เรื่อง ทะลุมิติรักฉบับซุปเปอร์สตาร์ (แปลจบแล้ว)
ในที่ทุกคนต่างพากันกลั้นหายใจรอฟังประโยคแรกที่เขาจะพูดาั้ เสียงรองเท้าส้นสูงที่ฟังดูเร่งรีบพลันัึ้จาก้าประตู
“เดี๋ยวก่อน!”
ามมาด้วยน้ำเสียงค่อนข้างแหลมที่แฝงความขุ่นเคืองผู้หญิงคนหนึ่ง
ทุกคนต่างมองไปยังทิศทางั้ ดูเหมือนว่าผู้มาเยือนจะพึงพอใจกับการเป็นจุดสนใจเช่นนี้เป็นที่สุด มุมปากหยักยกึ้แสดงสี้าดููใส่ฉินซี ก่อนจะพูดึ้่าวางท่า “ให้เ้าเด็กนี่หลบไป ัจะิั่ก่อน”
สี้าสวี่เทาดำครึ้มราวกับูเมฆฝนปกคลุม เขาใช้น้ำเสียงสุขุมถามผู้ช่วยข้างา “ผู้หญิงคนนี้มาจากไหนกัน ทำไมึไร้มารยาทขนาดนี้? วิ่งมาิั่ามใจัเจนสถานการณ์วุ่นวายไปหมด!”
คิ้วผู้ช่วยเลิกึ้เล็กน้อย ก่อนจะฉีกยิ้มขอโทษด้วยความอึดอัดใจ“ผู้กำกับครับ นั่น… นั่นไม่ใชุ่หนูเหลียน… เหลียนเหล่ยที่ก่อน้านีุ้ให้ความนับถือหรอกเหรอครับ?”
สวี่เทามองหญิงสาวที่สวมชุดเดรสเกาะอก แววาเขาปรากฏความไม่พอใจา “แต่งั่ากับนกยูง ใครจะไปมองออกกัน?”
ผู้ช่วยยังคงได้แต่ยิ้มแห้งๆ ต่อไป
“ผู้กำกับครับ นี่ยังต้องแสดงต่อไหม?” เมื่อูเหลียนเหล่ยมองด้วยสายาดููอยู่หลายครั้ง ฉินซีก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากหันไปถามสวี่เทา ความจริงเขาก็พอจะเดาได้แล้วว่า สวี่เทาไม่มีทางไว้้าเหลียนเหล่ยแน่ เาะหลังจากสวี่เทามีชื่อเสียงก็ไม่มีใครกล้าทำอะไรามใจต่อ้าเขาแบบนี้ ฉินซีเดาว่าเมื่อชาติก่อนที่เหลียนเหล่ยูตัดออกก็คงเาะสาเหตุนี้
“ต่อได้เลย” สวี่เทาตอบด้วยใบ้าสุขุม
สิ้นเสียงตอบสวี่เทา ฉินซีก็สามารถมองข้ามสายาเย้ยหยันและดููจากโดยรอบได้ แล้วั้สมาธิจดจ่อกับการแสดงตรง้า
“ผู้กำกับสวี่!” เหลียนเหล่ยกระทืบเท้าด้วยความโมโห แล้วหันไปพูดกับผู้จัดการข้างา ทำไมเ้าเด็กนั่นึไม่รู้จักกาลเทศะเอาซะเลย ไล่เขาออกไปให้ัทีสิ”
ไม่ต้องพูดึไฟโทสะที่ระอุร้อนในใจสวี่เทา เาะแม้แต่ฉินซีเก็ยังอดยิ้มาไม่ได้ ชาติก่อนเขาไม่เคยได้ใ้ชิดกับเหลียนเหล่ย จึงไม่รู้ว่าดาราสาวคนนี้จะโง่เขลาึขนาดนี้ ยืนอยู่ในสถานที่ิั่สวี่เทา ทว่ากลับแสดงท่าทีราวกับว่าัเเป็นเ้าที่นี่!
นี้ฉินซีมั่นใจเป็น่ามา่า เหลียนเหล่ยไดู้ตัดออกแล้ว
ผลาามคาด วินาทีต่อมาสี้าสวี่เทาพลันเปี่ไป สายาที่ใช้มองเหลียนเหล่ยดูราวกับเห็นบาง่าที่น่าขยะแขยง “เอาเธอออกไป! ัไม่สามารถรับดารานิสัยเสียแบบนี้มาร่วมงานด้วยได้หรอก!”
“ผู้กำกับสวี่… ั...” สี้าเหลียนเหล่ยเก็เปี่ไปเช่นกัน ั้โโ ั้อับอาย “นิสัยเสียตรงไหนกันคะ?” เธอพูดาพร้อมกับแสดงท่าทางน้อยใจ
ฉินซีที่เห็นเหตุการณ์ตรง้าในใจก็รู้สึกขบขัน คน่านี้อยู่ในวงการบันเทิงได้ไม่านักหรอก หยิ่งยโสจนลืมัเพียงเาะแสงประาเล็กๆ จนลืมความจริงที่ว่า ยิ่งสูง่เพียงใด เมื่อตกลงา็ยิ่งน่าหดหู่าเท่าั้ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็ควรรักษามารยาทพื้นฐานไว้ แบบั้ึจะสามารถก้าวไปในเส้นทางวงการบันเทิงได้ยาวา ฉินซีย้ำเตือนัเไปในขณะเดียวกัน
“เาะุหนูเหลียน มาสายน่ะครับ...” ผู้ช่วยข้างาสวี่เทาพูดด้วยน้ำเสียงอึดอัด เขาเอ่ยแทนสวี่เทาโมโหจนพูดอะไรไม่ออก
เพลิงโทสะเหลียนเหล่ยเบาลงเล็กน้อย กระั้เธอก็ยังคงแสดงท่าทีน้อยใจอยู่ “ผู้กำกับคะ เมื่อเช้าัมีงานประกาศเปิดัีงานก็เลยมาสาย… หรือว่าผู้กำกับสวี่จะถือสาเื่พวกนี้กับัด้วยเหรอคะ?”
ประโยคนี้เหลียนเหล่ยทำเอาความอดทนสวี่เทาหมดลง เขาปัดแก้วน้ำบนโต๊ะตกพื้นจนเกิดเสียง ‘เพล้ง’ จนแม้แต่เหลียนเหล่ยก็ยังต้องขยับเท้าหนี และกรีดร้องด้วยความตกใจ
“ยืนนิ่งอยู่ทำไม? เอาัเธอออกไปซะ!” ถ้าไม่จำเป็นก็ไม่มีใครในวงการบันเทิงจะหัก้ากันึขนาดนี้หรอก แต่เาะท่าทางราวกับเป็น ‘นางพญาผู้อยู่เหนือทุกคน คนเื้ล่างล้วนต้องามใจั’ เหลียนเหล่ยั้ ผู้กำกับคนอื่นก็ไม่มีใครทนรับได้เช่นกัน
ทีมงานผู้ชายสองคนเข้ามาเชิญัเหลียนเหล่ยออกไป
ใบ้าเหลียนเหล่ยกลายเป็นขาวซีด กระั้ก็ยังคงดึง้าไว้ “ผู้กำกับสวี่… ัละครันี้ นอกจากัแล้ว… จะยังมีใครแสดงได้ีล่ะคะ?” เธอพยายามนำเื่ัละครมาเปี่ความคิดสวี่เทา!
สวี่เทาูทำให้โมโหจน้ามืดามัว ยกมือชี้ฉินซีแล้วพูดาทันที “เขา! เขาดี่าเธอ!”
เหลียนเหล่ยถลึงา่าดุร้ายไปทางฉินซีที่ไม่รู้อะไร “ผู้กำกับสวี่ ถ้าแบบั้ัจะขอดู่เถอะ ว่าเ้าเด็ก้าใหม่ไร้ชื่อคนนี้จะดี่าัสักแค่ไหนกันเชียว?”
สิ่งที่ผิดไปจากที่ทุกคนคาดคิดคือ ฉินซีเงย้ามองเหลียนเหล่ยกลับไป่าสงบนิ่ง “ให้ลองแสดงสักซีนเถอะครับ”
ไม่ได้ถ่อมัและไม่ได้หยิ่งผยอง เพียงพูดประโยคั้า่าราบเรียบ แน่นอนว่าโดยรอบมีผู้คนรอดูเื่ขบขันอยู่ไม่ขาด ไม่มีใครเชื่อ... ไม่มีใครคิดจะเชื่อว่านักแสดง้าใหม่จะสามารถแสดงาได้ดี พวกเขาความเสียดายฉายชัดอยู่ทั่วใบ้า ถ้าฉินซีถอยไปั้แต่นี้ บางทีเขาก็อาจูสวี่เทารังเกียจ แต่ว่าัเขาก็ไม่ใช่คนในวงการบันเทิง ขืนพยายามฝืนแสดงต่อไปละก็ ึั้ไม่เพียงแคู่หัวเราะเยาะ แต่เขาอาจูเหลียนเหล่ยเกลียดชังฝังใจ เหลียนเหล่ยึ้ชื่อเื่ความใจแคบในวงการบันเทิงเป็นที่หนึ่งอยู่แล้ว
เหลียนเหล่ย่เสียงไม่พอใจในลำคอ เดิมทีเธอก็ไม่ได้สนใจฉินซีอยู่แล้ว
สี้าสวี่เทายิ่งเคร่งขรึม แอบคาดหวังว่าฉินซีจะสร้างความประหลาดใจแก่เขาได้ ทว่าเขาก็รู้ดีว่านั่นเป็นการวาดฝันสวยงามเกินจริง แค่ใช้เวลาเล็กน้อยจำได้ไม่กี่บรรทัดก็นับว่าดีาสำหรับมือใหม่แล้ว
ขณะที่ทุกฝ่ายยังคงสับสน ฉินซีก็เิ่การแสดง
ฉินซีไม่อยากเปิดัให้ดูเว่อร์วังจนเกินไป ัั้เขาจึงเลือกฉากที่ค่อนข้างจะธรรมดาเสีย่มา เาะ้ฉบับดั้งเดิมกระบี่เย้ยยุทธจักรัู้ถ่ายทำใหม่มาหลายครั้ง สวี่เทาจึงเลือกเิามเส้นทางซีรีส์ในแบบัเต่อไป เขาดัดแปลง้ฉบับอยู่หลายครั้ง ทำให้เนื้อเื่หลายๆ ส่วนดูนุ่ม ่าเช่นในฉากนี้ สวี่เทาเร่งการพบเจอตงฟางปู๋ป้ายและลิ่งหูชงให้เร็วึ้ เดิมทีเขาั้ใจจะให้เหลียนเหล่ยมาแสดง ัั้ตงฟางปู๋ป้ายในจึงกลายเป็นัละครหญิง และในฉากนี้ก็ูเขียนเอาไว้่างดงามโรแมนติก
ตงฟางปู๋ป้ายเผชิญเื่ไม่สบายใจในการบำเพ็ญเพียร จึงมายังผาไม้ดำในหุบเขาแ่หนึ่ง แล้วนำฉินาดีด ลิ่งหูชงเิหลงเข้ามาในหุบเขา เมื่อได้ยินเสียงเพลงที่ไพเราะก็ึกับสติหลุดลอยไป เขาเิมาอยู่ต่อ้าตงฟางปู๋ป้ายโดยไม่ทันรู้สึกั ตงฟางปู๋ป้ายสวมชุดสีแดง สายลมภายในหุบเขาโบกสะบัดพัดพาชายเสื้อผ้าตงฟางปู๋ป้าย ลิ่งหูชงรู้สึ่าคนตรง้างดงามยิ่ง่าศิษย์น้องในใจเขาเสียี ในั้เขาจึงเหม่อมองีฝ่ายด้วยความหลงใหล
แต่ที่ฉินซีต้องการจะแสดงาคือ ที่ตงฟางปู๋ป้ายรำคาญใจกับสายาลิ่งหูชงที่พุ่งมองมา จึงหยุดมือที่ดีดฉิน และถามีฝ่ายด้วยน้ำเสียงเยียบเย็น
“เ้าเป็นใคร?”
ภาพฉากั้ปรากฏึ้ในสมองฉินซีแล้ว เขาเิ่แสดงไปามฉากที่จำลองอยู่ในสมอง
หากจะให้พูดึรูปลักษณ์ ฉินซีั้นับว่างดงาม่าเหลียนเหล่ยไม่น้อย ั้ความงดงามฉินซีั้ยังทะลุก้าวผ่านเพศ ดูเหมือนว่าภายในชั่วพริบาก็สามารถมอบความประทับใจแก่ผู้คนได้่าลึกซึ้งแล้ว และในที่เขาเลิกคิ้วเบนสายามองไปยังความว่างเปล่าตรง้าด้วยใบ้าที่เรียบเฉย ก็ดูราวกับตงฟางปู๋ป้ายในชุดแดงที่มองลิ่งหูชงด้วยท่าทีเย็นชาจริงๆ
ไม่มีใครต่อกับเขา ัั้ฉินซีจึงต้องแสดงกับอากาศั้หมด แต่กลับไม่มีใครรู้สึ่าการแสดงฉากนี้ดูน่าขบขันเลยแม้แต่น้อย คนที่มีความสามารถทางการแสดงจริงๆ จะสามารถนำพาอารมณ์คนดูไปได้ดี ในวินาทีนี้พวกคนที่อยู่ในสถานที่ิั่ต่างก็เคลื่อนสายามารวมอยู่ที่ฉินซีโดยไม่รู้ั พวกเขาลุ่มหลงไปกับสี้าที่แสดงาจากใบ้าั้
ภายใน ต่อไปลิ่งหูชงจะเอ่ยถามตงฟางปู๋ป้ายในสภาพกลืนไม่เข้าคายไม่ออ่า ‘แ่า เหตุใดจึงมาอยู่ที่หุบเขาด้วยัคนเดียว? เกิดเื่อันใดึ้หรือไม่?’
ตงฟางปู๋ป้ายตอบกลับเขา “เหอะ เ้าเคยพบเจอผู้ที่เกิดเื่ึ้แล้ว ยังสามารถนั่งดีดฉินได้อยู่หรือไม่?” ในนี้ในใจตงฟางปู๋ป้ายค่อยๆ เปี่เป็นเย่อหยิ่งเล็กน้อย ตำแหน่งเขาสูง่ วิทยายุทธ์ก็อยู่ในระดับสูง ั้ใบ้ายังโดดเด่น ัั้เมื่อเผชิญ้ากับคนบุ่มบ่าม่าลิ่งหูชง เขาก็เผยความดููเย้ยหยันา่าไม่เกรงใจ
ท่าทางเขาสูงศักดิ์ดูราวกับกำลังยืนอยู่บนศาลเ้าเทพแ่สุริยันจันทรา
ความจริงฉินซีไม่จำเป็นต้องแสดงต่อไปแล้ว แค่ัเขาไปยืนอยู่ตรงั้ก็ทำให้สวี่เทาเกิดภาพทับซ้อนว่า ‘นี่คือตงฟางปู๋ป้าย’ ึ้มาได้แล้ว
“แปะๆๆ......” ู่ๆ เสียงปรบมือก็ัึ้ ใบ้าสวี่เทาปรากฏความพอใจึ้มาแล้ว “สุดยอดๆ ยากที่จะมีมือใหม่ที่โดดเด่นขนาดนี้ ไม่ต้องแสดงต่อแล้ว ัว่าไม่มีใครสามารถเทียบนายได้แล้วล่ะ”
ฉินซีเก็บความสามารถตน กลับไปอยู่ในท่าทางสงบเสงี่ยมเช่นเดิม จากั้ก็เผยรอยยิ้มอบอุ่นา “ขอบุครับ แต่ถ้าเทียบกับผู้มีประสบการณ์ามายในการิั่ครั้งนี้ ก็นับว่ายังใหม่านัก ุชมเกินไปแล้ว” คำพูดถ่อมตนฉินซีเป็นดั่งฝ่ามือตบเข้าที่ใบ้าเหลียนเหล่ย่าจัง ใบ้าเหลียนเหล่ยยิ่งซีดเซียว คำเย้ยหยันบอกลาที่ได้เตรียมไว้ในแรกูกลืนลงไปทันที
ยิ่งฉินซีถ่อมตนาเท่าไร ใบ้าเหลียนเหล่ยก็ยิ่งแดงก่ำไปด้วยความไม่พอใจและความอับอาย
มองจากสายาผู้คนามายนี้ ไม่ใช่ว่าเื่นี้ไดู้เปรียบเทียบและตัดสินไปแล้วหรือ? เหลียนเหล่ยไม่อาจทนรับความอับอายนี้ได้ เะืเท้า หยิบกระเป๋าและสะบัด้าจากไป ไม่แม้แต่จะเอ่ยคำพูดร้ายกาจใดๆ า คงเาะรู้สึกขาย้าจนแทนไม่ไหว จึงไม่ยินดีจะรั้งอยู่ที่นี่ต่อแม้แต่วินาทีเดียว
ผู้จัดการเธอตะโกนเรัยก “ุหนูดิั” า แล้วเิามไป่าช่วยไม่ได้
เมื่อ ‘คนร้าย’ ่าเหลียนเหล่ยจากไป บรรยากาศภายในกองถ่ายก็ผ่อนคลายลงไม่น้อย ก่อนเิ่การิั่ ู่ๆ ฉินซีเข้ามาแทรกจนทำให้คนอื่นไม่พอใจ ทว่านี้สามารถพูดได้แล้วว่า แม้จะดูอายุยังน้อย แม้จะเป็นคนทีู่ลากเข้าาะทันหัน ทว่าความสามารถเขาเป็นจริง เขาทำให้ทุกคนปิดปากเงียบได้โดยที่ไม่มีใครรู้สึกริษยา
สวี่เทาตบลงที่ที่นั่งข้างัด้วยความตื่นเ้ “เฮ้ าาี่ก่อน ัมีอะไรจะคุยด้วย่ ผู้ช่วยผู้กำกับ ไปจัดการิั่ทางโน้นต่อได้เลย”
“รัราบครับ” ผู้ช่วยผู้กำกับตอบรับ เมื่อไม่มีเหลียนเหล่ยมาสร้างความวุ่นวาย สถานที่นี้ก็กลับมาเป็นระเบียบีครั้ง
“นาย… นายเป็นคนในวงการบันเทิงหรือเปล่า?” เมื่อฉินซีเิเข้ามาใ้ สวี่เทาก็รีบร้อนถามา ะี คน้าใหม่เก่งกาจ แต่ว่าพวกมือใหม่เหล่านี้ไม่ได้มีความสามารถทางการแสดงอะไรนัก การที่มีคน้าใหม่ที่ั้้าาและทักษะทางการแสดงโดดเด่นแบบนี้ มันก็เป็นเื่ที่ผู้กำกับามายต่างใฝ่ฝันแต่ไม่อาจเฟ้นหามาได้! ถ้าหากเขาดึงัคนคนนี้มาอยู่ภายใต้ชื่อัเ หลังจากนี้ก็จะเหมือนมี้เงิน้ทองเพิ่มึ้มาี้หนึ่ง!
ฉินซียังไม่รู้ว่าการแสดงไม่ึนาทีัเได้ทำให้สวี่เทาเกิดความคิดต้องการจับัเขาเอาไว้แล้วพ
เขาคิดไปึบริษัทไก่ป่าที่เพิ่งจะเซ็นสัญญาด้วยึ้มา แม้จุดนี้จะเอ่ยปากพูดได้ค่อนข้างยาก แต่เขาก็ยังเอ่ยชื่อบริษัทา “วันนี้เพิ่งจะเซ็นสัญญากับบริษัทเทียนหม่าหยูเล่อไปครับ” เมื่อพูด เขาก็แสดงรอยยิ้มไร้เดียงสา่าที่พวก้าใหม่มักจะมีกัน เขาแสดงภาพลักษณ์เด็กวัยรุ่นที่เพิ่งจะก้าวเข้ามาในวงการบันเทิงพร้อมภาพฝันและการั้ารอคอยาได้โดยไม่มีจุดบกพร่อง
สี้าสวี่เทาเปี่ไปทันที บนใบ้าเขาอดแสดงความเสียดายาไม่ได้ “ื ถ้าแบบั้วันนี้นายก็ไปลงชื่อและทิ้งช่องทางการติดต่อเอาไว้ จากั้ก็กลับไปรอแจ้งประกาศได้แล้ว”
“ขอบุครับ ผู้กำกับ” ฉินซีโค้งัลง ก่อนจะหมุนัออกไปด้านนอก
แน่นอนว่าเขาไม่ได้รู้เลย ว่าขณะั้สวี่เทาได้คิดตัดสินใจึ ‘ความเสี่ยง’ เพื่อฉินซีไปแล้ว
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??