เรื่อง ความบังเอิญ
ผมไ้แตู่กลบเกลื่อน แะพยายามุสติัเ
แะพยายามทบทวนเื่ที่เกิดึ้
นี่แ่เราเเหรอเี่ที่เราเ็ดมาตลอดร่วมเดือน
หรือว่าบนรถจะมีคนที่ทำงานที่เดียวกับแ่อยู่ด้วย
แต่ก็ไม่น่าจะใช่ เพราะจากที่สังเกต
คนที่ใส่ชุดทำงานเหมือนแ่บนรถเมล์ก็ไม่มีแล้ว
แะดูจากรูปร่างแล้ว ก็ไม่น่าจะผิดพลาดไปไ้หรอก
"นี่กูเ็ดแ่ัเเหรอวะเี่ยยยย"
ผมตะโกนอยู่ในใจ แต่ก็ต้องกลับมาสู่สภาพความจริง
เมื่อไ้ยินแ่ถามว่ามาทำอะไรแถวนี้
ผมก็ไ้แต่ตอบไปอย่างคลุมเคลือว่า
จะไปหาเพื่อนแต่ขี้นรถผิดสายเลยกำลังจะหา ทางกลับบ้าน
พอผมเริ่มมีสติกลับมาบ้าง
ผมจึงถามแ่กลับไปบ้างว่าแล้วแ่มาทำอะไรแถวนี้
แ่บอกว่าแ่เช่าบ้านอยู่ในซอยข้าง ๆ ป้ายรถเมล์
แล้วแ่ก็ชวนผมเข้าไปในบ้านแ่ เพราะอยากจะคุยกับผม
มีเื่จะคุยกับผมเอะแยะ
ผมก็ไ้แต่ตกลงแะเดินตามแ่ไปอย่างเี ๆ
ผมเดินอยู่ข้างหลังแ่สายตาก็เหลือบ
ไปมองบั้นท้ายของแ่จนทำให้นึกถึงตอนที่
เ็ดกันบนรถเมล์เมื่อซักครู่นี้
ทุกครั้งที่มีอะไรกันผมฉีดน้ำ-วยเข้าหีเธอ (แ่) ตลอด
แะตอนนี้เวลาแ่เดินน้ำ-วยผมคงจะไหลออกมาเต็มกางเกงใน
ซึ่งแ่คงต้องรู้สึกแปลก ๆ แน่ เวลามันไหลออกมา
จากความรู้สึกผิดที่เ็ดแ่ัเ
กลายเป็นความรู้สึกเงี่ยนึ้มาอย่างแปลกประหลาด
ที่ไ้นึกภาพเวลาฉีดน้ำ-วยเข้าหีแ่ัเ
-วยผมเริ่มแข็งึ้มาอีกครั้ง
แ่คงเห็นผมเีไปนานจึงหันกลับมามองผม
แะพบว่าผมจ้องมองบั้นท้ายเธออยู่ตา ไม่กระพริบ
"อาร์ม"
แ่เรียกผมเบา ๆ
ผมสะดุ้งเมื่อพบว่าแ่รู้ว่าผมมองอะไรเธออยู่
ผมก้มหน้าหลบตาไม่กล้าสู้สายตาแ่
"มีอะไรเหรอครับแ่"
ผมถามกลับไปอย่างใจตุ้มๆ ต่อม ๆ
ไม่รู้ว่าแ่จะว่าอะไรหรือเปล่า
แ่มองหน้าผมเีไปซักพัก แล้วถอนใจ
"เปล่าหรอก แ่แค่เห็นว่าเราดูเี ๆ เลยสงสัยว่ามีอะไรหรือเปล่า"
ผมตอบแบบไม่มองหน้าแ่ "เปล่าครับ
ไม่มีอะไร อาร์ม แค่คิดอะไรเพลิน ๆ น่ะครับ"
แ่ไมู่อะไรแล้วเดินต่อ
พอมาถึงบ้านที่แ่เช่าอยู่ก็พบว่ามันเป็นบ้านไม้ชั้นเดียว
ไม่ใหญ่นัก ผมมองไปรอบ ๆ บ้าน
แล้วแ่ก็เรียกให้เข้าไปในบ้าน
ข้างในบ้านแ่ที่ห้องรับแขกก็มีข้าวของไม่กี่ชิ้น
มีโซฟาเก่า ๆ อยู่ 2 ตัว มีทีวีเครื่องเล็กอยู่เครื่องนึง
แะก็ตู้เ็นเก่า ๆ นอกนั้นก็เป็นห้องนอน แะห้องน้ำ
ซึ่งผมไม่ไ้เข้าไปดูห้องนอนแ่ว่าเป็นไงบ้าง
แ่ให้ผมนั่งรอที่โซฟาแะเอาน้ำมาให้กิน
แล้วบอกเหนี่ยวตัวอยากจะอาบน้ำแล้ว
ก็เดินเข้าห้องนอนไป คงจะไปเปลี่ยนชุด
แต่ผมคิดว่าสาเหตุที่แ่จะไปอาบน้ำก็คง
อยากไปล้างหีที่เลอะน้ำ-วยผมมากกว่า
ผมเปิดทีวีดู ก็เห็นแ่เดินออกจากห้องนอน
เดินไปเข้าห้องน้ำ ความคิดอุตริของผมก็เกิดึ้
เกิดอยากแอบดูแ่อาบน้ำึ้มาซะอย่างนั้น
ผมรีบเดินไปที่ห้องน้ำแะหาร่องรูว่ามีอยู่ตรงไหนบ้าง
แต่ก็ต้องผิดหวังเพราะไม่มีรูตรงไหนที่จะมองเข้าไปไ้เลย
แะแล้วก็เหมือนกรรมตามสนองที่คิดไม่ดี
จะแอบดูแ่อาบน้ำ ตอนถอยออกมากลับไป
เตะกระป๋องน้ำที่วางอยู่หน้าห้องน้ำจนล้มคว่ำ
"ว้าย" เีแ่ร้องอย่างตกใจ ผมงี้ใจตกไปอยู่ที่ตาตุ่มแล้ว
รีบเดินกลับมานั่งที่โซฟา ทำเป็นดูทีวีเหมือนไม่มีอะไรเกิดึ้
ซักพักแ่อาบน้ำเสร็จนุ่งผ้าถุงกระโจมอกออกมา
ก็หันไปมองกระป๋องน้ำที่ผมเตะ ล้ม
แล้วหันมามองหน้าผมแล้วถามว่ามันล้มไ้ยังไง
ผมตีหน้าซื่อ "ไม่รู้เหมือนกันแ่ ตัวอะไรมันวิ่งชนล่ะมั้ง
ที่บ้านนี้มีหนูหรือเปล่าล่ะ" แ่ทำท่าขนลุกเมื่อไ้ยินผมูถึงหนู
ผู้หญิงเป็นแบบนี้ทุกคนหรือเปล่าเี่ที่กลัวหนู
แล้วแ่ก็เดินเข้าห้องนอนไป
ผมถอนใจอย่างโล่งอกที่รอดตัวไปไ้
พอแ่แต่งตัวเสร็จก็ออกมานั่งคุยกับผม
ถามไถ่เื่ความเป็นอยู่ของผม เื่เรียน ฯลฯ
แะผมก็ถามแ่ถึงความเป็นอยู่ของแ่บ้าง
แ่เล่าให้ฟังว่าหลังจากที่หย่ากับพ่อผม
แ่ก็มาหาบ้านเช่าอยู่ที่นี่
แะหางานทำจนไ้งานที่ออฟฟิตแห่งนึง
เงินเดือนไม่เอะเท่าไหร่ แค่พอใช้จ่ายไปไ้เดือน ๆ นึง
แ่บอกว่าแ่อยากไปหาผมแะคิดถึงผมอยู่ตลอด
แต่ที่แ่ไม่ไ้ไปหาผมก็เพราะว่าแ่ไม่มีเวลา
ต้องทำงานหาเงินมาใช้จ่ายภายในบ้าน
แะที่ผมต้องอึ่งก็คือแ่บอกผมว่าแ่แต่งงานใหม่ไ้ 2 ปีแล้ว
แต่ยังไม่มีลูก ซึ่งผมก็สงสัยตั้งแต่เข้าบ้านมาแล้ว
เพราะเห็นมีรองเท้าผู้ชายอยู่ด้วย
ก็คงเป็นของแฟนใหม่แ่นั่นเ
แ่บอกว่าแฟนใหม่แ่ทำงานขับรถแท็กซี่กะบ่าย
กว่าจะกลับถึงบ้านก็ 5 ทุ่มเที่ยงคืนทุกวัน
แทบจะไม่มีเวลาไ้อยู่ด้วยกัน
แต่คนหาเช้ากินค่ำก็ต้องเป็นแบบนี้แหละ ไม่งั้นก็ไม่มีกิน
แะนี่ก็อาจจะเป็นสาเหตุนี้ล่ะมั้งที่ทำให้แ่เหงา
ทำให้ผมมีโอกาสไ้เ็ดกับแ่บนรถเมล์
เพราะแฟนใหม่แ่คงไม่ค่อยไ้หลับนอนกับแ่เท่าไหร่
เพราะกลับมาก็ดึก แะคงจะเหนื่อยแล้ว
ผมก้มดูนาฬิกาข้อมือปรากฎว่า 4 ทุ่มครึ่งแล้ว
อีกไม่นานแฟนใหม่แ่ก็จะกลับแล้ว
ผมเมีความรู้สึกว่าไม่ค่อยอยากจะเจอแฟนใหม่แ่นัก
เพราะลึก ๆ ผมรู้สึกหึงแ่อยู่เหมือนกัน
เมื่อรู้ว่าไม่ใช่ผมคนเดียวทีไ้เ็ดกับแ่ หีแ่มีเจ้าของแล้ว
ผมเลยบอกแ่ว่าผมกลับก่อนดีกว่า
เดี๋ยวแฟนใหม่แ่มาเจอเค้าอาจ
จะไม่ค่อยชอบแะไม่พอใจก็ไ้ แ่บอกว่าคงไม่หรอก
แะบอกให้ผมอย่าพึ่งกลับเลย
เพราะแ่อยากอยู่กับผมนาน ๆ กว่านี้
เพื่อชดเชยเวลาที่แ่ไม่ไ้เจอผมตั้ง 5 ปี
ผมไม่รู้จะปฏิเสธยังไง เลยต้องอยู่ต่อ....
แฟนใหม่ของแ่กลับมาตอนประมาณอีก 15 นาทีเที่ยงคืน อ่อ
ผมลืมบอกไปว่าแฟนใหม่ของแ่ชื่อ
ไอ้กร ที่ผมเรียกแฟนใหม่ของแ่ว่า "ไอ้" ก็เพราะผมไม่ชอบมัน
(คุณคงรู้ว่าเพราะอะไร)
พอมันเข้ามาในบ้านเหลือบมาเห็นผม มันชะงักค้างไปเลย
มันหันไปมองแ่ผมด้วยสายตาที่สงสัยแะโกรธเกรี้ยว
คงจะนึกว่าผมเป็นชายชู้ของแ่ล่ะมั้ง (แต่จิง ๆ ก็ใช่แหละนะ)
แ่ลุกึ้เดินเข้าไปหามันแล้วสอดมือไปควงแขน
"กลับแ่แล้วเหรอพี่ เหนื่อยมั้ยวันนี้"
แ่ถามด้วยความห่วงไย
แต่ไอ้กรมันไมู่อะไรแม้ซักคำเดียว
จนแ่บอกว่าผมเป็นใครมันถึงไ้มีสีหน้าดีึ้
"พี่กรจ๊ะ นี่อาร์ม ลูกของเหมียวเ ที่เหมียวเคยเล่าให้ฟังไง"
ไ้รู้จักชื่อแ่ผมกันแล้วนะครับ
"อ่อ"
เีมันตอบสั้น ๆ ถึงแม้ไอ้กรจะดูมีสีหน้าดีึ้
แต่มันก็ยังแสดงอาการไม่พอใจอยู่ให้เห็น
ผมไ้แต่จำใจลุกึ้ยกมือไหว้มัน ทั้งที่ไม่เต็มใจเลย
แต่เห็นแก่หน้าแ่หรอกนะ
มันยกมือรับไหว้แต่ไม่แสดงอาการสนใจผมเท่าไหร่
แล้วมันก็บอกกับแ่ผมว่ามันเหนื่อยแะง่วงนอน
ขอตัวไปนอนก่อน ูเสร็จมันก็เดินเข้าห้องไปเลย
แ่หน้าเสียไปเหมือนกันที่เห็นไอ้กรแสดงท่าทีแบบนี้
แ่หันมาคงอยากจะูอะไรแก้ต่างให้แฟนัเ
แต่ผมชิงตัดบทซะก่อนว่าไม่เป็นไร ไม่ต้องคิดมาก
แะผมก็ขอตัวกลับบ้าน เพราะดึกมากแล้ว
แ่อาสาจะเดินออกมาส่งแต่ผมปฏิเสธ
เพราะไม่อยากให้แ่เดินกลับเข้ามาคนเดียวมืด ๆ
ผมยกมือไหว้แ่แะเดินออกมาจากบ้านไป
แต่ผมไม่ไ้กลับจริง ๆ หรอกครับ
พอผมเดินมาซักพักผมก็หลบไปแอบข้างทางแล้ว
ก็วกกลับไปที่บ้านแ่ ที่ผมกลับไปไม่ใช่อะไรหรอกครับ
แต่แค่อยากจะรู้ว่าไอ้กรแฟนใหม่แ่มันจะว่ายังไง
แ่จะมีปัญหาอะไรกับมันมั้ย
ผมย่องกลับไปบ้านแ่ตรงที่เป็นส่วนของห้องนอน
พยายามหาช่องหรือรูที่จะสามารถมองเข้าไปไ้
แต่ให้ตายเหอะ บ้านมันก็เก่าแต่ทำไมไม่มีรูอะไรให้ดูไ้เลยวะ
หน้าต่างทุกบานก็ปิดสนิท เฮ้อ ไม่มีรูให้ดูฟังเีเอาก็แล้วกัน
ผมเอาหูไปทาบผนังเพื่อฟังเีภายในห้อง
"เพี๊ยะ" แล้วก็มีเีเหมือนมีอะไรหนัก ๆ
หล่นลงบนพื้น "อีเหมียว
นี่มึงกล้าพาผู้ชายเข้ามาในบ้านกูเลยเหรอวะ"
เีไอ้กรตวาดใส่แ่ผม
ถึงแม้จะไม่ดังมากแต่ก็รับรู้ไ้ถึงความเกรี้ยวกราด
ผมงี้โมโหจี๊ดึ้มาเลย อยากจะเข้าไปกระทืบมันจิง ๆ เลย
มาทำแ่ผมไ้ยังไง แต่ก็ต้องอดทนไว้ รอดูสถานการณ์ก่อน
"เปล่านะพี่ อาร์มมันลูกชั้นนะ ไม่ใช่ใครที่ไหนซะหน่อย"
แู่เีสั่น ๆ เหมือนจะร้องไห้
"ลูกมึงแล้วยังไง มันไม่ใช่ผู้ชายหรือไง ห๊ะ" ไอ้กรไม่ฟังเี
แล้วผมก็ไ้ยินเีมันตบตีแ่ผมยกใหญ่
"โอ๊ยยย พี่กรอย่า ชั้นกลัวแล้ว ชั้นไม่กล้าทำอีกแล้ว"
เีแ่อ้อนวอนขอร้องให้มันหยุดตบตีแ่
"อย่าให้กูรู้ กูเห็นอีกนะมึง กูเอามึงตายแน่" "จ๊ะๆ"
เีแ่สะอึกสะอื้น แะุ่าก็เีลง
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??