให้สิ้นซากไปกฤษณพันธ์ใน่าของเขื่อนเพชรเหลือบตาไปเห็นผีกองกอยตัวหนึ่งกำลังเ้าโจมตีมาถึงตัวพัดชา
"คุณเขื่อนเพชรครับช่วยพัดชาด้วยเกำลังถูกผีกองกอยเล่นงาน"
สมาธิของชายหนุ่มที่กำลังเเรียกของศักดิ์สิทธิ์ออกมาดับวูบลง
'เฮ้ยผมขยับตัวไม่ได้'
เียงเขาร้องในหัวของกฤษณะพันธ์
"อ้าวทำไมผมมาบังคับตัวเองได้ล่ะ"
กฤษณพันธ์ร้องด้วยาตกใจเขาถลาเ้าหาผีกองกอยตัวนั้นใช้ำปั้ต่อยหน้ามันแล้วร้องึ้ด้วยาเจ็บปวด
"โอ๊ยโอ๊ยมือผมหักแล้วล่ะมั้งเนี่ย"
ชายหนุ่มสะบัดมือด้วยาเจ็บปวดเขาไม่สามารถทำอันตรายพวกผีกองกอยเหล่านี้ได้เลยเนื้อหนังมันแข็งเหมือนหินเขาคว้ามือพัดชาให้หลบมา้างหลังถอยขูดติดผนังถ้ำ
เขื่อนเพชรในหัวของกฤษณะพันธ์ร้องด้วยาตกใจโมโห
"เรียกอาวุธศักดิ์สิทธิ์ออกมาสิเดี๋ยวก็พากันตายหมดหรอกนี่"
กฤษณพันธ์ทำหน้างงๆ
"เรียกยังไงครับ"
กฤษณพันธ์รนรานทำตัวไม่ถูก
ก็รวบรวมกระแสจิตเรียกให้อาวุธและเกราะออกมาทำสมาธิให้นิ่งแล้วธาตุศักดิ์สิทธิ์ทั้งหกก็จะหลอมละลายของศักดิ์สิทธิ์มารวมตัวกันทำเร็วๆกฤษณพันธ์หลับตาลงรวบรวมสมาธิแล้วเรียกอาวุธออกมาทันทีเขาตะโกนเียงอันดัง
"อาวุธในตำนานจงออกมา"
ทันใดนั้นทุกอย่างก็ว่างเปล่า
"เฮ้ยมันไม่ออกมาอ่ะทำไง"
ชายหนุ่มร้องคร่ำครวญอย่างตกใจเพราะฝูงผีกองกอยมันล้อมทั้งหมดเ้ามารวมกันหลังชิดกำแพงค่ำแล้วนายยอดใส่กระสุนปืนอีกครั้งแล้วยิงออกไป
!!!!เปรี้ยง!!!!
ผีกองกอยสองตัวที่เดินเรียงกันเ้ามาโดนแรงกระสุนล้มลงและกำลังจะลุกึ้
"นายครับมาทางนี้มันล้มลงไปแล้วเราวิ่งออกปากถ้ำทางนี้ครับ"
เียงนายยอดร้องเรียก
กฤษณพันธ์พาพัดชาและทุกวิ่งตามนายยอดไปอย่างลนลานพวกผีกองกอยก็ค่อยๆถลาตามกลุ่มเขาออกไปปากถ้ำทุกหลุดออกจากปากถ้ำได้รับแสงสว่างพวกผีกองกอยก็กลับเ้าไปไม่กล้าสู้แสง
กฤษณพันธ์พาทุกไต่เถาวัลย์ลงมาจากปากถ้ำถึงพื้น
"มันเกิดอะไรึ้คะคุณกฤษณะอยู่ๆคุณก็ไม่สามารถทำอะไรพวกสมุนของญาผีกองกอยได้ล่ะคะปล่อยให้พวกเราเกือบตาย"
แสงระวีต่อว่างกฤษณะพันธ์ที่ปล่อยให้พวกเเกือบตายเพราะลูกสมุนผีกองกอยทั้งๆที่เห็นเขาเก่งกาจสามารถฆ่าญาผีกองกอยตายไปกับมือในพริบตา
"คือคือว่าผมผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับคืออะไรมันก็ไม่เป็นอย่างที่ผมคิด"
เขาตอบแสงระวีอย่างอับจนปัญญาและละอายเหลือหลาย
"ผมไม่รู้จริงๆว่าทำไมคุณต้องดึงผมกลับมาใน่านี้ในเวลาเ้าด้ายเ้าเข็มแล้วคุณทำอะไรไม่ได้คุณจะออกไปทำสากกะเบืออะไรผมไม่เ้าใจคุณจริงๆ"
เขื่อนเพชรสบทอย่างอารมณ์เียทุกนั่งลงกลับพื้นหลังพิงผนังพิมพ์ใหญ่ด้วยาอ่อนล้าจากการหนีกระเือกกระสนลงมา้างล่าง
"พระกฤษณะค่ะเป็นยังไงบ้างคะ"
พัดชาเห็นกฤษณะพันธ์บ่นอะไรกับตัวเองซักอย่างเลุกึ้หมายจะเ้าไปหาเขาเพื่อปลอบใจทันใดนั้นมี่าลิงยักษ์มันคือญาผีโดงนั่นเองโหนต้นไม้ลงมาจากผนังถ้ำโหนกิ่งโหนเถาวัลย์ลงมาจากผนังถ้ำตวัดแขนรัดเอวพัดชาโหนเถาวัลย์พุ่งตัวึ้สู่ยอดไม้ไปทันที
"ว้ายช่วยด้วยยยยยยย"
พัดชาร้องเียงหลง
กฤษณพันธ์ทะลึ่งตัวลุกึ้วิ่งตามอย่างลืมตัวพอเขาเห็นเป็นไอ้ผีร้ายที่ฆ่านางญาเือสมิงก็สร้างาโกรธแค้นให้ให้กับชายหนุ่ม
"ไอ้ผีนรกปล่อยพัดชาเดี๋ยวนี้"
เขาวิ่งตะโกนไล่หลังมันไป!ทิ้งให้ในยอดและแสงระวียืนตะลึงลานอยู่กับที่นายผู้ชายกระโดดึ้หลัง้า
เขาหันหลังไปเห็นแก้วนิลกาฬวิ่งตามหลังมาและกำลังแซงหน้าเขาไปร้องสั่งเขาขณะวิ่งเก็ค่อยๆกลาย่าเป็นเือสมิงตัวเขื่อง
ชายหนุ่มไม่ได้มีาคิดอะไรก็โดดกอดคอขี่หลังนางญาเือสมิงแก้วนิลกาฬไปทันทียิ่งเขาเห็นนางั์เือสมิงยิ่งทำให้ชายหนุ่มปวดร้าวในจิตใจคิดถึงนางญาเือสมิงึ้มาอย่างจับใจ
"ไอ้ผีนรกมึงฆ่าเมียกู"
น้ำตาของลูกผู้ชายก็ไหลพรากออกมาหลังจากสิ้นคำพูดาแค้นแน่นอกกระอักออกมาแทบเป็นสายเลือด
"กูจะฆ่ามึงไอ้ผีนรก"
าแค้นสุมในใจทำให้ชายหนุ่มระเบิดเียงออกอย่างไม่สามารถสะกดกลั้นไว้ได้
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกก
ปลอกแขนทั้งสอง้างและเกาะป้องกันปกบางบางเริ่มขยายตัวออกเป็นเกาะสีขาวส่งแสงประกายห่อหุ้ม่ากายท่อนบนของกฤษณะพันธ์ไว้
กระแสจิตแห่งาแค้นของเขาระเบิดออกมาเป็นเกราะและอาวุธศักดิ์สิทธิ์เขากำหมัดแน่นปลอกมือทั้งสอง้างแข็ง่าเหล็กไหลส่องประกายสีขาวเยือกเย็นดูดน้ำแข็งอย่างน่ากลัว
"กูจะจับมึงลงมาฟาดให้ตาย"
สิ้นเียงตะโกนด้วยาแค้นโซ่กระดูกงูเหลือมสีขาวพุ่งวาบออกจากเกาะกลางหลังเ้าจับข้อเท้าญาผีโดงอย่างน่าอัศจรรย์ใจเกาะกับกายเป็นอาวุธที่ยืดยาวไล่จับอย่างมือปีศาจ
“ค๊อก!!!!
สิ้นเียงสั้นๆของญาผีโดงก็ถูกกระชากฟาดไส่ต้นไม้ใหญ่
"ว้าย....ช่วยด้วยยยยยย"
่าของพัดชาก็หลุดออกจากอ้อมแขนของพระยาผีโดงลอยละลิ่วกลางอากาศโซ่กระดูกงูอีก้างกลางหลังของกฤษณะพันธุ์พุ่งวาบพันตัวพัดชาลอยกลางอากาศชูเหนือศีรษะของชายหนุ่มไว้
ไม่ให้ตกดินโซ่กระดูกงูเหลือมจับ่าญาผีโดงฟาดไส่ต้นไม้้างทางอย่างบ้าคลั่งกระดูกของญาผีโดงแทบแหลกไปทั้งตัว!อ่อนระทวยเลือดไหลออกจากปากเป็นสีน้ำตาลเข้ม
นอนหงายสิ้นเรี่ยวแรงกลางดินชายหนุ่มกระโดดลงจากหลังนางั์เือสมิงลอยึ้คร่อม่ายักษ์่า 7 ฟุของญาผีโดงำปั้ที่แ่ปานเหล็กไหลสีขาวกระหน่ำต่อยกลางอกของเจ้าผีร้ายอย่างบ้าคลั่ง
“มึงต้องตายมึงฆ่าเมียกู!!!”
เียงชายหนุ่มร้องโหยหวนเหมือนเียสติ
“เผิดอะไร!!!!เผิดอะไร!!!!”ฮือ!!!ฮือ!!!มึงฆ่าเมียกูทำไมมมมม!!”
ำปั้สีขาวต่อยจนกระดูกหน้าอกของญาผีโยุบลงไปในดิน
"มึงฆ่าเมียกูเผิดอะไรเผิดอะไรเผิดอะไร"
ญาผีโดงสิ้นใจตายคาที่ชดใช้เวรกรรมที่มันได้ก่อไว้คามือกฤษณพันธ์แบบที่มันคาดคิดไม่ถึงจริงๆ
นางั์หญิงเือสมิงยืนมองดู่าชายหนุ่มด้วยาสะท้อนใจนางรู้สึกสงสารชายพรุ่งนี้เหลือกำลังนางไม่เคยสนใจชายใดเลยแต่วันนี้นางกลับเห็นถึงารักของเขาต่อนายหญิงของนาง
และคำสั่งเียของเให้ปกป้องคุ้มครองชายผู้นี้จนวันนี้เพร้อมกายถวายชีวิตให้กับเขาหลังจากเห็นเขาแสดงารักถึงนายของตัวเองนางเดินเ้าไปลูบหลังเขาเบาๆ
"อย่าเศร้าโศกเียใจไปเลยนายผู้หญิงของ้านางไปดีแล้ว"
เหมือนกับเขาได้สติคืนมาเช็ดน้ำตาที่อาบแก้มหยุดร้องไห้สะอึกสะอื้นเงยหน้าหันมาดูั์นางเือสมิง
โซ่กระดูกงูเหลือมสีขาวเป็นประกายยองใยที่ม้วนเอวพัดชาไว้เหนือศีรษะชายหนุ่มค่อยๆวางเลงบนดินพัดชากลัวจนตัวสั่นผวาเ้ากอดกฤษณพันธ์
"กฤษณะคุณเป็นอย่างไรบ้างพัดชากลัวมากเลยขอบคุณมากที่คุณเป็นห่วงและมาช่วยพัดชาไว้ได้"
หญิงสาวทั้งสองโอบกอดปลอบใจกฤษณพันธ์ด้วยารักและเทิดทูนผู้ชายนี้อย่างหมดหัวใจในาที่เขามีารักบริสุทธิ์ใจต่อที่ตนรัก
"เจ้านาย้าจะพาท่านไปช่วยพรรคพวกของท่านนางถูกซ่อนไว้ในถ้ำของไอ้ผีร้ายตัวนี้อยู่ปากถ้ำใต้น้ำตกไม่ไกลจากที่นี่"
นางั์เือสมิงบอกกับกฤษณพันธ์
"ตั้งแต่้าได้พุ่งชนมันตกน้ำคราวที่แล้ว้าก็ได้พยายามสะกดรอยตามมันจนเห็นที่พักของเจ้าผีร้ายมันได้นำเพื่อนหญิงของท่านไปซ่อนไว้ในถ้ำนั้นถ้ารู้สึกแปลกใจไม่รู้ทำไมมันไม่กินเพื่อนหญิงของท่านซึ่งเป็นอะไรที่แปลกมาก"
'นั่นมันเขากวางคุดสิบสองยอดนี่ถึงว่าไอ้ผีร้ายตัวนี้มันถึงได้หนังเหนียวไม่มีอะไรทำร้ายผิวหนังมันได้เขากวางคุดนี้เป็นยอดเขาญากวางถึงจะมีสิบสองยอดได้มันมาอยู่กับไอ้ผีนรกนี้ได้อย่างไง'
เขื่อนเพชรค่อยๆพูดอยู่ในหัวของกฤษณพันธ์เขารู้ดีเพื่อนร่วม่าอยู่ในาโศกเศร้าแต่ก็ไม่อาจจะสละทิ้งของวิเศษชิ้นนี้ก็ได้จึงเอ่ยปากบอก
"คุณนี้เวลาโมโหก็น่ากลัวเหมือนกันนะสุดยอดจริงๆฝีมือในการกำจัดญาผีโดง!คุณไปเก็บขากวางคุดสิบสองยอดเดี๋ยวนี้มันจะมีประโยชน์สำหรับเราเมื่อกี้แล้วผมหนาวสันหลังเลยคุณนี่ถือว่าสุดยอดจริงๆ"
เขาพูดประจบเพื่อปลอบใจสร้างบรรยากาศให้มันดีึ้กฤษณพันธ์ไม่พูดอะไรเก็บของขลังเศษเท่านั้นไว้ในอกเื้อนางั์เือสมิงก็ได้ให้ทั้งสองึ้หลังเดินทางไปที่รังของญาผีโดง
"นั่นไงปากถ้ำใต้น้ำตกมีม่านน้ำตกบังทางเ้าอยู่"
ทั้งหมดรีบเ้าไปดูฮันี่ทุกเมื่อเห็นฮันี่รู้สึกสงสารเเป็นอย่างยิ่งเนอนเปลือยกายอยู่บนที่นอนบนลานหินสีน้ำเงินดวงตาเหม่อลอยหายใจระรวยเหมือนกับว่าเต่อสู้ผ่านศึกสงครามมานานหลายวันจนซูบผอม
"ฮันี่พัดชานะเรู้สึกตัวไหม?"
ฮันี่มือเอื้อมมือมากอดพัดชาดีใจที่เรอดชีวิตจากไอ้ผีร้ายที่มันข่มขืนเมาหลายวันเมองกฤษณพันธ์ด้วยาขอบคุณี่าช่วยเไว้
หลังจากที่ปฐมพยาบาลฮันี่เร็จแล้วหาอะไรกินกันทุกก็ลงาเห็นว่าต้องพักที่นี่สักคืนเพราะว่าฮันี่ไม่สามารถจะเดินทางกลับไปสมทบกับนายยอดและแสงระวีได้
กฤษณพันธ์เชื่อว่านายยอดจะสามารถดูแลแสงระวีได้ไปรอพวกเขาในถ้ำที่นอนเมื่อคืนหลังจากกฤษณพันธ์พาพัดชาลงไปอาบน้ำในน้ำตกแล้วก็ึ้มาให้เฝ้าเป้าฮันี่ต่อจากั์หญิงเือสมิงให้เลงไปอาบน้ำต่อไป
นายท่านคะ้ารู้สึกตัวกลัวท่านลงไปช่วยปกป้อง ้าได้ไหมเวลา้าอาบน้ำถ้าจะไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้นางขอร้องกฤษณพรรณด้วยสายตาที่ซื่อๆ
"ได้สิท่านช่วยแบก้ามาทั้งวันคงจะเหนื่อยมากเดี๋ยว้าจะลงไปดูแลท่านเอง.
หารู้ไม่ว่านางั์เือสมิงตัดสินใจแล้่าจะติดตามชายผู้นี้ไปตลอดชีวิตนานจึงตั้งใจมอบกายถวายชีวิตให้กับเขาวันนี้เพื่อเขาจะได้นำนางกลับไปด้วย
่าของนางเปลือยกายอยู่ใต้ม่านน้ำตกบางบางเห็น่ากายที่สวยงามสะโพกอกผึ้งกฤษณะพันธ์นั่งหันหลังให้กับนางเพราะเขาไม่ได้สนใจหญิงไดตอนนี้อยู่ในาเศร้าโศกถึงนางญาเือสมิง
นายท่านช่วยเอาหินนั่นมาถูหลังให้้าหน่อยจะได้ไหม้าเอื้อมไม่ถึงนางเอ่ยปากบอกชายหนุ่มหันกลับมาเห็นหลังอันขาวนวลก็สงสัยว่าจะเอาหินถูหลังอะไรนางขยับมา้างๆโขดหินที่เขานั่งอยู่
ขยับตัวึ้ไปนั่งที่้างๆเข่าของชายหนุ่มแล้วจับมือชายหนุ่มมาล้วงลงไปลูบลงสะโพกอวบอิ่ม
กดนิ้วมือของชายหนุ่มแยงเ้าไปผ่านร่องก้นถึงรูสวาทบิดกายสยิวชายหนุ่มตะลึงลานกับเหตุการณ์ที่เกิดึ้ที่เขาไม่ทันตั้งตัวลำแท่งกระดกึ้มาแข็งเป็นลำ
นางั์เือสมิงหันกลับมากอดเข่าทั้งสอง้างของกฤษณะพันธ์เอามือเ้าไปล้วงท่อนเอ็นแข็งเป็นลำรูดึ้รูดลงเหมือนของเด็กเล่น
นาย้านายหญิงของ้าสั่งให้้าดูแลท่านและ้าจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องดูแลท่านตลอดไปตามคำสั่งวันนี้้าจะทำหน้าที่แทนนายหญิงของ้าจะลองกินของอร่อยของนายหญิงสิว่ามันจะอร่อยสมกับนางเคยกล่าวไว้หรือไม่
นางดึงท่อนเอ็นออกมากำรูดหนังมันลงแล้วใช้ปากดูดอมเหมือนกับเด็กกำลังกินไอติมด้วยาเอร็ดอร่อยกฤษณะพันธ์ซาบซ่านไปถึงกระดูกสันหลังขนลุกาเียวเกิดึ้ถึงขั้วหัวใจ
ก้มกระซิบที่้างหูว่า
"ผมเียวอย่าดูดแรงมากสิครับน้ำผมจะไหลอยู่แล้ว"
นางเงยหน้าึ้สบตาเขาด้วยตาอันหวานฉ่ำเย้ายวนเต็มไปด้วยารักและาเทิดทูนcและากระหายอยากท่อนเอ็นใหญ่คาอยู่ตรงปากของนางสาวสวยลุกึ้ดึงชายหนุ่มลงไปที่ม่านน้ำตกชายหนุ่มลุกึ้ตามไปไม่ลืมที่จะถอดเื้อผ้า
นางกระโดดตวัดขารัดเอวเขาเอาไว้ใช้หน้าอกอวบอั๋นเบียดกับหน้าอกที่สวยงามของชายหนุ่มมองตาเขาแล้วยิ้มหวาน
"นายท่านขอผู้หญิงนี้เป็นเมียของท่านอีกสักนะคะ้าไม่เคยเอากับผู้ชายไหนมาก่อนเลย้ามอบ่ากายนี้ให้แก่ท่านเดียว"
"ชายหนุ่มเอื้อมมือไปกำท่อนเอ็นอันแข็งแกร่งสวยงามค่อยๆดันกลีบสวาทไม่เคยผ่านมือชายมาก่อนมันสะดุดมุดได้แค่หัว"
"โอ๊ยยยยยเจ็บ"
กัดฟันเกร็งหนีบขาเ้า
"ไม่เห็นมันจะอร่อยเลยนายท่านท่อนอร่อยของนายหญิงทำไมมันเจ็บปวดเหมือนเนื้อฉีกออกจากกัน"
ชายหนุ่มใช้สองมือจับสะโพกของนางยกึ้แล้วกดลงไปจนสุดลำ
"ทนนิดนึงนะเดี๋ยวก็อร่อยเอง"
"ซีดดดดดดดด"
เอียงตัวกระซิบ้างหูนางั์เือสมิงนั่งยิ้มแล้วตอบ
"้าดีใจที่ได้เียตัวให้ท่านเดียว
"ซีดส์"
"คงไม่แน่"
เขาพร่ำเพ้อออกมาอย่างลืมตัวนึกถึงเจ้าเขื่อนเพชรตัวร้ายที่อยู่ใน่าของเขา!เียงหัวเราะฮึฮึดังึ้อยู่ในหัวของกฤษณะพันธ์
"อุ้ย?ยยยยยย!!!!!!!!
"เจ้านายพูดอะไรหรอคะ"
ชายหนุ่มสั่นหน้า
"ปาวปาวไม่มีอะไรผมกำลังอร่อยกับถ้ำอันคับแน่นของคุณเียวจังใจเลย.
เขาสาวท่อนลำกลบเกลื่อนคำพูดเมื่อกี้ของเขา
"อื๊ออออ เียว เจ็บบบบบ!!!"
นางั์เือสมิงไม่ได้สนใจสิ่งที่เขาพูดอีกต่อไปตอนนี้เทั้งเจ็บทั้งเียวซ่านไปทั่วทั้งตัวกายชายหนุ่มจับสะโพกผายไว้แน่นกระแทกท่อนลำเ้าออกอยู่ในสายน้ำตก
อย่างมีาสุขก่อนที่ทั้งสองจะร้องคร่ำครวญอย่างมีาสุขท่ามกลางสายน้ำไม่กลัวใครจะได้ยินเลย
http://cdn-th.tunwalai.net/files/member/2204249/1147292488-member.jpg
((((((((((โปรดติดตามตอนต่อไป)))))))
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??