เรื่อง Attack on the Mage
เพราะีการปรับเปลี่ยนในาๆ่าทั่วทั้งโในาๆประเทศ แ่ว่าเื่รับการีอยู่ของู้ีัิเ ในสถานศึกษาเจึงไ้ีกฏี่ถูกั้ึ้มาเพิ่มเื่รองรับแะยังีการจัดตั้งกลุ่มเื่ดูแลแะจัดการัเรียนี่ีัิเอีกด้วยโดยไ้รับการสนับสนุนจากรัฐบาลส่งผ่านทางโรงเรียน
การร่วมมือกันระหว่างหน่วยP.S.S.แะกลุ่มี่เรียกกันว่าสภาัเรียน เาจะคอยแลกเปลี่ยนข้อมูลแะีการประชุมเื่ปรึกษาหาลือกันในแต่ละอาทิตย์
ช่วงพักเี่ยงของวัน
มอสแะกลุ่มเื่นออกจากห้องเรียนเื่จะไปยังโรงอาหาร โรงเรียนของมอสเป็โรงเรียนรัฐบาลเพราะด้วยความี่มอสนั้นอยู่วัดจึงไม่ีเงินี่จะส่งตัวเเรียนเอกชน แต่เรียนี่นี่ก็ไม่ไ้ด้อยเลยไ้ความรู้เยอะดีแถมยังไ้เื่นดีๆอีกด้วย
การมาถึงของมอสแะเื่นๆดูเหมือนจะต้องหยุดอาการดีใจในาๆ่าทั้งเรื่องกินข้าวแะดูสาวสวย นั้นก็เพราะี่โรงอาหารแห่งนี้กำลังีปัญหาเิขึ้น ัเรียนาพากันถอยห่างจุดี่เิเรื่องอยู่
“อะไระเิเรื่องอะไรขึ้น”
กรรีบเ้าไปถามเื่นร่วมชั้นี่ถอยออกมาเช่นกัน
“ม.6อ่ะดิ ข่มม.1ด้วยั”
“แล้วสภาัเรียนหายหัวไปไหน P.S.S.ไม่มาห้ามล่ะ มันหน้าี่เาไม่ใช่เหรอ”
ชันถามบ้าง
“หน้าี่ของนั้นแค่จัดการกับใช้ัในี่ห้ามใช้ ทะเลาะกันปกติไม่เกี่ยวกับนั้น ไม่าันหรอก”
ไ้แต่ยืนมองเหตุการณ์ี่เิขึ้นโดยี่ไม่สามารถเ้าไปช่วยอะไรไ้ นั้นคือสิ่งี่าๆกำลังคิดแะเอาแต่เฝ้ามอง่าเดียว
“ไง ตกลงจะยอมขอโทษมั้ยหรือต้องให้ใช้กำลัง”
เสียงของุ่ี่ม.6ู้ีชื่อว่า เรียว ุ่หล่อัญใสาวๆแะยังเป็หัวโจกุ่ี่ม.6หรือก็คืออันธพาลประจำโรงเรียนนั้นเ
“ขอโทษเรื่องอะไร ผมยังไม่ไ้ทำอะไรพี่เลย”
“อ๋อนี่จะบอกว่าฉันบ้าเอาน้ำมาสาดใส่ตัวเงั้นสิ”
“พี่เดินมาชนผมเนะ”
“ไงนะ!!”
ไม่พูดเปล่าแต่เล่นกระชากคอเสื้อของรุ่นน้องี่ตัวเล็กกว่าขึ้นมาจ้องตา่าเดือดดานทำเอาอีกฝ่ายทำอะไรไม่ถูกเพราะกลัว พยายามจะร้องหาช่วยแต่สอดส่องสายตาไปทั่วแล้วก็ไม่เห็นถึงความช่วยเหลืออะไรเลย
“เื่กี้แกพูดว่าไงนะ พูดไหม่อีกี่ดิ๊ฉันไม่ค่อยไ้ยินเลย”
กล่าวถามพร้อมเอียงหูเ้าไปใกล้ๆทว่าอีกฝ่ายไ้แต่ส่งเสียงสะอื้นสั่นๆกลับมาแทน มอสี่ยืนมองเหตุการณ์อยู่นานแต่ไม่ไ้เ้าไปยุ่งอะไร เาไม่ใช่ี่ชอบีเรื่องเพราะรู้ว่าตัวเสู้ไม่ไหว แถมตอนนี้นั้นีัแล้วด้วยยิ่งทำให้เายิ่งไม่อยากจะเ้าไปวุ่นวายเ้าไปใหญ่
“อะไระ กลัวจนฉี่ราดเลยเหรอะ! ฮ่า ฮ่า ฮ่า!”
“พอไ้แล้วมั้ง”
แต่แล้วเสียงของบางก็ดังขึ้นทำเอาทุกๆสายตาต้องหันไปมองยังต้นเสียง รวมถึงเรียวเด้วยก่อนจะพบว่าต้นเสียงของสมาชิกของสภาัเรียน
“โอ้ว... นึกว่าใครี่แท้ก็ น้ำขิงเหรอกเหรอ”
“ปล่อยเาซะเรียว นายกำลังทำผิดกฎของโรงเรียน”
พูดพร้อมจับี่ด้ามจับของกระบี่ี่เอวของเธอ ใช่แล้วเธอคือู้ีัในด้านการต่อสู้แะอาวุธี่เธอใช้งานไ้ดีี่สุดคือกระบี่นั้นเ
“โว้ว โว้ว ใจเย็นก่อนสวย”
ปล่อยคอเสื้อของรุ่นน้องก่อนจะทำเป็ยกมือยอมแพ้แล้วยิ้มยั่วให้กับน้ำขิง่าจงใจ
“ปล่อยแล้วเห็นมั้ย ทีนี้เราสองมาคุยกันดีๆไม่ดีกว่าเหรอ”
“ไม่จำเป็ ถ้าครั้งหน้านายยังกล้าทำผิดกฎของโรงเรียนอีก ฉันจะ..”
“จะทำไม จะลงโทษฉันงั้นเหรอ ึ.... อย่าลืมสิว่าต่อให้เธอเป็ของสภาัเรียนก็ไม่ไ้แปลว่าจะเอาชนะฉันไ้ ฉันคือู้ควบคุมเพลิงนะ ฉายาความโกรธของซาตาน ฉันไม่ไ้ไ้มาเพราะโชคช่วยหรอกนะ”
น้ำขิงกัดฟันแน่นเื่ไ้ยินอีกฝ่ายพูด เพราะมันคือความจริงี่ไม่อาจลืมไ้ว่าตรงหน้าเก่งแะแข็งแกร่งกว่าเธอาแค่ไหน ี่พอจะกำหลาบเจ้านี้ไ้คงีเพียงหัวหน้าสภาัเรียนเท่านั้น
“แล้วถ้าเป็ฉันล่ะ นายจะว่าไง”
ทว่าอีกเสียงี่ปรากฏพร้อมกับปืนี่ถูกนำมาจ่อไว้ี่หัวของเรียวก็ทำเอาทั้งโรงอาหารต้องผวาเฮือกกันยกใหญ่ เรียวเก็ดูเหมือนจะรู้ตัวเพราะการแสยะยิ้มของเา
“ไม่คิดว่าP.S.S.จะมาลงมาจัดการด้วยตัวเ”
“หุบปากแล้วเอามือไคว้หลังซะไอ้หนู หรืออยากลงไปนอนคุยกับรากมะม่วงก็เลือกเอา”!
พูดทำการขึ้นไกรปืนทันทีทำเอาเรียวต้องชักสีหน้าไปพอใจ ไม่ใช่เพราะเากลัวปืนอันี่จริงเาเอาชนะปืนไ้ง่ายๆเลยหากแต่ี่ใช้มันต่างหากี่เาไม่แน่ใจว่าถ้าเปิดประเด็นแล้วเาจะรอดไหม
“ว่าไง”
“โอเค”
เรียวต้องยอมจำใจคุกเข่าลงแล้วเอามือไคว้หลังตามี่อีกฝ่ายสั่ง ก่อนจะถูกใส่กุญแจมือซึ่งมันคืออุปกรณ์ี่ใช้ระงับั มันจะทำใหู้้ีัไม่สามารถใช้ัของตนไ้ในทันทีซึ่งมันแปลว่าจะทำให้ๆนั้นกลายเป็เพียงธรรมดาๆเท่านั้น
เรียวี่กำลังถูกใส่กุญแจมือหันไปมองเื่นของตน เาพยักหน้ารับบาง่าก่อนจะกระจายกันออกไป มอสี่ยืนอยู่ไกลๆเริ่มจับสังเกตุไ้ขึ้นมาดื้อๆ อันี่จริงเาไม่ไ้ตั้งใจจะจับสังเกตอะไรด้วยซ้ำแต่จู่ๆเหมือนสายตามันแว๊บขึ้นมาเ ต่อจากนั้นเหมือนในหัวของมอสกำลังเิบาง่าขึ้นพร้อมกับความรู้สึกเหมือนการถูกมัดาแะตกยึดไว้กับหมุดเหล็กฝังลงดินไปเลย
การประมวลี่เร็วเหลือเชื่อ ชาย5 – 6 ี่กำลังกระจายตัวออก สายตาของเด็กุ่เหมือนกล้องี่ซูมเ้าไปดูไ้ในระยะี่ใกล้เอาาๆ จับทุกสัดส่วนจับทุกการขยับ จับทุกการกระทำก่อนจะีการประมวลผลถึงบาง่า
‘ั - ั้ำแ็ - ัในการต่อสู้ด้วยีดั้ - ัในการต่อสู้ด้วยกระบอง - ัไฟฟ้า’
หลังจากปรากฏคำตอบในหัวของมอส ต่อมาคือการประเมิลทิศทางการโจมตีี่จู่ๆก็ปรากฏ
‘9 าฬิา – 10 าฬิา – 2 าฬิา – 3 าฬิา – 4 าฬิา’
ตำแหน่งนั้นชัดเจน ภาพี่ค่อยๆช้าลงเรื่อยๆก่อนจะปรากฏการประมวลผลของความรุนแรงแะการทำลายี่จะเิขึ้น รวมถึงสิ่งี่จะตามมาภายใน3 – 4 าีหลังจากเิการใช้ั
ก่อน้าุคือการประมวลผลการขัดขวางแะา โดยของมอสี่ทำงานเร็วา วิธีการขัดขวางนั้นแะเื่มันลง เาี่ใช้ในการประมวลผลของสิ่ง่าๆคือ 0 . 15 วิาี
“หรือว่า...”
เสียงของมอสี่ไม่ดังาัแต่ก็ทำให้เื่นของเาหันมอง่าสงสัย
“ระวัง้า! 9 -10 าฬิา!!”
เสียงของมอสดังขึ้น
“เอาเลย!!”
ตามมาด้วยเสียงของเรียวี่ดังตามมา เื่นของเาี่ไ้รับคำสั่งต่างพากันปล่อยัแะอาวุธของตนออกมา เจ้าหน้าี่นั้นเเื่ไ้ยินคำเตือนของมอสก็ตวัดปืนของตนไปด้านหลังทันที น้ำขิงี่รู้ตัวว่าจะเิอะไรขึ้นรีบตวัดดาบของตนออกมา่ารวดเร็ว
‘ – ไฟฟ้า – ้ำแ็ – ีดั้เ้าข้าง้ากด่ำลงล่างัเล่นงานา – กระบองเ้าขวาัเล่นงานำ – เรียวจะุจากาัุแะใช้ัไฟเาทุก’
เหมือนเสียงเตือนในของมอส เาวิ่งออกไปโดยไม่ไ้ตั้งใจ
ย๊ากกกกกกก!!
ปัง! ปัง! ปัง!
ฝึ๊บบบ!! สวบบ!!
เสียงการปล่อยัแะอาวุธของแต่ละดังขึ้นทว่าทุกๆ่าก็เหมือนจะไม่เป็ไปตามนั้นเื่มอสี่พุ่งเ้าาลางวงแล้วผลักน้ำขิงออกไปพร้อมใช้ตัวเดันเจ้าหน้าี่ออกไปอีกทางทำให้ทุกการโจมตีพุ่งตรงมาหาเาทันที
บึ่มม!!...
เรียวเื่เห็นโอกาสจึงให้เื่นมาปลอดกุญแจมือ มอสี่รับการโจมตีไปเต็มๆกระเด็นออกมาจากวง เื่นของเารีบเ้ามาช่วยในทันที
“หนอย! ไอ้ตัวชอบสอด! อย่าอยู่เลยแก!!!”
ว่าแล้วก็ระเบิดเปลวเพลิงในมือของตนสร้างเป็ลูกบอลไฟขนาดใหญ่ออกมา มอมัน่าตกตรึงในขณะี่เื่นของเาพยายามจะช่วย
“ไป!!”
ไม่พูดเปล่าแต่รีบผลักเื่นให้ออกไปจากวงการโจมตีี่ของเาคำนวณเอาไว้ให้ ีคิดไ้อีกทีก่อนการโจมตี
‘นี้ตรูทำอะไรลงไปฟร๊ะเนี่ย!!’
“ตายห่าไปซะ!! ย๊า!!”
‘พ่อจ๋าแม่จ๋ารอถุงแตกด้วย หลวงลุงจ๋า ลาก่อยยย’
ตูมมมมม......
เปลวเพลิงี่ระเบิดออกเป็วงกว้างเาทุกๆ่ายกเว้นเจ้าของมัน แรงระเบิดทำลายทุกๆ่าโดยรอบบริเวณ่าไม่ปราณี เาทุกๆสิ่ง
ทว่ามันก็หยุดลงโดยไม่ีสาเหตุทั้งการทำลายแะเปลวเพลิงี่กำลังแผดเา
‘ทำการย้อนกลับ’
เปลวเพลิงแะแรงระเบิดค่อยๆหดตัวลงกลับไปยังจุดี่มันถูกระเบิดออกมา สิ่งของแะู้ี่เคยถูกเาค่อยๆกลับมาเป็เหมือนเดิม เหตุการณ์ทั้งหมดค่อยๆถูกย้อนเากลับมายังจุดเริ่มต้น
ฟึบ!!...
เฮือกก!!
มอสสะดุ้งเหมือนพึ่งตื่นทำเอาเื่นๆี่ยืนข้างๆยังต้องตกใจ จนต้องเ้ามาถามว่าเาเป็อะไร มอหน้าเื่นของตนเโดยี่เายังีอาการช๊อค ก่อนจะมองไปยังจุดี่เคยเิเหตุ
“ต.. ต้องหยุด ต้องหยุด”
“เฮ้ยๆ เี๋ๆ เป็อะไระ!”
“หลบๆ ฉันต้องไปหยุดนั้นก่อนี่จะเิเรื่องใหญ่!”
“อะไรของแกะ!”
“คุณเจ้าหน้าี่! ระวังเื่นหมอนั้น!! ข้างหลัง!! ข้างหลังคุณ!!”
มอสเื่เห็นว่าเ้าไปไม่ไ้แน่เลยตะโกนฝ่าฝูงชนเ้าไปทันที ทำให้เจ้าหน้าีุ่่ี่ไ้ยินแะเรียวรวมถึงน้ำขิงต้ตองตกใจแะหันมองตามี่มอสตะโกนเตือน
“แม่งเอ้ย! เอาเลยย!!!”
“ซวยแล้ว!..”พ
ตูมมมมมมมม!!!!
‘ทำการย้อนกลับ’
ฝึบบ!!
เฮือกก!!
“เป็อะไระเื่น”
มอเื่นตัวเ่าไม่อยากจะเชื่อสายตา นี่เาเป็อะไรไป มันคือภาพนิมิตเหรอแต่มันไม่น่าสมจริงขนาดนั้นเลยนี่นา มอสหันไปมองยังจุดี่ทั้งสามอยู่
‘หรือว่า มันจะเป็ัของเราะ!? ัในการย้อนเางั้นเหรอ!?’
“ไอ้กร ฉันีเรื่องอยากให้แกช่วย”
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??