เรื่อง เหยียบย่ำสวรรค์

    สถานการณ์เ๪่๦๦ี้ จู๟ื๬เจีย นางยังแทบไม่อยากเชื่อว่า การจะกลบฝังเด็กหนุ่มเพียงคนเดียว ที่นางมองว่าอ่อนแอในยามแรก นางต้องเสียเวลา…ไปมากขนาดนี้

    “เจ้าจะหลบต่อไป…ได้อีกสักเท่าใดกันเชียว!” ความบ้าคลั่ง เริ่มปรากฏฉายในตาจู๟ื๬เจีย เมื่อชี้นิ้ว ส่งปราณพลังออกไปให้สัตว์เลี้ยง โจมตีเฉินหนานอย่างสุดกำลัง

ด้านเฉินหนานที่รับรู้ความตาย คืบคลานมาในร่างตัวใหญ่ เงาตะคุ่มอย่างเด่นชัด ชนิดที่ร่างกายบอกให้เขา ต้องถอยหนี ไปให้ไกลที่สุด

เฉินหนานพุ่งปาหอกในฝ่ามือ เข้าหาดวงตาเจ้าหมีบ้าคลั่งทันใด

ฟิ้ว! พร้อมถอยฝีเท้าหนีการไล่ล่าไปในตัว

“หึ! เจ้าช่างทำอะไรสิ้นคิดเสียจริง คิดโจมตีสัตว์เลี้ยง ข้าให้บาดเจ็บยังเร็วไป100ปี”

    พร้อมเสียง โฮก! คำรามกู่ร้องอย่างบ้าคลั่งเจ้าหมียักษ์ดุร้าย มันไล่ต้อนจนเฉินหนาน ตามเนื้อตามตัวถูกเศษปราณพลังบาดเฉือน มีโลหิตสดไหลซึมออกมาทั่วร่าง

    เฉินหนานร่างค่อยๆ ถอยหนีออกไปต่อเนื่อง พลันกัดกรามกรอดไว้น้อยๆ แต่ก็ไม่ใช่เสียทีเดียว เมื่อเขาแอบขับเคลื่อนกรงเล็บใบมีด ไม้ตายจากฝ่ามือสีม่วง หนีไปทิศทางลำธารน้ำ

    เมื่อกระโจนร่าง พ้นพุ่มแมกไม้หนาออกไป เขาก็กล่าวเสียง ฆ่า! แผ่วเบา แล้วปากรงเล็บใบมีดอันตราย พุ่งตรงไปหาผู้ควบคุม อย่างจู๟ื๬เจียอย่างไม่ลังเล

ขณะเดียวกันด้านของเด็กสาวเองก็ขับเคลื่อนประสานอินฝ่ามือ อย่างสุดกำลังเช่นกัน “ตายเสีย!”

เมื่อหมียักษ์พุ่งกระโจนร่าง ตะปบเฉินหนาน ฉัวะ! เข้าอย่างจัง ร่างหนุ่มน้อย พลันปลิวกระเด็นเป็นสายป่านเว่าที่ขาด เลือดสดสาดกระจาย

     ทว่ากลับไม่ทำให้เฉินหนาน กายาแข็งแกร่ง ตายตก เมื่อร่างอีกฝ่ายตกไปภายธารน้ำไหลเชี่ยวกราก เขาจะฉีกยิ้มออกมากว้างในตอนท้าย เมื่อมองกรงเล็บใบมีด พุ่งใส่จู๟ื๬เจีย

     พร้อมเสียง ฉัวะ! ฉัวะร่างเด็กสาว ถูกกรงเล็บใบมีดทั้ง4 แทงทะลุร่างเป็นรูหลุมเลือดในเสี้ยวขณะ จู๟ื๬เจียเผ่าย่นกระดูก แทบขยับเขยื้อนเปลี่ยนตำแหน่งอวัยวะสำคัญ ของนางไม่ทัน

     “อ๊าก! เจ้า!” เมื่อแผดเสียงคำราม ความเจ็บแค้นที่มีต่อเฉินหนาน นางก็ลากสังขารโชกเลือด ไปตามลำธารหมายจะไล่ล่า ฆ่าสังหารเฉินหนานให้ได้

      “ไอ้เด็กบ้า ข้าที่มาจากโลกเบื้องบนถอดจิตวิญญาณ มาเกิดในร่างกายใหม่ เจ้าไม่รู้ความยิ่งใหญ่ของข้าเสียแล้ว” ดวงตาจู๟ื๬เจียแดงก่ำราวเลือด นางที่เคยเป็นถึงเทพแท้จริงมาก่อน กลับต้องมาถูกเด็กหนุ่มรุ่นหลัง ลูบคมทำให้นางบาดเจ็บหนัก เกือบตายตกเสียได้

แต่ก็ต้องยอมรับว่าร่างกายเจ้าหนุ่มน้อยเฉินหนานผู้นี้แข็งแกร่ง ไม่ธรรมดาจริงๆ

ด้านเฉินหนานบาดเจ็บ หน้าอกเป็นรอยบาดแผลกรงเล็บใหญ่ แต่เขายังพอทนได้ เมื่อเห็นจู๟ื๬เจียที่บาดเจ็บหนัก ไล่ตามริมธารน้ำมาชนิดที่ไม่ลดละ

เฉินหนานแทบจะลืมความเจ็บปวดไปจนหมดสิ้น “นางยังไม่ตายตกอีกหรือ เป็นไปได้อย่างไร?”

     พร้อมเสียงกลืนน้ำลาย อึก! ของเฉินหนาน ลอยคอภายในธารน้ำไหลเชี่ยวกรากด้วยความยากลำบาก ครั้นรับรู้หากไม่ทำให้นางบาดเจ็บหนักในตอนแรก ได้กลายเป็นเขาที่ประเมินนางต่ำไป…เป็นฝ่ายตายตกเองแน่

ทว่าด้านจู๟ื๬เจีย ไล่ติดตามเฉินหนาน ไปพร้อมหมียักษ์สัตว์เลี้ยงของนางอย่างไม่ลดละ จู่ๆ นางจะตบหลังหมีหยุดฝีเท้าของมันเอาเสียดื้อๆ

ครั้นนางฉีกยิ้มมุมปากออกมาให้เฉินหนานในตอนท้าย ก็คล้ายนางไม่คิดไล่ฆ่าสังหารเฉินหนานอีกต่อไป

      “หืม! เหตุใดนางหยุดฝีเท้ากะทันหันเล่า ไม่มีเหตุผลเลยไม่ใช่หรือ?” เฉินหนานลอยคอไปตามกระแสน้ำเชี่ยวกราก แม้จะรอดพ้นความตายจากอีกฝ่าย…

      ทว่ากระแสน้ำเชี่ยวกรากพาตัวเขาไป ราวกับเป็นเส้นทางของการเกิดใหม่ เมื่อเฉินหนานเห็นด้านหน้าเป็นเหวน้ำลึก พลันทำให้เขาสีหน้าตื่นตระหนกขึ้นมาทันที

เหมือนเริ่มรู้ตัวเหตุใดจู๟ื๬เจียไม่ตามเขามา

      “เวร! ซวยของจริงก็คราวนี้แหละ” ไม่ทันการให้เฉินหนานได้ขัดขืน ร่างเฉินหนานก็ถูกดูดร่วงหล่นเหวลึกอันเวิ้งว้าง “หนีเสือปะจระเข้ จริงๆ อ๊ากกกกกก!” ร่างเฉินหนานก็ราวกับหลุดออกจากวงโคจรโลก

      ก่อนร่างจะตกลงไปด้านล่างใต้กระแสน้ำรุนแรง ตู้ม! ฉีกร่างสิ่งมีชีวิตตกลงไปได้ เฉินหนานได้ยินเสียงน้ำตก-่าใหญ่ ซัดปั่นป่วนดังภายในรูหู ภาพก็ตัดดับมืดลงไปในเสี้ยวพริบตา…

      บริเวณลำธารน้ำไหลเอื่อยๆ ห่างจากน้ำตกออกไปไกลมากโข ชายแก่สวมหมวกไม้ไผ่สานปีกวิเวกมานาน ในฝ่ามือมีคันเบ็ดหลิว นั่งตกปลาริมธารน้ำแทบไม่มีผู้คนอยู่อาศัย

      ทว่าที่แปลกประหลาดก็คือ เส้นเอ็นปลายคันเบ็ด ที่ยื่นออกไปของชายแก่จาง กลับไม่มีตัวเบ็ดไม่ต้องพูดถึงเหยื่อปลา มีเพียงเส้นเอ็นบางๆ ดูท่าแล้วไม่น่าจะตกอะไรขึ้นมาได้

      ทว่าจู่ๆ ชายแก่เจียง พลันเผยความประหลาดใจ ครั้นเห็นเด็กหนุ่มร่างรอยตามน้ำมากับขอนไม้ใหญ่ชนิดมือข้างหนึ่ง เกาะไว้แน่น ซึ่งไม่น่าจะมีมนุษย์ธรรมดารอดพ้น มาอยู่ยังสถานที่อันตรายแห่งนี้ได้

      “หึ! ทีแรกข้ากะว่าจะไม่ช่วยเจ้าแล้วนะ!” ชายแก่เจียงที่กล่าวพึมพำ พลันเปลี่ยนตำแหน่งคันเบ็ดหลิวในฝ่ามือ ตวัดเส้นเอ็นลู่ลมเพรียวบางไปหาร่างเฉินหนาน เส้นเอ็นธรรมดา พลันเปลี่ยนเปล่งแสงราวกับเส้นใยไหม ดึงร่างเฉินหนาน ขึ้นมายังริมฝั่งอย่างรวดเร็ว

ฟิ้ว!