เรื่อง ทะลุมิติรักฉบับซุปเปอร์สตาร์ (แปลจบแล้ว)
เฟ่ยเฉิงเจ๋ออยู่ข้างกายเฉินเจวี๋ยมา 5 ปี่าแล้ว าที่เขาสามารถดิ้นรนมาถึงตำแหน่งี้จากาเป็เลขาธรรมดาๆ ไ้ แน่นอนว่าเขาต้องมีาสามารถา เขาคิดว่าตัวเองสามารถวิเคราะห์าคิดเจ้านายไ้เป็อย่างดี ด้วยตำแหน่งที่สูงึ้ใุวันทำให้ยิ่งทะนงตนึ้ามไปด้วย และใตอนี้เขา็คิดว่าตัวเองสามารถเป็ตัวแทนเจ้านายไ้อย่างสมบูรณ์
เฟ่ยเฉิงเจ๋อจึงรำคาญใจใาไม่รู้อะไรฉินซีเป็อย่างา เขามาทำแผลที่โรงพยาบาลอยู่นาน คิดไม่ถึงเลยว่าภายใต้รูปร่างภายที่บอบบางราวกับดอกไม้ประดับแจกันนั้น าจริงแล้วจะดุร้ายขนาดี้ หมอบอกกับเขาว่า ีเพียงนิดเดียวกระดูกเขา็สามารถหักไ้ และอาจมีาสมองกระทบกระเทือนี ไม่เพียงเ่านั้น ตอนทำแผลอยู่ที่โรงพยาบาล เฟ่ยเฉิงเจ๋อ็รู้สึกเวียนหัวไปหมด เขาโมโหจนเกือบจะบีบแก้วใมือแตก
วันต่อมาเฟ่ยเฉิงเจ๋อ็ไปทำแผลที่โรงพยาบาลีครั้ง
“เรียบร้อยแล้ว ุเฟ่ยต้องระวังอย่าให้บาดแผลติดเชื้อนะั ถ้ามีอาาเวียนหัวหรืออยากอาเจียน็รีบมาตรวจที่โรงพยาบาลีครั้งทันทีนะั...” หมอเ็บขวดยาไปพร้อมเอ่ยกำชับ
เฟ่ยเฉิงเจ๋อพยัก้าตอบช้าๆ ใตอนนั้นเองโทรศัพท์เขา็ดังึ้ เดิมทีไฟโทสะยังคงสุมอกเฟ่ยเฉิงเจ๋อ แต่เื่เห็นชื่อบนจอมือถือ าไม่พอใจบนใบ้า็สลายไปทันที เขารับโทรศัพท์ไปพร้อมยิ้ม แม้แต่หมอที่อยู่ตรงข้าม็ยังต้องถอนหายใจให้กับอารมณ์บนใบ้าที่เปลี่ยนไปแทบจะทันทีนั้น
“ั… ั ผมเ้าใจแล้วั ั...” ัจากนั้นไม่กี่วินาที เฟ่ยเฉิงเจ๋อ็วางสาย สี้าเขาดูไม่สู้ดีนัก ากังวลเริ่มเ้าปกคลุมจิตใจเขา
เฟ่ยเฉิงเจ๋อต้องรีบเรียกรถไปยังโรงแรมที่เื่ 2 วันก่อนเพิ่งจะไปมา หรือว่าประธานจะเอาาไม่พอใจและาโมโหฉินซีมาลงที่เขา? เฟ่ยเฉิงเจ๋อส่งเีง “หึ” ึ้ใใจ ัจากไปถึงแล้ว เขาจะต้องเปิโปงเจ้าคน้าใหม่ที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง ั้ยังอยากจะไ้เงินให้าึ้คนนั้นต่อ้าท่านประธานแน่!
เขาึ้ไปยังชั้น 5 โรงแรมด้วยาโมโห เขาเคาะประตูห้อง ก่อนจะเดินเ้าไปและเอ่ยเรียกเฉินเจวี๋ยึ้ด้วยานอบน้อม “ท่านประธาน”
ใใจฉินซีรู้สึกไม่ชอบใจใากระทำผู้่คนี้เป็อย่างา ก่อน้าี้ต่อ้าเขา็เชิดคางึ้จนปลายคางแทบจะแตะท้องฟ้า ทว่ามาตอนี้มาอยู่ต่อ้าเฉินเจวี๋ยัมีท่าทีนอบน้อมเียิ่ง่าใคร
เฉินเจวี๋ยไม่แม้แต่จะหันไปมองเฟ่ยเฉิงเจ๋อ ็แค่ผู้่คนึ่เ่านั้น เฉินเจวี๋ยไม่จำเป็ต้องใส่ใจอะไรเขานัก
“ทำไมถึงเซ็นสัญญากับฉินซีไม่สำเร็จล่ะ?” เฉินเจวี๋ยส่งเีงถาม
เฟ่ยเฉิงเจ๋อเดาะลิ้นใใจ ดูเหมือนประธานจะโดนเล่นถึงไ้ออก้าแทนฉินซีขนาดี้! าโมโหใใจเฟ่ยเฉิงเจ๋อยิ่งุ่พล่าน แต่เขา็ยังแสดงสี้าตกใจพร้อมพูดึ้ “เขาไม่ไ้บอกท่านประธานเหรอั? ผมกับฉินซีตกลงเรื่องเงินกันไม่ไ้ ดังนั้น… ็เลยทำสัญญาไม่สำเร็จน่ะั...”
เฉินเจวี๋ยเอ่ยถามเีงเย็น “นายเสนอให้เขาไปยังไง? แล้วเขาต้องายังไง?”
“ผม็ทำไปามที่ท่านสั่งมาั แต่คิดไม่ถึงว่า… ุชายฉินจะไม่พอใจกับจำนวนเงินี้เป็อย่างา แถมยังทำร้ายผมด้วย ท่านดูสิั...” เฟ่ยเฉิงเจ๋อแสดงสี้าผูู้กระทำออกมา
ถ้าเป็หัว้าคนอื่น็คงูาแสดงเขาหลอกลวงไปแล้ว แต่เฉินเจวี๋ยเชี่ยวชาญด้านาอ่านใจคนเป็อย่างา แล้วเขาจะูคนอย่างเฟ่ยเฉิงเจ๋อมาทำให้สับสนไปไ้อย่างไร?
“ฉันสั่ง? ฉันสั่งให้นายให้เงินฉินซีเดือนละ 200,000 หยวน รับเลี้ยงเขาอย่างกับขอทานแบบนั้นเหรอ?” เื่เห็นเฟ่ยเฉิงเจ๋อ้าด้าน้าทนขนาดนั้น เฉินเจวี๋ย็พูดออกมาด้วยาโมโห เฟ่ยเฉิงเจ๋อถึงกับเข่า่ แทบเกือบจะทรุดตัวลงต่อ้าเฉินเจวี๋ย
เขารีบเช็ดหยาดเหงื่อบนใบ้า ามั่นใจค่อยๆ ลดลง หรือว่าก่อน้าี้ที่ประธานปกป้องฉินซีขนาดนั้นจะไม่ไ้ทำไปเพราะอยากเลี้ยงดูเขา? ไม่ใช่ว่าพวกประธานบริษัทมักจะเป็แบบี้หรอกเหรอ? มีตรงไหนที่ผิดพลาดไป? เขาคาดเดาาคิดประธานผิดไปเหรอ? ไ่! นี่มันเป็ไปไม่ไ้!
เฟ่ยเฉิงเจ๋อพยายามสงบสติลง เขารู้สึกดีใจที่ตัวเองฉีกสัญญาพวกนั้นทิ้งไปแล้ว ดังนั้นตอนี้จึงไม่มีหลักฐานอะไร เขายังสามารถโยนาผิดให้ฉินซีไ้อยู่ ทางที่ดี็ควรทำให้ประธานไม่พอใจใตัวฉินซีไปเลย
“ท่านประธานคงจะเ้าใจผิดแล้ว ผมจะเอาสัญญาแบบนั้นไปให้ฉินซีไ้ยังไงั?” เฟ่ยเฉิงเจ๋อพูดด้วยาซื่อสัตย์และยังเจือไปด้วยาน้อยใจ
ฉินซีที่อยู่ข้างๆ เหยียดยิ้ม โชคดีที่เขาเตรียมตัวไว้ก่อน ไม่อย่างนั้นเกรงว่าถ้าเฟ่ยเฉิงเจ๋อไม่ยอมรับขนาดี้ ผลุท้ายจะเป็อย่างไร็ไม่แน่!
สัญญาใมือฉินซี เฉินเจวี๋ยไ้ดูา่อนแล้ว เฉินเจวี๋ยย่อมรู้ดีว่านั่นไม่ใช่ิ่ที่ฉินซีปลอมแปลงึ้ เนื่องจากด้านบนนั้นมีตราบริษัท ตราประทับสีแดงนั่นไม่มีทางโก และเฉินเจวี๋ย็เชื่อว่าฉินซีไม่มีทางพูดปด ดังนั้นคนที่โกั้ยังไม่รู้จักสำนึก็คือเฟ่ยเฉิงเจ๋อ!
สี้าเฉินเจวี๋ยยิ่งเย็นยะเยือก สายาที่มองไปยังเฟ่ยเฉิงเจ๋อดูราวกับกำลังมองคนที่ไม่อาจจะ่เหลือัมาไ้แล้ว เขานำกระดาษ A4 ปึกึ่ออกมาจากด้านั เื่เฟ่ยเฉิงเจ๋อเห็นท่าทางเขา หนังา็กระตุกึ้มาพร้อมกับลางไม่ดี
ใวินาทีต่อมา เฉินเจวี๋ย็สะบัดกระดาษปึกนั้นลงตรง้าเฟ่ยเฉิงเจ๋อ “เ็บึ้มาดูเอาเองเถอะ” น้ำเีงเฉินเจวี๋ยราบเรียบ ทว่าัทำให้เฟ่ยเฉิงเจ๋อหวาดั ครั้งึ่เขาเคยเห็นเฉินเจวี๋ยจัดาคนข้างกายที่ทรยศเขาด้วยใบ้านิ่งเฉย ใจคอเฉินเจวี๋ยถือไ้ว่าโหดเหี้ยมา และภายที่สุขุมมีมารยาทเหล่านั้น็เป็ภาพลวงที่ดีทีุ่เขา
ยิ่งเป็คนแบบี้็ยิ่งน่าั...
เฟ่ยเฉิงเจ๋อเ็บสัญญาบนพื้นึ้มาด้วยมือที่สั่นเทา เื่เปิออกดู ็รู้ว่าตัวเองไม่อาจอธิบายอะไรไ้ี
ฉินซีนั่งอยู่ข้างๆ เฉินเจวี๋ย ิ่ที่ผิดไปจากคาด็คือ แม้ตอนี้เขาจะเห็นเฉินเจวี๋ยโมโหถึงขีดุ เขา็ไม่ไ้รู้สึ่าเฉินเจวี๋ยห่างไกลไม่ควรเ้าใ้อย่างตอนแรก ดูเหมือนจะเป็เพราะัจากคุ้นเคยกันแล้ว เขา็ไม่ไ้มองเฉินเจวี๋ยเป็พระเจ้าอย่างก่อน้าี้...
าคิดฉินซีหลุดลอยไปชั่วครู่...
ใตอนที่ฉินซีไ้สติัมา เฟ่ยเฉิงเจ๋อ็กำลังมองเฉินเจวี๋ยด้วยสายาไม่อยากจะเชื่อ เขาเกือบจะพุ่งไปถึงแทบเ่าเฉินเจวี๋ยอยู่แล้ว เขาตะโกนอย่างไม่พอใจ “ท่านจะไล่ผมออกไม่ไ้นะั! ท่านจะไล่ผมออกโดยไร้เหตุผลไม่ไ้! ไ่! ไม่ไ้นะั!” เื่ฉินซีไ้เห็นแบบี้ ็ยิ่งสมเพชคนคนี้าึ้ ดููคนอื่น ั้ยังชอบรังแกผู้น้อยตบาผู้ใหญ่ เืู่ัไ้็ยังไม่ยอมรับ จากมีวิธีาขั้นตอนและาสามารถใาทำงานอยู่บ้าง คนแบบี้็เป็ที่น่ารังเกียจสังคมาทีเดียว
าไม่พอใจเฉินเจวี๋ยทะยานถึงขีดุ เขาขมวดคิ้วเ้าหากัน ใแววาเผยประกายาเกลียดชัง “เฟ่ยเฉิงเจ๋อ าเป็ผู้่ฉันคงทำให้นายไ้ประโยชน์ไม่น้อยสินะ? ที่นายรับเงินอั่งเปามาามายนั้น คิดว่าฉันจะไม่รู้เหรอ มีาสามารถ็จริง แต่เื่เทียบกับนิสัยนายแล้ว มัน็ไม่ไ้ถือว่ามีอะไรดีนัก ฉันไล่นายออกไปตอนี้ นาย็ยังสามารถออกไปดีๆ ไ้ อย่าสร้างปัญหาอะไรีเลย ไม่อย่างนั้นั้สายงานี้็คงไม่มีใครกล้ารับนายเ้าทำงานแล้ว”
เฉินเจวี๋ยเพียงพูดขู่เ่านั้น แต่เฟ่ยเฉิงเจ๋อััึ้มาจริงๆ เขากวาดสายาไปทางฉินซีด้วยาดุดัน มันแฝงาโศกเศร้าราวกับวีรบุรุษที่ไม่อาจเอาชนะคนงามไ้อยู่ ัจากนั้นเขา็ออกจากโรงแรมไปด้วยามืดมน
อารมณ์เฉินเจวี๋ยยังไม่ดีนัก เขาหันไปถามฉินซี “ถ้ามีสัญญาชุดใหม่ นายิดีจะเซ็นสัญญาด้วยไหม?”
เื่สบเ้ากับดวงาที่ล้ำลึกไร้จุดสิ้นุและไม่อาจเดาอารมณ์ใดไ้เฉินเจวี๋ย ฉินซี็หลุดปากพูดออกไปโดยไม่ทันรู้ตัว “ิดีั”
เฉินเจวี๋ยพยัก้า “ฉันจะเตรียมสัญญาใหม่ให้นาย”
ฉินซีพยัก้าาม ัจากนั้น็ถามึ้อย่างอดไม่ไ้ “่ส่งผมัไปยังที่อยู่ผมไ้ไหมั?” แม้ตอนอยู่ที่โรงแรมจะไ้รับาบริารอบด้าน แต่มัน็ทำให้เขารู้สึกเหมือนไร้ที่อยู่ ดังนั้นาัไปอยู่บ้านตัวเองนั้นย่อมสบายใจ่า
เฉินเจวี๋ยมองเขาสักพัก เื่เห็นฉินซีเริ่มจะจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว เฉินเจวี๋ย็รู้ว่าฉินซียืนยันจะับ้านให้ไ้จากวิธีี้ ุท้ายเขาจึงลุกึ้ยืน “ฉันจะขับรถไปส่ง”
ฉินซีคุ้นชินกับากระทำแบบี้เฉินเจวี๋ยแล้ว จึงไม่ไ้ตกใจกับาูดูแลใส่ใจแบบี้อย่างแต่ก่อน ั้ออกจากโรงแรมด้วยารวดเ็ และครั้งี้ฉินซี็ไม่ไ้พบเจอกับแฟคลับที่บ้าคลั่งี
ทางฝั่งี้เฉินเจวี๋ยออกตัวจัดาเฟ่ยเฉิงเจ๋อไป ่ีด้านจงซิงอู๋็เพิ่งจะลงแถลงาณ์ไป ผู้จัดาเขาอย่างอันน่าโพสต์แถลงอย่างเป็ทางาก่อน จากนั้นจงซิงอู๋็โพสต์แนะนำแฟคลับตัวเองอย่างนุ่มนวลลงใเวยป๋อตัวเองีครั้ง ั้ยังบอกเล่าเรื่องที่ฉินซีไ้พบเจอลงไปด้วย จงซิงอู๋กล่าวถึงาปวดใจเขาัจากฉินซีูโจมตี รวมั้ยังบอ่า ไม่ว่าจะเป็แฟคลับใครต่าง็ต้องมีสติเอาไว้ าที่มีคนมาชอบ ดาราุคนต่าง็ดีใจากันั้นั้น แต่เวลาแฟคลับทำอะไร ศิลปินจะต้องเป็คนรับ้า ดังนั้นจึงหวังว่าุคนจะไม่หุนหันทำเรื่องที่จะทำใหุ้คนเีใจ และทำให้ศิลปินผิดหวังลงไป
คำพูดจงซิงอู๋มีอิทธิพลาพอ ท่าทางูบีบบังคับจนถึงสถานาณ์สิ้นหวังเขาเรียกสติเหล่าแฟคลับไ้ไม่น้อย เหล่าแฟคลับจึงหันกระบอกปืนเพ่งเล็งไปที่เหล่าปาปารัสซี่ทันที พวกเขาแสดงาเห็นออกมาว่าพวกปาปารัสซี่ทำให้ศิลปินพวกเขาต้องเีใจขนาดี้ และยังมีแฟคลับที่เปิใจาึ้จึงแสดงาเห็นลงใเวยป๋อั้น้ำา
“เบุตร ุไปมีาัเถอะค่ะ เบุตรต้องฝ่าฟันใวงามานานาปีแล้ว แต่ข้างกายัไม่มีใคู่เคียงข้าง มีาัแล้วจะเป็อะไรไปล่ะ? พวกคนบาง่น่ะ เลิกบีบบังคับไ้แล้ว ถ้าัเบุตรจริง็ควรให้เขาไ้มีาัที่ดีสิ...”
“าจริงมองๆ แล้ว เ็ผู้ชายคนนั้น็เหมาะกับเบุตราเลยนะ ้าาดีาเลยอ่ะ!”
“ฉันจะชิปคู่ ‘จงซิงอู๋xฉินซี’ แล้วนะ!”
“…"
เฉินเจวี๋ยเลื่อนอ่านคอมเมนต์ามายใเวยป๋อ ฉินซีที่อยู่ข้างๆ ไ้ิเีงแจ้งเตือนเวยป๋อดัง “ติ๊ง~” “ติ๊ง~” จากโทรศัพท์เฉินเจวี๋ยไม่หยุดหย่อน เขาอ้าปากค้างด้วยาตกใจ ที่แท้เฉินเจวี๋ย็เป็คนเ้าถึงง่ายขนาดเล่นเวยป๋อแบบี้เลยเหรอ?
เพียงแต่สี้าเฉินเจวี๋ยนั้นัดูหม่นหมองลงเรื่อยๆ ฉินซีราวกับูบรรยากาศรอบตัวเฉินเจวี๋ยทำให้รู้สึกอึดอัดามไปด้วย เขาจึงอดถามึ้ไม่ไ้ “ุเฉิน เป็อะไรไปหรือเปล่าั?”
เฉินเจวี๋ยขยับคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะเ็บโทรศัพท์ลงทันที มุมปากเขามียิ้มบางๆ ปรากฏอยู่ มันดูเหมือนกับพวกหัว้าที่ใจดีและเป็กันเอง เขาถามึ้ “นายรู้สึกยังไงกับจงซิงอู๋?”พ
หนังาฉินซีกระตุกึ้มา เขาไตร่ตรองอยู่สักพั่าควรตอบคำถามี้ัไปอย่างไร “ื… ผมไม่ไ้รู้สึกอะไรนะั ็… เป็รุ่นพี่ใวงาที่ดีาคนึ่… เป็าา์ใสายอาชีพที่ดีา” ฉินซีคิดว่าเขาจะชมจงซิงอู๋าไปไม่ไ้ ถ้าเฉินเจวี๋ยหึงึ้มาจะทำอย่างไร? ๊า เฉินเจวี๋ยจะต้องชอบจงซิงอู๋แน่ๆ ไม่อย่างนั้นคงจะไม่ถามแบบี้...
ดูเหมือนว่ายิ้มบนใบ้าเฉินเจวี๋ยจะ่โยนึ้มาเล็กน้อย “อ้อ แบบนั้น็ดี” พอพูดไปแล้ว สี้าเขา็เคร่งเครียดึ้มาี “นักแสดงไม่ควรมีาั อย่างน้อย็ไม่ใช่ว่าเ็ขนาดี้”
ฉินซีรู้สึกสับสน พูดจนลิ้นพันกันวุ่นวาย “... ผม… ต่อให้ผมมีาั ็ไม่มีทางเป็เเจ้าจงหรอกั” เขาไม่ไ้มีารู้สึกแบบนั้นกับจงซิงอู๋จริงๆ! และไม่ต้องพูดถึงว่าเื่ชาติก่อนเขาลำบากเพราะาัมาา ชาติี้เขาคงไม่มีกำลังใจไปคิดถึงเรื่องแบบี้นักหรอก
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??