เรื่อง รักต้องซ่อนเอาไว้

ตอนที่10

รักต้องซ่อน...

ยูกิสวมใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วก็เดินออกไปจากห้องลับแห่งนี้ทันทีจากนั้นไม่นานเสียงที่ทำใ๩้ยูกิต้องตกใจอย่างมากก็ดังขึ้นมาหลังจากที่ยูกิเดินออกมาจากห้องลับนั้นได้ไม่นานมาก...

"ยูกิเธอหายไปไหนมาพี่ตามหาเธออยู่นานมากแล้วแต่ไม่เจอเธอ..

ยูโกะพูดออกมาเมื่อเธอตามน้องชายของเธอไม่พบ..

"ผม..คือผม...

ยูกิไม่รู้ว่าจะบอกพี่สาวของเขาอย่างไรดีได้แต่พูดติดๆขัดๆ...

"ยูโกะอยู่นี้เองผมตามหาคุณอยู่ตั้งนาน....

"รีรอนลูกของเราร้องไห้ไม่หยุดเลยนะ..

"พี่เลี้ยงมาบอกผมเมื่อกี้นี้เอง..

เสียงพูดอ่อนโยนที่แสร้งทำของรีลอนพูดออกมา..

"จริงหรือคะรีรอนร้องไห้อยู่...

"ยูกิพี่ไปดูลูกของพี่ก่อนแล้วกัน..

ยูโกะพูดออกมาแล้วรีบเดินกลับไปที่ห้องนอนของลูกชายของเธอทันที..

"นายกำลังจะบอกพี่สาวของนายใช่ไหมว่านายเป็นนายบำเรอของชั้น..

รีลอนพูดออกมาเสียงนิ่งพร้อมด้วยรอยยิ้มแห่งผู้ที่อยู่เหนือกว่าหลังจากที่ยูโกะเดินไปแล้ว...

"คุณรีลอนครับ..

"ปล่อยผมไปเถอะนะครับ..

"ผมไม่อยากรู้สึกผิดกับพี่สาวของผมไปมากกว่านี้แล้ว...

"นายไม่ต้องรู้สึกผิดหรอกเพราะพี่สาวของนายนั้นก็ไม่ได้ดีอย่างที่นายเห็นหรือที่นายเข้าใจหรอกนะ..

"นายเป็นที่ระบายอารมณ์ความใคร่ของชั้นได้ดีเลยที่เดียว

"ใ๩้ชั้นในตอนนี้จะปล่อยนายไปได้อย่างไร...

"และอีกไม่นานชั้นจะใ๩้นายรู้ว่าพี่สาวของนายนั้นร่านมากเพียงใด...

รีลอนพูดออกมาแล้วเดินเข้ามาหายูกิอย่างรวดเร็วจากนั้นก็คว้าเข้าท้ายทอยของยูกิจากนั้นก็กัดลงที่ปากของยูกิอย่างแรงจนปากยูกิมีเลือดไหลออกมาด้วยความเจ็บ..

"โอ๊ย!!ผมเจ็บ..!!

"ที่นายเจ็บยังไม่ถึงครึ่งหนึ่งของชั้นด้วยช้ำยูกิ..

รีลอนพูดออกมาแล้วเดินไปตามเส้นทางที่ยูโกะเดินไปทันที.!

"พี่ยูโกะทำอะไรใ๩้เขานะเขาถึงมีความโกรธแค้นพี่ยูโกะมากถึงเพียงนี้..

ยูกิพูดออกมาพร้อมกับเช็ดเลือดที่มุนปากของตัวเองจากนั้นก็เดินกลับไปห้องของเขา..

จากวันนั้นก็ผ่านมาอีกห้าวัน..

ซึ่งวันนี้ยูกิต้องตาดูแลรีรอนหลานชายตัวน้อยของเขาเพราะยูโกะพี่สาวของเขาบอกว่าจะไปงานแต่งงานเพื่อนของเธอซึ่งเธอไปคนเดียวไม่มีรีลอนไปกับเธอด้วย

เพราะดูเหมือนรีลอนจะติดงานเลยไปกับพี่สาวของเขาไม่ได้...

ทั้งพี่สาวของยูกิและรีลอนต่างไม่ได้อยู่คฤหาสน์ใหญ่แห่งนี้สักคน..

ยูกิเลยต้องเป็นคนดูแลหลานชายตัวน้อยที่แสนน่ารักของเขาอย่างเติมใจและสบายใจสุดเพราะไม่ต้องเจอหน้ากับรีลอนอีกหลายวัน..

"รีรอนทำไมหลานถึงไม่ยอมนอนนะ..

"นี้มันก็ดึกมากแล้วนะ..

"เป็นเด็กน้อยต้องนอนเร็วๆนะจะได้โตไวๆนะลูก..

ยูกิพูดกับหลานชายตัวน้อยที่เขากำลังอุ้มก่อมนอนอยู่ที่แขนของเขาพร้อมกับเดินไปเดินมาเพราะรีรอนนั้นเอาแต่มองเขาตาแป่วไม่ยอมนอนสักทีและไม่ร้องไห้งอแงอีกด้วย..

"หลานไม่ยอมนอนน้าก็จะไม่ได้พักเพื่อกันนะ..

"ใ๩้น้า๪่า๞นิทานใ๩้หลานเอาไหม..

ยูกิพูดออกมาหลานชายตัวน้อยเหมือนเข้าในกันและกัน..

เด็กชายตัวน้อยก็แสนจะฉลาดเหมือนรู้เรื่องยกมือป้อมๆน้อยๆนั้นขึ้นมาและยิ้มจนเห็นเงือกสีชมพูอ่อนๆนั้นเลย

"อยากใ๩้น้า๪่า๞นิทานใ๩้ฟัง๱ิ๞ะ

"ไปกันน้าจะ๪่า๞นิทานใ๩้หลานรักฟังเอง

จากนั้นยูกิก็วางตัวหลานชายของเขาลงที่เตียง..

แล้วเดินไปหยิบเอาหนังสือมาใ๩้มา๪่า๞ใ๩้หลานชายของเขาฟัง...

ผ่านไปสักพักใหญ่ๆหลานชายตัวน้อยของเขาก็นอนหลับไปเรียบร้อย...

พร้อมกับเอามือน้อยของเด็กน้อยนั้นจับที่มือของยูกิเอาไว้...

"หลับไปแล้วเด็กดี..

"แถมยังจับมือของน้าเอาไว้แน่นด้วย..

"ไม่อยากใ๩้น้าไปนอนที่ห้องของน้าใช่ไหมนี้..

"หลานรักของน้ายังไม่โตก็ยังฉลาดถึงเพียงนี้..

ยูกิพูดออกมาพร้อมกับก้มลงไปหอมแก้มหลานชายตัวน้อยด้วยความรักจากนั้นก็นอนหลับไปพร้อมกับหลานชายตัวน้อยของเขาทันที....

อีกประเทศหนึ่ง...

ร่างสูงใหญ่ของรีลอนกำลังมองยูโกะที่เป็นเมียตามกฎหมายของเขากำลังมั่วกับผู้ชายคนหนึ่งอยู่..

ในโรงแรมที่เข้าพึงจะซื้อมาได้ไม่นานนี้เองหลังจากที่เขาสืบรู้แล้วว่ายูโกะแอบมานัดพบกับผู้ชายคนนี้ซึ่งผู้ชายคนนี้ก็ไม่ใช่ใครแต่เป็นลูกน้องของรีลอนนั้นเอง..

"นายครับ..

"ผลการตวรจดีเอ็นเอของนายกับคุณหนูรีรอนออกมาแล้วครับ..

บอดี้การ์ดคนสนิทพูดออกมาด้วยน้ำเสียงนิ่งพร้อมกับยื่นช่องเอกสารใ๩้กับผู้เป็นนายอย่างนอบน้อม...

พ

รีลอนเปิด๪่า๞เอกสารออกมาอย่างช้าๆไม่ได้รีบร้อนแต่อย่างใด..

พอเอกสารเปิดขึ้นมาแล้วสายตาคมก็ไล่๪่า๞เอกสารอย่างรวดเร็วก็พบว่า..99..9%...เป็นผลบอกว่ารีรอนนั้นเป็นลูกชายของเขา..

"เด็กคนนั้นเป็นลูกของชั้น

"ชั้นจะเก็บเอาไว้...

"แต่แม่ของเด็กคนนั้นชั้นจะไม่เก็บเอาไว้แน่..

รีลอนพูดออกมาเสียงโหดเหี้ยมสายตาคมของเขามองภาพและเสียงที่อยู่ในหน้าจ่อทีวีขนาดใหญ่ด้วยความโกรธแค้นสุดๆที่ถูกหญิงที่เขาเคยรักมากนอกใจเขาอย่างไม่มีเยื่อใยสัก๦ิ๨เ๨ี๱๯