เรื่อง ทะลุมิติรักฉบับซุปเปอร์สตาร์ (แปลจบแล้ว)
หลังจากฉินซีมาจากกองถ่ายกระบี่เย้ยยุทธจักร ก็ไ้เ้าสู่่เวลาว่างไม่มีอะไรทำ เาไม่มีทั้งบริษัทจัดาอย่างเป็นทางา และผู้จัดา่ตัว ้จัดาทุกเรื่องด้วยตนเคนเี แม้จะมีความสามารถหรือประสบาณ์าแค่ไหน แต่ก็คงไม่อาจอาศัยสถานะมือใหม่ไปหาถ่ายทำละครเรื่องที่สองไ้ อย่างไรก็คงไม่มีผู้กำกับที่ทะเยอทะยาน ทั้งยังไม่ใส่ใจว่าจะเป็นหน้าใหม่หรือไม่อย่างสวี่เทามาเห็นแววเ้าี
้หาคนกลางมาเป็นนายหน้าให้เา และพาเาเ้าไปยังกองถ่ายเรื่องใหม่
ยังไม่รอให้ฉินซีหานายหน้าไ้ โทรศัพท์สายหนึ่งก็โทรเ้ามาโดยที่เาไม่คาดคิด
หลังจากฉินซีเ้ามหาวิทยาลัยก็ติดต่อกับฉินหลี่หง พ่อตัวเน้อยา ใน่วันหยุดเามักจะชอบกลับไปอยู่กับเมิ่งิ เล่นอยู่ประมาณ 10-15 วันก็กลับมามหาวิทยาลัย ทำให้ความสัมพันธ์ฉันพ่อลูกระหว่างเาและฉินหลี่หงนับวันก็ยิ่งห่างเหิน ตอนี้เาใกล้จะจบาศึกษาแ้ ทว่าฉินซีก็ยังไม่ไ้พูดเรื่องงานกับฉินหลี่หงเลย
าที่ฉินหลี่หงเป็นฝ่ายติดต่อมาทำให้ฉินซีค่อนข้างประหลาดใจ
“ฉันหาบริษัทเกมให้แกไปเป็นประชาสัมพันธ์ให้แ้ แกไปฝึกงานที่บริษัทไ้เลย” ฉินหลี่หงพูดขึ้นตรงประเด็น
ฉินซีมึนงงไปเล็กน้อย “ฝึกงานที่บริษัทเหรอครับ?”
“ทำไมล่ะ? แม่แกหาที่ฝึกงานไว้ให้แ้? หรือแกหาไ้เแ้ล่ะ?” น้ำเีงฉินหลี่หงไม่พอใจเ่าไร เห็นไ้ชัดว่าเาไม่ชอบท่าทางเป็นคนอื่นคนไกลฉินซี
ฉินหลี่หงมักจะยึดความคิดตัวเเป็นหลักอยู่เสมอ ฉินซีชินกับน้ำเีงแบบี้แ้ จึงไม่ไ้ขุ่นเคืองอะไร “ไม่ใช่แบบนั้นครับ...” เาตอบกลับไปพร้อมไตร่ตรองในสิ่งที่ไ้ยิน
าจะไ้ไปถ่ายทำละครีั้ใน่เวลาสั้นๆ ย่อมเป็นไปไ้ยาก ถึงอย่างไรก็ไ้ถ่ายทำละครเรื่องกระบี่เย้ยยุทธจักรา่อนแ้ หากจะไปรับพวกงานตัวประกอบผ่านฉากวันละสิบ่าหยวนก็คงไม่เหมาะนัก แต่เาก็ไม่อาจนั่งๆ ๆ อยู่ที่หอพักเฉยๆ ไ้ ค่ากินค่าอยู่ต่างก็้ใช้เิทั้งนั้น เมื่อคิดไปแ้ าไปทำงานที่บริษัทสัก่หนึ่งก็ไม่ใช่ว่าจะทำไม่ไ้ ีทั้งยังไม่อยากบอกคนที่บ้านให้รู้ว่าเากำลังเตรียมตัวเ้าวงาบันเทิงในเร็วๆ ี้ด้วย ดังนั้นเายัง้หางานทำเพื่อปิดบังไปก่อน
หลังจากตัดสินใจแ้ ก็ตอบรับฉินหลี่หงอย่างเรียบเฉย
ฉินหลี่หงไ้รับคำตอบเช่นนั้นก็พอใจ และกำชับเรื่องที่จำเป็น้ระวังเวลาเ้าสังคมกับฉินซีเล็กน้อย ่ะาสาย ฉินหลี่หงไ้ถามเาด้วยน้ำเีงลังเล “ถ้าแกไปทำงานก็จะ้ย้ายจากมหาวิทยาลัยแ้ ถ้าเกิดว่าเิที่มีอยู่ไม่พอ ฉันจะช่วยเรื่องค่าเช่าที่พักในปีแรกให้”
ฉินหลี่หงไม่รู้ว่าฉินซีอาศัยเิจากงานพิเศษย้ายมาอยู่ข้างนอกตั้งนานแ้
ตอนี้หากมีเิถูกส่งเ้ามาแบ่งเบาภาระ แน่นอนว่าฉินซีย่อมไม่มีทางปฏิเสธ หลังจากตกลงกันเสร็จสิ้น ฉินซีก็เพียง้เตรียมตัวไปรายงานตัวที่บริษัทเกมแห่งนั้นในวันต่อา็พอ
หลังจากวางสายไป ฉินหลี่หงก็ส่ง้ความมาหาฉินซี ใน้ความนั้นเขียนเบอร์ติดต่อ ที่อยู่บริษัทเกม รวมไปถึงชื่อบริษัทนั้น
“เฉินซี?” เมื่อเห็นชื่อบริษัทก็รู้สึกคุ้นหูอย่างน่าประหลาด
เคยไ้ยินา่อนในชาติที่แ้เหรอ?
ฉินซีวางโทรศัพท์ลง จู่ๆ ความคิดหนึ่งก็แล่นวาบเ้ามาในสมอง เานึกแ้!
เฉินซีเกม นั่นไม่ใช่ชื่อบริษัทเกมที่มีชื่อเีงโด่งดังไปทั่วโลกเมื่อชาติก่อนเหรอ? บริษัทแห่งี้เผยแพร่เกมที่มีชื่อเีง ทั้งยังมีสาขาที่ต่างประเทศอยู่ไม่น้อย เมื่อพูดถึงขึ้นมาแ้ นี่ก็ถือว่าเป็นอันดับต้นๆ วงาเลยทีเี!
แต่พ่อเาไปรู้จักกับคนระดับี้ไ้อย่างไร? ทั้งยังสามารถส่งเาเ้าไปในบริษัทเกมชื่อดังขนาดี้ไ้ี?
ฉินซีหลับไปพร้อมกับความสงสัยที่สุมอก ในเช้าวันต่อมา ก็จัดาตัวเเล็กน้อย แ้นำแฟ้มผลงานติดตัวขึ้นรถไปตามเส้นทางทีู่ไว้เมื่อวาน
เวลาก่อนสิบโมงเช้า ก็มาถึงหน้าประูบริษัทเฉินซีอย่างราบรื่น
แต่เมื่อไ้เห็นประูทางเ้าบริษัทเฉินซี ฉินซีก็รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย ไม่ใช่ว่าเป็นบริษัทใหญ่ที่มีชื่อเีงทั้งในและต่างประเทศหรอกเหรอ? ทำไมถึงยังเช่าตึกออฟฟิศสองชั้นทำงานอยู่ี? เมื่อมองประูใหญ่ี้ีั้ มันก็มีเอกลักษณ์บริษัทเกมอยู่เล็กน้อย ทว่ากลับไม่ไ้หรูหราหรือทรงอำนาจเลยแม้แต่น้อย!
ฉินซีอดสงสัยไม่ไ้ว่าบริษัที้เพียงบังเอิญชื่อเีกับบริษัทนั้นเฉยๆ หรือเปล่า? นี่มันไม่ถูก้! ชื่อบริษัทล้วนมีาจดทะเบียนไว้ แ้จะไปชื่อซ้ำกันไ้อย่างไร?
ฉินซีเดินเ้าไปด้วยความมึนงง เด็กาที่เคาน์เตอร์ด้านหน้าเงยหน้ามองเาเล็กน้อย “มาหาใครหรือคะ?”!
ฉินซีไม่ค่อยชอบใจสายตาีฝ่ายนัก มันแสดงถึงความไม่ใส่ใจอย่างเห็นไ้ชัด ฉินซีขมวดคิ้วเ้าหากัน เาคร้านจะไปใส่ใจคิดากับคนแบบี้ “มาหาผู้จัดาหลี่ซิงิครับ”
“ไ้นัดเอาไว้หรือเปล่าคะ?” เด็กา้หน้าูโทรศัพท์มือถือ ท่าทางเธอยิ่งูไม่ใส่ใจาขึ้นไปี
ฉินซีเริ่มจะไม่พอใจขึ้นมาแ้ เป็นพนักงานต้อนรับหน้าบริษัทแต่กลับมีท่าทางแบบี้ นี่จะสร้างภาพลักษณ์ดีๆ หรือจะเรียกให้คนมาด่าบริษัทกันแน่?
ฉินซีไม่อยากสนทนากับเธอี จึงหยิบโทรศัพท์มือถือมาโทรหาผู้จัดาหลี่ซิงิโดยตรง “สวัสดีครับผู้จัดาหลี่ ฉินซีนะครับ ตอนี้มาถึงบริษัทแ้ครับ”
เมื่อคืนก่อนเาติดต่อหาหลี่ซิงิแ้ ดังนั้นเมื่อตอนี้เาโทรไป หลี่ซิงิจึงพูดจาไว้หน้าเาเป็นอย่างา “ถ้าอย่างนั้นรอเดี๋ยวนะ ฉันจะลงไปรับ”
ฉินซีวางสายโทรศัพท์และยืนรออยู่ข้างๆ ไม่รู้ว่าเด็กาคนนั้นสมองมีปัญหาหรือเป็นอะไรไป ู่ๆ เธอก็เงยหน้าขึ้นและถามด้วยน้ำเีงรำคาญใจ “ฉันถามอยู่นะ นัดไว้หรือเปล่า? ถ้าไม่ไ้นัดไว้ก็เ้าไม่ไ้นะคะ!”
เด็กาเพิ่งจะพูดจบ าวัยกลางคนคนหนึ่งก็ก้าวเดินไวๆ เ้ามาพูดพร้อมรอยยิ้มเป็นกันเ “ฉินซีใช่ไหม? ไ้ยินพ่อเธอพูดถึงตลอดเลย าิ เ้าาับฉัน”
เมื่อเด็กาหันไปมอง นั่นไม่ใช่ผู้จัดาหลี่หรอกเหรอ? สีหน้าเด็กาพลันแดงก่ำ รีบเก็บโทรศัพท์มือถือลงไปแทบไม่ทัน
หลี่ซิงิไม่ไ้สังเกตากระทำเธอ และพาตัวฉินซีเ้าไปด้านในทันที
“เดี๋ยวฉันจะพาไปพบกับหัวหน้าแผนกพวกเธอก่อนนะ คนที่ทำงานแผนกประชาสัมพันธ์มีไม่เยอะ ก็เลยไม่ไ้ตั้งแผนกเป็นตัวเ เ้ามาเถอะ” หลี่ซิงิเดินผ่านเ้าไปใน้ประชุมเล็กๆ ้หนึ่ง “เธอนั่งรออยู่ที่นี่สักพักก่อนนะ” หลี่ซิงิจัดแจงให้ฉินซีรออยู่ที่นี่ จากนั้นก็มีเลขาเ้ามาเสิร์ฟกาแฟให้ ก่อนที่หลี่ซิงิจะไป
ฉินซียังไม่เ้าใจอะไรนัก จึงทำไ้เพียงรออยู่ที่นี่อย่างว่าง่าย
ผ่านไปสักพัก ด้านนอกก็มีคนจำนวนหนึ่งเดินผ่านมา เีงฝีเท้าพวกเา่ๆ ดังขึ้น และยังกำลังพูดคุยเรื่องบริษัทอยู่ด้วย
“ถ้าผ่านวิกฤติั้ี้ไปไม่ไ้ เฉินซีก็คงทนรับต่อไปไม่ไหวแน่...” เีงาคนนั้นแฝงไปด้วยความขมขื่น
ีคนรีบร้อนปลอบใจเา “ท่านประธานเกาอย่าเพิ่งเีใจไปเลยครับ ไม่แน่ว่าเาอาจจะยังทนรับไ้ีหลายปี ตอนี้พวกเราไม่ไ้มีเกมเกมหนึ่งที่กำลังไปไ้ดีหรือครับ?”
“ตอนี้บริษัทจำนวนไม่น้อยต่างก็กำลังพัฒนา ถ้าเกมพวกเราไม่มีาอัปเดตั้ใหญ่ นั่นก็หมายความว่าีหน่อยคงถูกเกมที่จะมาในอนาคตทำเอาเจ๊งแน่ๆ...”
“ถ้าแบบนั้นพวกเรารับสมัครผู้พัฒนาจากเมืองนอกดีไหมครับ?”
“คนมีความสามารถช่างหาไ้ยากเย็นนัก...”
เากล่าวพร้อมกับผลักประู้ประชุม าวัยรุ่นที่นำอยู่ด้านหน้าเดินเ้าา่อน ทว่าเมื่อเห็นฉินซีที่นั่งอยู่ด้านในก็นิ่งไปทันที “คุณเป็นใคร?”
เมื่อฉินซีเจอกับาวัยรุ่นคนี้ก็นิ่งไปเช่นกัน ตอนี้เามั่นใจแ้ว่าบริษัทเฉินซีที่อยู่ในตึกออฟฟิศสองชั้นี้คือบริษัทเกมที่จะโด่งดังไปทั่วโลกในอนาคต! เาะาวัยรุ่นคนี้ไม่ใช่าหนุ่มผู้เพียบพร้อมอย่างเกาจิ้ง ประธานบริษัทเกมที่มักจะปรากฏตัวในโทรทัศน์อยู่บ่อยๆ ในชาติที่แ้หรอกเหรอ? ฉินซีรู้สึกตลกตัวเเมื่อครู่ เป็นเาที่สับสนไปเ! ่าบริษัทเฉินซีจะมีชื่อเีง ก็เป็นเรื่องหลังจากี้ีหลายปี ตอนี้บริษัทเฉินซียังเป็นเพียงบริษัทขนาดกลางๆ ไม่โดดเด่นนัก ไม่เพียงเ่านั้น จากบทสนทนาเมื่อสักครู่ ถ้าเาเดาไม่ผิดละก็ ตอนี้น่าจะเป็น่ที่บริษัทเฉินซีกำลังตกอยู่ในสภาวะวิกฤติ
เมื่อชาติก่อน เาไ้อ่านบทสัมภาษณ์ประธานเกาจิ้งคนี้มาไม่น้อย เาเคยเล่าว่า ในสมัยที่ตัวเเป็นวัยรุ่น เาทำบริษัทเกมแห่งี้ล่ม และถูกทางตระกูลบังคับให้กลับไปสืบทอดกิจาทางบ้าน
“ชื่อฉินซีครับ เป็นพนักงานประชาสัมพันธ์คนใหม่บริษัท ผู้จัดาหลี่ให้รออยู่ที่นี่” เมื่อ้สงสัยถูกไขกระจ่าง ฉินซีก็หันไปตอบเกาจิ้ง
เกาจิ้งเป็นาวัยรุ่นรูป่าสูงใหญ่ ใบหน้าคมคาย และไม่ไ้มีนิสัยเีอย่างพวกลูกหลานคนรวย ไม่อย่างนั้นเาก็คงไม่มาสร้างธุรกิจตัวเ ไ้ยินแบบนั้นเาก็ไม่ไ้โมโหฉินซี ทำเพียงพยักหน้าลง “ถ้าไม่คิดอะไรา จะให้เลขาพาคุณไปรอผู้จัดาหลี่ที่้รับรองแขกไ้ไหมครับ?”
ฉินซีลุกขึ้นสบายๆ ในระหว่างที่กำลังจะตอบรับว่า “ไ้ครับ” ู่ๆ เาก็เกิดความคิดหนึ่งขึ้น เาคิดวิธีช่วยประธานเกาคนี้ให้ผ่านวิกฤติไปไ้แ้!
ในตอนที่เาเพิ่งจะไ้เกิดใหม่มีกำลังน้อยแบบี้ หากสามารถส่งคบไฟให้ประธานเกาท่ามกลางหิมะไ้ เกรงว่าหลังจากี้เาก็จะไ้ผูกสัมพันธ์อันดีเอาไว้!
เมื่อในใจเกิดความคิดขึ้น ประโยคที่ฉินซีเอ่ยา็เปลี่ยนไป “คุณคือเจ้าบริษัทเฉินซีใช่ไหมครับ?”
เกาจิ้งตอบยิ้มๆ “ใช่ครับ ทำไมเหรอ?”
“เมื่อสักครู่ไ้ยินที่คุณพูดกับคุณคนี้โดยไม่ไ้ตั้งใจน่ะครับ ตอนี้บริษัทกำลังเจอกับวิกฤติอยู่เหรอครับ?” าถามแบบี้ก็ถือว่าไม่เกรงใจกันนัก แต่ฉินซีคิดว่าต่อหน้าลูกหลานจากตระกูลร่ำรวยอย่างเกาจิ้งนั้น ยิ่งตรงไ้เ่าไรก็ยิ่งดี! หากอ้อมค้อมไปมา ีฝ่ายอาจคิดว่าเามีความคิดอื่นแอบแฝง!
เมื่อเกาจิ้งไ้ยินคำพูดี้ฉิน สีหน้าก็พลันเปลี่ยนไป เาพูดมาอย่างไม่พอใจ “คิดว่าบริษัทพวกเราไม่มีทางจะไปต่อไ้แ้งั้นหรือ?”
ฉินซียังคงนิ่งเฉยไม่ไ้ตกใจอะไร เพียงกล่าวต่อเีงเรียบ “ท่านประธานเกายินดีจะฟังคำแนะนำจากสักหน่อยไหมครับ?”
“คำแนะนำ? คำแนะนำอะไร?” เกาจิ้งโมโหจนสีหน้าจริงจัง ่ๆ กลายเป็นขบขัน ในสายตาเา ฉินซีนั้นช่างเป็นเด็กน้อยที่ไม่รู้อะไรเอาเีเลย!
“ความจริงสถานาณ์บริษัทในตอนี้ไม่ใช่ว่าจะไม่สามารถพลิกกลับไ้ ท่านประธานเกาน่าจะรู้ดีอยู่แ้ว่าตอนี้สิ่งที่บริษัทขาดไปคืออะไร เพียงแต่ท่านประธานลำบากใจว่าไม่มีทางหาคนมาแก้ไขไ้ใช่ไหมครับ? มีคำแนะนำเล็กๆ น้อยๆ ไม่แน่ว่ามันอาจจะช่วยท่านประธานไ้พอดี” ฉินซีพูดอย่างไม่รีบไม่ร้อนต่อหน้าสายตาพิจารณาเกาจิ้งพ
ท่าทางเาทำให้คนอดประเมินสูงขึ้นไม่ไ้ เมื่อเกาจิ้งไ้ยินแบบี้ แม้ในใจจะนึกสงสัยอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ไ้ให้ผู้รักษาความปลอดภัยเ้ามานำตัวเาไป เาเรียกเลขาเาเ้ามา “ไปเรียกผู้จัดาหลี่า่อน ฉันจะถามผู้จัดาหลี่ว่า ี่าตัวน้อยคนี้มีที่มาที่ไปยังไง ฝีปากูเก่งกาจ่าฉันเีี”
เลขาตอบรับก่อนจะไป
าที่อยู่ด้านหลังเกาจิ้งส่งสายตาเห็นใจมาให้ฉินซี เนื่องจากคิดว่าเกาจิ้งคงจะลงโทษเา
แต่เมื่อฉินซีไ้ยินเกาจิ้งพูดแบบี้ เาก็ถอนหายใจมาน้อยๆ เกาจิ้งเพียงสงสัยในตัวเา ทว่าก็ไม่ไ้โมโหจริงๆ หา่าเกาจิ้งโมโห ก็คงไม่มีทางพูดกับเาีแม้แต่ประโยคเีแน่ ตอนี้ที่เกาจิ้งเรียกหลี่ซิงิเ้าา็เพียงเพื่อถามถึงตัวตนเาเพื่อยืนยันว่าเาไม่ไ้มาเพื่อสร้างความวุ่นวายแก่บริษัทเ่านั้น
ในใจขอฉินซีสงบลง ในะเีกันเาก็เริ่มคิดแ้ว่าีสักพักจะพูดกับเกาจิ้งอย่างไรดี
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??