โออิรันนางฟ้าโยชิวาระกับท่านโชกุนร้อนรัก
โอโนเอะ อาคาริ ชื่อที่แม่ตั้งให้เธอ ซึ่งมันแปลว่า แสงสว่าง แต่ทว่า แม่ของเธอกลับพา อาคาริมาขายให้บ้าน มัตสึโมโต้ ในย่าน โยชิวาระ ที่เป็นแหล่งของสถานเริงรม ที่มีหอโคมแดง ระรานตาด้วยแสงและสีของไฟ ที่หน้าบ้าน เป็นสัญลักษณ์ ของการค้าประเวณี โคมไฟหลากสีสัน ประดับประดา ไว้หลังรั้วไม้ มี บูโจะ นั่งรอ ให้ บุรุษเข้ามาเลือกซื้อเพื่อไปบำเรอกาม อาคาริ เพียงหกขวบร้องไห้ หามารดาของเธอ ทุกวัน แต่ก็ไร้วี่แววว่า นางจะมา
“แม่เธอขาย เธอเอาเงินไปแล้วไม่ต้องรอให้เสียเวลาหรอก มีเพียงทางเดียวที่เธอจะรอดออกไปได้ ต้องฝึก ให้หนักเพื่อเป็นโออิรัน”
“โออิรันคืออะไรคะ?”
อาคาริ ถาม พี่เลี้ยงที่ได้รับหน้าที่ดูแลเธอเป็นพิเศษ
“โออิรัน ก็โสเภณี ระดับสูง ที่มีสิทธิมากกว่าโสเภณีที่นั่งอยู่หลังรั้วไม้นั้น เพราะเธอมีผิวพรรณและดวงหน้าที่งดงาม ชั้นจึงต้องดูแลเธอเป็นพิเศษอย่างไรล่ะ”
“จะได้แต่งตัวสวยเหมือนพี่สาวที่นั่งอยู่ในกรงนั่นใช่ไหมคะ?”
“สวยกว่านั้นอีกร้อยเท่า”
“งั้น อาคาริจะเชื่อพี่ทุกอย่างเลยค่ะพี่...”
“จิโยะ...พี่ชื่อจิโยะ”
“ค่ะพี่จิโยะ”
อาคาริที่แปลว่าแสงสว่าง หรืออันที่จริงแล้วแสงสว่างของชีวิต ของเด็กน้อยมันจะเป็นแสงสีสดใสของโคมไฟในย่านโยชิวาระกันแน่
“เพี๊ยะ...ขากระโดดให้อ่อนช้อยกว่านี้ อาคาริ นี่ถ้าไม่เห็นว่ามีหน้าตาที่งดงามชั้นจะตัดเธอออกจากการเป็นไมโกะเสียเลยกระโดกกระเดกอย่างกับม้า”
ครูฝึก บ่นด้วยความเหนื่อยล้ากับการฝึกเด็ก ไมโกะ ในบ้านมัตสึโมโต้ อาคาริไม่ถนัดการฟ้อนรำ แต่เธอมีความสามารถในการเล่นโกะ และการเรียนเขียนอ่านที่คล่อง
“ถึงจะอ่านเรียนเขียนเก่ง แต่ถ้าชงชาไม่ได้ ก็อย่าหวังว่าจะได้รับการคัดเลือก”
การฝึกฝนที่หนักไม่ต่างจากการฝึกรบ พาให้ อาคาริรู้สึกท้อและอยากถอยอยู่หลายครั้ง เธอพยายามที่จะหนีออกไป แต่ก็ถูกตามกลับมาจนได้ ทุกครั้งแล้วยังถูกทำโทษโดยการให้อดข้าวทั้งวัน ความหิวนั้นสร้างพลังและแรงทำให้อาคาริฮึดสู้ ในเมื่อหนีไม่พ้น ก็ต้องทำให้ได้ คาโต้ อาโออิ ไมโกะ ที่มาพร้อมกับโออิรัน เธอไม่ชอบ โออิรันตั้งแต่ในครั้งแรก เพราะความงามของโออิรัน จึงทำให้ ท่านแม่มัตสึโมโต้ให้อภัย ไม่ทำโทษเธอโดยการเฆี่ยนเหมือนคนอื่น ๆ เพราะกลัวว่าผิวพรรณของโออิรันจะมีรอยแผลเป็น วันเวลาผ่านไปในขณะนี้ อาคาริมีอายุได้ สิบสามแล้ว เธอเป็นแกะดำอยู่ในกลุ่มของ ไมโกะ เพราะ ฝีมือของ อาโออิ ที่ยุยงเพื่อน ๆ ให้ไม่ชอบหน้า โออิรัน มีเพียง พี่สาวจิโยะ โออิรัน ตกอับที่มีรอยแผลเป็นอยู่ที่ใบหน้าเพราะโดนกลั่นแกล้งจาก บูโจะ ที่อิจฉาในความงามของจิโยะ รอยแผลจากการถูกกรีดหน้า ทำให้ จิโยะ ไม่สามารถทำงานได้ แต่เพราะฝีมือ ความเฉลียวฉลาด และความรู้ความชำนาญเกี่ยวกับการเป็น โออิรัน ทำให้ท่านแม่มัตสึโมโต้ เก็บเธอไว้เป็นพี่เลี้ยงและครูฝึก
“วันนี้พี่จะสอนเธอเดินและรำบนเกี๊ยะ เมื่อเราได้เดินขบวนความสูงที่โดดเด่น และการแต่งกาย ที่งดงาม ทุกสายตาจะจับจ้องมาที่เรา เพียงผู้เดียว พี่อยากให้เธอได้เป็น โออิรัน ทายู”
“พี่จิโยะ ลำเอียง สนใจแต่นังนั่นคนเดียวแล้วพวกชั้นล่ะ?”
“ก็สอนทุกคนนั่นแหละ ท่านแม่สั่งมา หยิบเกี๊ยะที่ต้องฝึกสวมใส่กันทุกคนตั้งแถวเตรียมตัวให้พร้อม”
ในขณะที่กำลังซ้อมกันอยู่ อาโออิ แกล้งเข้าไปใกล้ อาคาริแล้วใช้ก้นของเธอกระแทกจน อาคาริล้มลง อาคาริรู้ว่าตนเองนั้นโดนแกล้ง เธอจึงเอาคืนโดยการ ใช้เท้าถีบ อาโออิจนล้มลงหน้าทิ่มปากคาบพื้นเลือดไหล ท่านแม่มัตสึโมโต้ ที่กำลังเข้ามาดูการฝึกขั้นสุดท้าย เห็นเข้าพอดี
“อาคาริ เธอนี่แสบนักนะ สินค้าเสียหายหมด จิโยะ พาอาโออิไปทำแผล ส่วนเธอ.....ไปให้พ้นหน้าชั้น”
อาคาริยิ้มเยาะที่มุมปากเย้ยหยัน เพราะรู้ว่า ท่านแม่ไม่ทำโทษอะไรรุนแรงกับเธอเหมือนทุกครั้ง อาโออิ นึกเจ็บแค้นใจ กัดปากแน่น
“โอ๊ะ...โอย ลืมตัวว่าเจ็บปาก คอยดูเถอะชั้นจะเอาคืนแกให้หนักกว่าเดิม”
“อาโออิ พี่เห็นนะว่าเธอแกล้ง อาคาริก่อน ความอดทนของคนมีจุดจำกัด เมื่อทน ต่อไปไม่ได้ อาคาริก็ต้องต่อสู้เอาคืนบ้าง”
“พี่ก็เข้าข้างมันทุกครั้ง...ยัยหน้าผียังมีหน้ามาสั่งสอนคนอื่นชั้นเรียนไม่ไหวแล้วไปก่อนนะ พวกเธอเรียนไปเถอะ ชั้นจะไปเรียนกับคนอื่น เห็นหน้าแล้วจะอ้วก”
จิโยะ รู้สึกตกใจไม่คาดคิดว่า อาโออิจะเป็นคนที่ร้ายกาจได้ถึงขนาดนี้ ทั้งกิริยาและมารยาท อาคาริ หิ้วเกี๊ยะขนาดใหญ่ แอบไปฝึกอยู่คนเดียวใต้ต้นไม้ข้างบ้านมัตสึโมโต้ แสงแดดรำไรรอดผ่านใบไม้ ส่องมาที่ใบหน้าขาวนวลผ่องของ อาคาริ ประหนึ่งว่าเป็นแสงดวงไฟดวงเล็ก ๆ กระทบกับดวงหน้า ที่ไร้การแต่งแต้ม ริมฝีปากสีชมพูระเรื่อขยับกลีบปากไปมาช่างเย้ายวนและน่าหลงไหล อาคาริกำลังซ้อมการร้องเพลง ให้เข้ากับจังหวะการร่ายรำ เธอไม่รู้ตัวเลยว่ามีใครบางคนแอบมองเธออยู่ เขาหยุดนิ่งดั่งต้องมนต์สะกด ยืนมองเด็กสาว ที่ร้องและรำอยู่บนเกี๊ยะขนาดใหญ่นั้นอยู่เนิ่นนาน จนกระทั้ง
“เพี๊ยะ...!...นังหน้าด้าน ยั่วยวนในบ้านไม่พอยังออกมายั่วอยู่ภายนอก นังโสเภณีชั้นต่ำ”
เด็กสาวที่อาคาริเองก็ไม่ได้รู้จักเป็นการส่วนตัว อยู่ ๆ ก็เข้ามาตบ เธอตก เกี๊ยะ จนหน้าชา เด็กสาวปริศนา เข้ามคล่อม อาคาริทั้งกระชากทึ้งผมจนยุ่งเหยิง การแต่งกายด้วยกิโมโนผ้าไหมราคาแพงของเด็กสาวคนนั้น บ่งบอกถึงฐานะว่าเธอคงมีพ่อแม่เป็นคนใหญ่คนโต จนอาคาริไม่กล้าโต้ตอบ
“ฮิเดโกะ ....!...หยุด เธอรู้จักกับเด็กคนนี้ด้วยหรือ?”
“ไม่รู้ แต่เพราะพวกมัน พวกโสเภณีชั้นต่ำ พวกนี้ทำให้ท่านพ่อกับท่านแม่ทะเลาะกัน”
“หัดแยกแยะหน่อย ในเมื่อเด็กคนนี้ไม่ใช่ต้นเหตุเธอทำแบบนี้มันไม่ยุติธรรมกับเธอเลยนะ กลับไป ก่อนที่ชั้นจะไปรายงานเรื่องนี้กับท่านพ่อของเธอ”
ฮิเดโกะสะบัดหน้าใส่ทาเครุ ด้วยท่าทางไม่พอใจ ทาเครุ เข้าไปหวังช่วยประคอง อาคาริ เพราะรู้สึกว่า เธอจะลุกไม่ไหว เพราะตกจากเกี๊ยะที่สูงเกือบ ยี่สิบเซนติเมตร และดูเหมือนว่าขาของอาคาริจะแพลง
“เจ็บมั๊ย?”
“ลองโดนตบดูไหมล่ะ?...แม่นั่น เป็นแฟนนายอย่างนั้นรึ?...หัดดูแลล่ามโซ่แฟนนายไว้บ้างก็ดีอย่าให้เที่ยวมาระรานคนอื่น อย่างกับหมาบ้า”
“ไม่ใช่แฟนผมสักหน่อย อายุเท่านี้มีแฟนก็โดนท่านพ่อตำหนิแย่”
“ที่แท้ก็ลูกแหง่”“ไม่ใช่สักหน่อย ช่างเถอะไม่อยากเถียง มาสิผมช่วย”
“ไม่ต้องเดี๋ยวแม่นั่นก็จะหาว่าชั้นยั่วยวนนายอีก”
“ยังไม่ทันยั่วก็รู้สึก....”
“รู้สึกอะไร?...โอ๊ะ...อูย นังตัวแสบสักวันหนึ่งถ้ามีโออาศจะเอาคืนบ้าง”
“นั่นไง ขาเธอเจ็บ มาเถอะ เดี๋ยวผมช่วย”
ทาเครุ โน้มตัวลงมาประคอง เด็กสาว อาคาริพึ่ง สังเกตชัด ๆว่า เขานั้นมีใบหน้าที่ดูดี ไม่น้อย จมูกโด่งเกือบจะสัมผัสกับแก้มของเธอ กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของหญิงสาว ทำให้ความรู้สึกแปลกใหม่มันก่อตัวเกิดขึ้นกับหัวใจของเขา ยิ่งเขาแอบเหลือบมองแก้มเนียนนุ่มขาวและกลีบปากอวบอิ่มน่าสัมผัสคู่นั้นแล้ว ยิ่งทำให้ เขาหัวใจเต้นแรง จน อาคาริ ได้ยิน
“ไม่ไหวล่ะสิ ชั้นคงหนักน่าดู หัวใจของนายจึงเต้นแรง ช่างเถอะเดี๋ยวชั้นจะพยุงตัวเองกลับเข้าบ้านเอง บ้านอยู่แค่นี้”
“ชั้นไม่ได้อ่อนแอ ให้อุ้มก็ยังไหวบ้านเธออยู่ไหน?”
ทาเครุ ช้อนร่างบางของอาคาริ ลอยละลิ่วแล้วเดินไปส่งที่บ้านมัตสึโมโต้
“ร้ายนักนะ....ร่าน”
...........................โออิรัน=โสเภณีชั้นสูง
ไมโกะ=เด็กฝึกการเป็นโออิรันเมื่อเติบโตเต็มวัย
บูโจะ=โสเภณีระดับล่าง นั่งอยู่หลังรั้วไม้หน้าหอคณิกาเพื่อรอให้ลูกค้าผู้ชายที่เดินผ่านไปผ่านมาเห็นและเลือกซื้อไปบำเรอกาม
ย่านโยชิวาระในยุคสมัยเอโดะเป็นย่านที่มีหอโคมแดงไว้บริการบุรุษทั้งระดับสูงจนถึงระดับล่าง
สารบัญ
CONTENT
| อาซามิผู้งดงาม | อ่านฟรี |
|
7 เดือนที่แล้ว
4 หน้า A5
5,755
|
| บทเรียนของรุ่นพี่อาซามิ | อ่านฟรี |
|
7 เดือนที่แล้ว
4 หน้า A5
6,197
|
| ประเภณีประมูลพรหมจรรค์มิสุอาเง | อ่านฟรี |
|
7 เดือนที่แล้ว
4 หน้า A5
5,821
|
| การปรากฎตัวของท่านโชกุน | อ่านฟรี |
|
7 เดือนที่แล้ว
4 หน้า A5
6,736
|
| นาจิมื คนคุ้นเคย |
|
|
7 เดือนที่แล้ว
4 หน้า A5
5,933
|
| ท่านโชกุนร่างทอง |
|
|
7 เดือนที่แล้ว
4 หน้า A5
6,029
|
| เสียงปริศนา |
|
|
7 เดือนที่แล้ว
3 หน้า A5
4,669
|
| การปรากฎตัวของทาเครุ |
|
|
7 เดือนที่แล้ว
4 หน้า A5
5,558
|
| สตรีที่ถูกคุมขัง |
|
|
7 เดือนที่แล้ว
4 หน้า A5
5,466
|
| หญิงสาวที่อยู่ในเรือนร้าง |
|
|
7 เดือนที่แล้ว
4 หน้า A5
6,153
|
| ท่านโชกุน ผู้เอาแต่ใจ |
|
|
7 เดือนที่แล้ว
4 หน้า A5
5,863
|
| อาคาริผู้ปลดปล่อย |
|
|
7 เดือนที่แล้ว
4 หน้า A5
5,127
|
| ภริยาท่านโชกุน |
|
|
7 เดือนที่แล้ว
4 หน้า A5
6,609
|
| จิโยะ |
|
|
7 เดือนที่แล้ว
3 หน้า A5
4,234
|
| เกอิชานักดนตรีโรงน้ำชา |
|
|
7 เดือนที่แล้ว
3 หน้า A5
4,854
|
|
|
|
นิยายแนะนำ |
ดูทั้งหมด |
รายการรีวิว
REVIEW
ปักหมุด
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00

นิยายแนะนำสำหรับคุณ
ดูทั้งหมด
นิยายแนะนำสำหรับคุณ