เพลิงแค้นแฝงรอยรัก

“ฉันอยากอาบน้ำ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น
“กะ...ก็ไปอาบสิคะ” เธอตอบเสียงแผ่วพลางคิดว่าเขาคงไม่ใช้ให้เธออาบน้ำให้หรอกนะ แต่เธอกับคิดถูกเมื่อแผ่นดินพูดว่า
“อาบให้หน่อยสิ”
“อะไรนะคะ!” อรปรียาหันขวับกลับมามองร้องถามอย่างตกใจ แล้วเธอก็เกือบพ่นลมหายใจออกมาด้วยความโล่งอก เมื่อเห็นเขามีผ้าขนหนูปิดท่อนล่างไว้ แผ่นดินหัวเราะหึๆ ในลำคอเมื่อเห็นกิริยาของเธอ
“อาบน้ำให้ฉันหน่อย เธอก็รู้ว่าฉันคงอาบเองไม่ได้เพราะแขนยังเจ็บอยู่”
“ค่ะ แต่ฉันว่าคุณเช็ดตัวดีกว่านะคะ เฝือกจะได้ไม่ถูกน้ำด้วย” เธอเสนอทางเลือกให้แต่ถูกเขาปฏิเสธ
“ไม่! ฉันจะอาบน้ำและเธอต้องอาบให้ฉันด้วย เร็วๆ ฉันรู้สึกเพลียยังไงไม่รู้ ไหนจะยังไม่ได้กินยาอีก” จบคำแผ่นดินก็เดินเข้าห้องน้ำไป ทิ้งให้อรปรียาทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่เพียงลำพัง หญิงสาวยืนนิ่งอยู่ที่เดิมไม่เดินตามเขาเข้าไปสักที จนเขาต้องตะโกนเรียก
“อรปรียา! ฉันจะอาบน้ำวันนี้นะไม่ใช่พรุ่งนี้ เร็วๆ เข้า”