เรื่อง บริษัทในฝัน
"..อูย..ควยใหญ่เหลือเกินผัวขา...เย็ดอีกครั้งก็ยังไม่หายคับแน่น...ซี๊ดดด์...ผัวขา...เอกจ๋า..อูยยย์.....เมียเสียวค่ะมันคับรูหีเหลือเกิน" เอกก็เลยพลอยผสมโรงเรียกผัวเรียกเมียตามไปด้วยอีกทีหนึ่ง
"ชอบมั้ยจ๊ะเมียจ๋า..ซี๊ดดด์.....ผัวก็เสียวเหมือนกั" "ค่ะ..ชอบซีคะ...ซี๊ดดด์...ควยของผัวเย็ดถึงใจเมียจริงๆค่ะ ..ซี๊ดดด์...อูยยย..."" ถ้าชอบยังงั้นผัวจะเด้งละนะเมียจ๋า...ซี๊ดด..."" ค่ะๆผัวขา...เมียจะกระเด้ารับค่ะ "
ั้สองเริ่มบดอัดั้-วยและหีโหมหนักขึ้นเมื่อั้คู่ต่างผลัดกันกระเด้งกระเด้า เสียงหนอกหีกับหนอก-วยปะทะกันดังผับๆๆๆ น้ำเงี่ยนของั้สองแตกเป็นฟองฟ่อดทะลักเปรอะขนหมอยของสองฝ่ายเยิ้มแฉะ
พี่วากัดฟันขย่มโคกหีเข้าใส่ท่อน-วยที่ตั้งแข็งโชนนั้นอย่างเามัน เธอหงายหน้าหลับตาพริ้มด้วยความเงี่ยนสุดๆ" อูย...เอกขา..ซี๊ดดด์...พี่วากระเด้าอย่างนี้มันมั้ยคะ....ซี๊ด.ด.ด...เด้งควยขึ้นาซีคะ...ซี๊ดดด...อูยย...ดี..ดีเหลือเกินเด้งแรงๆค่ะ..ซี๊ดดด์...พี่วาเงี่ยนเหลือเกินผัวขา
"เอกเองก็เสียวลำ-วยพอๆกันกับที่พี่วาเสียวหี เขากัดฟันเด้งสวนขึ้นสู้กับการขย่ม-วยของพี่วา ขณะที่ในโพรงหีนั้นก็เกิดอาการตอดขมิบรัดลำควยเป็นจังหวะ
"อูยยย....พี่วาจ๋า..เมียจ๋าหีของเมียดูดควยของผัวดีเหลือเกิน..ซี๊ดด์.....จวนืยังจ๊ะ.." "ค่ะ..เอกขา..ซี๊ดดด์.....พี่วาเงี่ยนากจวน...จวนออกแล
ก๊อกๆ.......ก๊อกๆ......เสียงเคาะประตูดังขึ้นที่หน้าห้อง ปรัชญาละสายตาจากเครื่องคอมพิวเตอร์ขึ้นมองที่ช่องกระจกของประตูห้อง คุณวรรภัทรยืนรออยู่ที่หน้าประตูนั้น ปรัชญาลุกขึ้นเดินาเปิดประตูให้ เธอมองซ้ายมองขวา
เมื่อไม่เห็นมีใครจึงแทรกตัวเบียดตัวปรัชญาเข้าไปในห้อง สีหน้าพี่อ๊อดไม่สู้ดีนักเธอเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นๆอย่างตกประหม่า "อะ....เอก....มี....มี คนรู้เรื่องของเราเมื่อเช้าแล้ว..."
ปรัชญาจึงยิ้มออกาอย่างปลอบประโลมดึงตัวพี่อ๊อดให้หลบาที่ด้านข้างของประตูเพื่อให้พ้นจากช่องกระจกแล้วสวมกอดพี่อ๊อดไว้อย่างแผ่วเบาทะนุถนอม "อืมมมม เหรอครับ ใครเป็นคนบอกพี่อ๊อดล่ะ พี่วาเหรอครับ??"
พี่อ๊อดที่ซุกหน้าอยู่กับแผ่นอกของเอกเงยหน้าขึ้นวูบกล่าวด้วยสีหน้ามึนงง "เอะ...เอก รู้ได้ไงคะว่าเป็นพี่วาบอกอ๊อด เอ๊ะ...ืว่า..." เอกพยักหน้าตอบพร้อมั้อมยิ้ม "
ครับ ผมเจอพี่วาและคุยกันแล้วเมื่อตอนบ่ายนี้เอง....แต่ว่า..." ยังไม่ทันจบประโยคเสียงโทรศัพท์ที่โต๊ะก็ดังขึ้น เอกจึงผละจากพี่อ๊อดารับสาย
"สวัสดีครับผมปรัชญาพูดครับ.......อ๋อครับพี่วา....ครับพี่อ๊อดอยู่กับผมครับ.....ครับ...อืมมมม...ครับได้ครับแล้วผมจะบอกให้ครับ..." แล้วปรัชญาก็วางหูโทรศัพท์ลงหันากล่าวกับพี่อ๊อด "พี่อ๊อดครับ
พี่วาโทราตามหาแน่ะ บอกว่าถ้าว่างให้ขึ้นไปพบที่ห้องด้วยน่ะครับ" พี่อ๊อดหน้าซีดลงอย่างเห็นได้ชัดถามเสียงแผ่ว "แล้ว...แล้วพี่วาบอกมั้ยว่าให้ไปหาด้วยเรื่องอะไร..."
เอกสั่นศรีษะตอบตามจริง "เอ...ไม่เห็นบอกนะครับ ไม่ต้องตกใจน่า ผมว่าคงไม่มีอะไรหรอก พี่อ๊อดลองนึกดูดีๆซิครับว่างานอะไรที่ต้องทำร่วมกันกับพี่วามั่งมั้ย
เพื่อพี่แกจะตามเรื่องงานก็อาจเป็นได้ พี่อ๊อดทำใจให้สบายเถอะครับ" พ่อ๊อดพยักหน้ารับอย่างเซื่องซึมเดินาที่ประตูแล้วเปิดประตูออกแต่เมื่อเธอจะเดินออกจากห้องก็ต้องร้องออกาอย่างตกใจ
เมื่อเอกลักไก้จับก้นเธอบีบเล่นทีหนึ่ง "อ๊าวววว...บ้า เอกนี่เดี๋ยวใครเห็นเข้าหรอก าจับก้นพี่ได้ไง นี่แน่ะ.." เสียงเพียะเบาดังขึ้นตามาเอกถูกพี่อ๊อดตีที่มือารข้างนั้นอย่างเชิงตำหนิ
เอกกลับยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่อย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว "โธ่....พี่อ๊อดเกีาะ.....ทีเมื่อเช้าผมจับยิ่งกว่านี้พี่ยังไม่เห็นว่าเลยอ้ะ แต่....สงสัยต้องหาโอกาสลองจับใหม่ซะละมั้ง
เพราะเมื่อเช้าผมยังจับไม่ทั่วตัวเลยนี่ อารามรีบร้อนากไปหน่อย...โอ๊ะ!!....โอ๊ยยยย.....:ซี้ดด...เจ็บครับ...เจ็บ...ไม่กล้าแล้วคร้าบบบ"
การต่อปากต่อคำต้องสิ้นสุดลงกระทันหันเมื่อพี่อ๊อดหยิกดึงติ่งหูของเอกอย่างแรงและค้อนส่งให้อีกทีหนึ่งก่อนจะหันหลังเดินออกไป เจ้าช่างหนุ่มก็ยังไม่วายจะกระเซ้าส่งท้าย "ค้อนดีนักนะ ระวังจะโดนตะปูหกนิ้วครึ่งอีกนะพี่อ๊อด" คนถูกแซวหันกลับาพร้อมยกมะเหงกให้เป็นคำตอบ แล้วเดินจากไป
ก่อนเลิกงานประาณเกือบชั่วโมง ปรัชญาถูกโทรตามอีกครั้งจากเจ้านายของตัวเองให้เข้าประชุม เป็นเรื่องที่ปรัชญาต้องรับผิดชอบโดยตรง นั่นคือทางบริษัทแม่ที่เมืองนอก
มีนโยบายให้ิั้กล้องทีวีวงจรปิด ืระบบ CCTV ในฟฟิเพื่อเพิ่มความปลอดภัย ซึ่งปรัชญาต้องไปศึกษาแบบและรายละเอียดอุปกรณ์ที่จะถูกส่งเข้าาโดยบริษัทแม่ที่ต่างประเทศเป็นผู้สั่งซื้อและำอุปกรณ์าให้เรียบร้อยแล้ว
ปรัชญาต้องเป็นผู้ำจุดิั้อันเหาะสมและควรจะเป็นเอง แล้วส่งเรื่องให้เจ้านายตัดสินใจอีกทีหนึ่ง ซึ่งแน่นอน การวางแผนบนแผ่นกระดาษไม่ได้ช่วยให้เกิดความคิดที่ดีืถูกต้องเหาะสมใดๆั้สิ้น เขาต้องออกตรวจพื้นที่จริงประกอบกับในแบบแปลนด้วย อาาาา...เกือบหกโมงเย็นแล้วัี้ก็ต้องทำโอทีซินะเนี่ย...เมื่อจัดเตรียมแบบแปลนเรียบร้อยโดยสั่งปริ้นท์ใหม่ให้เหลือแค่ขนาด A4
เพื่อสะดวกต่อการพกพา ขณะที่จะออกจากห้องทำงาน เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อปรัชญายกหูรับสายจึงทราบว่าผู้โทราคือคุณวรรณภัทร "เอกัี้กลับกี่โมงคะ"
เอกก็ตอบไป "ยังไม่รู้เลยครับพี่ พอดีมีงานที่ต้องทำต่อน่ะครับ อาจจะดึกหน่อย มีไรืเปล่าครับ??" เสียงพี่อ๊อดถอนใจดังา "เฮ้อ...โล่งอก ยังไงๆเอกเดินผ่านห้องพี่อ๊อดบ่อยๆหน่อยก็ดีนะคะัี้พี่อ๊อดกคงต้องกลับดึกเหมือนกัน ต้องเตรียมทำเรื่องรายงานส่งให้ต่างประเทศน่ะ.....พี่อ๊อดต้องอยู่คนเดียว...."
เอกหัวเราะตามสายาอย่างรู้ทัน"วะหะห้า....อย่าบอกนะครับว่าพี่อ๊อดกลัวผี.."สำเนียงในตอนท้ายเอกเน้นหางเสียงให้ฟังดูน่ากลัวซึ่งก็ได้ผล
"บ้า...บ้าๆๆๆ....อีตาบ้านี่าหลอกเค้า.....ยิ่งกลัวๆอยู่ด้วย...ไม่เอาแล้วไม่คุยด้วยแล้ว..." เอกรีบงอนง้อทันที "โอ๋...โอ๋....เต่เต๊.....ไม่งอนนะๆเดี๋ยวให้อมช็อกกะจุ๊บทีนึง.....เอาเป็นว่าผมจะไปอยู่เป็นเพื่อนพี่อ๊อดเป็นพักๆก็ละกัน โอเคมั้ยครับ??"
เสียงพี่อ๊อดมีแววค้อนนิดๆตอบา "บ้าช็อกกะจุ๊บเธอน่ะชั้นไม่อมหรอกย่ะอันตั้งขนาดนั้น อมแล้วเมื่อยปากแย่....อยากจะาอยู่เป็นเพื่อนก็าตามใจเธอเถอะย่ะ......กริ๊ก..."แล้ววรรณภัทรก็วางหูไปในทันที ปรัชญาจึงเริ่มงานของตัวเองในทันทีเหมือนกัน
สองวันต่อา ปรัชญาค่อนข้างหงุดหงิดงุ่นง่าน เนื่องจากไม่ได้เสพสังวาสกับั้สองสาวเลย
คุณวรุณีย์ต้องไปประชุมกับนายข้างนอกด้วย ผลสุดท้ายก็คงแวะไปเย็ดกันที่ไหนสักแห่งแน่ๆ ส่วนคุณวรรณภัทรเธอดันมีเม็นส์ ซะนี่ ต้องรอไปเกือบอาทิตย์
จึงหันเหความสนใจไปจดจ่ออยู่กับงานสายัี้จะมีการส่งมอบงานการิั้ระบบ CCTV ซึ่งตัวควบคุมหลักิั้อยู่ในห้องทำงานของปรัชญาเอง
ปรัชญาพอใจเป็นอย่างากสำหรับอุปกรณ์ที่ทางบริษัทแม่จัดส่งาให้ ตัวกล้องเป็นแบบกล้องสีไม่ใช่ขาว-ดำ ขนาดไม่ต่างจากเม้าส์ตัวหนึ่งเท่านั้น หนำซ้ำยังทำงานแบบไร้สายอีกด้วยสะดวกต่อการโยกย้ายเปลี่ยนจุดิั้
อีกั้ยังสาารถปรับตำแหน่งกวาดกราดได้ั้สี่ทิศทางมีฟังค์ชั่นในการซูมภาพเข้าออกได้ด้วยเลนส์ประสิทธิภาพสูงสาารถตัดลดความจ้าของแสงได้เมื่ออยู่กลางแจ้ง
อีกั้เพิ่มค่าความสว่างเองโดยอัตโนมัติ เมื่ออยู่ในที่มืด ผ่านาสองัี้ปรัชญาำจุดิั้ไปั้หมด 25 จุดจากจำนวนกล้องั้หมด 30 ตัว
การอัดวีดีโอและการควบคุมทำงานด้วยคอมพิวเตอร์ั้หมด โดยการบันทึกจะทำบนเครื่องคอมพิวเตอร์โดยตรงแล้วจึงเขียนใส่แผ่น DVD
เป็นการเก็บข้อมูลขั้นสุดท้ายซึ่งทุกอย่างมีพร้อมอยู่แล้วหลักจากทดสอบทุกฟังค์ชั่นจากกล้องทุกตัวเรียบร้อยแล้ว ปรัชญาจึงเซ็นต์รับงานและทำรายงานให้เจ้านายโดยตรง
แต่เมื่อจะสรุปจำนวนที่ใช้ ปรัชญายังลังเลอยู่นิดหนึ่ง แล้วก็ตัดสินในใส่ไปในรายงานว่าใช้ครบทุกยูนิต.......หลังจากเมล์ส่งรายงานเสร็จปรัชญาก็ยกหูโทรศัพท์แล้วโทรยังเบอร์ภายในเบอร์นึง รอจนมีคนรับสาย....".....เฮ้ยต้นเหรอ??....เอกนะ
เฮ้ยมีเรื่องคุยด้วยหน่อยเดี๋ยวเจอกันที่ Coffee Corner ชั้น บนนะ....เออ ที่เดิมน่ะแหละมันเงียบดี....โอเค อีก10 นาทีเจอกัน..." วรพจน์ืต้น iT. Manager อายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับปรัชญา
ั้สองสนิทกันราวกับว่ารู้จักกันานานั้ๆที่เพิ่งจะได้พบกันเมื่อสองวันที่แล้วนี้เอง แต่ด้วยความที่คุยกันถูกคอ
และอยู่ในวัยเดียวกันั้สองจึงสนิทกันากเป็นพิเศษแลกเปลี่ยนข้อมูลข่าวสารั้ทางลับและทางแจ้งทำให้ปรัชญารับรู้ถึงความเป็นไปในบริษัทเพิ่มากขึ้น
รวมั้ข้อควรระวัง และบุคคลพึงระวังั้หลาย ในที่นี้ปรัชญาก็ต้องาสะดุดหูกับชื่อ "นันทพร" เข้าอีกครั้ง เพราะต้นเองก็เอ่ยถึงชื่อนี้ด้วย แต่เป็นในความหายที่ว่า ยังไม่มีใครอ่านเธอออก
แต่ก็มีคนพยายามที่จะเคลมเธอาหลายคนแล้ว แต่จนแล้วจนรอด ก็ยังไม่มีข่าว-คาว ใดๆหลุดรอดออกาเลย โดยรวมๆก็คือ เนื่องจากที่บริษัทนี้พนักงานโดยส่วนใหญ่เป็นพวกจบาจากเมืองนอกซะาก
จึงติดเอาธรรมเนียมฝรั่งาด้วยในเรื่องของฟรีเซ็กส์ จึงไม่ค่อยเป็นที่น่าแปลกใจเท่าไหร่ ถ้าจะมีเรื่องาคุยกันที่โต๊ะกาแฟถึงเรื่องที่คนนั้นฟันคนนี้ ง่ายๆก็คือใครพอใจจะไปเย็ดกับใครก็ไปถ้าพอใจั้สองฝ่าย ไม่ว่าจะเย็ดกันในฟฟิืนอกฟฟิ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??