เรื่อง เทพยุทธ์ระบบพิสดาร

เสียงคำราม๷ึ๷๷้๪๫สะท้อนกลับมา มิใช่เพียงเสียง หากแต่เป็นคลื่นพลังอันเกรี้ยวกราด สั่นสะเทือนไปทั่วทั้งถ้ำ! ผนังหินสั่นไหว เศษฝุ่นร่วงหล่นลงมาราวกับ-่าฝน

ราชันย์หมาป่า... กลับมาแล้ว!

หัวใจของหลินเฟิงพลันเย็นเฉียบ เร็วกว่าคาดการณ์ไว้มาก! ซูเม่ยเหยาซื้อเวลาให้เขาได้ไม่ถึงครึ่งถ้วยชาด้วยซ้ำ!

'แผนล้มเหลว... เร็วกว่าที่คิด!' เสียงความคิดของหลินเฟิงดังขึ้นในห้วงสำนึก พร้อมกับความรู้สึกสิ้นหวังแผ่วเบาจากซูเม่ยเหยาผู้กำลังรั้งรออยู่นอกถ้ำ

เขาไม่มีเวลาลังเล!

เงาร่างมหึมาปรากฏขึ้น ณ ปากถ้ำ บดบังแสงสว่างจนหมดสิ้น ราชันย์หมาป่าเพลิงยืนค้ำปากถ้ำอยู่ตรงนั้น ร่างของมันโชกไปด้วยโลหิตสีดำคล้ำจากบาดแผลอันซูเม่ยเหยาสร้างไว้ แต่มันกลับยิ่งทำให้กลิ่นอายของมันดุร้ายและบ้าคลั่งขึ้นนับสิบเท่า ดวงตาสีทองของมันลุกเป็นไฟด้วยโทสะอันไร้ขีดจำกัด จ้องลึกเข้ามาในความมืด จับจ้องมายังร่างของหลินเฟิง... และสมบัติล้ำค่าอันเขาเพิ่งเก็บเกี่ยวมา

มันรู้แล้ว มันรู้ทุกอย่างแล้ว

หลินเฟิงยืนนิ่งแข็งทื่อ เขาถูกตรึงไว้ด้วยจิตสังหารอันท่วมท้น เบื้องหน้าคือราชันย์อสูรผู้เกรี้ยวกราด เบื้องหลังคือทางตัน หนทางรอด... ไม่มี

ดวงตาของหลินเฟิงก้มลงมอง "แก่นอัคคีปฐพี" ในมือ มันส่องประกายแสงสีทองเจิดจ้า ราวกับดวงตะวันดวงน้อย เปี่ยมด้วยพลังงานธาตุไฟอันบริสุทธิ์และรุนแรง

ขณะความสิ้นหวังอันเย็นเยียบกำลังจะเกาะกุมหัวใจ เสียงอันสงบนิ่งของสติปัญญาพิสดารก็ดังขึ้น มิใช่คำใบ้ หากแต่เป็นคำเตือนสุดท้าย

【คำเตือน: การกลืนกินวัตถุดิบธาตุระดับกลางโดยตรง มีโอกาส 99% ที่จะทำให้ร่างกายระเบิด】

โอกาสรอด 1%...

ความตาย 99%...

ในวินาทีนั้น ความหวาดกลัวทั้งหมดในใจของหลินเฟิงได้มลายหายไป ถูกแทนที่ด้วยความเด็ดเดี่ยวอันบ้าคลั่งอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน

หากสวรรค์มอบหนทางรอดให้เขาเพียงหนึ่งส่วน... เขาก็จะคว้ามันไว้!

ราชันย์หมาป่าอ้าปากกว้าง รวบรวมเปลวเพลิงไว้ในลำคอ เตรียมจะปลิดฉากผู้บุกรุกอันต่ำต้อย

แต่หลินเฟิง... รวดเร็วกว่ามัน

เขามิได้พยายามหนี เขามิได้พยายามต่อสู้ การกระทำนั้นรวดเร็วราวกับสายฟ้าฟาด ดุจหมาป่าจนตรอกกัดกินเหยื่อชิ้นสุดท้ายเพื่อเอาชีวิตรอด

เขาอ้าปาก แล้วยัด "แก่นอัคคีปฐพี" ทั้งต้น... เข้าไปในปากของตนเอง!

ทันทีที่แก่นอัคคีปฐพีสัมผัสลำคอ มันก็หลอมละลายกลายเป็นธารพลังงานสีทอง ไหลทะลักลงสู่ศูนย์รวมพลังของเขาในชั่วพริบตา

วินาทีต่อมา

ดวงตะวันดวงหนึ่งพลันระเบิดขึ้นในร่างกายของหลินเฟิง!

ความเจ็บปวดรุนแรงจนร่างของเขาสั่นสะท้าน เส้นเลือดปูดโปน ผิวหนังเปลี่ยนเป็นสีแดงฉานราวกับเหล็กหลอม กลิ่นไหม้ของเนื้อหนังลอยคละคลุ้งไปทั่วถ้ำ เสียงร้องจากลำคอของหลินเฟิงแทบจะไม่ได้ยิน มันคือเสียงกรีดร้องของดวงวิญญาณกำลังถูกฉีกกระชาก!

ขณะหลินเฟิงกำลังถูกเพลิงภายในกัดกินอยู่นั้น ราชันย์หมาป่าเพลิงก็พุ่งเข้ามาถึงตัว! มันเห็นภาพอันน่าตกตะลึงของหลินเฟิงกำลังถูกเผาผลาญจากภายในด้วยสมบัติล้ำค่าของมันเอง! ราชันย์หมาป่าคำรามด้วยความโกรธแค้นยิ่งกว่าเดิม ดุจเพลิงนรกปะทุ กรงเล็บแห่งเพลิงขนาดมหึมาตวัดเข้าใส่ร่างของหลินเฟิงผู้กำลังสะท้านด้วยความเจ็บปวดสาหัสอย่างไม่ปรานี! หมายจะบดขยี้ให้แหลกเป็นผุยผง!

หลินเฟิงไม่มีเรี่ยวแรงจะหลบหลีก! เขาทำได้เพียงใช้พลังกายาวัชระกำลังจะมอดดับ โอบอุ้มร่างกายกำลังจะระเบิดออกจากเปลวเพลิงอันคลุ้มคลั่ง

ตูม!

กรงเล็บนั้นปะทะเข้ากับร่างของเขาอย่างจัง! เสียงกระดูกแตกละเอียดดังลั่นไปทั่วถ้ำ ร่างของหลินเฟิงถูกซัดกระเด็นไปกระทบผนังถ้ำอย่างรุนแรง โลหิตสีแดงเข้มพุ่งออกจากปากดุจน้ำพุ! อากาศรอบกายสั่นระริกราวกับแก้วกำลังจะแตก! ไอความร้อนแผ่ซ่านออกมาราวกับพายุเพลิงขนาดย่อม

'หลินเฟิง!' เสียงกรีดร้องของซูเม่ยเหยาแผ่วเบาเข้ามาในห้วงสำนึกของหลินเฟิง นางอยู่ปากถ้ำ กำลังพยายามใช้เพลงกระบี่ธาราน้ำแข็งเพื่อหยุดยั้งราชันย์หมาป่า แต่ก็ไร้ผลโดยสิ้นเชิง

หลินเฟิงกำลังจะสิ้นสติ เขาเห็นความมืดมิดกำลังคืบคลานเข้าหา ร่างกายของเขาร้อนระอุจนแทบจะระเบิดออกในเสี้ยววินาที

ณ ปากถ้ำอันร้อนระอุ ซูเม่ยเหยาทรุดกายลงกับพื้น นางมองเข้าไปในความมืดมิด ได้ยินเพียงเสียงคำรามอันบ้าคลั่งของราชันย์หมาป่า และเสียงเนื้อหนังถูกฉีกกระชาก

'หลินเฟิง!' นางกรีดร้องในใจ ความสิ้นหวังเข้าครอบงำจิตใจของนางโดยสมบูรณ์

ทันใดนั้น! นางรู้สึกถึงมัน! ความเจ็บปวดอันแสนสาหัสของหลินเฟิง แล่นผ่าน "สายใยแห่งพันธะ" เข้าสู่ห้วงสำนึกของนางโดยตรง! มันรุนแรงจนทำให้นางต้องกระอักเลือดออกมาอีกคำหนึ่ง! ขณะเดียวกัน นางก็รู้สึกว่าพลังปราณเยือกแข็งในร่างของนางกำลังถูก "ดึง" ออกไปอย่างรวดเร็ว! มันไหลออกจากศูนย์รวมพลังของนาง ผ่านสายใยอันมองไม่เห็น มุ่งตรงไปยังใจกลางของหายนะ!

ภายในถ้ำ

ในเสี้ยววินาทีหลินเฟิงกำลังจะระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ "สายใยแห่งพันธะ" อันเชื่อมโยงเขากับซูเม่ยเหยา พลันส่องสว่างวาบขึ้นอย่างรุนแรงถึงขีดสุด!

พลังปราณเยือกแข็งบริสุทธิ์ของซูเม่ยเหยาไหลผ่านสายใยนั้นเข้าสู่ร่างของหลินเฟิงโดยอัตโนมัติ มิใช่เพื่อโจมตี แต่เพื่อช่วยค้ำจุนและสร้างสมดุลให้กับพลังไฟกำลังคลุ้มคลั่ง ราวกับสัญชาตญาณแห่งชีวิตตอบสนองต่อภัยคุกคามอันถึงแก่ชีวิต!

พลังน้ำแข็งเข้าโอบล้อมเปลวเพลิงภายในร่างของหลินเฟิง ราวดั่งสายน้ำโอบอุ้มภูเขาไฟกำลังคุกรุ่น!

ความเจ็บปวดรุนแรงลดลงอย่างฉับพลัน แม้จะยังคงทรมาน แต่หลินเฟิงสัมผัสได้ถึง "ความสงบ" อันแปลกประหลาดเข้ามาแทนที่ ความรู้สึกร้อนรุ่มแผดเผา และความเย็นยะเยือกกัดกิน ผสมผสานกัน ก่อให้เกิดสมดุลอันสมบูรณ์แบบของ "หยินและหยาง" ภายในตัวเขา

แสงสีฟ้าเย็นเยียบและแสงสีแดงร้อนแรงสลับกันเรืองรองบนผิวหนังของหลินเฟิง!

ร่างของเขาลอยขึ้นเหนือพื้นเล็กน้อย พลังปราณภายในหมุนวนอย่างรวดเร็ว ก่อให้เกิดพายุหมุนขนาดเล็กผสมผสานทั้งธาตุไฟและธาตุน้ำแข็ง เขากลายเป็น "ศูนย์กลางแห่งหยินหยางกำลังถือกำเนิด"

ราชันย์หมาป่าเพลิงชะงัก! มันสัมผัสได้ถึงพลังงานไม่เคยมีมาก่อน พลังเยือกเย็นไม่คาดคิด ผสมผสานกับพลังอัคคีอันมันหวงแหน และการเชื่อมโยงอันลึกซึ้งมันมิเข้าใจ แววตาเคยเต็มไปด้วยโทสะพลันเปลี่ยนเป็นความสับสนและระแวง

ราชันย์หมาป่าถอยหลังไปหนึ่งก้าว ขนลุกโชนของมันหดตัวลงเล็กน้อย มันแสดงปฏิกริยาไม่สบายใจ ดุจอสูรเผชิญหน้ากับสิ่งไม่รู้จัก

ขณะเดียวกัน ซูเม่ยเหยาผู้อยู่ปากถ้ำก็ยันกายลุกขึ้นได้อีกครั้ง แววตาของนางเต็มไปด้วยความหวังและประหลาดใจ นางสัมผัสได้ถึงพลังงานแปลกใหม่จากหลินเฟิง พลังงานทรงอำนาจและสมบูรณ์แบบยิ่งกว่าเดิม

นี่คือจุดเปลี่ยน จุดเริ่มต้นของวิถีใหม่ วิถีแห่งผู้ไม่ยึดติดในพลังเดียว

--- จบตอนที่ 37 ---