เรื่อง ทะลุมิติรักฉบับซุปเปอร์สตาร์ (แปลจบแล้ว)
เื่มีาชี้นำของฉินซี ัจากั้นักแสดงาในกองต่างก็พยายามแสดงให้เห็นว่า “ฉันก็มีของเหืนกัน!” ให้สวี่เทาเห็น ่าที่ถังชานพูดไว้ไม่ผิดว่า ผู้มีพร์ย่อมแตกต่าง ฉินซีใช้พร์และามุมานะทำให้สวี่เทาชอบใ ผิดจากคนอื่นที่นอกจากจะขาดามุมานะแ้ ยังไม่มีพร์อีก ต่อให้พยายามกระโดดโลดเ้ต่อหน้าสวี่เทาาแค่ไหน ก็มีแต่จะทำให้สวี่รำคาญใเ่าั้
“คัตๆๆ!!! นี่เล่นอะไรกัน?” ตั้งแต่สวี่เทามาถึงสถานที่ถ่ายทำนี้ ขีดาทนก็น้อยลงไปทุกที ยิ่งฉากที่มีฉินซี นักแสดงคนอื่นก็ูสั่งให้ถ่ายใหม่กันไม่น้อย ทั้งูตำหนิเสียยับเิส่ง้า แ้บังเอิญว่าเป็นหลิงโอวที่โดนากว่าคนอื่น
หลิวโอวูตำหนิจนรู้สึกน้อยใ ใบหน้าของเขายิ่งมองยิ่งหม่นหมอง เขารับัจากืของผู้ช่วย ทางฝั่งสวี่เทายังคงม้วนหนังสือไว้ในื ใช้มันชี้หลิงโอวพร้อมดุด่า่าไม่ถนอมารู้สึก “นายมาที่กองถ่ายของฉันเพื่อเป็นัถ่วงของทุกคนหรือไง? เตือนตั้งกี่รอบแ้ว่าให้จำมาดีๆ?! ถ้าไม่มีาสามารถก็ช่วยพยายามให้าขึ้น่! แ้นายรับเป็นใคร? นายรับเป็นหยางเหลียนถิงนะ! ได้อ่านมาหรือเปล่าเนี่ย? ศึกษาจาก้ฉบับมาบ้างไหม? รู้หรือเปล่าว่าหยางเหลียนถิงเป็นัละครแบบไหน? เื่พวกนี้ยังจะต้องให้ฉันสอนอีกเหรอ?”
สวี่เทาูสถานาณ์ย่ำแย่ของกองถ่ายกดดันจนโมโหโทโส
หากพูดถึงาถ่ายละครเื่่หน้า แม้ระดับของพวกืใหม่จะแย่ แต่โดย่าก็จะเชื่อฟังและคุยรู้เื่ ทั้งยังไม่มีเป้าหมายให้เปรียบเทียบ จึงสามารถปล่อยผ่านๆ ไปไ้้า แต่ในครั้งนี้ ่าแคือ บังเอิญว่าฉินซีแสดงาสามารถที่แท้จริงา จากั้หลิงโอวก็มักพยายามจะเหยียบย่ำฉินซีอยู่ตล แต่เพราะาสามารถที่มีไม่เพียงพอ และยังชอบยุยงคนในกองถ่าย นี่จะไม่ให้เขาอารมณ์เสียได้่าไร? สวี่เทาจะไม่ใส่ใได้เหรอ?
คำตำหนิของสวี่เทาในครั้งนี้ทำให้ทั้งกองถ่ายไม่กล้าพูดอะไร สีหน้าของหลิงโอวก็ยิ่งย่ำแย่ ัในืของเขาตกลงพื้น
หลิงโอวอ้าปากอยากพูดว่า “ฉันไม่ทำแ้” า แต่ผู้จัดาที่อยู่ข้างๆ ักระตุกแขนเสื้อของเขาไว้ และพูดเตือนเสียงเบา “โอกาสนี้หาได้ยาก จะปล่อยไปง่ายๆ ไ่ไ้ะ!” หลิงโอวจึงทำได้เพียงพยายามยิ้ม และเอ่ยขอโทษสวี่เทา “ขอโทษครับผู้กำกับ ครั้งหน้า… จะไม่ทำพลาดอีก...”
“ครั้งหน้าๆ พูดว่าครั้งหน้ากี่ครั้งแ้?” ใบหน้าของสวี่เทาดำคล้ำเพราะาโกรธขึ้ง แต่นี้เปิดกล้องแ้ จะเปลี่ยนคนนี้ก็ไม่ทันแ้ แที่เขาเลือกหลิงโอวา็เพราะใบหน้าและบุคลิกในั้ของเขา ใครจะคิดว่าฝีืจะไม่ได้เื่ขนาดนี้? สวี่เทาเองก็ได้แต่ยอมรับาซวยของัเอง เขาเรียกนักเขียนละครเ้ามา “แก้ไขัละคร! ถ้าเขาแสดงาหล่อเหลาตรงไปตรงมาของหยางเหลียนถิงาไม่ได้ ก็แก้ให้มันดูสาวขึ้นมาอีก่ ยังไงหยางเหลียนถิงก็เป็นสนมาอยู่แ้...”
คำพูดนี้ของสวี่เทาตบหน้าหลิงโอวเ้าจังๆ ในั่วินาทีั้ หลิงโอวไม่สามารถฝืนยิ้มต่อไปได้อีก
นักเขียนเองก็เกลียดหลิงโอวแทบตาย แ็ีๆ อยู่ พอนี้ผู้กำกับสั่งมา เขาก็ยังต้องรีบช่วยแก้ไขอีก ลำบากวุ่นวายชะมัด!
ฉินซีที่ดูอยู่ข้างๆ ตกใขึ้นมาเล็กน้อย ไม่แปลกใเลยว่าทำไมเื่ชาติ่เขาถึงได้ิแฟนคลับ้ฉบับตำหนิว่าแก้ไขบิดเบือนจนหยางเหลียนถิงไม่เหลือเค้าเดิม ใน้ฉบับของจินยงเขียนไว้ว่า “ูปร่างแ็แรง บนใบหน้าเต็มไปด้วยหนวดเครา ูปลักษณ์แ็แกร่งาอำนาจ” เดิมทีหยางเหลียนถิงก็เป็นผู้าที่หล่อเหลาและมีเสน่ห์ ดังั้ตงฟางปู๋ป้ายถึงได้ชื่นชอบาสง่าสมานี้ แต่หลิงโอวัแสดงารู้สึกแบบนี้าไม่ได้ สวี่เทาจึงทำได้เพียงจงใแก้ไขให้ัละครนี้ดูตุ้งติ้งเหืนผู้หญิงขึ้นอีกเล็กน้อยเพื่ึงดูดาตา
ฉินซีเพิ่งจะรู้ว่าทำไมเื่ชาติ่ลักษณะัละครถึงได้ดูเย้ายวนขนาดั้ ที่แท้ก็มีเบื้องัแบบนี้นี่เอง
เขารู้สึกขบขันขึ้นมาในั่วินาที ทำงานอยู่ที่สตูดิโอเฟยเสียง หลิงโอวบอกว่าเขาเป็นดอกไม้ในแจกัน[1] นี้ใครกันแน่ที่เป็นแบบั้ เกรงว่าเพียงกวาดาองก็รู้ได้แ้!
“ฉินซี าี่ ต่อไปเป็นซีนของนายกับลิ่งหูชง!” สวี่เทาตะโกนเรียกให้ฉินซีมาตรงหน้า ทันใดั้เขาัรู้สึกัว่า ในเวลาแบบนี้มีเพียงใบหน้าของฉินซีเ่าั้ที่ใช้ล้างตาได้
ทั้งและนิสัยัละครฝังลึกในใของฉินซีแ้ สิ่งที่เตรียมาไว้ทุกๆ วันต่างก็ใช้ปะโยชน์ได้า สิ้นคำสั่ง “แั่” ฉินซีก็เริ่มาแสดง ถ่ายทำนี้ถ่ายอยู่นานกว่าจะมีโอกาสได้พัก หลิงโอวูตำหนิจนน่าสงสารขนาดั้ ฉินซีก็ไม่มีาจำเป็นต้องเผยาสามารถาอีก กักเก็ักษะาแสดงของัเองไว้ ในซีนที่แสดงกับเจี่ยงถิงเฟิง เขาก็จงใยอมให้อีกฝ่ายไม่น้อย ทำให้เจี่ยงถิงเฟิงแสดงได้ราบรื่น ใบหน้าของสวี่เทาจึงปรากฏยิ้มขึ้นมาในที่สุด
เวลาล่วงเลยมาถึงช่วงเที่ยง่าไม่ทันรู้สึกั
หลิงโอวนั่งหลบมุมด้วยใบหน้ามืดมน ในืถือเอาแน่น ผู้จัดาของเขาเอาข้าวกล่องไปให้ ก็ไม่ยอมทาน ฉินซีูถังชานลากไปอีกฝั่ง่แ้ ทั้งวางข้าวกล่องลงเรียบ้ ฉินซีฉีกตะเกียบแบบใช้ครั้งเดียวออกจากกัน ทถอนใน้อยๆ ไม่ได้ เขานี่มันรนหาที่ตายจริงๆ อยู่ที่มหาวิทยาลัยยังออกไปหาของอร่อยทานได้ พอมาถ่ายละครกับกองถ่ายแบบนี้ ถึงะฟัูี แต่พอมายังสถานที่ที่ห่างไกลแบบนี้ แค่มีข้าวกล่องทานก็ไม่เลวแ้
“เหอะๆ คิดไม่ถึงว่าคนที่เื่่ดูท่าทางมีอิทธิพลใหญ่โต่าหลิงโอว พอนีู้ผู้กำกับด่าเ้าไปก็เงียบไปเลย” นับได้ว่าถังชานมองหลิงโอวทะลุปรุโปร่ง ในนี้เขาจึงพูดซ้ำเติม่าไม่เกรงใ
ฉินซีไม่ได้พูดอะไร บาง่าก็ไม่สามารถวิพากษ์วิจารณ์ได้าใ แม้คุณจะไม่ชอบใคร ก็ไม่อาจเที่ยวให้ร้ายใครต่อใครได้
เจี่ยงถิงเฟิงบังเอิญถือข้าวกล่องเดินเ้ามาพี ือีกข้างของเขายังถือกระปุกอาหารมาด้วย
“พวกนายรู้ไหมว่านี่คืออะไร?” เจี่ยงถิงเฟิงยิ้มพร้อมกับนำกระปุกบรรจุอาหารวางลงบนโต๊ะ
“พี่เจี่ยง นี่คืออะไรเหรอ?” ถังชานขยับเ้ามาใกล้ด้วยาปะหลาดใ
“มันก็คือเทพธิดาแห่งปะเทศจีนน่ะสิ… เหล่าาา[2]!” เจี่ยงผิงเฟิงใช้นิ้วเคาะกระปุกทีก็เปิดฝาออก
บ้านเกิดของถังชานไม่ใช่คนทางนี้ ทางบ้านพวกเขาชอานหวาน จึงไม่ได้สนใน้ำพริกเผาเหล่ากานมานัก จึงตอบัไป่าไม่ทุกข์ร้อน ทว่าดวงตาของฉินซีัวาบปะกายขึ้นมา่าไม่ไหว นี่มันของดีคู่มื้ออาหารเลยนะ! ไม่คิดว่าเจี่ยงถิงเฟิงจะเอาของแบบนี้มาแบ่งปันพวกเขา ภาพลักษณ์ของเจี่ยงถิงเฟิงดีขึ้นไม่น้อย ฉินซีเองก็รู้ว่าเจี่ยงถิงเฟิงกำลังแสดงาเป็นมิตรเพื่อแก้ไขาผิดอยู่ที่โรงแรมอยู่
คน่าฉินซีั้แยกแยะาชอบไม่ชอบ่าชัดเจน ้าเี ก็ต้องเล่นงานอีกฝ่ายให้ตาย แต่ถ้าไม่ได้มีาแค้นฝังลึกต่อกัน แ้คุณเ้ามาแสดงาเป็นมิตรด้วย แน่นอนว่าฉันก็ไม่ได้ใแคบขนาดั้!
“พี่เจี่ยง นี่มันของดีนี่ แบ่งให้่ได้ไหม?” ฉินซีพูดพลางขยับตะเกียบในื าจริงาที่เจี่ยงถิงเฟิงเอาอาหารา ก็หมายาว่าจะแบ่งให้พวกเขาทานแ้ แต่ที่ฉินซีถามแบบนี้ก็เพียงเพราะจะหาอะไรพูดคุยกระชับาสัมพันธ์เ่าั้
เจี่ยงถิงเฟิงหัวเราะร่า และจงใขยับกระปุกเล็กน้อย “จะกินก็กินเลย บ่ายพวกเรามาแสดงด้วยกันให้ดีล่ะ”
ทั้งพูดคุยหยอกล้อกัน แ้ทานอาหารไปด้วย าสัมพันธ์จึงูรั้งให้ใกล้ชิดขึ้น่ารวดเร็ว
ในั้ คนที่ยังจริงจังและปลีกัจากกองถ่ายก็เหลือเพียงหลิงโอวแ้
ในเวลาสั้นๆ 10 ่าั พวกเขาถ่ายทำซ้ำไปมาอยู่แบบนี้ ใบหน้าของฉินซีผอมซูบลงราวกับูทรมานเช่นั้ แต่กระั้สวี่เทาก็ยังชมว่าเขาผอมก็ยิ่งดี เวลาเ้ากล้องแ้จะยิ่งดูดีขึ้นไปอีก!
าเป็นนักแสดงนี่ไม่ใช่เื่ง่ายเลย! ขณะที่ฉินซีูาถ่ายทำแต่ละครั้งทรมานร่างกายจนแทบบ้า ในที่สุดสวี่เทาก็ใดีให้พวกทีมงานในกองถ่ายได้หยุดพักเป็นเวลาสั้นๆ 2 วัน พวกที่ยังไม่จำเป็นต้องถ่าย สามารถัมายังสถานที่ถ่ายทำช้า่ก็ได้ ่ัละครหลักทั้ง่าเจี่ยงถิงเฟิงกับเถาเซียง ก็อย่าได้คาดหวังถึงาพักผ่อนเลย
ในคืนั้ฉินซีซื้อตั๋วเครื่องบินัเืงหนิงชื่อทันที เขาไม่ได้ติดต่อกับคุณหญิงเมิ่งมา 10 ่าัแ้ ฉินซีรู้สึกไม่ค่อยสบายในัก ดังั้จึงต้องัไปสักรอบ จะได้นำข้าวของมาที่นี่ด้วยเลย
ที่เครื่องบินมาถึงเืงหนิงชื่อก็เป็นเวลาตีสามของวันต่อมา ฉินซีจึงหาโรงแรมที่ราคาไม่ค่อยแพงและมีระบบรักษาาปลภัยค่อนข้างดีพักสักคืน ัจากั้ 10 โมงกว่าก็จัดเก็บข้าวของ่าไม่รีบร้อนและนั่งรถัไปยังัเืง
ัจากที่ลงรถในัเืงแ้ ฉินซีเพิ่งข้ามถนนเส้นึ่มา ก็ได้ิเสียงลึักระแสึ่ดังขึ้น “นี่ไม่ใช่ฉินซีหรอกเหรอ? ทำไมยังนั่งรถเมล์ัมาอีกล่ะ? ได้รับาชอบใจากผู้กำกับสวี่ขนาดั้ ไม่ใช่ว่ามีเงินเยอะหรอกเหรอ? จะไม่มีเงินจะนั่งแท็กซี่จริงๆ เหรอ?”
สีหน้าของฉินซีหมองลงทันตา เื่หันัไปก็พบหลิงโอวและผู้จัดาที่กำลังถือของให้ยืนอยู่ที่ฟุตบาท สีหน้าของผู้จัดากลายเป็นอึดอัดขึ้นมา
เป็นบ้าไปแ้เหรอ!
ฉินซีนึกด่าในใ
เดิมทีเขากับหลิงโอวก็ไม่ค่อยลงกันอยู่แ้ นี่เป็นหลิงโอวที่ใแคบและออกปากว่าเขา่ ัจากั้ัเองทำาผิดก็ยังโทษเขา แ้ารังควานกันแบบนี้ าแสดงออกของหลิงโอวมีแต่จะแสดงให้เห็นถึงาไร้วุฒิภาวะของเจ้าัเ่าั้!
ฉินซีไม่ได้สนใหลิงโอว ยิ้มดููบนใบหน้าูแทนที่ด้วยาอับอาย เขารู้สึกเหืนกำลังอัดใส่ปุยนุ่น ไม่เพียงเ่าั้ เพราะเื่สักครู่เสียงพูดของเขาค่อนข้างดัง ผู้คนที่สัญจรโดยรอบจึงมองมาทางนี้ เื่เ็ิี ทุกคนต่างก็ตะลึงในางาม ทว่าเื่มองมาทางหลิงโอว าตาของผู้คนัเปลี่ยนเป็นปะหลาดใ
จากั้หลิงโอวก็นึกขึ้นได้ว่าัเองเป็นคนมีชื่อเสียงที่ใครๆ ็ู้ัคนึ่ าแสดงาไม่พอใของัเองเช่นนี้ ้าที่สุดแ้คนที่ลำบากก็ไม่ใช่ฉินซีอยู่ดี! ถึง่าไรฉินซีก็เป็นเพียงคนทั่วไปที่ไม่ได้มีชื่อเสียงอะไร!
หลิงโอวรีบยกืปิดหน้าของตนแ้เรียกรถแท็กซี่ เขารีบขึ้นรถไป ทางด้านผู้ช่วยทนาอับอายไม่ไหวก็รีบาเขาไป ถือของืเป็นระวิงจนใครเห็นก็หลุดขำ
ฉินซีกลอกตารอบึ่ เขาได้รู้แ้ว่า นี่คือสิ่งที่เรียกว่า “โ่”
สำหรับคนโ่ั้ คุณไม่จำเป็นต้องลงืทำอะไร เพราะพวกเขาสามารถสร้างาอับอายให้ัเองได้ดีกว่าที่คุณคิดเสียอีก
คนโดยรอบยังคงมองพิจารณาฉินซีอยู่ ทว่าเขาัไม่อยากให้ผู้คนจับจ้องนานเกินไปนัก เขาเดินผ่านฟุตบาทัถึงบ้าน่ารวดเร็ว
…...
ัจากหลิงโอวขึ้นรถ คนขับรถแท็กซี่ก็ถามพวกเขาว่า “จะไปไหนครับ?”
ผู้ช่วยไม่กล้าพูดอะไร หลิงโอวที่กำลังโมโหอยู่จึงไม่ยอมพูดจาเช่นกัน คนขับรถแท็กซี่ก็รอจนหงุดหงิด จึงถามขึ้นเสียงหนัก “พวกคุณจะไปที่ไหนกันแน่?”
ั้ผู้ช่วยถึงได้ถามด้วยน้ำเสียงกังวล “คุณาหลิง พวกเราจะไปไหนกันครับ?”
หลิงโอวถลึงตาใส่เขา “พูดอะไรไร้สาระ! พวกเรามาถึงเืงหนิงชื่อแ้ ไม่ไปหาคุณจี่จะไปที่ไหนได้อีกเล่า?”
อยู่ๆ แววตาของผู้จัดาก็วาบปะกาย เขาบอกที่อยู่กับคนขับ ่จะพูดกับหลิงโอวเสียงเบา “ถ้าคุณไม่ชอบคนที่ชื่อว่าฉินซีขนาดั้ สู้… สู้บอกให้คุณจี่...”
หลิงโอวแสยะยิ้ม่จะหัวเราะ “ใบหน้าของฉินซีดูดีขนาดั้ ถ้าฉันให้คุณจี่ไปจัดาเขา ไม่แน่ว่าั้คนที่สูญเสียารักไปจะเป็นฉันแทนน่ะสิ”
ผู้จัดาปิดปากเงียบไม่กล้าพูดอะไรอีก
หลิงโอวเองก็เงียบสงบลง เพียงแต่สิ่งที่เขากำลังคิดอยู่ั้...
หากต้องาจะใช้คุณจี่มาจัดาฉินซีนี่ มันก็ใช่ว่าจะทำไม่ได้สัก่...
พ
……
[1] ดอกไม้ในแจกัน อุปมาถึงคนที่มีดีเพียงานอก ทว่าไร้าสามารถ
[2] เหล่ากานมา คือน้ำพริกเผายี่ห้ังของจีน
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??