เรื่อง หนึ่งฝันพันจักรวาล
โกแ่ความจริง...
ห้องาาที่ไฮเที่สุดโซเเดล คอร์ปอเรชั่น...
เวลา...ดูเหืนจะหยุดนิ่ง...
าเรีย, าเ, ดร.เอนโซ, แะ ดร.ไร่า...ยืนล้อมเตียงผู้ป่วย...จ้องร่างเซ็นที่นอนแน่นิ่ง...
จู่ๆ...ร่างกายเา็กระตุก...เบาๆ...
เปลือกตาเาปิดสนิท...แต่กลับี "้ำา" ไทะลักาไม่ขาดสาย...
แะ... "เลือด" ...็เริ่มไซึมาจากฝ่าืที่เากำแน่น...แน่นจนเล็บจิกทะลุเนื้อ...
"เ็! เ็!" าเรียเ่าแขนเา "เกิดะไขึ้น!?"
"คลื่นเาำัพุ่งสูงขึ้นอย่างบ้าคลั่ง!" ดร.ไร่าะโ...จ้อง้าโฮโแกรมที่ตัวเลขเปลี่ยนเป็นสีแดงฉาน
แะใวินาทีั้...
เซ็น็อ้าปาก...แะปลดปล่อยเีกรีดร้อง...ที่ไม่ได้มาจากลำคอ...แต่ัคือเีกรีดร้องจิตวิญญาณที่แตกสลาย...
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!"
BEEP! BEEP! BEEP! BEEP!
สัญญาณเตือนภัยัลั่นขึ้นพร้อมกัน...ไม่ใช่แค่ให้องาา...แต่ัไปั่ั้ดาวโซเเดล!
"โซร่า" ...ได้ตรวจความผิดปกติระดับมหันตภัย...
เีสังเคราะห์ที่เยือกเย็น...แต่แฝงไว้ด้วยความเร่งด่วน...ได้ัขึ้น่าระบบ Bio-Sora พนักงานุ...[างาน! สถานการณ์ุเิระดับ 'ีแ'! ขอย้ำ! ระดับ 'ีแ'! พนักงานุโปรวมกลุ่มป้ั...หรือหาที่หลบภัยอย่างเร่งด่วนที่สุด!!!]
ไฟสีแดงุเิเริ่มกะพริบไปั่ั้ฐาน...แต่ความโกลาหลที่แท้จริง...ไม่ได้อยู่บนพื้นดิน...
ัอยู่บนท้องฟ้า...
เหนือชั้นบรรยากาศดาวโซเเดล... "แ" มิติที่ิเี้...ได้ฉีกขาดจากความว่างเปล่า...
ัคือ "าแ" ที่เชื่อมต่อะ่าโก...แะจาก "าแ" ั้... "สายฟ้าสีแดงฉาน" ...ราวกับเส้นเลือดจักรวาลที่แตกสลาย...ได้ฟาดฟันไป...แพร่ขยายความโกลาหลั้...ไปั่ั้ระบบสุริยะ Aetheryon...
...พลังปราณ...ได้เริ่มรั่วไเข้าสู่โกแ่ความจริงแล้ว...
"ระ...างาน!!! ผมั S-134! ุไม่ทราบี่าหลายา...ปรากฏขึ้นกลางลานจอดยานครับ!"
"ั S-87 ็เหืนกัน่ะ! เาใสุ่แปลกๆ...เหืน...เหืนไม่ได้มาจากยุคนี้เลย!"
ให้องาา...ร่างเซ็นกระตุกอย่างรุนแรง...่ที่เาจะสะดุ้งเฮือก...ลืมตาขึ้น...แะหอบหายใจ...ราวกับคนเพิ่งจมน้ำ...
"เ็! เ็! เป็นะไรึเปล่า!?"
"เกิดะไขึ้น!?"
"เป็นยังไงบ้าง!?"
ุต่างกรูเข้าไปถามด้วยความตื่นตระหนก...
"จังหวะการเต้นหัวใจผิดปกติอย่างรุนแรง..." โซร่าางาน่าำโ
ดร.เอนโซ, หัวหน้าฝ่าการแพทย์, ีคว้า้ืเซ็นเื่วัดชีพจร "เอ๊ะ...ั...ัเริ่มคงที่แล้ว"
ดร.ไร่าจ้อง้าโฮโแกรมที่ำัสแกนเซ็น "คลื่นเริ่มกลับสู่สภาวะปกติ...ทุกอย่างเริ่มคงที่แล้ว...เซ็น...เป็นยังไงบ้าง?"
เซ็น...ที่ดวงตายังคงเบิกกว้างด้วยความตื่นตระหนกแะว่างเปล่า...่ๆ หันใหน้าที่เปีุ่ไปด้วย้ำา (แะ้ำาเลือด)...ไปาเรีย...แะเค้นคำถามแรกา...
"...เกิด...ะไขึ้น?"
ยังไม่ทันที่าเรียจะได้ตอบ...าเรส...ที่ำัประมวลผลางานัร้อยที่หลั่งไเข้ามา...็หันขวับมา...ไปยังกลุ่มก้อนแสงที่โ่ขึ้นมาภายให้อง...่ี่ะ่ๆรวมกลุ่มกันเป็นูป่าคนแล้ว่ๆชัดเจนขึ้นมา...าเรคนั้สักพัก่หันมาหาเซ็นดวงตาเาหรี่ลง...
"นาย...ทำะไลงไป"
เีาเรสเยือกเย็น...จนทำใุ้ให้องเงียบกริบ
"ีางานุไม่ทราบี่า...ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกันั่ั้ดาว...ทีมรักษาความปลอดภัยำัรวบรวมข้อมูล...แต่ประมาณการคร่าวๆ...คือหลายพันคน"
โซร่าางานเสริมขึ้นาันที:[ยืนยันข้อมูลจากกล้องวงจรปิดรอบดาว...ตรวจุเหล่าั้...ปรากฏตัวขึ้นจาก 'ร่างโปร่งแสง'...่จะ่ๆ ่ัชัดเจน...จนีตัวตนทางกายภาพที่สมบูรณ์เหืนที่เราเห็นตอนนี้!!]
าเรียเบิกตากว้าง...เธอไปยัง "ผู้รอดชีวิต" ที่ปรากฏตัวขึ้นให้อง...แล้วหันกลับมาเซ็น
"...ี่ั...คือพลังนาย...ั้เหรอ?"
คำถามั้...เหืนเข็มที่ทิ่มแทงเข้าไปใหัวใจที่แตกสลายเซ็น...
เาอ้าปาก...พยายามจะู...แต่กลับไม่ีเีใดเล็ดลอดา...
"...ไม่แน่ใจ...แต่...แต่ั..."
เาทำได้เพียงยกืขึ้นกุมใหน้า...แะ้ำา็ไทะลักาอีกครั้ง...เป็น้ำาแ่ความสูญเสียที่ไม่ีใให้องนี้เข้าใจ...
าเรีย...แม้จะสับสนกับหายนะตรงหน้า...แต่เมื่อเห็นสภาพเซ็น...ความสงสัยทั้งหมดเธอ็สลายไป...เหลือเพียงความเป็นห่วง...เธอนั่งลงข้างเตียง...แะวางืบนไ่เา
"ีะไ...เล่าใ้เราฟังได้ทั้งหมดนะ...เซ็น"
"นายไม่ต้องเ็บัไว้คนเดียวหรอกน่า...แชร์ัาเหอะ" าเรสูเริม...แม้จะยังไม่เข้าใจสถานการณ์...แต่เา็ู้ว่าี่ัเกิดาฝัจากาฝัที่เซ็นเล่าใ้เาฟัง่ๆ
เซ็น่ๆ ลดืจากใหน้า...ดวงตาเาแดงก่ำ...แะเต็มไปด้วยความเจ็บปวดที่ลึกเกินหยั่งถึง...เาไปที่าเรีย...
"...ำ...ำฝันที่ผมเล่าใุ้ฟัง่ๆ ได้ไหม...เรื่องซู่เหยียนจื่อ..."
าเรียพยักหน้าช้าๆ...
"...เา...เา..." เซ็นกลืนน้ำลายที่ื่
"...เาตายแล้ว"
ุให้องอึ้งไป... 'ซู่เหยียนจื่อ? นั่นใ?'
าเรียที่พอเข้าใจจากที่เซ็นเคยเล่าใ้ฟัง่ๆ...ที่พอจะปะติดปะต่อเรื่องราวได้...ว่า "เื่นใฝัน" ที่เซ็นผูกพันที่สุด...ได้จากไปแล้ว...
าเรสขมวดคิ้ว...แม้จะไม่เข้าใจทั้งหมดแต่เา็เชื่อมโยงัได้...แต่เา็ู้ว่าี่ไม่ใช่เวลามาซักถามเรื่องส่วนตัว...
"โซร่า" เาคำสั่งเีเฉียบขาด "แจ้งไปยังทีมรักษาความปลอดภัยทั้งหมด...นำทางผู้อพยพุ...ไปยังลานรวมพลทิศใต้...ควบคุมสถานการณ์ไว้...ผมจะเข้าไปดูด้วยตัวเอง"
าเรไปยังุ 3 คนที่โ่ขึ้นมาให้องที่ำัทำสีหน้างงงวยไปยังสิ่งต่างๆเหืนำัสำรวจห้องนี้อยู่..."นาย แะ นาย เธอด้วย ฟังที่ผมูเข้าใจั้" 3 คนที่โ่มาให้องั้พยักหน้า "ั้็ดี ผมู้ว่าุำัสงสัยแต่็เหืนกันได้โปตามผมาางนี้ด้วยครับ" คนั้็สงสัยแต่็เดินตามาเรสไป
จากผู้เขียน:
ยุคสมัยใหม่...ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว...
ไม่ใช่ด้วยแสงสว่างแ่การตื่นู้...
แต่ด้วย้ำา...ความโกลาหล...แะ "ผู้อพยพ" ัพัน...จากจักรวาลที่ล่มสลาย...- Solandel
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??