เรื่อง ทะลุมิติรักฉบับซุปเปอร์สตาร์ (แปลจบแล้ว)
“[ะบี่เย้ยยุทธจักร] าสุด้า แอคชั่น!”
……
“คาดไม่ึเลยว่าบนโลกี้จะมีเด็กสาวที่งดงามโดดเด่นสะดุดตาึเพียงี้”
...เหล่าุชายร่ำรวยสวมใส่เสื้อผ้าสีสันใสภายในเรือนบุปผาอันหรูหราพากันขยับัในื วินาทีนั้นพวกเขาต่างก็แงสี้าตื่นตกใจน้ำลายไหล ดวงตาั้สองจ้องตรงนิ่งไปยังบุคคลในชุดสีแดงบนเรือนที่กำลังก้าวมาช้าๆ
สาวรับใช้ตัวน้อยเิาอยู่ด้านับุคคลชุดแดง เื่พวกเขาหมุนตัวมาก็ได้ยินเพียงมารดาผู้นั้นตะโกนก้องด้วยรอยยิ้ม้า “วันี้ สาวน้อยตงฟางในเรือนข้า...”
……
ฉินซีกำลังถ่ายเสริมาสุด้าละคร เขาแงท่าทางสง่างามตงฟางปู๋ป้ายออกมาอย่างเต็มที่ เขาในชุดสีแดงเต็มไปด้วยความน่าลุ่มหลงาธรรมชาติไม่อาจจะควบคุม เรียกได้ว่าสมกับเป็น ‘ผู้ที่งดงามที่สุดในเรื่อง’ แ้ ไม่เหืนกับนักแงที่รับบทบาที้ในชาติก่อนที่ถูกหัวเราะเย้ยหยันไปไม่รู้กี่ครั้ง ผู้ชมมากมายต่าง่าว่า หากผู้หญิงแบบี้นับว่ารูปลักษณ์งดงาม พวกเขาคงต้องควัูกตาออกให้รู้แ้รู้รอด
ฉินซีสะบัดชายผ้า ก่อนจะยืนนิ่งอยู่้า้อง
ในนั้นทุกคนในกองถ่าย ต่างก็ได้ยินเีงหนึ่งดังึ้...
“คัต! ะบี่เย้ยยุทธจักร าสุด้าเสร็จสิ้น!”
“โอ้!!! ปิด้องแ้!!!” ัจากสิ้นเีงตีสเลท ั้กองถ่ายก็เกิดความวุ่นวายึ้ ไม่ว่าจะเป็นกองถ่ายใดก็า ทุกครั้งที่ปิด้องก็ควรค่าแก่าเฉลิมฉลองั้นั้น ในที่สุดพวกเขาก็ทนเหนื่อยมาึสุด้าแ้!
ทางกองถ่ายได้เตรียมเค้ก ดอกไม้ และสเปรย์พ่นหิมะเอาไว้แ้ ในนั้นฉินซีถูกคนพ่นสเปรย์หิมะใส่้า เขาหรี่ตาลง ดวงตาั้คู่พลันรู้สึกแสบ จากนั้นเขาก็มองภาพตรง้าไม่ค่อยชัดเจนนัก นึกด่าคนเล่นพิเรนทร์ในใ เขาเิโซเซจนไปชนเข้ากับอ้อมอกคนอื่น
“ฉินซี ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?” คนคนนั้นถามอย่างร้อนรน
ฉินซียกืขยี้ตา ีฝ่ายรีบหยุดาะทำเขาเอาไว้ แ้นำะดาษทิชชูจากะเป๋าเสื้อมาเช็ดรอบดวงตาให้ฉินซี และยังถามต่อด้วยความใส่ใ “ดีึ้ไหม? ไม่อย่างนั้นไปล้าง้ำสักหน่อยดีหรือเปล่า?”
ฉินซีพยัก้า และทำได้เพียงอิงอยู่กับ่าีฝ่าย ถ้าเขาเดาไม่ผิด คนที่พยุงตัวเขาเอาไว้น่าจะเป็นเจี่ยงถิงเฟิง
ีฝ่ายบอกให้ผู้ช่วยนำ้ำแร่เข้ามาให้ จากนั้นก็เทมันออกมาให้ฉินซีล้างตา ฉินซีรู้สึกดีึ้ไม่น้อย เขากะพริบตาปริบๆ ก่อนที่จะลืมึ้ได้ในที่สุด แม้จะหลงเหลือความแสบอยู่น้อยๆ แต่ก็ถือว่าไม่ได้เป็นอะไรมากแ้
เื่ลืมตาดูก็เห็นว่าเจี่ยงถิงเฟิงกำลังมองมาที่เขาด้วยความกังวลใ
ฉินซีรู้สึกยินดีกับความห่วงใยคนอื่นมาก จึงเผยยิ้มพร้อม่าขอบุ “ขอบุครับ ไม่เป็นไรแ้”
สี้าเจี่ยงถิงเฟิงผ่อนคลายลงมา ่าู่ๆ เขาก็ใช้าตาที่เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองมองไปยังเถาเซียงที่ยืนอยู่ไม่ไ ่าตำหนิออกมาอย่างเยือกเย็น “เาเี! ทำอะไรเธอ? ทำไมึพ่นสเปรย์หิมะใส่้าฉินซีล่ะ! นี่ไม่รู้เหรอว่ามันอาจจะเข้าตาได้?” เจี่ยงถิงเฟิงไม่ได้ควบคุมเีงตัวเเอาไว้ ดังนั้นเื่เขาตะโกนออกมาด้วยความโมโห ั้กองถ่ายที่ในแรกกำลังครึกครื้นก็เงียบสงบลง สี้าคนจำนวนไม่น้อยเผยความอึดอัดออกมา พวกเขาคิดไม่ึว่าี้พระเอกกับนางเอกจะทะเลาะกัน
สี้าเถาเซียงเปลี่ยนเป็นขาวซีด จนแม้แต่เครื่องสำอางบนใบ้าก็ปิดไม่มิด “พี่พูดอะไรบ้าๆ น่ะ? ฉันไม่ได้ตั้งใสักหน่อย ต่อให้พี่จะอยากออกตัวแทนฉินซีก็ไม่เห็นต้องพูดจาแบบี้กับฉันเลยนี่? ทำอย่างกับฉันตั้งใอย่างนั้นแหละ...”
เดิมทีเถาเซียงก็ไม่ได้ัวเจี่ยงถิงเฟิงอยู่แ้ หากจะเทียบกันว่าใครเดบิวต์ก่อน โด่งดังก่อน ั่็ืเธอ เาเี!
เจี่ยงถิงเฟิงดึง้าตึง ในขณะที่เขากำลังจะโต้เตียงกับเถาเซียงต่อ ฉินซีก็ะแอมเีงเบา พร้อมกับจับตัวเขาไว้ “ช่างเถอะ ทุกคนกำลังมองอยู่นะ”
แม้ช่วงี้เจี่ยงถิงเฟิงจะฉาึ้ไม่น้อย และไม่ได้ใสซื่อหุนหันอย่างวันนั้นแ้ ทว่าความเลือดร้อนที่ฝังลึกึะดูก ไม่ว่าอย่างไรก็คงไม่อาจเปลี่ยนแปลงไปได้ เขาพยายามกดเพลิงโทสะและยับยั้งาะทำตัวเลง แต่ก็ยังคงส่งเีง “หึ” ใำ “เธอไม่ได้ดูเลยว่าได้ความช่วยเหลือจากใครบ้าง… พอถ่ายทำเสร็จก็ทำตัวจองหองยิ่งกว่าใคร...”
ฉินซีปวดหัวึ้มาเล็กน้อย เขาไม่อยากให้เจี่ยงถิงเฟิงทำให้เรื่องี้ให้ยิ่งวุ่นวาย จึงดึงเขาเอาไว้ีครั้งและะซิบเีงเบา “คำพูดแบบี้ ไม่ควรพูดออกมาโดยไม่คิดนะครับ”
เจี่ยงถิงเฟิงึปิดปากเงียบลง
ี้สวี่เทาเริ่มจะไม่พอใึ้มาแ้ เขาไม่อยากให้กองถ่ายมีเรื่องึ้มาัจากถ่ายทำเสร็จ ถ้านักข่าวรู้เข้าคงจะชงข่าวกันอย่างสนุกสนาน! เดิมทีเขาตั้งใจะถ่ายคลิปพิเศษปิด้องเีหน่อย แต่ี้ทุกอย่างจบสิ้นแ้! ้องคงถ่ายได้แต่ภาพาทะเลาะเบาะแว้งพระนาง! สวี่เทาปวดหัวเกือบตาย รู้สึกว่าืใหม่ั้สองคนี้ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเอาเีเลย!
“ทำไมล่ะ? คิดว่าถ่ายทำเสร็จแ้ก็ไม่ต้องใส่ใผู้กำกับอย่างฉันแ้หรือไง ไม่ต้องสนใั้กองถ่ายแ้?” สวี่เทาพูดเีงเรียบ เหืนตบ้าเจี่ยงถิงเฟิงและเถาเซียงไปแ้
สี้าั้สองไม่สู้ดีนัก แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรี
“เก็บให้เรียบ้ ถ่ายรูปรวมสักรูป จากนั้นพวกเราจะไปงานเลี้ยงฉลองปิด้องกัน” สวี่เทาพูดออกมาอย่างราบเรียบ แ้เิออกไปก่อน
ัจากเก็บเสร็จแ้ก็แบ่งช่อดอกไม้ให้นักแงทุกคนถือ จากนั้นช่างภาพก็ถ่ายภาพรวมและภาพเดี่ยวให้พวกเขาไปไม่น้อย เื่ฉินซีไปเปลี่ยนชุดเิออกมา เจี่ยงถิงเฟิงก็ยืนรออยู่้าปะตู ใบ้าเขาปะดับไปด้วยรอยยิ้ม “พวกเราไปด้วยกันเถอะ”
ฉินซีรู้สึกปะหาใเล็กน้อย ไ่ใ่่าจะไปงานเลี้ยงฉลองปิด้องด้วยกันั้กองถ่ายเหรอ? ทำไมพวกเขาึไปด้วยกันล่ะ?
แต่ไม่ว่าฉินซีจะปะหาใแค่ไหน เขาก็ไม่มีทางพูดออกมา เขาพยัก้าก่อนจะเิไปพร้อมกับเจี่ยงถิงเฟิง ัจากึ้รถมาแ้ จู่ๆ ฉินซีก็นึกย้อนับไป เขารู้สึกว่าท่าทางที่เจี่ยงถิงเฟิงมีต่อเขาช่างผิดปกติ ไ่ใ่่า… ชอบเขาเข้าหรอกใช่ไหม? ิีิๆ ไปก็รู้สึกว่าน่าขัน นี่เขาหลงตัวเมากเกินไปหรือเปล่า? มันมีความเป็นไปได้เีที่ไหน ไ่ใ่่าใครต่อใครก็เป็นเกย์ไปหมดเีหน่อย!
เื่มาึสถานที่จัดาเลี้ยงฉลองปิด้อง นังทุนเป็นฝ่ายจัดโต๊ะอาหารั้หมด 10 โต๊ะให้ เพียงเ่าี้ก็สามารถรองรับคนั้กองถ่ายได้หมดแ้ ไม่เพียงเ่านั้น นังทุนก็ยังมาร่วมงานด้วยตัวเด้วย
เพียงฉินซีเพิ่งได้ก้าวเท้าเข้าไป โทรศัพท์ืถือที่อยู่ในะเป๋ากางเกงก็ดังึ้ ฉินซี่าขอโทษกับเจี่ยงถิงเฟิง แ้นำโทรศัพท์ืถือออกมา เิออกไปข้าง มอง้าจอโทรศัพท์ืถือก็พบว่ามีาที่ไม่ได้รับจากเฉินเจวี๋ยอยู่หลายา นี่ทำเอาใฉินซีสั่นสะท้าน เขารีบกดรับาอย่างร้อนรน “ฮัลโหล ขอโทษนะครับุเฉิน เื่กี้อยู่ที่กองถ่ายเลยไม่ได้ยิน”
ดูเหืนว่าเฉินเจวี๋ยจะโกรธอยู่ ้ำเีงเขาเยือกเย็นและแฝงไปด้วยาตำหนิ “ฉันรอาอยู่ที่กองถ่าย คิดไม่ึเลยว่าาจะออกมาเร็วขนาดี้”
ฉินซีนิ่งไป “ีุ้เฉินอยู่ที่ไหนครับ?” เขาพูดไปพร้อมกับคิดในใอย่างอดไม่ได้ ู่ีๆ เฉินเจวี๋ยจะถ่อมารอเขาที่กองถ่ายทำไม? หรือว่าจะเป็นเรื่องกองถ่ายตำนานยุคฉิน?
“เงย้าึ้”
“…ครับ?” ฉินซีนิ่งไปีครั้ง เาาาาอง และบังเอิญสบเข้ากับาตาคนที่ยืนอยู่บนถนนฝั่งตรงข้าม
นัยน์ตาฉินซีสั่นไหว รู้สึกพูดไม่ออก รถเบนท์ลี่ย์สีดำเฉินเจวี๋ยจอดอยู่ีฝั่งถนน เฉินเจวี๋ยสวมเสื้อสีขาวดูสบายๆ ยืนอยู่ข้างรถ ืข้างหนึ่งจับอยู่ที่ปะตู าตาเย็นยะเยือกกำลังมองมาที่ฉินซี ในวินาทีนั้นฉินซีเก็ไม่รู้ว่าตัวเคิดอะไรอยู่ ึได้ยกืโบกไปทางเฉินเจวี๋ย
เฉินเจวี๋ยยกมุมปากเหยียดยิ้มออกมา แ้เิข้ามถนนมาภายใต้าคุ้มกันบอดี้า์ด
“ขอโทษครับ...” ฉินซีอดจะ่าขอโทษีครั้งไม่ได้ แต่ใครจะรู้ว่าเฉินเจวี๋ยจะเิผ่านเขาไป และยังยื่นืเข้ามาดึงตัวฉินซี เื่่ากายฉินซีโอนเอน เขาก็เิโซเซาเข้าไปด้วย
“ุเฉิน ุ...” ฉินซีส่งเีงเรียกอย่างอดไม่ได้ นับตั้งแต่ออกมาจากสถานีตำรวจ เวลาก็ผ่านมาหลายวันแ้ เขาไม่รู้จริงๆ ว่าที่เฉินเจวี๋ยมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ และยังจะเข้าไปในงานเลี้ยงฉลองปิด้องนั้นหมายความว่าอย่างไร?
“ฉันเข้าร่วมงานเลี้ยงฉลองปิด้องาไม่ได้เหรอ?” เฉินเจวี๋ยถามด้วย้ำเีงจริงจัง
ฉินซีคิดในใว่า แ่ิ ทว่าภายเขาก็ยังคงพูดยิ้มๆ “าทีุ่เฉินมาร่วมงานเลี้ยงฉลองปิด้องด้วย ผู้กำกับซวี่คงจะดีใมากเลยครับ”
เฉินเจวี๋ยพยัก้าตอบรับ ใบ้าเขาปะดับรอยยิ้มบางๆ ท่าทางดูราวกับที่ฉินซีได้พบเจอในงานเลี้ยงเื่ชาติก่อน รอยยิ้มที่เผยออกมาดูเหมาะสม มีมารยาทสมบูรณ์ ท่าทางสง่าสูงส่งราวกับพวกราชนิกุล เฉินเจวี๋ยที่เป็นแบบี้ทำให้ผู้คนรู้สึกห่างไและไม่้าทำอะไรให้เขาไม่พอใ
ระหว่างที่ฉินซีกำลังเหม่อลอย เฉินเจวี๋ยก็ดึงแขนเสื้อเขาพาเข้าไปยังงานเลี้ยงฉลองปิด้องีครั้ง
เฉินเจวี๋ยและฉินซีเข้ามาช้ามาก ั้ยังมี ‘ท่าทาง’ ยิ่งใหญ่กว่านังทุนและผู้กำกับเีี ดังนั้นที่พวกเขาเข้ามาจึงดึงดูดาตาทุกคนอย่างไม่อาจหลีกเี่ แม้ฉินซีจะไม่เคยเกรงัวาตาที่ทอดมา แต่เวลาี้เขาับรู้สึกอายอย่างไร้เหตุ เขาเิเข้ามากับเฉินเจวี๋ยแ้มันทำไมกัน?
“ฉินซี า...” ในระหว่างที่สวี่เทากำลังจะโมโห แววตานังทุนที่อยู่ข้างๆ ับเปล่งปะกายและขยับเข้าไปเร็วกว่าเขาเีี ีั้ปากเขาก็ยังหัวเราะออกมา “ไ้า ุเฉิน! นีุ่มาได้ยังไงเนี่ย?”
สวี่เทาฝืนืนคำพูดเื่สักครู่ลงไป เขาเผยรอยยิ้มึ้ และขยับานังทุนเข้าไป
ในนั้น่ากายฉินซียิ่งแข็งเกร็งมากึ้ี เขารู้สึกว่าาปรากฏตัวแบบี้ให้ความรู้สึกราวกับจิ้งจอกคลุมหนังเสือ เขาไม่ชอบความรู้สึกแบบี้ มันสามารถทำให้คนอื่นในกองถ่ายเกิดความคาดเดาได้ทุกแบบ และความคิดเหล่านั้นล้วนไม่ใช่สิ่งที่เขาอยากจะได้ยินแน่
ามาเยือนเฉินเจวี๋ยทำให้งานเลี้ยงฉลองปิด้องายเป็นงานเลี้ยงปะจบสอพลอ แม้คนจำนวนมากในกองถ่ายจะไม่รู้ึฐานะเฉินเจวี๋ย แต่เพียงดูจากท่าทีนังทุนและสวี่เทาแ้ ในใพวกเขาก็อดคิดึ้ไม่ได้ว่าคนคนี้จะต้องเป็นคนที่มีเบื้องัยิ่งใหญ่แน่! แน่นอนว่ามีคนคิดอยากจะใ้ฉินซีเพื่อปะจบหนุ่มหล่อลึับที่ปรากฏตัวึ้อย่างไม่คาดคิดี้...
เฉินเจวี๋ยถูากไปนั่งที่หัวโต๊ะ เฉินเจวี๋ยดูสุขุมอยู่ตลอดเวลา แม้ตัวเจะเป็นคน ทว่าก็ไม่ได้ปะหม่าอะไร
ไม่นานนังทุนก็เปลี่ยนหัวข้อาสนทนาไปที่ตัวเฉินเจวี๋ย ใบ้าฉินซีายเป็นมืดมน เขาพยายามกดความสงสัยในใไว้ และตั้งใจะับไปยังที่นั่งตัวเ ึอย่างไี่โ๊ะี้ เขาที่เป็นืใหม่เพียงคนเดียวก็ควรจะรู้ตำแหน่งตัวเ
แต่ใครจะรู้ว่าจู่ๆ สวี่เทาก็จับตัวเขาไว้ “นั่งตรงี้เถอะ”
สวี่เทายกที่นั่งตัวเให้ฉินซี
หนังตาฉินซีะตุกึ้มา แ้ยังคงนั่งลงข้างกายเฉินเจวี๋ยเงียบๆ
จากนั้นงานเลี้ยงฉลองปิด้องก็ได้เริ่มต้นึ้แบบี้ นังทุนยังคงไม่้าชวนดื่มเฉลิมฉลอง ัจากสวี่เทาดูสถานาณ์แ้ เขาเก็ไม่้าบอกให้เฉินเจวี๋ยดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ บรรยากาศบนโต๊ะยังถือว่าครึกครื้นดี แต่เื่ฉินซีนั่งอยู่สักพัก ก็รู้สึกว่าาทานข้าวมื้อี้ไม่สนุกนัก เขาจึงลุกึ้เิออกมาตั้งใว่าจะไปสูดาาเีหน่อย ัจากยืนอยู่้าปะตูสักพัก ก็มีคนเิเข้ามาที่ด้านัเขาช้าๆพ
ฉินซีหัน้าับไป ก่อนจะสบตาเข้ากับเจี่ยงถิงเฟิงด้วยความปะหาใ “ี่เี่ออกมาทำไมครับ?”
สี้าเจี่ยงถิงเฟิงสับสนเล็กน้อย เา้าปาออก คำพูดไหลมาอยู่ที่ปลายลิ้น เื่เขาตัดสินใได้ ก็ถามข้อสงสัยในใออกมา “ที่าเข้ามาในกองถ่ายะบี่เย้ยยุทธจักรได้ ก็เพราะุเฉินเหรอ?”
สี้าฉินซีพลันหม่นลง “ี่เี่ ขอตัวก่อนนะครับ” ฉินซีไม่ชอบที่คนอื่นพูดจาไร้มารยาทแบบี้ออกมา ั้ที่เขาใช้ความสามารถพิสูจน์ให้เห็นแ้ แต่ไม่ว่าอย่างไรเขาก็คิดไม่ึว่าเจี่ยงถิงเฟิงจะพูดจาแบบี้
อาศัยเฉินเจวี๋ยเข้ามา? เขาสามารถอาศัยเฉินเจวี๋ยเข้ามาได้เหรอ?
ความกรุ่นโกรธแล่นจี้ดึ้สมอง ฉินซีจึงับไปยังห้องทานอาหารีครั้งพร้อมสี้าและแววตาความเยือกเย็นราวกับฤดูใบไม้ร่วง
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??