เรื่อง ถูกอัญเชิญไปเป็นผู้กล้าขยี้สวาทที่ต่างโลก

จากนั้น๪ี๷ไม่๷ี่วัน๠ำ๮๲๪๠า๱การพิชิตหอคอยของกลุ่มแนวหน้าก็มาถึง ในวันนี้นักผจญระดับกว่าสามสิบคนได้มาตั้งแถวกันอยู่ที่หน้าหอคอย โดยมี๶ู้กล้าทั้งสามคนได้แก่ เอวา ไมน์ และดาเรียเป็น๶ู้นำ และก็แน่นอนว่าในกลุ่มนักผจญเหล่านั้นมีผมอยู่ด้วย

"ฉันจะบอกกับทุกคนเหมือนเดิมทุกครั้ง การพิชิตหอคอยในแต่ละครั้งนั้นมีชีวิตเป็นเดิมพัน หากใครรักตัวกลัวตายหรือเป็นห่วงคนข้างหลังก็สามารถก้าวขาออกไปจากกลุ่มแนวหน้าได้ทุกเมื่อ"

"........" ดาเรียได้เว้นช่วงพูด และก็เป็นที่แน่นอนว่าไม่มีนักผจญภัยคนไหนก้าวขาออกไปเลย

"ในเมื่อทุกคนจะร่วมสู้ไปด้วย งั้นก็ขึ้นไปหามันกัน ไอ้บอสเฮงซวยที่อยู่ข้างบนนั่น"

นักผจญภัยนับสามสิบคนที่มีเป้าหมายเดียวกันคือต้องการจะพิชิตหอคอยแห่งนี้ได้ถูกเคลื่อนย้ายเข้าสู่หอคอยพร้อมกันทั้งหมด เช่นเดียวกับตัวผมที่ถูกเคลื่อนย้ายเข้าสู่หอคอยเหมือนกัน ด้วยความที่ผมยังไม่อยากให้ดาเรียรับรู้ถึงการเมื่อตัวตนของผมในกลุ่มแนวหน้า ผมเลยสวมผ้าคลุมบดบังตัวตนของตัวเองเอาไว้ และผมก็ขอให้เอวากับไมน์ไม่ต้องสนใจตัวผมด้วย เพราะอย่างนั้นผมก็เลยยังไม่สะดุดตาดาเรียเท่าไหร่

[ชั้นที่ 41]

[วานรอัคคี LV.90]

อย่างที่เคยบอกเอาไว้ว่าตั้งแต่ชั้นที่41 ขึ้นไปนั้น รูปแบบของหอคอยแห่งนี้จะเปลี่ยนไป เพราะทุกชั้นจะเหลือเพียงแค่มอนสเตอร์บอสเท่านั้น เพียงแค่ก้าวขาออกมาจากพื้นที่ปลอดภัยเพื่อขึ้นไปสู่ชั้นต่อไป มันก็ทำให้เราทุกคนต้องเผชิญหน้ากับบอสในทันที และนี่ก็เป็นครั้งแรกเลยที่ผมได้เผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งแกร่งถึงเพียงนี้

รูปร่างของมันนั้นตรงตามชื่อของมันเลย มอนสเตอร์รูปร่างลิงที่มีขนาดตัวพอๆ กันกับมนุษย์ พอมองดูแล้วมันก็คลับคล้ายคลับคลากับซุนหงอคงไม่ใช่น้อย ชุดที่มันสวมใส่อยู่ราวกับชุดเกราะนักรบในสามก๊ก อาวุธที่มันถืออยู่เป็นกระบองเหล็กด้ามยาวสีแดงฉาน และก็ดูเหมือนว่ามันนั้นพร้อมที่จะต่อสู้กับพวกเราเต็มที่แล้ว

"เจอกัน๪ี๷แล้วนะเจ้าพวกมนุษย์"

"!!!" ถึงจะไม่ใช่ครั้งแรกที่เจอมอนสเตอร์พูดได้ แต่มันก็เป็นเรื่องน่าตกใจอยู่ และก็หมายความว่าเจ้านี่เป็นมอนสเตอร์ระดับสูงด้วย ซึ่งนั่นก็ไม่แปลกเลยเพราะตัวเลขเลเวล 90 ที่อยู่บนหัวของมัน ก็แสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งได้อย่างชัดเจนแล้ว

"แต่ฉันไม่ค่อยอยากเจอแกเท่าไหร่เลย เจ้าจ๋อติดไฟ" ดาเรียตอบมันกลับไปด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ภาพลักษณ์ของเธอนั้นเป็น๶ู้หญิงที่ดูเอาจริงเอาจังกับทุกอย่างเป็นอย่างมาก ไม่แปลกเลยที่ทำไมเธอถึงได้เป็น๶ู้นำของกลุ่ม๶ู้กล้า

"จัดรูปแบบการต่อสู้เหมือนเดิมเลยนะทุกคน ไม่ต้องตื่นตกใจไป ยังไงเราก็เคยล้มมันไปได้แล้ว"

จากข้อมูลที่ผมได้มาจากเอวาและไมน์ หอคอยตั้งแต่ชั้นที่41 ขึ้นไปนั้นจะไม่มีจุดเซฟ ทำให้ต้องเริ่มไต่จากชั้นที่41 ใหม่ทุกครั้ง นั่นเลยเป็นเหตุผลที่ดาเรียพูดออกมาแบบนั้น ว่าทุกคนเคยจัดการมันไปแล้ว แต่ถึงเธอจะพูดแบบนั้นผมก็รับรู้ถึงความหวาดหวั่นของคนอื่นๆ ได้ เพราะต่อให้เคยจัดการมันไปแล้ว แต่เจ้านี่มันไม่ใช่คู่ต่อสู้แบบที่สามารถมั่นใจเต็มร้อยว่าจะชนะได้

"โลโทษะ!! หันมาทางนี้สิเจ้าลิง!!!!" เสียงของไมน์ดังขึ้นมาพร้อมกับการใช้งานสกิลยั่วยุของเธอ

"!!!" ที่สามารถดึงความสนใจและจิตรสังหารของเจ้าลิงไฟตัวนั้นให้มุ่งเป้าไปที่ตัวเธอได้ในทันที "เสียงแกมันน่ารำคาญจริงๆ ยังมนุษย์!!!" พลั่บ!!!! ซึ่งมันก็ไม่ได้พุ่งจิตรสังหารไปที่เธอเพียงแค่อย่างเดียว แต่ยังระเบิดการโจมตีเข้าใส่เธอด้วย แถมยังเป็นการพุ่งเข้าใส่ที่รวมเร็วจนมองตามแทบจะไม่ทันที

"ย๊า!!!!!" เพียงแค่พริบตาเดียวก็เกิดเป็นออร่าเปลวเพลิงสีแดงฉานพุ่งเป็นเส้นตรงไปหาไมน์ที่ยืนกางโล่อยู่ กับเจ้าบอสลิงไฟที่ไปปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าเธอ พร้อมด้วยกระบองเหล็กสีแดงฉานของมันที่กำลังลุกไหม้ไปด้วยเปลวเพลิง ซึ่งมันก็กำลังง้างกระบองอันนั้นฟาดเข้าใส่เธออย่างเต็มแรง

"ตอนนี้แหละ!!!!" ซึ่งมันก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่เสียงของไมน์ดังขึ้นมา

"พันธนาการวารี หยดฝนนิรันดร์" วงแหวนเวทย์สีฟ้าครามปรากฏขึ้นมาที่ปลายตรีศูล พร้อมกับออร่าอันเข้มข้นที่พวยพุ่งออกมาจากร่างกายของเธอ และเพียงไม่ถึงเสี้ยววินาทีก็มี๪ี๷หนึ่งวงแหวนเวทย์ปรากฏขึ้นที่เหนือหัวของบอสลิงไฟตัวนั้น แล้วเกิดเป็น-่าฝนที่ร่วงหล่นลงมาราวกับฟ้ารั่วตกใส่เจ้าบอสลิงไฟนั่น

"อ๊ากกกกกกกก!!!!!" ที่ดูเหมือนว่าหยดฝนพวกนั้นจะสร้างความเจ็บปวดให้กันมันไม่ใช่น้อย ซึ่งมันก็น่าจะเจ็บปวดเจียนตายจริงๆ เพราะหยดฝนที่ร่วงหล่นลงมานั้นมันทั้งรัวทั้งแรงไม่ต่างอะไรกับกระสุนของปืนกลที่ยิงใส่แบบไม่หยุดพักเลย

"โจมตีมันเลยทุกคน!!!!" ดาเรียที่เห็นว่าการโจมตีของตัวเองได้ผลแล้วนั้นก็สั่งการการจู่โจมต่อไปในทันที

"ย๊า!!!!!"

"ฆ่ามันกัน!!!!"

นักผจญคนอื่นๆ ที่เตรียมพร้อมอยู่แล้วต่างก็ระเบิดพลังของตัวเองออกมา แล้วพากันกระโจนเข้าใส่มันอย่างพร้อมเพรียงกัน โดยหมายมั่นที่จะจัดการมันให้ด้วยการโจมตีครั้งนี้เพียงครั้งเดียว ซึ่งนี่ก็เป็นอะไรที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อนเลย อาจจะเป็นเพราะนี่เป็นการเข้าร่วมเลทล่าบอสครั้งแรกของผมด้วย ทำเอาเข้าใจในทันทีเลยว่ากลุ่มแนวหน้านั้นแข็งแกร่งเพียงใด

"ระบำดาบเทพเวหากับนภา!!!!" ทางด้านของตัวผมเองก็เข้าร่วมการโจมตีครั้งสุดท้ายนี้ด้วยเหมือนกัน โดยใช้พลังเวทย์สายลมที่ได้มาจากภาชนะ๶ู้กล้าเวหาของเอวา เพราะต้องการจะปกปิดตัวตนของตัวเองกับดาเรียต่อไป

ด้วยการโจมตีนั้นของเหล่านักผจญภัย บอสลิงไฟก็ถูกจัดการลงได้อย่างง่ายดาย จากนั้นพวกเราทุกคนก็ขึ้นไปยังชั้นต่อไปในทันทีตามการนำทัพของสาม๶ู้กล้าโดยมีดาเรียเป็น๶ู้นำ ก่อนหน้านี้เอวาบอกกับผมเอาไว้ว่าชั้นสูงสุดที่กลุ่มแนวหน้าไต่ขึ้นไปถึงคือชั้นที่45 แต่ไปถึงแค่หน้าห้องบอสเท่านั้น ไม่ได้เปิดประตูเข้าไป เพราะแรงกดดันเวทมนตร์ที่บอสหลังประตูบานนั้นปล่อยออกมา มันเป็นอะไรหนักหนาเป็นอย่างมาก เพราะอย่างนั้นถ้าพูดตามตรงมันจะหมายความว่าชั้นที่ 44 ต่างหาก คือชั้นสูงสุดที่กลุ่มแนวหน้าเคยไต่ขึ้นไป

"ครั้งนี้ก็แรงกดดันเวทมนตร์เข้มข้นเหมือนเดิมเลยนะ แต่ดูเหมือนจะไม่ได้น่าหวั่นใจเท่าครั้งก่อน" และตอนนี้พวกเราทุกคนก็มายืนอยู่หน้าประตูห้องบอสบานนั้นแล้ว บานที่เคยเป็นกำแพงอันสูงใหญ่สำหรับพวกเธอและกลุ่มแนวหน้าทุกคน

ในชั้นที่42 ถึงบอสจะแข็งแกร่งมากกว่าครั้งแรก แต่พวกเราก็สามารถเอาชนะมันมาได้อย่างไม่ยากเย็นเท่าไหร่ แถมยังเป็นการเอาชนะมันด้วยวิธีการคล้ายๆ กับแบบชั้นที่ 41 ด้วย ในการต่อสู้กับบอสชั้นที่43 และชั้นที่44 ก็เหมือนกัน ที่พวกเราเอาชนะบอสด้วยวิธีการคล้าย กัน แตกต่างกันเพียงแค่เวลาที่ใช้ในการต่อสู้ที่มันนานขึ้นก็เท่านั้น ส่วนเหตุผลที่ทำให้วิธีการในการรับมือบอสเหมือนกันหมด ก็เพราะว่าตั้งแต่ชั้นที่41-44 บอสเป็นรูปร่างลิงทั้งหมดเลย สิ่งเดียวที่เปลี่ยนไปมีเพียงแค่พลังธาตุของมันเท่านั้น ซึ่งนั่นก็นับเป็นเรื่องที่ดีที่ทำให้พวกเราไม่ต้องเปลืองแรงกันเท่าไหร่

"ทุกคนพร้อมที่จะเข้าไปกันฉันแล้วใช่ไหม" เบื้องหน้าประตูบานใหญ่ ดาเรียที่ยืนอยู่ด้านหน้าสุดนั้นพูดขึ้นมาโดยไม่หันกลับมามองกลุ่มนักผจญภัยที่อยู่เบื้องหลังเลย รวมไปถึงตัวผมที่ยืนอยู่ด้านหลังของเธอด้วย

"......" ไม่มีเสียงใครถูกเปล่งออกมาตอบคำถามของเธอ มีเพียงแต่ออร่าเวทย์อันเข้มข้นของเหล่านักผจญที่ถูกปลดปล่อยออกมาอย่างแน่วแน่ ว่าพวกเขาตั้งใจที่จะพิชิตหอคอยแห่งนี้ให้ได้ แม้ว่าจะแฝงไปด้วยความหวาดหวั่นเล็กน้อย แต่ในนั้นมันก็ไม่มีความกลัวตายอยู่แล้ว

"ถ้าอย่างนั้น......" ดาเรียที่สัมผัสถึงออร่าเหล่านั้นได้ก็เข้าใจเจตจำนงของพวกเขาเป็นอย่างดี "ก็เข้าไปกันเลย" ฝ่ามืออันเรียวบางของเธอถูกขยับไปประทับที่ประตูบานใหญ่นั้นก่อนที่.......พลั่บ!!!! จะออกแรงผลักมันเข้าไป

พลั่บ พลั่บ พลั่บ!!!!! เมื่อประตูถูกเปิดเข้าไปจนเต็มบาน เปลวเพลิงสีแดงฉานของคบเพลิงก็ถูกจุดขึ้นมาในทันที กลายเป็นแสงสว่างนำทางตรงลึกเข้าไปในห้องอันมืดมิด ที่พวกเรานั้นพร้อมใจก้าวขาเดินตรงเข้าไป แม้จะรู้ว่ามันเป็นห้องที่อันตรายขนาดไหนก็ตาม

ตึง!!!!! และเมื่อเข้าไปจนถึงใจกลางห้องโถงนี้แล้ว ประตูบานใหญ่นั้นก็ถูกปิดลง เกิดเป็นเสียงดังสนั่นหวั่นไหว ซึ่งบานประตูที่ปิดลงไปนั้นมันก็หมายความว่า ต่อจากนี้พวกเราจะหนีไม่ได้๪ี๷แล้ว

"บอสมันอยู่ไหนกัน" เสียงของดาเรียพึมพำขึ้นมาเบาๆ พร้อมกับสายตาของเธอที่สาดส่องหาบอสไปจนทั่วทั้งห้อง แต่ทว่าเธอก็หามันไม่เจอเลย เช่นเดียวกันกับผมที่หามันไม่เจอเหมือนกัน

มันช่างน่าแปลกที่ปกติแล้วบอสจะปรากฏตัวขึ้นมาทันทีที่ประตูห้องถูกปิดลง แต่กับบอสตัวนี้นอกจากไม่ปรากฏตัวออกมาแล้ว ยังสัมผัสถึงออร่าเวทมนตร์ของมันไม่ได้ด้วย แม้กระทั่งจิตสังหารก็สัมผัสไม่ได้เหมือนกัน

"ออร่าอัสนี" เพราะแบบนั้นผมก็เลยแอบปลดปล่อยออร่าของตัวเองออกมา พร้อมด้วยบีบพลังสายฟ้าให้กลายเป็นกระแสไฟฟ้าที่ประจุเล็กที่สุด ก่อนที่จะปลดปล่อยให้คลื่นกระแสไฟฟ้าเหล่านั้นแผ่ขยายออกไป เพื่อค้นหาทุกสิ่งมีชีวิตที่อยู่ในห้องแห่งนี้ โดยมีเป้าหมายเป็นบอสที่ยังไม่ปรากฏกายออกมา

"........" ซึ่งมันก็น่าแปลกเป็นอย่างมาก เพราะในห้องนี้นอกจากพวกเราแล้วไม่มีสิ่งใดอยู่เลย

"ดาเรีย นั่นมัน!!!!" และในตอนที่ผมกำลังรู้สึกสับสนอยู่นั้นเสียงของเอวาก็ดังขึ้นมา ทำให้ทุกคนหันไปมองที่เธอเป็นสายตาเดียวกัน รวมไปถึงตัวผมด้วย

"ตรงนั้น ที่มุมห้อง ทำไมเกตมันถึงปรากฏออกมาแล้วทั้งๆ ที่ยังไม่ได้จัดการบอสล่ะ" ก่อนที่เธอจะพูดขึ้นมา๪ี๷ครั้ง ทำให้พวกเราทุกคนมองตามไปเป็นสายตาเดียวกัน๪ี๷ครั้งที่ตรงมุมห้อง ซึ่งมันก็เป็นอย่างที่เธอพูดจริง เกตทางออกห้องบอสมันกำลังเปิดอยู่

"........" ทำเอาแต่ละคนที่ได้เห็นแบบนั้นต่างก็งุนงงไม่แพ้กัน

"เข้าไปกันเถอะ ถึงไม่รู้ว่าเกตมันเปิดออกมาได้ไง แต่มันก็ดีกันเราเหมือนกันที่จะได้ไม่ต้องสู้กับบอส รีบไปกันก่อนที่มันจะหายไป" ก่อนที่ความงุนงงนั้นจะหายไปเมื่อเสียงของดาเรียดังขึ้น ซึ่งนั่นก็เป็นสิ่งที่ควรจะทำที่สุดในสถานการณ์นี้แล้ว เพราะแบบนั้นพวกเราทุกคนเลยพากันมุ่งหน้าไปยังเกตนั้น

พลั่บ!!!! ก่อนที่จะวิ่งทะลุผ่านมันไป

"นี่มัน......." และนั่นก็ทำให้ได้รู้ว่าที่ด้านหลังของห้องบอสชั้นที่45 นั้น เป็นพื้นที่ปลอดภัย

"ค่อยยังชั่วหน่อยที่มีพื้นที่ปลอดภัย คิดว่าจะต้องสู้กับบอสทุกชั้นไปตลอดจนถึงชั้นที่ห้าสิบแล้ว ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันต้องบ้าตายแน่ๆ เลย" เสียงของเอวาถูกเปล่งออกมาอย่างโล่งอก เช่นเดียวกับสีหน้าของนักผจญภัยคนอื่นๆ ที่แสดงความโล่งใจออกมาเหมือนกันกับเธอ เพราะการมีพื้นที่ปลอดภัยแบบนี้ มันหมายความว่าที่ประตูทางออกของชั้นปลอดภัยจะมีจุดเซฟด้วย ทำให้ต่อจากนี้ไม่ต้องไปเริ่มต้นใหม่ตั้งแต่ชั้นที่41 เหมือนกับทุกครั้งแล้ว

"ถ้าอย่างงั้นเรารีบไปบันทึกการเดินทางนักผจญภัยกันเถอะ"

หลังจากที่พักยืดเส้นยืดสายกันครู่หนึ่ง พวกเราทุกคนก็ไปเซฟการเดินทางครั้งนี้เอาไว้ที่จุดเซฟบนคริสตัลประตูทางออกของห้อง ก่อนที่จะพากันใช้คริสตัลเคลื่อนย้ายออกจากหอคอยแห่งนี้ไป จนมาถึงสองคิวสุดท้าย ที่เป็นคิวของผมกับดาเรีย

"นายน่ะ.......คือ๶ู้กล้าแห่งกามอารมณ์ใช่ไหม"

"......" และก็ดูเหมือนว่าเธอจะล่วงรู้ถึงตัวตนของผมเข้าให้แล้ว

#๶ู้กล้า๠๶ี้สวาท