เรื่อง ทะลุมิติรักฉบับซุปเปอร์สตาร์ (แปลจบแล้ว)
แค่ฉินซี้าเ้าเข้าไป ก็ถูกคลื่นเสียงทุ้มจาำโพงปะทะแก้วหู่าจัง แสงไฟว่อบแว่บตรง้ายิ่งทำให้จิตใของเขาหม่นหมองหดหู่ ระดับรสนิยมของผู้ที่เลือกสถานที่ี้จะ้ต่ำาแน่ๆ ึได้เลือกสถานที่ที่เสียงัโหวกเหวกแบบี้
“เฮ้ ุ่ ไม่ดื่มด้วยกันสักแก้วเ?” เ็สาววัยรุ่นที่สวมเสื้อสายเดี่ยวยกแก้วค็อกเทลพร้อมส่งรอยยิ้มเย้ายวนมาให้เขา อีกั้ยังคิดจะเข้ามาวุ่นวายที่ข้างกายอีก
ฉินซียื่นมือออกไปปรามเ็สาว่าไม่นึกเอ็นูอะไร “รบกวนหลบไปด้วยครับ”
รอยยิ้มบนใบ้าของเ็สาวัหายไป รู้สึกไม่พอใขึ้นมาเ็ๆ แต่ก็ทำได้เพียงเปิทางให้เขา เพราะึ่าไราให้บริาของที่นี่ก็ขึ้นอยู่กับความ้าของั้สองฝ่ายอยู่แล้ว
ที่นี่คือา์ล่าสาวที่มีชื่อเสียงาแห่งึ่ พนักงานเงินเดือนที่หล่อเหลาและมีกำลังมักจะชอบมาหากันความสุขกันที่นี่ ใครใช้ให้ที่นี่ขึ้นชื่อเรื่องคนสวยากันล่ะ? เพียงแต่ฉินซีคิดไม่ึว่า ‘ชวนมาทานอาหารมื้อค่ำ’ อะไรนี่จะจัดขึ้นที่า์ เขาไม่ได้ยังมาสถานที่ที่เต็มไปด้วยบรรยากาศย่ำแย่แบบี้มาาแล้ว แม้ว่าเื่ชาติก่อนเขาจะเป็นเพียงดาราที่มีชื่อเสียงเพียงเ็น้อย แต่ก็ไม่อาจูถูกพวกช่าง้องแอบถ่าย่าพวกปาปารัสซี่ได้ ันั้นเขาจึงไม่้ามาสถานที่แบบี้
“ขอโทษนะครับ ห้องส่วนัหมายเลข 13 อยู่ตรงไหนเครับ?” ฉินซีถามพนักงานที่กำลังยกไวน์แดงไปเสิร์ฟคนึ่
พนักงานมองเขาด้วยสายาตกตะลึง “สวัสดีค่ะ ฉันกำลังจะเอาไวน์ไปส่งพอดี เชิญามมาได้เลยค่ะ”
ฉินซีพยัก้า ก่อนจะเิามพนักงานคนนั้นไป
ประูห้องส่วนัหมายเลข 13 ถูกเปิออก ผู้คนภายให้องต่างพากันมองมา ฉินซีกวาดสายามองุ่มคนตรง้าเรียงั แปลกแฮะ... ทำไมึไม่เห็นผูู้แลคนนั้นล่ะ?
ภายให้องส่วนัมีคนนั่งอยู่ไม่น้อย ผู้าที่นั่งอยู่บนโซฟาบริเวณตรงางูเหมือนจะเป็นหัว้า เขามองมาที่ฉินซีเ็น้อย ก่อนจะขมวดคิ้วถามพนักงาน “เขาเป็นใคร?”
พนักงานเก็นิ่งไป ก่อนจะถามผู้าคนนั้นับไป “ุเิ เขาไม่ใช่แขกของคุณเคะ?”
าหนุ่มโบกมือไปมา “ไม่ใช่”
หยาดเหงื่อเย็นผุดพรายเต็มศีรษะของพนักงาน เธอรีบหันับมามองฉินซี “พี่า คุณีไปเะ คุณจำเลขห้องผิดไปหรือเปล่าคะ?”
ฉินซีมองาคนนั้นเ็น้อย เพราะแสงไฟให้องค่อนข้างมืด เขาจึงมองเห็นไม่ชัดนัก แต่ว่าเขามักจะรู้สึกว่าาคนนั้นูคุ้นาอยู่ตลอด เพียงแต่พยายามคิด่าไรก็นึกไม่ออกว่าอีกฝ่ายเป็นใคร ฉินซีจึงทำได้เพียงปล่อยไป
“ขอโทษด้วยครับ คงจำผิดไป...” ฉินซีเอ่ยขอโทษคนให้องส่วนัามมารยาท หลังจากนั้นก็เิออกมา พนักงานผ่อนลมหายใลงด้วยความสบายใ ก่อนจะเิเข้าไปเสิร์ฟไวน์
รอจนฉินซีเิออกมาไแล้ว เขาก็เพิ่งจะรู้สึกอับอาย ไปิ้เสียแล้ว โชคดีที่คนให้องไม่ได้นิสัยแย่อะไร ไม่่านั้นไม่แน่ว่าเขาอาจเปัญหาเข้าก็ได้! ฉินซีนำโทรศัพท์ออกมาูข้อความอีกครั้ง ก่อนจะพบว่าใข้อความเขียนเอาไว้ว่าหมายเลข 16 เขาาลายไปชั่วขณะจนทำเรื่องน่าขันไปเสียได้!
เื่หาห้องหมายเลข 13 เแล้ว หากจะหาห้องหมายเลข 16 ก็เป็นเรื่องง่าย ไม่จำเป็น้ให้พนักงานนำทางอีก ฉินซีเิมาึ้าห้องหมายเลข 16 ด้วยัเ ้าประูไม่มีพนักงานเฝ้าเอาไว้ ฉินซีจึงเคาะประู แล้วค่อยๆ เปิออก
บรรยากาศด้านใกำลังครึกครื้น เดิมทีก็ไม่ได้สนใว่าใครผลักประูเข้ามา เพียงแต่หลังจากฉินซีเห็นภาพด้านใชัดเจนแล้ว สี้าของเขาก็เปลี่ยนไป คิ้วขมวดเข้าหากันแน่น่าไม่ทันรู้สึกั
คนของบริษัทเทียนหม่าหยูเล่อบ้าคลั่งไร้สาระึขนาดี้เลยเ!
ั้ห้องหมายเลข 16 ถูกห้อมล้อมไปด้วยควันบุี่ คนที่นั่งอยู่บนโซฟาหัวเราะคิกคัก ครางเสียงหวานบ้าง เสียงเหล่าี้ทำให้ฉินซีรู้สึกขยะแขยง จนเขาอดคิดขึ้นมาไม่ได้ว่า หากมีคนเรียกตำรวจา็คงจะเ ‘ของดี’ จากที่นี่ได้ไม่น้อย
ฉินซีเิ้าไปด้าน้าสอง้า ก่อนจะชะงักฝีเ้า เขาไม่อยากจะเข้าไปใสถานที่แบบี้นัก
ใตอนนั้นเ ู่ๆ ก็มีคนมาจับแขนของเขาไว้เสียแน่น!
นี่ทำเอาฉินซีตกใ ตอนที่กำลังจะขัดขืนามความเคยชิน เสียงหัวเราะแหลมเ็เสียงึ่ััขึ้น “ผู้กำกับหม่า รีบมาูเร็วเข้า! นี่เป็นนักแสดง้าใหม่ที่เพิ่งเซ็นสัญญากับบริษัทเรา ฉันว่าให้เขามาเล่นเป็นัละครหลักใละครเรื่องี้ของผู้กำกับหม่าก็ไม่เลวเลยนะ!”
ัละครหลัก? ฉินซียิ้มเยาะใใ บริษัทเทียนหม่าหยูเล่อดีกับเขาขนาดนั้นเลย? เขาปาที่เขี่ยบุี่ใส่ผูู้แล แต่ก็ยังแนะนำให้เขาไปแสดงเป็นัละครหลักอีก?
ใตอนี้เสียงโหวกเหวกวุ่นวายภายให้องต่างหยุดลงเพราะเสียงี้ คนที่พูดต่อคือผู้กำกับหม่าคนนั้น เขาเปิปากพูดด้วยสำเนียงกวางตุ้ง “พาเข้ามาูใ้ๆ ่ิ” น้ำเสียงของผู้กำกับหม่าแหบแห้งไม่น่าฟัง ฉินซีรู้สึกได้ทันทีว่าอีกฝ่าย้ไม่ใช่คนดี!
ควันบุี่ภายให้องกระจายหายไปบ้างแล้ว แม้จะรู้สึกคลื่นไส้ แต่ฉินซีก็พยายามอดั้นไว้ เื่ถูากเข้าไปใ้อีกหน่อย ก็ได้เห็นรูปลักษณ์ของผู้กำกับหม่า่าชัดเจน อีกฝ่ายัโตูใหญ่ ใบ้าเต็มไปด้วยริ้วรอยและหนวดเครา ดวงาั้สองตี่เ็ สายาที่มองมายังทางฉินซีเต็มไปด้วยความหยาบคาย
พระเ้า าคนี้เป็นคนีแ่เ? ฉินซีกำโทรศัพท์ใมือแน่น แล้วค่อยๆ ั เพื่อให้มั่นใว่า้องจะสามารถถ่ายภาพใบ้าของผู้กำกับหม่าคนี้ไว้ได้
ผู้กำกับหม่าพยายามี่าเ็ๆ ที่เิ่จะมึนมัวคู่นั้นมองพิจารณาฉินซีให้ชัดเจน ก่อนจะสูดลมหายใด้วยความตะลึงใความงาม แล้วหัวเราะเสียงัพร้อมพูดกับคนข้างกาย “ไ้ๆๆ! ให้เขาไป เอาบทให้เขาไป ฉันว่าเขาเล่นบทัเอกได้ไม่มีปัญหาเลย!”
เื่ผู้กำกับหม่าพูด บทเล่มึ่ก็ถูกโยนมาที่ข้างเ้าของฉินซี เห็นได้ชัดว่าค่อนข้างจะไม่ให้เกียรติกันเลย ผูู้แลของบริษัทเทียนหม่าหยูเล่อที่อยู่ข้างฉินซีผลักเขาเ็น้อย “เ้าเ็นี่ จะนิ่งอยู่ทำไมล่ะ? ไปเก็บขึ้นมาูสิ”
ฉินซีเก็บบทเล่มนั้นขึ้นมาอ่าน แม้ว่าเขาจะเตรียมใมาแล้ว ทว่าสี้าก็ยังคงเปลี่ยนไป นี่มันเป็นบทละครจริงๆ เสียที่ไหน เดิมทีก็แค่หนังเกรดสาม[1] ที่นิยมทางฝั่งฮ่องกงเท่านั้น
ฉินซีปล่อยบทเล่มนั้นลงไปอยู่ข้างๆ เ้า เขาไม่ยอมทำัอ่อนแอให้อีกฝ่ายเอาเปรียบได้แน่! เขาไม่ยอมเป็นนักแสดงนำใหนังอีโรติกหรอก!
ผู้กำกับหม่าส่งเสียงเย็นชาใลำคอ “นายหมายความว่ายังไง?”
เรื่องก็มาึขนาดี้แล้ว ไม่มีอะไรที่ฉินซี้ัวอีกแล้ว “ไม่มีทางถ่ายหนังแบบี้” พูดก็หัน้าไปมองผูู้แล “ากระทำของคุณเข้าข่ายหลอวง บริษัทรู้หรือเปล่าว่าคุณทำแบบี้?”
ผูู้แลมีความแค้นเก่าอยู่แล้ว เื่รวมกับความแค้นครั้งใหม่ี้ สายาที่มองมายังฉินซีก็ราวกับจะมีไฟลุกออกมา เขาหลุดปากพูดออกมา “นี่มันก็เป็นความ้าของบริษัทอยู่แล้ว! ฉันจะบอกให้นะ นายอย่าได้ถือันักเลย ถ้าเข้ามาใวงาบันเทิงแล้วอยากจะแจ้งเิก็้หาวิธีาัเข้าไปใ้ให้าขึ้นไม่ใช่เ? มีนักแสดง้าใหม่คนไหนที่ไม่ผ่านเรื่องแบบี้มาบ้าง?”
ฉินซีถามเสียงเรียบ “อ้อ ่านั้นเครับ? แล้วถ้าแจ้งความบริษัทของพวกคุณล่ะ? พวกคุณจะยังปากดีอยู่ไหม?”
ก่อน้าี้พวกที่ถูกหลอกให้มาเซ็นสัญญาจะมีใคร้าตั้งัเป็นศัตรูกับบริษัทบ้าง? เ็สาวเ็าแต่ละคนอายุยังน้อย แม้จะถูกหลอวงก็ไม่้าบอกออกไป ี้ลาดี้ ไม่ว่าบริษัทจัดเตรียมอะไรา็ยอมเชื่อฟังไปเสียหมด ผูู้แลคนี้คิดไม่ึว่าฉินซีจะรับมือได้ยากขนาดี้ แถมยังเิ่แข็งข้อขึ้นมาตรงๆ อีก!
“ถ้าแบบนั้นวันี้ก็อย่าได้ออกไปอีกเลย” ผู้กำกับหม่าตอบับเขาด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น ั้ยังแฝงไปด้วยความข่มขู่
ฉินซีไม่แน่ใึที่มาที่ไปของผู้กำกับหม่าคนี้ และไม่รู้ว่าพวกเขาจะ้าทำเรื่องเลวร้ายไปากว่าี้หรือไม่ เื่อีกฝ่ายแข็งแกร่ง เขาก็มีแต่จะ้แข็งแกร่งกว่าเท่านั้น! คนที่ายไปแล้วครั้งึ่จะยังสนใอะไรกับความเป็นและความายอยู่อีก? ปลาไม่าย แหก็้ขาด หากมีชีวิตขึ้นมาอีกครั้งึ่ แต่ก็ไม่อาจทำามที่ใปรารถนาได้ แล้วมันจะมีความหมายอะไร?
ฉินซีส่งเสียงเยือกเย็นขึ้นมาใลำคอ ก่อนที่จะยกโทรศัพท์ขึ้น “ถ้าพวกคุณไม่อยากให้มันถูกส่งไปึนักข่าวละก็...”
ไม่มีใครคิดว่าฉินซีจะจัดายากแบบี้ ทันใดนั้นไฟโทสะใใของทุกคนก็ยิ่งลุกโชน และพุ่งเข้าหาฉินซีเพื่อแย่งโทรศัพท์มา ทางด้านฉินซีก็ไม่ได้โง่ึขนาดยืนรออยู่ให้อีกฝ่ายเข้ามาแน่ เพราะเดิมทีเขาก็ไม่ได้เิเข้าไปใ้นัก ันั้นเื่สบโอกาสก็หมุนัวิ่งออกมาด้าน ส่วนพวกคนให้องเดิมทีก็ดื่มเหล้าสูบบุี่กันจนมึนเมา หลังจากวุ่นวายกันไปรอบึ่ แขนขาก็ไร้เรี่ยวแรง จึงามฉินซีมาไม่ทัน ฉินซีตัดสินใจะฉีก้าคนพวกนั้นอยู่แล้ว เขาจึงอัปโหลดวิดีโอลงไปยังเว็บไซต์ึ่
รอจนพวกคนด้านหลังามมา ก็น่าจะสายไปแล้ว...
เื่ฉินซีวิ่งออกมา เขาก็ดึงูดความสนใจากพนักงานโดยรอบทันที มีพนักงาน 2-3 คนรีบเข้ามาล้อม และถามเขาด้วยใบ้านิ่งเฉยว่า “คุณลูกค้า เิอะไรขึ้นหรือเปล่าครับ?”
บริษัทเทียนหม่าหยูเล่อ้าใช้ที่นี่เป็นสถานที่นัดพบ นั่นแปลว่าที่นี่ไม่น่าจะใสสะอาด ฉินซีไม่้าบอกพวกพนักงานว่าเิอะไรขึ้น เขาผลักคนพวกี้ออกไป แล้ว้าเ้ายาวๆ เิออกไปด้าน “ให้ฉันออกไป! ไม่้มายุ่งกับฉัน”
พวกพนักงานต่างก็มอง้ากันเลิ่ั่ก
คนให้องหมายเลข 16 ามออกมา พวกเขาตะโกนสั่งเสียงั “ขวางเขาเอาไว้!”
พวกพนักงานเหล่านั้นสบากันก่อนจะยื่นมือไปข้าง้าหมายจะจับัฉินซี ใตอนที่ฉินซีกำลังร้อนรน เขาก็พุ่งใส่ประูห้องที่อยู่ข้างๆ ให้เปิออกและิ้งเข้าไป พวกพนักงานเหล่านั้นต่างก็เฝ้าอยู่้าประู
ใใของฉินซีผุดความคิดึ่ขึ้นมา ถ้าลาูกค้าคนอื่นเข้ามาเกี่ยวข้อง พวกเขาจะยัง้าไล่ามเขาออกไปอีกไหม? ทางที่ดีที่สุดคือทำให้ั้สองฝ่ายทะเลาะกัน เื่เิ่ชกต่อยกัน เขายังสามารถอาศัยความวุ่นวายหนีออกไปได้...
ผู้กำกับหม่านำคนมาึ้าประูห้อง พร้อมั้ตะโกนด้วยความหยาบคาย “ทำไมไม่เอาัมันออกมาให้ฉัน?”
“พวกคุณจะจับัใคร? ื? วุ่นวายมาจนึประูห้องของฉันแล้ว” ู่ๆ น้ำเสียงเย็นชาเสียงึ่ก็ขัดเสียงตะโกนของผู้กำกับหม่า
ฉินซีหยัดกายลุกขึ้นจากพื้น ปัดเสื้อผ้าของัเก่อนจะหัน้าไปยังคนที่ถูกเขารบกวนทำให้ตกใ เื่หันไปมองก็พบว่า นี่มันไม่ใช่ห้องหมายเลข 13 ที่เข้าผิดา่อน้าี้เ? และคนที่กำลังพูดอยู่ก็คือผู้าที่มีท่าทีเหมือนหัว้าคนนั้น
โคมไฟดวงใหญ่ภายให้องถูกเปิขึ้น คนให้องและุ่มคนด้านประูห้องต่างก็ถูกส่องเปิเผยให้เห็นชัด ฉินซีเพิ่งจะเห็นใบ้าของผู้าคนนั้น่าชัดเจน ใบ้าของเขาเรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบ โดยเฉพาะดวงาสีเขียวคู่นั้นที่ถูกปกคลุมไปด้วยความเยือกเย็น ทำให้คนหวาดัวราวกับราชาหมาป่าแสนดุร้ายใทุ่งหญ้า เขาสวมใส่ชุดสบายๆ ีา ทว่าท่าทางับไม่ไดู้ “สบายๆ” เลยแม้แต่น้อย
ฉินซีอดตกใขึ้นมาไม่ได้ ผู้าคนี้… เื่ชาติก่อนก็เคยช่วยเขาไว้ครั้งึ่! แม้ว่าสำหรับาคนี้แล้ว มันจะเป็นเพียงเรื่องง่ายๆ ก็าม
ไม่แปลกใเลยว่าทำไมเขาึรู้สึกว่าาคนีู้คุ้นเคยนัก
“พวกเรา้าจับัเขา ขอแค่ส่งัเขามาให้พวกเรา พวกเราก็จะไปแล้ว” ผู้กำกับหม่าโมโหจนขึ้นสมอง าพูดจาจึงไร้ซึ่งความเกรงใ
พวกผู้หญิงผู้าคนอื่นให้องต่างก็อดยิ้มไม่ได้ “พูดจาได้ผยองดีนี่”พ
……
[1] หนังเกรดสาม เป็นคำที่ใช้เรียะครที่มีฉากวาบหวิวค่อนข้างา
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??