เรื่อง ดินแดนมหัศจรรย์

แต่๥ะผิดแปลกก็ตรงที่ทั่วทั้งร่างของเขา

โดนโซ่ตรวนมัดระโยงระยางไปหมด

"พี่สาวคนนั้นใจดีไม่เลวเลยน่ะ

สะกดเจ้าให้จิตดำดิ่งสู่โลกจิตใต้สำนึก

เจ้า๥ะได้หลับลึกไม่ต้องรับรู้เรื่องราวใดๆ

แต่ว่านางไม่รู้ว่าโลกนี้มีข้าอยู่ เจ้าถึงฟื้นสติมาอีกครั้ง"

แต่นายอาร์ตก็ไม่คิด๥ะสนใจฟัง

ในหัวของเขาตอนนี้มีแต่วิเวียนเท่านั้น

ตอนนี้เธอกำลังโดนไอ้แวมไพร์บ้ากามข่มขืนอยู่

ไม่รู้ว่าตอนนี้เธอ๥ะเป็นอย่างไรบ้าง

อากัปกริยาเหล่านี้ของนายอาร์ตอยู่ในสายตาชายแปลกหน้าคนนั้นหมด

ชายแปลกหน้าคนนั้นจึงจัดแจงดีดนิ้วเบาๆอีกครั้ง

พริบตานั้นภาพของวิเวียนก็ปรากฏขึ้นทันที

ในตอนนี้หญิงสาวอยู่ในสภาพเปลือยเปล่า

เนื่องจากเสื้อผ้าที่เคยสวมใส่โดนฉีกขาดจนหมด

ขาทั้งสองข้างของเธอถูกจับมาวางฟาดบ่าของเจ้าแวมไพร์ตัวร้าย

โดยมีใบหน้าของมันซุกอยู่ในหว่างขาของเธอ

พร้อมกับดูดเลียร่องหีของเธออย่างเมามัน

โดยที่หญิงสาวทำได้เพียงเม้มปากแน่น

เพื่อไม่ให้คล้อยตามอารมณ์เสียวที่มัน ปรนเปรอ

แม้ตอนนี้เธอกำลัง๥ะเงี่ยนขึ้นมาแล้วก็ตาม

"หืมมมมม นี่น่ะเหรอ แหวนหินธาตุที่เขาว่า"

เจ้าเบลลิคหยุดเล้าโลมเธอชั่วครู่

เมื่อสายตาของมันเหลือบไปเห็นแหวนที่เธอใส่อยู่

ว่าแล้วมันก็จัดการปลดแหวนนั้นทันที

ก่อน๥ะบีบทำลายทิ้งจนป่นเป็นผง

"แค่นี้มึงก็หมดท่าแล้วสิ ฮ่าๆๆๆ"

"ข้าไม่เข้าใจ ..... ตาแก่รอสมันไม่ใช่คนโง่

ทำไมภารกิจสำคัญแบบนี้ถึงได้ส่งนางมา นี่พอนางไม่มีแหวนนั่น

นางก็ไม่ต่างอะไรกับแวมไพร์ชั้นนักรบดาดๆเลยสิ"

เวโรนิก้าเอ่ยขึ้นอย่างสงสัย

"เจ้าคิดมากไปแล้วมั้ง ใคร๥ะรู้ ตาแก่รอสมันอาจ๥ะโง่จริงๆก็ได้ หึๆๆ"

มาโฮนที่ยืนห่างออกไปกับไม่ยี่หระในข้อสงสัยของนาง

แต่ใคร๥ะสงสัยอย่างไงก็ช่าง

สำหรับเจ้าเบลลิคตอนนี้มันสนใจแต่หญิงสาวตรงหน้าเท่านั้น

ผิวที่เรียบเนียนขาวสะอาด เรือนร่างเซ็กส์ซี่แสนเย้ายวน

รวมไปถึงใบหน้าสวยหวานของเธอที่ช่างเร้าอารมณ์มันหนักหนา

จนมันทนไม่ไหว ต้องลงไปประกบปากแสนอวบอิ่มอย่างดุเดือด

โดยไม่สนใจเลยว่าหญิงสาวพยามขัดขืนแค่ไหน

ใช่ มันไม่สนใจอะไรเลย เพราะในสายตามันตอนนี้

วิเวียนก็คือที่ระบายความเงี่ยนเท่านั้น

"อือหือออออ นมมึงแข็งแป๊กเลยนี่หว่า เงี่ยนเหรอว่ะอีร่าน"

เจ้าเบลลิคตะโกนใส่หญิงสาวอย่างสะใจ

มือข้างหนึ่งของมันขยี้ขยำเต้างามของหญิงสาว

ราวกับต้องการให้มันแหลกคามือ ส่วนอีกข้างก็รูด-วยเบาๆ

เตรียมตัวเย็ดครั้งใหญ่ โดยที่หญิงสาวไม่อาจ๥ะขัดขืนใดๆได้

ได้แต่นอนเจ็บใจที่มันด่า

และเจ็บใจร่างกายตัวเองที่พ่ายแพ้ต่อความเงี่ยนง่าน

จนออกอาการให้มันรู้

อาการที่พร้อม๥ะโดนเสพสมทั้งที่หัวใจไม่ได้ต้องการ

"หืมมมม หีมึงยังน้ำออกมาน้อยไปหน่อยว่ะ

แต่ช่างเถอะกูอยากเย็ดมึงแล้ว

งั้นก็เย็ดทั้งฝืดๆที่แหละ สะใจกูอีกแบบ ฮ่าๆๆ"

เจ้าเบลลิคหัวเราะร่าพร้อมกับเอาลำ-วยมาจ่อที่รูหี

แล้วก็จัดการดันเข้าไปช้าๆ

"โอ๊ยยยยย อย่า......... เอามันออกไป มันเจ็บบบบบ !!"

วิเวียนร้องเสียงหลงพร้อมกับ

พยามเอามือดันหน้าอกเจ้าแวมไพร์ร่างยักษ์

เพื่อหวัง๥ะหยุดการลุกล้ำของมัน แต่ก็ไม่เป็นผล

ร่างกายเธออ่อนล้าเกินไป

เจ้าควยยักษ์นั่นก็เลยคืบคลานลุกล้ำร่องหีเธอมาเรื่อยๆ

"ฮ่าๆๆๆ สะใจเว้ยยยยย" เจ้าเบลลิคร้องร่าอย่างสุดมันส์ ว่าแล้วมันก็จัดการซอย-วยทันที

สลับกับเสียงร้องระงมเจ็บปวดราวกับ๥ะขาดใจของวิเวียน

"วิเวียนนนนนน"

เสียงของนายอาร์ตดังก้องไปทั่ว

เขาทรุดลงกับพื้นพร้อมกับปล่อยน้ำตาลูกผู้ชาย

ให้รินไหลอย่างไม่สนใจใคร

เขาได้แต่เจ็บใจตัวเองที่อ่อนแอ

เจ็บใจตัวเองที่ทำได้แค่เฝ้าดูคนรักโดนทำร้าย

เจ็บใจตัวเองที่ช่วยอะไรไม่ได้เลย

"ข้าช่วยนางได้น่ะ" เสียงเอ่ยเรียบๆของชายอีกคนที่ดังขึ้น

ทำให้นายอาร์ตหันขวับไปมองทันที

"แกว่าอะไรน่ะ แกช่วยเธอได้งั้นเหรอ"

นายอาร์ตหูตาตื่นอย่างมีความหวัง

"เจ้ากับข้า ...... ๥ะว่าไปเราก็เป็นหนึ่งเดียวกัน

เพียงแต่เราโดนพลังบางอย่างแยกออก

ในยามปกติ๥ะเป็นเจ้าที่ครองร่างและข้าที่โดนกักขัง"

ชายแปลกหน้าเว้นช่วงสักพักก่อน๥ะเอ่ยต่อ

"ถ้าเจ้าอยากช่วยนางก็แค่ให้ข้า ครองร่างแทนเจ้า ก็แค่นั้น"

"แต่ถ้าทำอย่างงั้น ....." ใช่ ถ้าให้เจ้านี่ครองร่าง

งั้นตัวเขาก็ต้องเป็นฝ่ายโดนกักแทนน่ะสิ

แต่วิเวียนกำลังอยู่ในอันตราย

"แกช่วยวิเวียนได้จริงๆเหรอ แก๥ะช่วยวิเวียนจริงๆเหรอ"

ชายหนุ่มเอ่ยอย่างแผ่วเบา

เขาต้องตัดสินใจระหว่างช่วยคนรักกับตัวเอง ซึ่งมันไม่ง่ายเลย

"กษัตริย์ตรัสแล้วไม่คืนคำน่า"

ชายแปลกหน้าตอบกลับ พร้อมกับยืนมือออกมา

นายอาร์ตหลับตาลงช้าๆ ในชีวิตของเขาตอนนี้

วิเวียน คือคนที่สำคัญที่สุดแล้ว

เพียงเพื่อช่วยเธอ แม้๥ะต้องโดดลงเหวลึก เขาก็ยินดี

ชายหนุ่มก็ลืมตาขึ้นหลังตัดสินใจได้แน่วแน่

เขาเดินก้าวไปหาชายแปลกพร้อมกับเอื้อมมือไปจับมือของเขาทันที

พริบตานั้นแสงที่มือของทั้งคู่ก็สว่างจ้า

และก่อนที่สติของนายอาร์ต๥ะดับวูบลง .........

เขาก็ได้เห็นหน้าชายแปลกหน้าคนนี้ชัดๆเป็นครั้งแรก

ใบหน้าที่เหมือนกับเขาไม่มีผิดเพี้ยนราวกับฝาแฝด !!

"แกเป็นใคร ......."

"อาหหหหห์" เสียงชายหนุ่มตวาดก้อง

ทันใดนั้นพันธนาการที่สร้างจากเวทย์ธาตุดินเลเวล 6

ก็แตกออกราวกับมันเป็นเศษกระเบื้องราคาถูก

ร่างของนายอาร์ตค่อยๆยันกายลุกขึ้นช้าๆ

ท่ามกลางความตกใจของเหล่าแวมไพร์ที่จ้องมองอย่างไม่เชื่อสายตา

ไม่เว้นแม้แต่เจ้าเบลลิคที่กำลังซอย-วยอย่างเมามันก็ตาม

และก่อนที่ใคร๥ะได้ทันทำอะไร ชายหนุ่มก็ลืมตาขึ้น

ตาของเขาลุกวาวราวกับตาของสัตว์ร้าย

พร้อมกับจับจ้องที่เป้าหมาย

พริบตานั้นร่างของเขาก็พุ่งวาบอย่างรวดเร็ว

ก่อน๥ะตวัดขาขวาเข้าใบหน้าของ เจ้าเบลลิคอย่างจัง

จนร่างยักษ์ของมันถึงกับกลิ้งกระเด็นกระดอนไม่เป็นท่า

แต่ชายหนุ่มก็ยังไม่หยุดแค่นั้น

เขาค่อยๆเดินก้าวเข้าไปหาต่อช้าๆ

"มึงงงงงง !!" เจ้าเบลลิคลุกขึ้นร้องตะโกนลั่น

ตอนนี้เลือดสดๆของมันไหลทะลักออกมาไม่หยุด

แถมฟันของมันก็หักหลุดมาตั้งหลายซี่

มันมองร่างของมนุษย์ตัวน้อยอย่างโกรธแค้น

ก่อน๥ะพุ่งเข้าใส่พร้อมกับปล่อยหมัดเข้าใบหน้าของชายหนุ่มอย่างจัง

จนหน้าของ เขาถึงกับสะบัดตามแรงหมัดอย่างรุนแรง

"อ๊ากกกกก" แต่แล้วกลับเป็นเจ้าเบลลิคซะเองที่ร้องลั่นอย่างเจ็บปวด

หมัดของมันที่ทลายได้แม้แต่หินผากลับสั่นระริกอย่างปวดร้าว

แต่มันทันที่มัน๥ะทำอะไรต่อ

ชายหนุ่มตรงหน้าก็ปล่อยหมัดสวนกลับเข้ามาทันที

หมัดที่รุนแรงของเขาที่ซัดมาเล่นเอาร่างยักษ์ปักหลั่นของมัน

ถึงกับตัวงอก่อน๥ะปลิวกระเด็นอีกครั้ง

ทั้งหมดนี้สร้างความตะลึงแก่ทุกคนที่กำลังเฝ้ามอง

ไม่เว้นแม้แต่วิเวียนที่เอ่ยขึ้นอย่างไม่เชื่อสายตา

"อาร์ต............."​

"อ๊ากกกก ..... อ๊ากกกก ..... อ๊ากกกกก"

เสียงร้องลั่นโหยหวนของเจ้าแวมไพร์ร่างยักษ์ดังก้องไปทั่วอีกครั้ง

ก่อนที่มัน๥ะสำรอกเอาของเหลว

ที่ผสมปนเปกับเลือด ออกมาจากปากอีกกองใหญ่

แสดงให้เห็นว่าหมัดลุ้นๆของนายอาร์ตเมื่อครู่

ส่งผลกระทบไปถึงอวัยวะภายในของมัน

จนบอบช้ำแทบแหลกเหลว นี่ถ้ามันเป็นแวมไพร์ชั้นปลายแถวทั่วไป

ป่านนี้มันคง๥ะสิ้นชื่อไปนานแล้ว

แต่กระนั้นสภาพมันตอนนี้ก็ไม่ได้ดีกว่านั้นไปเท่าไหร่เลย

เพราะแค่มันพยาม๥ะพยุงตัวขึ้น ความเจ็บปวดก็เล่นงาน

จนมันต้องล้มกระแทกพื้นไปอย่างสิ้นท่า

"มึ ............ ง !!" ความเจ็บปวดยังตามเล่นงานเบลลิคไม่หยุด

ขนาดแค่มันพยาม๥ะพูดความเจ็บปวดก็แผ่ซ่าน

จนมันไม่อาจ๥ะเอ่ยออกมาเป็นคำได้เลย

ครั้นมันจับจ้องไปยังมนุษย์ตัวน้อยที่เป็นผู้สร้างความบอบช้ำ

ความเกี้ยวกราดที่มีอยู่ในตอนแรกก็แทบมลายหายไปจนหมดสิ้น

เหลือไว้แค่เพียงความหวาดผวาเท่านั้น

ก็เพราะสายตาที่คู่นั้นที่จับจ้องมาที่มัน

มันช่างดูเหี้ยมเกรียม โหดร้าย

และน่าหวาดหวั่นอย่างที่มันไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน

แต่ไม่ทันที่มัน๥ะคิดอะไรต่อ ร่างตรงหน้าพุ่งทะยานเข้ามาจู่โจมมันแล้ว !!

ตูมมมมม !! เสียงกระแทกจากการโจมตีของชายหนุ่มดังกึกก้อง

ราวกับเสียงระเบิดยังไงยังงั้น

ทั้งๆที่การโจมตีเมื่อครู่ก็แค่เพียงการกระโกดถีบเท้าเท่านั้นเอง

ส่วนผลของการจู่โจมนั้น

ก็ก่อให้เกิดหลุมลึกขนาดใหญ่ใต้เท้านายอาร์ต

และตามมาด้วยแรงสั่นสะเทือนขนาดแผ่นดินไหวย่อมๆ

เล่นเจ้าแวมไพร์มาโฮนหน้าตาตื่นเพราะ

เขตอาคมที่มันกางไว้ทานแรงไม่ไหวจนแทบ๥ะปริแตก

จนมันถึงกับต้องอุทาน "แค่โจมตีธรรมดาเท่านั้นน่ะ......."