เรื่อง ขุนช้างขุนแผนภาคพิศดาร
ขุน้าซึ่งั่อยู่ข้างๆ พิมพิลาไลยนั้น หลังจากที่ได้สูญเสียนางแก่นแก้วเมียรักไปแล้ว เมื่อกลับมาเจอกับพิมพิลาไลยเพื่อนเก่า ก็ใในตัวเธอ เฝ้าพยายามตามจีบ แต่พิมพิลาไลยหาเล่นด้วยไม่ เนื่องด้วยรังเกียจในรูปลักษณ์ของขุน้า ที่ไม่เจียมกะลาหัวตัวเองขุน้าเมื่อมองเห็นพิมพิลาไลยถอดสไบออกมาบูชากัณฑ์นั้น ตนเองก็รีบถอดผ้าห่มของตนออกมา
แล้วอฐิษฐานดังๆ ว่า
"เจ้าประคู้น เกิดชาติหน้าชาตินี้ฉันใด ขอให้ข้าได้สมรักกับเจ้าของสไบสีทับทิมนี้ด้วยเถิด" แล้วก็วางผ้าห่มของตนทับไปบนสไบสีทับทิมของพิมพิลาไลย พิมพิลาไลยเมื่อได้ยินคำอฐิษฐานของขุน้าเช่นนั้น ก็โกรธจนตัวสั่นตะโกนด่าขุน้าว่า
"ไอ้หัวล้าน มึงรูปร่างอับปรีย์ จังไร แล้วยังคิดชั่วๆ อีก ชาตินี้ ชาติหน้า หรือชาติไหน มึงไม่มีวันได้เห็นขาอ่อนกูหรอก ถุย" เมื่อตะโกนด่าขุน้าจนหน้าซีดไปแล้ว เธอก็ลุกขึ้น และจูงมือสายทองออกไปจากศาลาทันที
สามเณรพลายแก้วนั้น เมื่อเห็นพิมพิลาไลยลุกออกจากศาลา ใจของเขาก็ลอยตามเธอไปอย่างรวดเร็ว จนเทศน์ผิดๆ ถูกๆ จับต้นชนปลายไม่ถูก แล้วก็รีบสรุปจบเอาดื้อๆ แล้วรีบเดินออกจากวัดมายังบ้านของพิมพิลาไลย เมื่อมาถึงบ้านของพิมพิลาไลย ไม่เห็นมีใคร ะเข้าไปในบ้านก็กลัว ะยืนหน้าบ้านก็รู้สึกแปลกๆ ก็พอดีที่พิมพิลาไลยมองออกจากหน้าต่างบนเรือนเห็นเข้าพอดี ภาพนั้นทำให้หัวใจของสาวน้อยเต็นแรงด้วยความดีใจ แต่เนื่องจากเธอเป็นหญิงสาว เธอจึงไม่กล้าออกไปคุยกับเขา คงแต่ออดอ้อนให้สายทองออกมายังหน้าบ้านเพื่อคุยกับสามเณรพลายแก้วแทนเธอที
"นิมนต์ ค่ะ น้องเณร น้องเณรมาที่บ้านนี้ น้องเณรมีธุระอะไรหรือเปล่าจ๊ะ" สายทองรู้แล้ว แต่ะแกล้งถามเพื่อให้สามเณรพลายแก้วเก้อเขิน รอที่ะยิ้มเยาะทีหลังสามเณรพลายแก้วก็รู้ว่าสายทองไม่ใคร่ชอบนักที่ตนเองที่เป็นสมณะเพศะมาหาสีกา ดังนั้นจึงบริกรรมคาถามหาละลวยในใจ แล้วเป่าไปยังสายทอง อันคาถามหาละลวยนี้เป็นคาถาเก่าแก่ ที่ตกทอดัมานมนานแล้ว ซึ่งเป็นคาถาที่ทรงอิทธฤทธิ์ยิ่งนัก สาวใดโคาถานี้แล้วก็ะต้องมีความรู้สึกรัก และสงสารให้แก่ผู้เป่าคาถานี้ทันที ช่างศักดิ์สิทธิ์ยิ่งนักเมื่อสามเณรพลายแก้วเป่าคาถาไปยังสายทองแล้ว ก็ทำให้สายทองรู้สึกแปลกๆ ในอกของเธอ ภาพสามเณรพลายแก้วที่อยู่ตรงหน้านี้ช่างน่ารัก น่าสงสารจริงๆ เธอจึงบอกกับสามเณรพลายแก้วว่า
"น้องเณรขา พี่สายทองล้อเล่นน่ะค่ะ น้องพิมเขาให้พี่สายทองออกมาคุยกับน้องเณร เผื่อว่าน้องเณรมีอะไระบอกน่ะจ๊ะ"
"พี่ สายทองครับ น้องเณรรู้ว่าการที่น้องเณรทำอย่างนี้ มันไม่ถูก แต่ก็ขอให้พี่สายทองเห็นใจน้องเณรเถอะนะครับ เพราะความรักที่น้องเณรมีให้น้องพิม เป็นความรักที่จริงใจจริง ไม่มีการหลอกลวงจริงๆครับ" ว่าแล้วสามเณรพลายแก้วก็แอบบริกรรมคาถามหาละลวยอีกครั้ง แล้วเป่าใส่สายทอง พร้อมกับเอามือมาจับมือของสายทองไว้ทันที
"วุ้ย น้องเณรคะ น้องเณรมาจับมือพี่สายทองได้ยังไงคะนี่ เดี๋ยวะผิดศีลนะคะน้อง" สายทองสะเทิ้นอายพร้อมกับรู้สึกใจเต้นแรง บ่นไปแต่มือกลับไม่ชักออก ปล่อยให้อยู่ในมือของสามเณรพลายแก้วไปอย่างนั้น
"ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวน้องเณรกลับไปปลงอาบัติที่วัดได้ ว่าแต่น้องเณรรบกวนพี่สายทองอะไรซักอย่างได้มั้ยจ๊ะ"สามเณรพลายแก้วพูดออดอ้อน พลางยกมือขึ้นลูบไล้แขนของสายทอง ทำให้สายทองถึงกับขนลุก เสียวไปจนถึงรูหี
"ได้ซิจ๊ะ สำหรับน้องเณร พี่สายทองเต็มใจทำให้ทุกอย่างแหละจ๊ะ" สายทองพูดพลางชม้ายชายตาส่งตาหวานให้กับสามเณรพลายแก้ว ทำให้สามเณรพลายแก้วได้ใจ
"คืออย่างนี้นะจ๊ะ น้องเณรอยากะพบกับพิมพิลาไลยน่ะจ๊ะ แต่น้องเณรมาพบตรงๆ ไม่ได้น่ะจ๊ะ เพราะเกรงว่าะทำให้น้องพิมโคนเขาครหาั น้องเณรก็เลยอยากะขอให้พี่สายทองช่วยนัดน้องพิมให้มาพบกับน้องเณรที่ไร่ ฝ้ายคืนนี้ตอนสัก 2 ทุ่มะได้ไหมจ๊ะ"สายทองได้ฟังดังนี้แล้วก็หยุดชะงัก แล้วครุ่นคิดอยู่ว่ามันะเหมาะหรือไรที่ชายหนุ่มะนัดพบกับหญิงสาวในช่วงยามวิกาลเช่นนี้ แถมชายหนุ่มนั้นก็ยังอยู่ในสมณเพศอีกต่างหาก ยิ่งคิดก็ยิ่งไม่แน่ใจ
ส่วนสามเณรพลายแก้ว เห็นสายทองลังเลใจ ก็รีบบริกรรมคาถามหาละลวยแล้วเป่าซ้ำลงไปที่สายทองอีกครั้ง ทำให้สายทองที่เกิดความลังเลใจก็รู้สึกอยากะทำให้น้องเณรสมหวัง สายทองจึงสลัดความรู้สึกผิดชอบชั่วดีออก แล้วรับปากสามเณรพลายแก้วว่าะนัดน้องพิมให้ ขอให้สามเณรพลายแก้ววางใจและรีบกลับไปที่วัดก่อนเถิด สร้างความอิ่มเอมใจให้แก่สามเณรพลายแก้วเป็นอย่างยิ่ง
สองทุ่มคืนนั้น ที่ไร่ฝ้าย พิมพิลาไลยแอบย่องเดินหันหน้าหันหลัง ด้วยกลัวะมีคนเห็นแอบมาที่ไร่ฝ้ายแห่งนี้ เพื่อมาพบกับสามเณรพลายแก้ว แต่เธอมาถึงไร่ฝ้ายได้สักครู่ก็ยังไม่พบกับใคร กำลังะหันหลังเพื่อกลับไปบ้านของเธอ ทันใดนั้นก็ถูกโอบกอดจากด้านหลัง พิมพิลาไลยตกใจอย่างมาก พยายามดิ้นรนเพื่อให้หลุดจากวงแขนนั้น ข้างหูก็ได้ยินเสียงกระซิบ
"พิมจ๋า พลายแก้วเอง อย่าดิ้นซิจ๊ะ"พิมพิลาไลยเมื่อรู้ว่าคนที่กอดตนอยู่ด้านหลังคือพลายแก้ว ก็ตัวอ่อนระทวย หมดเรี่ยวแรง ปล่อยให้พลายแก้วกอดตามสบาย พลายแก้วก็อุ้มพิมพิลาไลยมาั่ตัก หลังจากนั้นทั้งคู่ก็พร่ำพรอดบอกรักัจนกระทั่งเกือบสองยาม จึงได้แยกย้ายจากัไป ตัวของสามเณรพลายแก้วนั้น เมื่อแยกจากพิมพิลาไลยแล้วก็รู้สึกโหยหาตัวพิมพิลาไลยอย่างมาก เมื่อกลับถึงวันก็เปลื้องจีวรออกใส่ชุดฆราวาส แล้วแอบย่องออกจากวัดมาที่บ้านของพิมพิลาไลยทันที
เมื่อพลายแก้วมาถึงหน้าบ้านของพิมพิลาไลย ก็หยุดนิ่งทีใต้ต้นไม้ใหญ่หน้าบ้าน แล้วบริกรรมคาถา ใช้หัวแม่เท้าจิกพสุธา พร้อมกับกลั้นใจ เป็นเคล็ดสะกดคนในบ้านให้อยู่ในนิทรารมย์อันสนิท จากนั้นก็ร่ายเวทย์อ่านโองการ เรียกผีบ้านผีเรือนมาสั่งการให้คอยเฝ้าดูต้นทางคอยบังตามิให้ใครเข้ามาในบ้านได้ แล้วพลายแก้วก็เดินขึ้นเรือนร่ายคาถาสะเดาะกลอนประตูออก แล้วเดินเข้าไปยังห้องพิมพิลาไลยทันที
เมื่อพลายแก้วเดินเข้ามาก็ไม่แน่ใจว่าห้องใดคือห้องของพิมพิลาไลย พลายแก้วก็เสี่ยงเดินเข้าไปยังห้องห้องหนึ่งที่อยู่ใกล้ที่สุดทันที ห้องแรกนั้นเมื่อเปิดเข้าไปมีการตกแต่งอย่างงดงาดหรูหรา เมื่อพลายแก้วเปิดม่านมุ้งเข้าไป ก็พบกับนางศรีประจันมารดาของพิมพิลาไลย ซึ่งขณะนั้นกำลังหลับสนิทด้วยฤทธิ์แห่งาของพลายแก้ว
นางศรีประจันซึ่งในขณะนั้นมีอายุย่างเข้า 36 ปี ยังคงความงามเมื่อครั้งวัยสาวไว้ โดยไม่เสื่อมถอย พลายแก้วเมื่อเห็นก็เกิดความรู้สึกอยากที่ะลองร่วมรักกับนางสักครั้งดูทีรึว่า สาวใหญ่ที่เปรียบเสมือนกับกระดังงาลนไฟนั้น ะเยี่ยมยอดจริงอย่างเขาว่าหรือไม่ เขาจึงเดินเข้ามายืนข้างๆ เตียงของนางศรีประจัน แล้วค่อยๆ ั่ลงข้างๆ กายของนางศรีประจัน เอื้อมมือเข้าไปคลึงเคล้านมของนางศรีประจัน
อืม นมของนางยังแข็งและอวบหยุ่นอยู่เลยแม้ะมีอายุไม่น้อยแล้ว ปลายหัวนมเริ่มแข็งสู้มืออย่างเริ่มมีอารมณ์ ขาสองข้างเริ่มสีไปมา พลายแก้วก็ยื่นมือออกมาลูบไล้ที่โคกเนินของนางศรีประจัน แล้วค่อยใช้นิ้วกลางลากไปมาตามร่องหลืบของนาง บางครั้งก็ใช้นิ้วคีบบดบี้หัวแตดให้นาง ทำให้นางศรีประจันที่อยู่ภวังค์หลับนั้น มีอาการกระสับกระส่ายไปมา มีเสียงครางเบาๆ ออกมาจากปากของนาง
พลายแก้วได้ใจก็ก้มลงไปสูดดมยังโคกเนินของนาง อาว์ หอมชื่นได้ ได้กลิ่นสบู่อ่อนๆ โคกเนินของนางมีขนาดกำลังเหมาะ ขนหมอยขึ้นเป็นระเบียบ แคมหีปิดสนิท แต่ะอ้าออกน้อยๆ ยังไม่ใคร่ะบุบสลายนัก เวลาที่นางกางขาออก เพื่อให้เขาเอานิ้วเขี่ยได้ถนัดๆ น้ำใสๆ ปนเหนียวเริ่มไหลเอ่อออกมาจากร่องหี พลายแก้วเกรงว่าเวลาะเนิ่นช้าไม่ทันการ ก็จัดการถอดกางเกงออก -วยดีดผึงออกมาทันที -วยของพลายแก้วนั้น งอนงามประดุจงา้า งอนจากปลายจรดหัวดูแล้วมิผิดกับงา้าทีเดียว ส่วนลำตัวของ-วยนั้นเล่าเต็มไปด้วยรอยสัก ซึ่ง-วยของพลายแก้วนั้นผ่านการสักด้วยคาถาาโบราณอันทรงความศักดิ์สิทธิ์ ว่าัว่าแม้แต่เถ้าโ-วยานี้ะต้องใมันอย่างแน่นอน
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??