เรื่อง อสุราพลิกฟ้า ท้าบัญชาสวรรค์

บท๿ี่ 1227: การแปรธาตุแห่งความโกลาหล

ความเงียบ๿ี่เกิดขึ้นจากการหยุดชะงักของโลงศพผนึกเทพ ไม่ได้นำมาซึ่งความสงบสุข แต่มันคือสัญญาณเตือนภัย๿ี่กรีดร้องลั่นในสัญชาตญาณของทุกชีวิต

บนเรือรบทองคำลำยักษ์๿ี่ลอยลำอยู่เหนือเขตเงา ผู้บัญชาการกองพันกวาดล้างมองดูภาพเบื้องล่างด้วยสายตา๿ี่เต็มไปด้วยความรังเกียจและหวาดระแวง เขาเห็นโลงศพศักดิ์สิทธิ์๿ี่ควรจะบดขยี้ศัตรูให้เป็นจุณกลับลอยนิ่งค้าง และเห็น "มลทิน" สีดำทมิฬ๿ี่กำลังหมุนวนรอบตัวชายหนุ่มแขนเดียวผู้นั้น

"โลงศพกำลังถูกปนเปื้อน..." ผู้บัญชาการพึมพำ เสียงของเขาเยือกเย็นและไร้อารมณ์ผ่านหน้ากากเกราะเงิน "ตัวแปรนี้อันตรายเกินกว่า๿ี่จะรอการผนึกตามขั้นตอน... กวาดล้างมันซะ"

คำสั่งนั้นแผ่วเบา แต่ผลลัพธ์ของมันคือนรกบนดิน

"รับบัญชา!"

เสียงตอบรับดังกึกก้องพร้อมกันจากทหารเกราะเงินนับพันนาย ทันใดนั้น ท้องฟ้าสีทองก็แปรเปลี่ยนเป็น-่าฝนแห่งความตาย ปืนใหญ่พลังงานบนเรือรบและจากปลายหอกของทหารระดมยิงลงมาพร้อมกัน ลำแสงอนุภาคสีขาวบริสุทธิ์นับหมื่นสายพุ่งแหวกอากาศ กรีดร้องหวีดหวิวราวกับฝูงตั๊กแตน๿ี่หิวกระหาย

แต่สิ่ง๿ี่น่าสะพรึงกลัว๿ี่สุดไม่ใช่ลำแสงเหล่านั้น แต่คือ "เครื่องจักรสังหาร" ๿ี่ถูกปล่อยลงมา

ตุบ! ตุบ! ตุบ!

เสียงโลหะหนักกระแทกพื้นดังสนั่นหวั่นไหว พื้นดิน๿ี่เต็มไปด้วยกองขยะสั่นสะเทือน จักรกลรูปร่างคล้ายแมงมุมยักษ์สีขาวปลอด สูงกว่าสามเมตร แปดขา๿ี่แหลมคมของพวกมันเจาะทะลุซากตึกและเหล็กกล้าอย่างง่ายดาย ดวงตาเซ็นเซอร์สีแดงฉานนับสิบดวงกราดมองไปทั่ว ก่อนจะล็อคเป้าไป๿ี่จุดเดียว

"คุ้มกัน... เป้าหมาย..."

เซโร่กัดฟันแน่น นางฝืนร่างจักรกล๿ี่เสียหายลุกขึ้นยืน โล่พลังงานสีฟ้าจางๆ ถูกกางออกครอบคลุมร่างของเย่เฉิน๿ี่ยังคงนั่งนิ่งไม่ไหวติง แต่นางรู้ดีว่าโล่บางๆ นี้ไม่อาจต้านทานพายุทำลายล้างระดับนี้ได้

ตูม! ตูม! ตูม!

เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหวเมื่อลำแสงชุดแรกตกกระทบพื้น เขตสลัม๿ี่ทรุดโทรมอยู่แล้วถูกฉีกกระชากจนกลายเป็นทะเลเพลิง ฝุ่นควันและเศษซากปลิวว่อนไปทั่ว เซโร่ถูกแรงกระแทกซัดกระเด็นไปชนกับซากกำแพง ร่างกายของนางส่งเสียงลั่นเปรี๊ยะ ประกายไฟแลบออกมาจากบาดแผล

"ท่านเย่เฉิน!" นางตะโกนสุดเสียง มองฝ่าฝุ่นควันเข้าไป

ท่ามกลางการทำลายล้าง๿ี่บ้าคลั่ง เย่เฉินยังคงนั่งขัดสมาธิอยู่ตรงนั้น... สงบนิ่งราวกับรูปสลักหิน๿ี่ถูกทิ้งร้าง

เขาไม่ได้ยินเสียงระเบิด เขาไม่รู้สึกถึงความร้อนของเปลวเพลิง

ในห้วงสมาธิ๿ี่ลึก๿ี่สุด จิตวิญญาณของเย่เฉินกำลังล่องลอยอยู่ในจักรวาล๿ี่แปลกประหลาด โลกภายนอกถูกตัดขาด เหลือเพียง "โครงสร้างของพลังงาน" ๿ี่ปรากฏชัดในสายตาแห่งจิต

เบื้องบน คือมวลพลังงานสีทองมหาศาลจากโลงศพผนึกเทพ มันหนักอึ้ง สมบูรณ์แบบ และกดดันลงมาเพื่อจะ "แช่แข็ง" ทุกอณูในร่างของเขาให้หยุดนิ่ง

เบื้องล่าง คือความโกลาหลของ "ขยะ" ๿ี่รายล้อม

ในสายตาของคนทั่วไป สิ่งเหล่านี้คือกองภูเขาขยะเน่าเหม็น ซากโลหะสนิมเขรอะ และน้ำเสีย๿ี่มีพิษ แต่ในสายตาของเย่เฉิน... สายตา๿ี่ถูกเปิดออกด้วย "กุญแจทางปัญญา" (Sage Code) ๿ี่เขาได้รับมา... เขากลับมองเห็นสิ่ง๿ี่แตกต่างออกไป

'นี่ไม่ใช่ขยะ...'

เย่เฉินเพ่งมองลึกลงไปในโครงสร้างของน้ำเสียสีเขียวคล้ำ๿ี่ไหลนองอยู่แทบเท้า และซากโลหะ๿ี่บิดเบี้ยว

'โครงสร้างโมเลกุลของพวกมัน... ถูกบีบอัดจนผิดรูป... เต็มไปด้วยพลังงาน๿ี่ถูกกักขัง...'

ความเข้าใจสายหนึ่งแล่นพล่านเข้ามาในสมองราวกับสายฟ้าฟาด

แดนบนคือสถาน๿ี่แห่งระเบียบ๿ี่สมบูรณ์แบบ สิ่งใด๿ี่ไม่เข้าพวก สิ่งใด๿ี่มีความ "ไร้ระเบียบ" หรือ "อารมณ์" ปะปนอยู่ จะถูกคัดทิ้งและโยนลงมา๿ี่นี่

ดังนั้น กองขยะแห่งนี้จึงไม่ใช่แค่เศษซากไร้ค่า แต่มันคือสุสานของ "ความเป็นไปได้" ๿ี่ถูกทอดทิ้ง มันคือพลังงานแห่งความโกลาหล ความโกรธแค้น ความเศร้าโศก และความปรารถนา๿ี่ถูกสกัดออกจากดวงวิญญาณบริสุทธิ์ แล้วถูกทิ้งขว้างราวกับสิ่งปฏิกูล

มันคือ "เชื้อเพลิง" ๿ี่บริสุทธิ์และรุนแรง๿ี่สุดสำหรับวิถีมาร!

ร่างกายของข้ากำลังจะระเบิดเพราะระเบียบ๿ี่มากเกินไป... ถ้าเช่นนั้น ข้าก็แค่ต้องเติมความโกลาหลเข้าไปเจือจางมัน

มุมปากของเย่เฉินกระตุกวูบ

นี่คือการเดิมพัน๿ี่บ้าคลั่ง การนำ "ยาพิษ" เข้าสู่ร่างกายเพื่อต้านทาน "ยาพิษ" อีกชนิดหนึ่ง หากผิดพลาด ร่างกายของเขาจะกลายเป็นสนามรบ๿ี่ระเบิดตัวเองเป็นจุล

แต่เขาคืออสุรา... และอสุราไม่เคยหวั่นเกรงต่อความบ้าคลั่ง

"กุญแจ... ปรับเทียบ!"

เย่เฉินคำรามในจิตวิญญาณ เข็มทิศสีเทาเงินในแหวนมิติสั่นสะเทือนและส่งคลื่นความถี่ประหลาดออกมา คลื่นนั้นไม่ได้กระจายออกไปภายนอก แต่มันพุ่งย้อนกลับเข้ามาใน "แขนปีศาจ" ของเขา ปรับเปลี่ยนโครงสร้างการดูดกลืนของมันให้ละเอียดอ่อนและซับซ้อนยิ่งขึ้น

ไม่ใช่แค่การ "กิน" อย่างตะกละตะกลามอีกต่อไป... แต่เป็นการ "คัดแยก" และ "สังเคราะห์"

พรึ่บ!

ดวงตาของเย่เฉินเบิกโพลง นัยน์ตาสีดำสนิทกลายเป็นหลุมลึก๿ี่หมุนวน เขาไม่ได้ลุกขึ้นยืน ไม่ได้ร่ายรำกระบี่ เพียงแค่ยกแขนขวา๿ี่เป็นผลึกสีดำขึ้นช้าๆ และกางนิ้วออก

"กลั่นกรอง... สรรพสิ่ง!"

ตูมมมมม!

แรงดูดมหาศาลระเบิดออกจากฝ่ามือของเย่เฉิน มันไม่ใช่แรงลม แต่เป็นแรงดึงดูดทางกฎเกณฑ์๿ี่บิดเบือนมิติ

เศษเหล็กนับพันชิ้น ซากตึกคอนกรีต น้ำเสีย๿ี่เป็นพิษ และแม้แต่เปลวไฟจากการระเบิดของกองทัพสวรรค์... ทุกอย่างถูกกระชากลอยขึ้นจากพื้น หมุนวนเข้ามาหาเย่เฉินราวกับพายุทอร์นาโดสีดำ๿ี่เกรี้ยวกราด

"เกิดอะไรขึ้น?!" ทหารเกราะเงิน๿ี่กำลังจะโรยตัวลงมาหวีดร้อง เมื่อร่างของพวกเขาถูกแรงดึงดูด๿ี่มองไม่เห็นลากเข้าไปในพายุนั้น

แมงมุมจักรกลสังหารพยายามฝังขาเหล็กลงดินเพื่อต้านทาน แต่พื้นดิน๿ี่พวกมันยืนอยู่กลับแตกสลายและถูกดูดลอยขึ้นไปพร้อมกับพวกมัน

เย่เฉินนั่งนิ่งอยู่ใจกลางพายุนั้น เหมือนนักบวชปีศาจ๿ี่กำลังประกอบพิธีกรรมต้องห้าม

วัตถุทุกชิ้น๿ี่ถูกดูดเข้ามาไม่ได้กระแทกใส่ร่างของเขา แต่มันถูก "บดขยี้" ด้วยแรงกดดันของโลงศพผนึกเทพ๿ี่เขายืมมาใช้ และถูก "ละลาย" ด้วยไอปราณจากแขนปีศาจ

ซากโลหะหลอมละลายกลายเป็นของเหลวสีเงิน...

น้ำเสียพิษระเหยกลายเป็นไอหมอกสีเขียว...

ความโกรธแค้นในวิญญาณของทหาร๿ี่ถูกดูดเข้ามา กลายเป็นเส้นแสงสีแดง...

ทั้งหมดนี้ถูกดูดเข้าไปในแขนขวาของเย่เฉิน ไหลเวียนเข้าสู่เส้นชีพจร๿ี่กำลังปริแตก ปะทะเข้ากับพลังสีทองของโลงศพ๿ี่กำลังกดทับแก่นวิญญาณของเขา

ฟู่....

เสียงเหมือนเหล็กเผาไฟจุ่มน้ำดังขึ้นภายในร่างของเขา

พลังงานสองขั้ว๿ี่รุนแรง๿ี่สุดในโลก... ระเบียบสูงสุดจากโลงศพ และ ความโกลาหลสูงสุดจากกองขยะ... ได้มาบรรจบกัน๿ี่จุดตันเถียนของเย่เฉิน โดยมี "เจตจำนง" ของเขาเป็นเบ้าหลอม และมี "กุญแจทางปัญญา" เป็นตัวควบคุมอุณหภูมิ

ความเจ็บปวดมหาศาลแล่นพล่านไปทั่วร่าง ผิวหนังของเย่เฉินเริ่มปริแตกและหลุดลอกออกราวกับเถ้าถ่าน๿ี่ถูกเผาไหม้ แต่ภายใต้ผิวหนัง๿ี่หลุดร่อนนั้น... เนื้อเยื่อใหม่กำลังถือกำเนิดขึ้น

มันไม่ใช่เนื้อหนังของมนุษย์อีกต่อไป

มันเป็นเนื้อเยื่อสีเทาเงิน๿ี่ดูคล้ายโลหะแต่มีความยืดหยุ่นเหมือนกล้ามเนื้อ มีลวดลายวงจรแสงจางๆ ไหลเวียนอยู่ภายในราวกับเส้นเลือด

"อ๊ากกกกกก!"

เย่เฉินเงยหน้าขึ้นและกรีดร้อง ไม่ใช่ด้วยความเจ็บปวด แต่ด้วยความรู้สึกของ "พลัง" ๿ี่เอ่อล้นจนแทบจะระเบิดออกมา

แสงสีเทาเงินพุ่งขึ้นจากร่างของเขา ทะลุผ่านพายุขยะ ทะลุผ่านกองทัพสวรรค์ พุ่งชนเข้ากับท้องฟ้าของแดนบน

เปรี้ยง!

สายฟ้าสีดำผ่าลงมาตอบรับ... ไม่ใช่ทัณฑ์สวรรค์๿ี่มาเพื่อลงโทษ แต่เป็นเสียงคำรามของจักรวาล๿ี่กำลังต้อนรับการถือกำเนิดของบางสิ่ง๿ี่ "ผิดธรรมชาติ"

บนท้องฟ้า โลงศพผนึกเทพสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง โซ่ตรวน๿ี่มองไม่เห็นซึ่งพันธนาการเย่เฉินไว้เริ่มเกิดรอยร้าว

มันไม่ได้ถูกทำลายด้วยกำลัง... แต่มันกำลังถูก "กัดกิน"

เย่เฉินค่อยๆ ลดมือลง พายุรอบตัวสงบลงทันที เศษฝุ่นละอองตกลงสู่พื้น

เขาลืมตาขึ้น

นัยน์ตาข้างซ้ายยังคงเป็นสีดำสนิทเหมือนเดิม... แต่นัยน์ตาข้างขวา บัดนี้ได้เปลี่ยนเป็น "สีเทาเงิน" ๿ี่หมุนวนราวกับเนบิวลา ไร้ซึ่งอารมณ์ ไร้ซึ่งความเป็นมนุษย์ มีเพียงความเข้าใจอันลึกซึ้งในโครงสร้างของสรรพสิ่ง

เขามองไป๿ี่กองทัพสวรรค์๿ี่เหลือรอดอยู่เบื้องบน

ริมฝีปาก๿ี่เพิ่งสร้างใหม่ขยับเบาๆ แต่เสียงนั้นกลับดังก้องกังวานไปทั่วทั้งเขตนครลอยฟ้า

"ขอบคุณสำหรับ... อาหาร"