จอมราชันย์เหนือมังกร 龍上霸王

บทนำ: ระบำมรณะบนสันเขา

ลมร้อนแห่งทะเลทรายพัดหวีดหวิวผ่านสันเขาหินทรายที่แห้งผาก กลิ่นดินปืนและคาวเลือดคละคลุ้งอยู่ในอากาศ ร่างไร้วิญญาณของทหารทั้งฝ่ายมิตรและศัตรูนอนเกลื่อนกลาดท่ามกลางปลอกกระสุนและเศษซากของสงคราม

ผู้กองหลี่เทียนอี้ คือคนเดียวที่ยังยืนหยัดอยู่

เขายืนพิงแผ่นหินขนาดใหญ่ หอบหายใจอย่างหนักหน่วงจนแผ่นอกกระเพื่อมขึ้นลง ชุดเครื่องแบบลายพรางทะเลทรายของเขาฉีกขาดและชุ่มโชกไปด้วยเลือด ทุกครั้งที่หายใจเข้า ความเจ็บปวดจากบาดแผลที่สีข้างก็แล่นปราดราวกับมีดกรีด

ศัตรูเริ่มรวมตัวกันอีกครั้งในระยะไกล หลี่เทียนอี้ยกปืนไรเฟิลซุ่มยิงขึ้นประทับบ่าอย่างมั่นคง ความเจ็บปวดทั่วร่างถูกสะกดไว้ด้วยวินัยเหล็กที่ฝึกฝนมาทั้งชีวิต ลมหายใจของเขาสงบนิ่งในเสี้ยววินาที

ปัง... ปัง... ปัง...

พลแม่นปืนของศัตรูที่ซุ่มอยู่ไกลออกไปกว่าแปดร้อยเมตร ร่วงลงจากที่กำบังทีละคนอย่างเงียบงัน

เขาปลดแม็กกาซีนที่ว่างเปล่าออกแล้วบรรจุอันใหม่เข้าไปด้วยมือข้างเดียวอย่างคล่องแคล่ว ในจังหวะที่เงียบงันชั่วครู่นั้นเอง ความคิดอันขมขื่นก็ผุดขึ้นมาในหัว

พวกระดับสูง บัดซบ มันส่งเรามาตาย... หมากที่ใช้แล้วทิ้ง... รู้อยู่แล้วว่าข้อมูลมันจงใจปล่อยออกมา แต่ก็ยังต้องมา... เพราะนี่คือคำสั่ง

เสียงตะโกนโห่ร้องของศัตรูดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้พวกมันบุกเข้ามาในระยะประชิด

หลี่เทียนอี้ปล่อยปืนยาวทิ้ง สองมือชักปืนพกคู่ขึ้นมา การเคลื่อนไหวของเขารวดเร็วและลื่นไหลราวกับสายน้ำ ทุกครั้งที่เสียงปืนดังขึ้น ร่างของศัตรูคนหนึ่งก็จะกระตุกและล้มลงอย่างแม่นยำ

นักรบรับจ้างคนหนึ่งฝ่า-่ากระสุนเข้ามาถึงตัวได้ มีดคอมแบทในมือเงื้อขึ้นสูง แต่หลี่เทียนอี้กลับทิ้งตัวลงต่ำ สวนมีดของตนเองขึ้นแทงเข้าที่ช่องท้องของศัตรูอย่างรวดเร็วและไร้ปรานี ก่อนจะใช้ร่างนั้นเป็นเกราะกำบังกระสุนอีกนัดหนึ่งแล้วผลักออกไป

แต่แล้ว... เสียงที่เขาไม่อยากได้ยินที่สุดก็ดังขึ้น

เสียงใบพัดเฮลิคอปเตอร์โจมตีเริ่มดังกระหึ่มมาจากขอบฟ้า พร้อมกับเสียงล้อรถหุ้มเกราะจำนวนมากที่กำลังบดขยี้พื้นทรายเข้ามาจากด้านล่าง

เขามองขึ้นไปบนฟ้า เห็นเฮลิคอปเตอร์สองลำกำลังลดระดับลงมา มองลงไปเบื้องล่าง เห็นทหารศัตรูอีกนับร้อยกำลังปีนขึ้นมาตามแนวเขา... หมดสิ้นหนทางโดยสมบูรณ์

หลี่เทียนอี้ไม่แสดงความสิ้นหวังออกมาแม้แต่น้อย ในแววตาของเขามีเพียงความเยือกเย็นอันเป็นนิรันดร์ เขามองไปยังกองกำลังที่กำลังปิดล้อมเข้ามา ก่อนจะเหลือบมองไปยังหุบเหวลึกเบื้องหลัง

'คิดจะจับข้าเป็นๆ รึ...'

รอยยิ้มเหยียดหยันปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา

"ฝันไปเถอะ" เขาพึมพำกับตัวเอง

เขาหยิบฮาร์ดไดรฟ์ข้อมูลภารกิจออกมาจากกระเป๋าแล้วใช้ปืนพกยิงทำลายมันทิ้ง ก่อนจะโยนซากที่ไร้ค่าลงไปในเหว

เขาหันหลังให้กับศัตรู ก้าวเท้าออกไป... และทิ้งตัวลงสู่ความมืดมิดอันว่างเปล่าเบื้องล่าง ปล่อยให้เสียงตะ

โกนอย่างหัวเสียของศัตรูไล่หลังตามลงไป...

•  ประพันธ์โดย: AigQzan