เรื่อง สงครามเทพราชัน ค่ายกลสยบทั่วหล้า!
บทที่28 าำที่ไ่เลืมเลือนหวังเ่ย
ลู่จื้อที่ได้ยินคำพูดไป๋ลี่,มันก็ทำให้ารู้สึกว่าว่า,มันช่างคล้ายคลึงกับจอมยุทธ์หญิงที่ช่วยาไว้ไม่น้อย
"ก็จริงเจ้าเราควรแยกย้ายกันได้แล้ว!"
"ซินรุ่ยรั่วชิงเจ้าเองก็ไปเตรียมตัวให้พร้อม..แ้็รวบรวมแกนอสูรระดับ4ขึ้นไปมาให้เยอะที่สุดด้วย!"
"ลู่จื้อถ้าเจ้าไม่มีอะไรทำละก็ไปช่วยซินรุ่ยรวมรวมแกนอสูรก็ได้,ไม่ต้องห่วงเจ้าได้เจอคนที่อยากเจอแน่นอน!"
"ข้าต้องการคุยกับหวังเ่ยเป็นการส่วนตัวเจ้าไปจัดการธุระส่วนตัวเจ้าเถอะ!"
เฟยี่พูดอย่างรวบรัดทำให้ทุกคนต่างจากไป,เหลือเพียงหวังเ่ย,เฟยี่,แ้็ไป๋ลี่เท่านั้นในห้อง
สุดท้าเฟยี่ก็ยังคงไม่บอกอะไรเพื่มเติมกับลู่จื้อสักเท่าไหร่เพราะว่าในตอนนี้เขาอยากจะคุยกับหวังเ่ยมากกว่า
พอสาวๆจาไปแล้วเฟยี่ก็ถามหวังเ่ยอีกครั้งเกี่ยวกับเรื่องที่เขาให้หวังเ่ยอีกไปตรวจสอบ
"หวังเ่ยเจ้าไม่เจออะไรเลยจริงๆอย่างนั้นหรือ? อย่างเช่นกลิ่นอายาุความมืด!"
"ไม่เจออะไรเลยจริงๆ...ว่าแต่ทำไมเจ้าจึงคิดว่ามีมารอยู่!" หวังเ่ยถามเฟยี่
"ข้าสัมผัสได้ว่า,พยัคฆ์เพลิงตัวที่พากองทัพสัตว์อสูรมานั้น,มันก้าวเข้าสู่ระดับ6ได้เพราะพลังบางอย่างที่เป็นาุความมืด!"
"เป็นเช่นนี้นี่เอง..มันคงจะเกิดจิตมารขึ้นมานั้นและ,เหตุการแบบนี้มีให้เห็นบ่อยๆ,ข้าเองก็เคยปะทะกับอสูรระดับ8ที่มีไอมารเหมือนกัน!" หวังเ่ยก่าว
เฟยี่ได้ยินที่หวังเ่ยพูดก็ประหลาดใจอยู่ไม่น้อย,เรื่องที่สัตว์อสูรนี้จะเกิดจิตมารแล้วสร้างไอมารขึ้นมาได้เองนั้น,เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้,ไป๋ลี่ได้บอกกับเขาแล้วว่ามันเหมือนกับ,การได้รับการถายทอดพลังมารให้มากกว่า!
"ถ้างั้นมาคุยกันเกี่ยวกับสำนักอินทรีย์ท่องนภาดีกว่า..เจ้าจะใช้เวลานานแค่ไหนในการพาข้าห้าคนไปถึงสำนักอินทรีย์ท่องนภาเจ้า!" เฟยี่ก่าว
"เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงข้ามีนาวาปราณอยู่ไม่เกิน7วันก็ไปถึงแล้ว,ถ้าอยากเร่งให้เร็วขึ้นก็แค่เพื่มพลังงานให้มันก็พอ,เรามาว่ากันเรื่องเคล็ดวิชาลมปราณเทพทรราชที่เจ้าสัญญาไว้ดีกว่า!" หวังเ่ยก่าวท่าทางเคร่งขรึม
"แหมเจ้าก็ใจร้อนเสียจริงนะ!" เพยี่ตอบด้วยรอยยิ้มแ้็พูด่
"ก่อนอื่นตอบคำถามข้ามาก่อน,เจ้าฝึกลมปราณเทพทรราชได้อย่างไร?,เป็นวิชาประจำตระกูลเจ้าหรือมีคนสอนเจ้า?,หรือเป็นอย่างอื่น!?"
พอได้ยินคำถามเฟยี่,หวังเ่ยก็เิ่เ่าเรื่องเกี่ยวกับลมปราณเทพทรราชให้เฟยี่ฟัง
"ข้าเป็นแค่เด็กกำพร้าที่ไม่มีญาติที่ไหน,ข้าอยู่ที่เมืองขนาดกลางระดับ8ชื่่าเมืองอินทรีย์ขาว,ในตอนที่ข้าสิบขวบข้าบังเอิญได้พบกับเด็กหญิงคนหนึ่ง,าอายุเพียงแค่แปดขวบเท่านั้นแต่ถึงายังเด็กแต่านั้นสวยมากจริงๆ,าถูกลุมล้อมไปด้วยกลุ่มเด็กๆที่เป็นลูกคนใหญ่คนโตในเมือง,ข้าที่จ้องมองาอยู่นั้น,พอรู้สึกตัวอีกทีข้าก็ไปยืนอยู่ตรงหน้าาเสียแล้ว"
"เด็กกลุ่มนั้นเห็นข้าเข้ามาขวางก็ลุมทำร้ายข้า,ข้าซึ่งไม่ได้ฝึกวรยุทธ์เลยแม้แต่น้อย,ก็ถูกเด็กกลุ่มนั้น่ยล้มลงแล้ลุมทำร้าย,าก็เิ่ขยับตัวเพียงแค่ไม่กี่ลมหายใจ,าก็จัดการกลุ่มเด็กนั้นได้ทั้งหมด,แ้็เข้ามาหาข้าแ้็พูดกับข้าว่า,ไม่เป็นวรยุทธ์แท้ๆแ่ยากเป็นวีรบุรุษช่วยสาวงามอย่างนั้นหรือ,เสียงที่ไพเราะายังตราตึงอยู่ในใจข้าจนถึงวันนี้,ข้าพูดคุยกับาอยู่สักพัก,เด็กกลุ่มนั้นที่หนีไปแ้็ตามยอดฝีมือมาเพื่อจับตัวา!"
"แต่ขณะที่ยอดฝีมือจะจับา,ชายชราผมสีขาวจากไหนไม่รู้ก็เข้ามาขวางแ้็พูดาว่า,ซิ่วอิงเจ้าหนีข้ามาเล่นซนอยู่นี่เอง,ตั้งแต่ที่ชายชราผมสีขาวปรากฏตัวยอดฝีมือที่จะจับตัวาก็ตัวแข็งทื่อ,ชายชราผมสีขาวกำลังที่จะพาตัวาไป,าก็บอกกับชายชราผมสีขาวว่า,ท่านตาพาเด็กคนนี้ไปด้วยข้าอยากให้ท่านรับเขาเป็นศิษย์ข้าจะได้มีเพื่อนเล่น,หลังจากนั้นชายชราผมสีขาวก็พาข้ากับซิ่วอิงออกจากเมืองอินทรีย์ขาว!"
"สรุปแล้วชายชราผมสีขาวคนนั้นก็รับข้าเป็นศิษย์,แ้็สอนวิชาลมปราณเทพทรราชให้ข้าในตอนที่ข้าอายุสิบสามแล้วชื่อหวังเ่ยข้าซิ่วอิงก็เป็นคนตั้งให้"
เฟยี่ฟังหวังเ่ยเ่าอย่างตั้งใจ,แ้็สังเกตเห็นว่าเวลาหวังเ่ยเอ่ยถึงเด็กหญิงที่ชื่อซิ่วอิง,ตัวเขาสั่นเทาเล็กน้อยพร้อมกับาที่เหมือนกับจะมีน้ำตาไหลา
"สรุปว่าเจ้าได้รับการถ่ายถอดวิชามา,ข้าก็แค่อยากรู้นิดหน่อยเจ้าก็เ่าเสียเป็นเรื่องย่อนิยายรักเสียอย่างนั้น" เฟยี่เงียบไปสักครู่แ้็พูด่
"เจ้ามีหนังสือเป่าหรือไม่,ข้าจะได้เขียนเคล็ดวิชาลมปราณเทพทรราชที่ถูกต้องให้เจ้า"
หวังเ่ยได้ยินก็รีบนำหนังสือที่ว่างเป่า,ที่ตัวเขาซื้อมาเก็บไว้เพื่อจนบันทึกให้กับเฟยี่ัี
เฟยี่รับหนังสือเป่าก็นำพู่กันกับแก่นโลหิตา,แล้วเิ่บรรจงเขียนอย่างตั้งใจ
20นาทีผ่านไป........
เฟยี่นำอุปกรณ์เขียนทั้งหมดเก็บเข้าไปในแหวนมิติตามเดิม,แ้็ส่งหนังสือที่เขียนเสร็จแล้วให้กับหวังเ่ย
"เอ้านี่เจ้าลองอ่านดูเอาแล้วกัน!"
หวังเ่ยรับหนังจากเฟยมาด้วยความตื่นเต้นดีใจ,แ้็เิ่อ่านมัน,พอหวังเ่ยได้อ่านมัน,ก็ทำให้เขาเหมือนกับตกอยู่ในภวังค์
10นาทีผ่านไป..........
ความรู้สึกหลังจากที่หวังเ่ยได้อ่านนั้น,มันทำให้เขารู้สึกว่ามันใช่วิชาเดียวกันกับที่เขาฝึกแน่หรือ,ฉบับที่เฟยี่ให้เขามามันซับซ้อนกว่าเดิมอย่างมาก,แ้็ดูจะทรงพลังกว่าเดิมมันเหมือนกับวิชาคนละระดับกันเลย!
หวังเ่ยอ่านอันเพียงคร่าวๆเท่านั้น,แต่ก็ยังใช้เวลาไปถึง10นาที,เขาเก็บหนังสือเข้าไปในแหวนมิติเขาัีหลังจากอ่านเสร็จ,แ้็ถามเฟยี่ัี
"ทำไมขั้นที่7ถึงมีเนื้อหาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น!"
"ก็เพราะว่ามันยังไม่จำเป็นสำหรับเจ้าในตอนนี้,แค่เจ้าเิ่ทบทวนมันใหม่อีกครั้ง,มันก็มากพอที่จะทำให้เจ้าเข้าสู่ระดับ11ได้ในอนาคต,ขั้นที่7ขึ้นไปนั้นเจ้าต้องเิ่สัมผัสพลังเทวะให้ได้เสียก่อน,เจ้าจึงจะฝึกฝนมันได้!" เฟยี่ตอบกลับหวังเ่ย
"ตอนนี้ข้าก็ได้ที่ข้าต้องการแล้วเจ้าไม่กลัวข้าผิดสัญญาอย่างนั้นหรือ?" หวังเ่ยพูดกับเฟยี่อย่างนั้น
"เจ้าอาจจะไม่เชื่อในสิ่งที่ข้าจะพูด่จากนี้,แต่ข้าเองพบเจอผู้คนมากมาหลากหลายแบบ,ข้ามีความสามารถแยกแยะนิสัยใจคอผู้คนอยู่พอสมควร,แต่ถ้าจะแยกแยะใครที่เป็นคนดีอาจจะต้องใช้เวลาอยู่นาน,แต่ถ้าจะให้แยกแยะว่าใครที่เลวทรามละก็ข้าว่ามันง่ายกว่ากันเยอะเลยละ!"
"ส่วนเจ้าจะเป็นคนดีมากแค่ไหนข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน,แต่ที่ข้ารู้คือเจ้าไม่ใช่เลวทรามแน่นอน.ที่ผ่านมาเจ้าอาจจะไม่รู้ตัว,แต่การกระทำต่างๆข้า,ก็มีบ้างที่ใช้เพื่อแยกแยะนิสัยใจคอเจ้า!"
พอเฟยี่พูด,หวังเ่ยก็ยิ่งสงสัยในตัวเฟยี่ยิ่งเข้าไปอีก,ความรู้สึกหวังเ่ยมันไม่เหมือนคุยกับเด็กคนหนึ่งเลย,แต่เหมือนคุยอยู่กับผู้อาวุโสที่ผ่านโลกมาอย่างโชกโชนเสียมากกว่า,หวังเ่ยก็หยุดคิดเรื่องที่ไม่มีประโยชน์แล้วพูดกับเฟยี่่
"เอาถื่าเจ้าคิดถูกก็แล้วกัน,แล้วเจ้าจะออกเดินทางเมื่อใด?"
"หน้าจะเป็นพรุ่งนี้วันนี้ข้าขอพักก่อน,สู้กับกองทัพสัตว์อสูรด้วยระดับพลังที่ต่ำแบบนี้,มันทำให้ข้าอ่อนเพลียไม่น้อย.....ว่าแต่เจ้าพอมีคริสตัลอสูรระดับ6-7ติดตัวบ้างหรือเป่า?"
พอพูดเฟยี่ก็เิ่ใช้งานหวังเ่ยัี,หน้าที่หวังเ่ยในตอนนี้,นอกจาคอยคุ้มกันแล้ว,ยังเป็นคลังสมบัติเคลื่อนที่อีกด้วย,ยอดฝีมือระดับ9จะไปยากจนได้อย่างไรกัน!
ไป๋ลี่ได้ยินเฟยี่ถามหาคริสตัลอสูรก็พูดแทรกเข้ามาัี
"ข้าเองก็อยากได้สมุนไพรด้วยเช่นกัน,จะระดับไหนก็ได้แต่ยิ่งสูงก็ยิ่งดี,จะแบบมีพิษหรือไม่มีพิษก็ได้!"
หวังเ่ยได้ยินคำขอเฟยี่กับไป๋ลี่ก็รีบตอบัี,ตอนนี้เขาต้องการกับไปอ่านเคล็ดวิชาลมปราณเทพทรราชเต็มที่แล้ว!
"ก็พอมีอยู่นิดหน่อยทั้งคริสตัลและสมุนไพรว่าแต่เจ้าจะเอาสักเท่าไหร่กันละ?"
เฟยี่กับไป๋ลี่ได้ยินคำตอบหวังเ่ยก็พูดาพร้อมกันัี "ทั้งหมด! ั้!"
โดยเฉพาะไป๋ลี่าขางาตอนนี้เต็มไปด้วยแรงปาา!
หวังเ่ยนำทั้งหมดาไว้บนโต๊ะ,มันมีคริสคริสตัลอสูรระดับ6ขั้นต้นถึงสูงอยู่100กว่าก้อน,ระดับ7ต้น7ถึงสูงอีก200กว่าก้อน,สมุนไพรระดับ5-7อีก100กว้าต้นทั้งหมดเป็นสมุนไพรชั้นดีที่หายากไม่มีสมุนไพรพิษแม้แต่ต้นเดียว
ไป๋ลี่จ้องมองกองสมุนไพรบนโต๊ะตาไม่กระพริบ,น้ำลายก็เกือบจะไหลหยดลงพื้น,แต่าดูดมันกลับไปเข้าเสีย,ไป๋ลี่กวาดสมุนไพรทั้งหมดเข้าสู่แหวนมิติาแล้วกลับขึ้นไปนอนบนเตียงัี,แ้็หันมาพูดกับหวังเ่ยว่า
"หวังเ่ยตั้งแต่นี้ตำแหน่งเบ้ลำดับที่2เป็นเจ้าแล้ว,ในอนาคตอันไกล้นี้พอข้าแข็งแกร่งขึ้น,ถ้าเจ้ามีปัญหาเจ้าสามารถบอกนายหญิงไป๋ลี่คนนี้ได้เสมอ!"
หวังเ่ยได้ยินที่ไป๋ลี่พูดคิ้วกระตุกขึ้นมาัี
เฟยี่เห็นการกระทำไป๋ลี่ก็อดที่จะสายหน้าไม่ได้,สำหรับไป๋ลี่ไม่ว่าจะเป็นสมุนไพรแบบใดก็ใช้เพื่มระดับพลังได้ทั้งนั้น,แต่ถ้าเรื่องความชอบก็ยังคงเป็นสมุนไพรที่อุดมไปด้วยพลังธรรมชาติอยู่ดี
แล้วเฟยี่ก็นำซากอาวุธโบราณระดับ9าวางที่พื้นเช่นกัน,มันมีเกือบจะทุกประเภทไม่เว้นแม้แต่ธนู...
!พ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??