เด็กไม่เอาถ่าน
กาลครั้งหนึ่งมีเด็กหญิงคนหนึ่งซึ่งเค้าเป็นเด็กผู้หญิงที่เรียนไม่เก่ง, ขี้เกียจ, เกเรเเละเป็นคนที่ไม่กล้าเข้าสังคม เด็กหญิงคนนั้นชื่อว่า นารี วันหนึ่ง ณ ห้อง 351 ห้องเรียน ภาษาไทย อาจารย์สุภาสอนเกี่ยวกับวรรณคดี จนท้ายคาบอาจารย์สุภาได้ให้จับกลุ่มทำงานนำเสนอ กลุ่มล่ะ5คน
เเต่นารีไม่กล้าเข้าสังคมเลยขออยู่คนเดียว เเต่อาจารย์
ไม่อนุญาตเลยจับกลุ่มให้ นารีคัดค้านจนเกิดเรื่ิองใหญ่
ณ ห้องปกครอง ครูยอดได้คุยกับเด็กเเละครูจนเรื่องไม่ลงตัวเลยต้องเชิญผู้ปกครองมา ผู้ปกครองมาถึงก็ได้มีการคุยกันระหว่างครูสุภากับผู้ปกครอง เเต่นารีก็คันค้าน บอกว่าตัวเองไม่ผิด จนกระทั่งนารีทนไม่ไหวเลยต้องหนีออกจากห้อง ครูสุภาเลยบอกผู้ปกครองว่าที่ไม่ให้อยู่คนเดียวกลัวจะทำไม่ได้ฝ่ายผู้ปกครองก็เข้าใจผู้ปกครองเลยขอโทษเเทนลูกสาวตัวเอง
ณ ที่บ้านของนารี พ่อของนารีถามนารีว่าทำไมต้องคัดค้านอาจารย์ด้วยรู้ทั้งรู้ว่าเรียนก็ไม่ได้ดีไม่เหมือนพี่ขอเเกที่ได้เป็นครูมีเเต่คนนับถือดูเเกต่ะได้ครึ่งหนึ่งของพี่เเกบ้างไหม นารีจึงบอกว่านั้นมันพี่ไหมก็ไม่ใช่หนูเบอะหนูเรียนไม่เก่งก็ไม่ต้องให้หนูเรียนสิ จะได้ไม่เป็นพาระคนในครอบครัวจะได้มีความสุข ถ้าเป็นอย่างนี้รู้ขอฆ่าตัวตายดีกว่า เเม่จึงห้ามทั้งสองฝ่ายเเต่ไม่มีใครต่างยอม นารีจึงหนีออกจากบ้าน เเม่ของนารีจะออกไปตามเเต่พ่อห้ามไม่ให้ไปตามบอกว่าปล่อยมัน ถ้ามันเป็นไร หรือ ท้องก็เรื่องของมัน นารีจึงเดินไปทะเลร้องไหไปจนมาถึงที่คิดว่าจะจบชีวิตตัว ขณะนั้นวีนัสเพื่อนรวมห้องก็เดินผ่านมาเห็นนารีจะฆ่าตัวตายจึงกระโดดลงไปช่วย นารีจึงปลอดภัย วีนัสจึงพานารีไปที่บ้านได้พูดคุยกันนารีบอกวีนัสว่าทุกคนไม่เข้าใจความรู้สึก
มีเเต่คนไม่รัก มีเเต่กดดัน ไม่มีใครที่อยากมาคุยกับเราหรอก วีนัสจึงบอกว่าเรานิเเหละจะคุยเป็นเพื่อนเเกเรามาเป็นเพื่อนกันน่ะ นารีจึงยอมเป็นเพื่อนกับวีนัส
หลังจากนั้นนารีจึงได้พูดคุยกับวีนัสคนเดียวในห้อง
ณ ห้อง641 วิชาคณิตศาสตร์ อาจารย์ปรีชา ทุกคนเอาสมุดขึ้นมาน่ะ วันนี้อาจารย์จะให้งานให้พวกเธอกับไปทำ อาจารย์มีทุระน่ะ วีนัสเป็นเด็กที่ขยันเลยทำเสร็จในคาบ วินัสบอกกับนารีว่าเอาการบ้านเราไปลอกสิ
นารีจึงขอบคุณมาก ณ บ้านของนารี นารีได้เอาสมุดของวีนัสขึ้นมาว่าจะทำเเต่ใจนารีอยากเล่นเกมจึงทำให้ไม่ได้ทำงาน วันต่อมา ครูปรีชาบอกทุกคนให้มาส่งงาน
ครูปรีชาถามว่ามีใครยังไม่ส่ง นารีจึงยกมือ อาจารย์ปรีชาถามทำไมไม่ส่ง งานเเค่นี้เองเห็นไหมมีเเค่เธอไม่ส่งต่อไปใครจะเอาทำงานถ้าไม่มีความขยัน นารีบอกถ้าไม่มีงานทำหนูก็ไม่ทำสินอนอยู่บ้านเล่นเกมสบายใจกว่าเยอะ อาจารย์ปรีชาบอกเธอชักจะเอาใหญ่เเล้วน่ะ
อย่างนี้ต้องเอาไปห้องปกครอง ณ ห้องปกครอง
ครูยอด เธออีกเเล้วหรอทำไมจังชอบหาเรื่องใส่ตัวเนี่ยชอบทำให้พ่อเเม่ลำบากอยู่เลื่อย นารีบอกก็หนูไม่อย่ามีเเต่อาจารย์ปรีชาพูดไม่เข้าหูหนูนิ สุดท้ายนารีก็ถูกลงฑัณฑ์บนเเละตัดคะเเนนความประพฤติ
ณ บ้านของนารีพ่อบอกทำไมมีเเต่เรื่องมีเรื่องไม่เคยได้ยินข่าวดีดีๆบ้างเลย นารีบอกถ้าไม่รักหนูก็ทิ้งให้เหมือนหมาก็ได้ พ่อจึงเงียบเเล้วไม่คุยกับนารี
ณ วันต่อมา มีการรับน้อง ช่วงเช้าก็ไม่มีไรเเต่มาช่วงพักเที่ยง อาจารย์วินัยได้เเจกข้าวอาจารย์วินัยบอกว่าต้องกินให้หมดถ้าใครกินไม่หมดก็ต้องช่วยกัน นารีกินไม่หมด เเต่ความคิดในใจของนารีคือไม่อยากให้ใครกินของตัวเองกลัวคนอื่นเป็นไรจึงคัดค้าน นารีจึงเถียง
จนนารีต้องถูกตัดคะเเนนเพิ่ม นารีมีโอกาสครั้งสุดท้าย
ขณะ นารีเดินกลับบ้าน นารีเจอพวกติดยา พวกติดยามันจะข่มขื่น ขณะนั้นได้มีอาจารย์ยอดขับรถจะไปชื้อเเกงผ่านทางนั้นพอดีเลยอาจารย์ยอดได้ช่วยนารี
นารีจึงตกใจกับเหตุการณ์จึงสลบ อาจารย์เลยพากลับมาพักที่บ้าน พอนารีได้สตินารีจึงขอบคุณสำหรับที่ช่วย อาจารย์ยอดเลยบอกว่าครูทุกคนเค้าอยากสอนให้พวกเธอเป็นคนดีอยากให้เป็นอานาคตของชาติถ้าลูกศิษย์ของอาจารย์เป็นไรคนที่เเทนตัวเองเป็นอาจารย์เค้าก็ต้องรับผิดชอบ จึงทำให้นารีคิดได้จึงไปขอโทษอาจารย์สุภา, อาจารย์ปรีชา, อาจารย์วินัยเเละพ่อเเม่ตัวเอง หลังจากนั้นนารีจึงพยายามใฝ่เรียนขยัน
พยายามเข้าสังคม ทำให้นารีได้เกรดเฉลี่ย3.98
พ่อเเม่ของนารีจึงดีใจมาก ทำให้ครอบครัวของนารีมีความสุข... (จบ)
สารบัญ
CONTENT
รายการรีวิว
REVIEW
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??