เรื่อง ทะลุมิติรักฉบับซุปเปอร์สตาร์ (แปลจบแล้ว)
สัญญาและบทตำนานยุคฉินต่างก็ไ่ได้ถูกส่งมาถึงืฉินซี ฉินซีจึงรู้สึกเสียใจเล็กน้อย แต่เขาก็ไ่กล้าโมโหและไ่กล้าพูดอะไร ่าไรที่เฉินเจวี๋ยจัดการุ่าให้ก็เาะหวังดีต่อเขา นี้แการเกาจิ้งกำลังำเนินไป่าราบรื่น ันั้นแม้เขาจะไ่ไปบริษัท เกาจิ้งก็ยังคงให้เงินเดือนเขาโดยไ่คิดา นี้ไ่ว่าฉินซีจะคิด่าไรก็ไ่มีอะไรให้กังวล เขาจึงยืดแขนออกไป่าผ่อนคลาย เวลาไ่มีอะไรทำก็ดื่ม้ำผลไม้ ทานขนม ูบันทึกประวัติศาสตร์ อ่านตำราจึจื้อทงเจียน[1] ค่อยๆ ูการ์ูนเรื่องตำนานยุคฉินไปเรื่อยๆ วันเวลาเขาผ่านไปด้วยาว่าง
ใขณะที่ฉินซีนั่งหาวด้วยาขี้เกียจอยู่บนโซฟา จู่ๆ โทรศัพท์ืถือก็ัึ้
“ฮัลโหล ฉินซี นายอยู่ไหนน่ะ?” ปลายาส่งเสียงที่เขาคุ้นเคยออกมา ฉินซีคิดึ้ได้ทันที หลังจากที่เขากลับมาเกิดใหม่แล้ว ใสมองเขาก็มีแต่การแสดงและการแก้แค้น กลับไปมหาวิทยาลัยก็ไ่ได้ติดต่อเพื่อนร่วมชั้นเรียนเลย คนที่โทรศัพท์เ้ามาหาไ่ใช่เจ้าอ้วนต้วนที่เคยเป็นรูมเมทเขาใสมัยก่อนหรือไง?
“เจ้าอ้วนต้วนมีอะไรหรือเปล่า?” ฉินซีนั่งตัวตรงบนโซฟาทันที รู้สึกราวกับกลับไปใอดีตใั่ิตา
“ไง ไ่มีอะไร ก็แค่จะเรียกออกมาเที่ยวเล่นด้วยกันเย็นนี้สักหน่อย”
“อ้อ… ได้ กี่โล่ะ?”
“สักสี่โก็แล้วกัน จะได้ไปร้องเพลงเล่นที่คาราโอเกะสักพัก...”
“โอเค” ฉินซีวางาไป และจ้องโทรศัพท์อยู่สักพัก ก็พลันรู้สึกว่าตัวตนที่ไร้เดียงสาเื่ชาติก่อนนั้น ห่างไกลจากตัวเออกไปแล้ว เขาไ่อาจกลับไปบริสุทธิ์ผ่องใส่าสมัยเรียนได้ีแล้ว
ช่างเถอะ ้าเท้าเ้าไปใวงการบันเทิงข้างึ่แล้ว จะไปคิดามายเพื่อะไั? ฉินซีสะบัดหัวไปมา ก่อนจะโยนโทรศัพท์ทิ้งไปีทาง
พอใกล้จะสี่โ ฉินซีก็เรียกรถแท็กซี่นั่งไป เื่ถึง้าประูแล้ว ก็มีคนเรียกเขาเอาไว้
“ฉินซี!”
เขาขมวดคิ้วเ้าหากัน และรู้สึกว่าเสียงนี้ฟังคุ้นหู แต่คิดไ่ออกว่าเป็นใครใั่ขณะ เขาหัน้าไปมอง ีฝ่ายแสยะยิ้มส่งเสียงหัวเราะเหี้ยมเกรียม ก่อนจะพุ่งเ้ามาผลักฉินซีกระแทกกับกำแพงข้างร้านคาราโอเกะ จนฉินซีส่งเสียงร้องออกมาสั้นๆ ด้วยเพลิงโทสะที่สุมหัว เขาจึงยื่นืออกไปต่อยท้องีฝ่ายโดยไ่แม้แต่จะมองให้ชัด จากนั้นก็ใช้หัวกระแทกเ้าไปีที เื่จัดการจนีฝ่ายล้มลง ก็นั่งลงไปต่อยซ้ำีสองครั้ง ูเหืนว่าหมัดแรกจะโดนเ้าที่คาง และหมัดสองซัดไปโดนสันจมูก
คนที่ถูกเขากดทับอยู่ใต้ร่างคิดไ่ถึงว่าเขาจะรุนแรงขนาดนี้ จึงร้องโอดครวญเล็กน้อย ก่อนจะตะโกนด่าออกมา “เวรเอ๊ย! ฉินซี ป่ฉัน!”
ฉินซีตบคนคนนั้นไปึ่ที “ิโ แม่นายสิ” ิีโโา จึงง้างืตีก้นิโไปีที ิโเก็โมโหจนแทบะเิ สี้าเขาเขียวปี๋ แต่กลับถูกคร่อมอยู่ใต้ร่างฉินซี เดิมทีจึงไ่อาจดิ้นรนอะไรได้
“ป่ฉัน...”
“เป็นบ้าหรือเปล่า? ฉันเิอยู่ตามทาง ก็ยังจะเ้ามาผลักฉันี? เ้ามาผลักแล้วยังไ่พอ นายยังจะมาทำตัวเหืนตัวเถูกรังแกี!” ฉินซีไ่ชอบคนที่เวลาโมโหแล้วพูดจาหยาบคาย ันั้นเขาจึงยิ่งลงืกับิโรุนแรงึ้
ิโถูกต่อยจนใบ้าช้ำ เขาถลึงตาใส่ฉินซี่าดุร้าย “ั้หมดเป็นเาะแก… เาะแก...”
“เป็นเาะฉัน?” ฉินซีแสยะยิ้ม ก่อนจะยกืตบลงที่พวงแก้มิโ “ปกตินายก็ชอบสร้างาลำบากให้ฉันใกองถ่ายไปทั่ว ฉันพยายามทำงานใกองถ่ายให้ดีก็เลยไ่มีเวลาสนใจนาย แต่นายกลับทำตัวเหืนถูกเอาเปรียบตลอด ื? ที่นายถูกไล่ออกมาจากกองถ่ายเาะทำผิด มันเกี่ยวอะไรกับฉัน?” ฉินซีพูดพร้อมกับนำโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากางเกง “ฉันว่านายไปอธิบายที่สถานีตำรวจดีกว่า” ้ทำให้เขารู้ว่าการเ้ามาทำร้ายคนด้วยเจตนาไ่ดีนั้นผิดกฎหมาย
นี้ฉินซีไ่ได้กังวลอะไรแม้แต่น้อย ีฝ่ายออกมาจากกองถ่ายแล้ว แม้จะต่อยิโจน้าบวมเป็นหัวหมู ก็ไ่มีทางกระทบถึงการถ่ายทำและไ่มีทางทำให้ผู้กำกับไ่พอใจ อยู่ใกองถ่ายเขายอมมาาพอแล้ว สำหรับคนแบบนี้ เขาไ่อาจปรานีด้วยได้!
“แก… กล้าเหรอ!” ที่ิโเ้ามาผลักฉินซีนั้นนับว่าเขาใจกล้าา ทว่า่าเสียดายที่หลังจากถูกฉินซีต่อยจนมึนเบลอ เขาก็รู้สึกกลัวฉินซีึ้มา่าไ่รู้ตัว
“เฮ้ ฉินซี นายทำอะไรอยู่น่ะ? ่ใ้า… จะไ่ชอบคนนี้เ้า นายก็ทำอะไรบ้าๆ ้าประูใหญ่ไ่ไ้ะ...” เจ้าอ้วนต้วนยืนยิ้มตาหยีอยู่ตรงนั้น สองืเขาล้วงเ้าไปใกระเป๋ากางเกง ท่าทางูไ่ใช่คนดีนัก
ใบ้าิโแดงก่ำ จากนั้นก็กลืน้ำลายลงไปด้วยากลัว เขาคิดว่าวัยรุ่นตัวูใหญ่คนนี้คือผู้ช่วยฉินซี
ฉินซีกลอกตาึ้ ก่อนจะป่ตัวิโ ิโรีบลุกึ้มา่าไ่คิดชีวิต แต่ฉินซีกลับยกเท้าึ้เหยียบตัวเขาลงไปีครั้ง
ในั้นเจ้าอ้วนต้วนเพิ่งจะเห็นชัดว่าเกิดอะไรึ้ เขาแสยะยิ้มก่อนจะ้าเ้ามาไวๆ และกดิโลงบนพื้น่าหนักแน่นีครั้ง จากนั้นก็หันไปถามฉินซี “นี่เป็นศัตรูนายเหรอ?”
ฉินซีหยิบโทรศัพท์ออกมา่าไ่ใส่ใจ รอจนปลายารับแล้ว มุมปากเขาก็หยักโค้งึ้ “สวัสดีครับ สถานีตำรวจใช่ไหม...”
ในั้นสี้าิโกลายเป็นซีดเผือด่าชัดเจน เขาเพิ่งเคยสัมผัสกับฉินซีที่รับืไ้าแบบนี้
…...
“ิโ ีาัตัวแล้ว” ตำรวจเปิดประูเ้ามา ใบ้าเขาไ่มีารำคาญใจและรังเกียจ่าก่อน้านี้แล้ว
ิโถอนหายใจ ก่อนจะลอบมองฉินซีที่นั่งอยู่บนม้านั่ง่าได้ใจ “ขอโทษนะ ฉันไปก่อนล่ะ”!
ระหว่างที่พูดอยู่นั้น ก็มีคนผลักประูเ้ามา
“เกิดอะไรึ้กับนาย?” ้ำเสียงนั้นเย็นเยือกเสียดกระูก และยังแฝงไปด้วยา่าเกรงขามที่ทำให้ไ่กล้าขัดขืน
เสียงเขาัึ้ก่อนที่เจ้าตัวจะตามมา ฉินซีเงย้ามองด้วยาเอื่อยเฉื่อย แต่หลังจากได้เห็นใบ้านั้นแล้ว ทั่วั้ตัวเขาก็กลายเป็นแข็งเกร็ง าที่เ้ามาสวมชุดสูทสีำ ใบ้าที่เดิมทีหล่อเหลาและอบอุ่นปกคลุมไปด้วยาเยือกเย็น ทำให้ผู้คนจับเขาเชื่อมเ้ากับคำว่า ‘อบอุ่น’ ไ้า หากมองเพียงานอก เขาก็เป็นาหนุ่มที่เพียบพร้อม ัู้ หล่อ ชวนให้คนชื่นชม แต่นี้ใใจฉินซีกลับเหลือเพียงาหวาดกลัว มันคือสัญชาตญาณ เป็นากลัวที่ไ่อาจต่อต้าน และยังแฝงไปด้วยาเกลียดชัง
ร่างาฉินซีเริ่มสั่นไหวึ้มา...
จี่อวี้เซวียน...
จี่ อวี้ เซวียน!
เขาไปรู้จักกับิโได้่าไร?!
ฉินซีคิดไ่ถึงเลยว่า เื่ไ่มีเฉินเจวี๋ยปกป้องอยู่ข้างา เขาก็อ่อนแอจนไ่อาจต่อต้านอะไรได้แบบนี้! เขา้กัดฟันจนแทบแหลกะเี รวมถึงใช้พลังั้หมดถึงสามารถควบคุมไ่ให้ตัวเส่งาตาเกลียดชังไปหาจี่อวี้เซวียนได้
เดิมทีเจ้าอ้วนต้วนก็ไ่ได้สังเกตถึงาผิดปกติฉินซี เขาลุกึ้มาทันที ก่อนจะถามึ้่าไ่ได้คิดอะไร “ะไั? จะไ่สอบสวนต่อแล้วเหรอ? แค่นี้ก็ป่ออกไปเลยเหรอ?” เจ้าอ้วนต้วนมองจี่อวี้เซวียน่าไ่เป็นมิตรนัก
จี่อวี้เซวียนเก็บาตาเยือกเย็นกลับมา หัน้ามายิ้ม่ามีมารยาทให้ “ขอโทษด้วยนะครับ เาทำไปตามกฎเกณฑ์สถานีตำรวจ ถ้าเกิดมีปัญหาอะไรก็ไปหาตำรวจเอานะครับ”
ใระหว่างที่เจ้าอ้วนต้วนยังคงโมโหอยากจะพูดอะไรออกมา าตาจี่อวี้เซวียนก็หันไปทางฉินซีที่นั่งอยู่บนม้านั่ง าจำเขาดีา ช่วยไ่ได้... ก่อน้านี้ฉินซีเลือกเวลาปรากฏตัวออกมาได้่า ‘พอดิบพอดี’ าใแววตาจี่อวี้เซวียนปรากฏาเยือกเย็นออกมา เขาสาวเท้ายาวๆ ไปตรง้าฉินซี ก่อนจะยื่นืออกไป่าสุภาพ “ถ้าจำไ่ผิด นายคือฉินซีใช่ไหม?”
ฉินซีจะไปถูกเนื้อ้ตัวสุภาพบุรุษจอมปลอมนี่ได้่าไร? แม้จะเป็นการกระทำที่ทำให้จี่อวี้เซวียนไ่พอใจึ้มาแล้ว่าไร? ฉินซีเหยียดยิ้มใใจ และแสดงท่าทีให้รู้ว่าเขาไ่ได้มีาคิดจะยื่นืไปจับกับีฝ่าย
าประหลาดใจจี่อวี้เซวียนยิ่งทวีคูณ มีคนตั้งามายที่อยากจะจับืกับเขา ทว่าจี่อวี้เซวียนก็ไ่ได้รู้สึกอับอายใจอะไร เขาชักืกลับมา่าเป็นธรรมชาติ ีั้ยังลงืจัดแขนเสื้อไปด้วย เขาพูดึ้่าเป็นกันเ “คุณาฉินให้เกียรติกัน ีสักพักให้ฉันเป็นเจ้าืเลี้ยงข้าวคุณาฉินสักมื้อดีไหม?”
ฉินซีสั่นไหวึ้มาทันที เขาหันไปสบตาีฝ่ายด้วยแววตาเย็นชา “ไ่้หรอกครับ จะให้คุณจี่เลี้ยงข้าวได้่าไรเล่า”
แววตาจี่อวี้เซวียนปรากฏาเย็นยะเยือกเล็กน้อย แต่านอกเขาก็ยังคงแสดงออกมา่าอ่อนโยนไ่เปลี่ยนแปลง “คงมีแต่้ให้เฉินเจวี๋ยอยู่ที่นี่ ถึงจะคุยกับนายได้สินะ” จี่อวี้เซวียนพูดพร้อมหยิบโทรศัพท์ืถือออกาดเบอร์
หัวใจฉินซีเต้นระรัวดั่งฟ้าลั่น เดิมทีเขาไ่อยากจะรบกวนเฉินเจวี๋ย แต่ใใจกลับมีเสียงึ่ัึ้เบาๆ เขา้การเฉินเจวี๋ย ้การที่พึ่ง่าเฉินเจวี๋ย ไ่่านั้น แค่ที่เขาเ้าไปห้องส่วนตัวพวกเขาโดยพลการครั้งก่อน ก็ถูกจี่อวี้เซวียนหมายหัวไว้อยู่แล้ว
ฉินซีมองจี่อวี้เซวียนกดเบอร์โทรออกไป
ฉินซีเห็นว่าิโค่อยๆ รู้สึกกลัวึ้มา และเช่นเดียวกัน ิโเก็เห็นว่าฉินซีเกิดากลัวึ้เล็กน้อย เื่ิโเห็นจี่อวี้เซวียนมีท่าทีเหืนรู้จักกับฉินซี เขาก็ร้อนรน และรีบส่งเสียงเอ่ยเร่ง “คุณจี่ เา… ไ่ออกไปจากที่นี่กันก่อนเหรอครับ?”
จี่อวี้เซวียนกระทำราวกับไ่ได้ยินเสียงิโ เขาพูดคุยกับเฉินเจวี๋ยที่อยู่ปลายาเล็กน้อย ไ่นานก็วางาไป
หลังจากนั้นไ่กี่นาที สถานีตำรวจก็ได้ต้อนรับบุคคลยิ่งใหญ่คนที่สองวัน! หัว้าสถานีตำรวจถึงกับตกใจื่ ทำได้เพียงเ้ามายังห้องเล็กๆ นี่ด้วย
ในั้น าให้องทำงานเล็กๆ แ่นี้ กลับอัดแน่นไปด้วยผู้คน
ใบ้าเฉินเจวี๋ยเรียบนิ่ง เื่เิเ้าา็ดึงูดาตาผู้คนไปไ่น้อย รูปลักษณ์เขาโดดเด่นกว่าจี่อวี้เซวียนเล็กน้อย เื่รวมเ้ากับท่าทีมาดมั่นเช่นนั้น ก็ยิ่งโดดเด่นาเป็นธรรมดา
เฉินเจวี๋ยมองจี่อวี้เซวียน “คุณจี่ นี่มันหมายาว่ายังไง?”
จี่อวี้เซวียนยกยิ้มึ้น้อยๆ พร้อมกับชี้ไปทางิโและฉินซี “ขอโทษด้วยนะ คนฉันกับคนคุณมีเรื่องกันน่ะ”
ใวินาทีที่เห็นเฉินเจวี๋ยเิเ้ามา ฉินซีก็สงบใจลงไ่น้อย ราวกับหาามั่นใจใการต่อต้านจี่อวี้เซวียนได้แล้ว เื่ได้ยินจี่อวี้เซวียนพูดแบบนี้ ฉินซีก็แย้งึ้่าไ่เกรงใจใทันที “ไ่รู้ว่าิโเป็นบ้าอะไรึ้มา ู่ๆ เขาก็ผลักกระแทกกับกำแพง การกระทำจงใจทำร้ายผู้อื่นแบบนี้ จะลบมันออกไปเพียงประโยคที่ว่ามีเรื่องกับแค่นี้เหรอครับ?”
จี่อวี้เซวียนไ่ได้โมโหอะไร ที่เขาเรียกเฉินเจวี๋ยา็เพื่อเจรจากับเขาให้รู้เรื่อง “ฉันจะจัดการให้ คุณาฉิน้พอใจแน่”
เฉินเจวี๋ยส่งเสียง “ื” ออกมา หลังจากนั้นก็จับเ้าที่คอเสื้อด้านหลังฉินซีด้วยืเดียว เื่เขาออกแรงก็สามารถดึงตัวฉินซีเ้ามาใอ้อมอกตัวเได้ทันที “ไปเถอะ”
าหวาดกลัวและาโมโหเกลียดชังฉินซีใแรกหายไปใั่ิตา เขาจับาเสื้อเฉินเจวี๋ยเอาไว้ด้วยารู้สึกอายเล็กน้อย แล้วหันไปส่งาตาให้กับเจ้าอ้วนต้วน ทว่าเจ้าอ้วนต้วนเป็นคนหยาบกร้าน ไ่เพียงไ่เ้าใจาตานี้ แต่ยังเิหัวเราะเ้ามา และยื่นืเ้าไปตบลงที่หลังเฉินเจวี๋ย “ไอ้หยา คุณกับฉินซีเรามีาสัมพันธ์กันแบบไหนล่ะ? ว่าไปแล้ว... ฉินซี ฉันไ่ได้เห็นนายอยู่กับแม่ดอกบัวขาวนายมานาน หรือนายจะเปลี่ยนแนวไปแล้วเหรอ?”
ฉินซีช็อกไปทันที ใที่คิดว่าเฉินเจวี๋ยจะโมโหจนะเิ กลับได้ยินเสียงหัวเราะเฉินเจวี๋ยัึ้เบาๆ “ฉันกับเขามีาสัมพันธ์กันแบบไหน แค่มองแวบเดียวนายก็่าจะรู้แล้วไ่ใช่เหรอ?”
ฉินซี “...”
เจ้าอ้วนต้วนแสดงสี้าราวกับว่า “ะเจ้า ฉันได้รู้ข่าวใหญ่เ้าแล้ว” ออกมา “ไอ้หยา ถ้าแบบนั้นหลังจากเาออกไปจากสถานีตำรวจแล้ว ฉัน้ขอเลี้ยงข้าวพี่าคนนี้หน่อยแล้ว”
นั่นทำให้ฉินซียิ่งช็อกเ้าไปใหญ่ คนที่จะเรียกเฉินเจวี๋ยว่า ‘พี่า’ ่าจะมีแค่เจ้าอ้วนต้วนคนเดียวนี่แหละ!
จี่อวี้เซวียนที่ยืนอยู่ข้างๆ หลุดหัวเราะ “เพื่อนคุณาฉินนี่่าสนใจดีนะ เา่ะ ฉันไ่รบกวนการนัดหมายพวกคุณแล้ว” จี่อวี้เซวียนพูดพร้อมกับเิจากไป ้ำเสียงเขาฟังูนุ่ม ทว่ากลับทำให้ิโสั่นสะท้าน “ิโ จะยังนิ่งอยู่ทำไมล่ะ?”
ิโจึงรีบร้อนตามเขาออกไปจากสถานีตำรวจ เขากลัวว่าจี่อวี้เซวียนจะจัดการระบายอารมณ์ให้ฉินซีต่อ้าุคน ิโรู้สึกอิจฉาและเกลียดชังึ้ถึงขีดสุด! เดิมทีเขาคิดว่าการที่ตัวเใกล้ชิดกับจี่อวี้เซวียนจะทำให้น้อยคนกล้าสบประมาทเขา แต่ฉินซีกลับมีคนหนุนหลังอยู่เช่นกัน! ึ… เจ้าฉินซี ใ่าำตัวเสียูส่ง ที่แท้ก็แค่พวกใช้ร่างาเ้าแลกนั่นแหละ?
ทางฝั่งฉินซี เฉินเจวี๋ย และเจ้าอ้วนต้วนถูกหัว้าสถานีตำรวจออกมาส่งด้วยาเคารพ ส่วนิโก็ก้ม้าเิตามหลังจี่อวี้เซวียนด้วยอารมณ์โมโหที่ไ่อาจปลดป่พ
ฉินซีมองตามแผ่นหลังพวกเขา ใใจก็แอบถอนหายใจออกมาเบาๆ ำา… ช่างเป็นสิ่งที่หอมหวานเสียจริง!
……
[1] ตำราจึจื้อทงเจียน คือ ตำราสะท้อนรัฐศาสตร์
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??