เรื่อง ทะลุมิติรักฉบับซุปเปอร์สตาร์ (แปลจบแล้ว)
ฉินซีไม่ได้เจอหมอที่มีารับผิดชอบขนาดี้มาาแล้ว เขาหลบสายาตำหนิในาไม่รักตัวเจากหมอโดยสัญชาตญาณ หลังจากนั้นก็ผลักตัวเกาจิ้งไป
เกาจิ้งที่ไม่รู้เรื่องพยายามร้องขอพาตัวฉินซีไปด้านนอกสักพักท่ามกลางสายาเยือกเย็นหมอหนุ่มในชุดกาวน์สีขาว หลังจากเจรจาต่อรองกันไปหลายครั้ง ฉินซีก็เปลี่ยนไปใส่ชุดสบายๆ และาเกาจิ้งไปจากโรงพยาบาล่าเชื่องช้า เพียงเพื่อสิ่งี้ เกาจิ้งถึงกับยกมือสาบานว่าจะพาฉินซีัมา่าปลภัยไร้รอยขีดข่วนก่อนสามทุ่ม
ั้สองเดินจากประตูใหญ่โรงพยาบาล เกาจิ้งสบถมาไม่ได้ “ให้ายเถอะ! ทำไมหมอนายถึงทำ้าเหมือนกลัวฉันจะพานายหนีไป่านั้น...”
ฉินซีนั่งอยู่บนรถ BMW ที่เกาจิ้งขับมา เขามองกระจกด้านขวาและขยับจัดคอเสื้อตัวเ “คงเป็เาะป่วยหนักไม่เบาน่ะสิครับ...” าอาาบาดเจ็บเขา ก็เห็นได้ชัดว่าไม่สามารถจากโรงพยาบาลไปาใได้
เกาจิ้งหลุดหัวเราะมา “นายอย่ายอมรับว่าสมองตัวเมีปัญหาสิ” ำ่า ‘ป่วยหนักไม่เบา’ มันยังมีาหมายแฝง่าอื่นี
เกาจิ้งหมุนพวงมาลัยขับไปยังทางีทาง “ไม่ใ่ว่านายได้รับบาดเจ็บเ? ทำไมถึงอยากไปหาอะไรกินที่สถานบันเทิงยามว่างแบบนั้นี? พูดกันาจริง ที่นั่นั้วุ่นวายแล้วยังเสียงดังโหวกเหวกาด้วยนะ” เกาจิ้งมองแขนขวาที่ยังอยู่ในเฝือกฉินซีด้วยาลำบากใ
ฉินซีขยับแขนโบกไปมาสบายๆ ราวกับนั่นไม่ใ่แขนเขา “ไม่เป็ไรหรอก จะแวะไปหาหนึ่งด้วย”
เกาจิ้งรู้สึกเสียใึ้มาโดยไม่รู้ถึงสาเุ เขาคิดว่าตัวเก็เกิดมามีชาติะู และฐานะที่ดิ้นรนมาด้วยตัวเในทุกวันี้ก็ไม่ได้ต่ำต้อย ั้ยังหล่อเหลา เป็ถึงตัว่าวัยรุ่น มีามายอยากจะร่วมทานอาากับเขาทว่าัไม่มีโอกาส แต่สำหรับฉินซีแล้ว แม้เขาจะเป็ฝ่ายชวนไปทานอาาเก็ยังไม่ได้รับาสำคัญอยู่ดี!
แต่ถึงแม้จะเสียใ เกาจิ้งก็ยังคงทำไปาที่ฉินซี เขาขับรถไปยังสถานบันเทิงที่มีชื่อว่า ‘ืฮุ่’
สถานบันเทิงระดับูแบบี้ ปกติแล้วจะถูกเตรียมไว้เพื่อในระดับู มันคือสถานที่ที่มีไว้รับรองเพื่อนหรือแขกโดยเฉพาะ ุจะได้รับาสนุกทุกรูปแบบ ไม่ว่าจะเป็ในแง่ด้านสว่างหรื้านมืดก็า และหากเป็แขกประจำที่นี่ นั่นก็ยิ่งทำใหุ้ได้เล่นสนุกจนพอใ
ที่ฉินซีจะไปสถานที่แบบนั้น เป็เาะเมื่อชาติก่อนเขาเคยได้ยินมาว่า ท่านทังเจ๋อี้ชอบไปใช้บริาที่นี่า ถ้าคืนี้ไม่ได้เจอท่านทังที่นี่ ก็ถือว่าได้ก้าวเท้าเข้าไปเหยียบที่นั่นเป็วันแรก หลังจากนั้นก็หาเวลามาบ่อยสักหน่อย ถึง่าไรก็ต้องได้เจอีฝ่ายสักวันแน่
ฉินซีวางแผนั้หมดไว้ในใ และไม่ได้นึกเลยว่าเกาจิ้งที่ขับรถอยู่จะแอบคิดอะไรเกี่ยวกับตัวเึ้มา
เกาจิ้งสงสัยในตัวตนฉินซีา หลังจากวันที่ฉินซีได้วิธีาแก้ปัญหาบริษัทมาให้ เขาก็ไปสืบค้นตัวตนฉินซีา่อนแล้ว เพียงแต่เขาพบเพียงผู้จัดาที่แนะนำฉินซีเข้ามามีาสัมพันธ์กับพ่อฉินซี่าแน่นแฟ้น และที่บ้านฉินซีก็ไม่ได้เป็ะูร่ำรวยอะไร รวมั้ไม่ได้มีชื่อเสียงทางาเมืองด้วย สรุปแล้วก็คือ ฉินซีไม่ควรจะรู้จักกับแบบี้ และธรรมดา่าฉินซีก็ไม่ควรรู้จักสถานที่ที่พวกระดับูคุ้นเคยดี่า ‘ืฮุ่’ ด้วย
ในตัวฉินซีมีาลับอะไรซ่อนอยู่กันแน่?
เกาจิ้งรู้สึกถึงหัวใที่เต้นระรัว่าไม่อาจห้าม ราวกับจะกระตุ้นาอยากรู้อยากเห็นถึงาลับที่ฉินซีปิดบังไว้
“ถึง... ถึงแล้ว” เกาจิ้งจรถ ก่อนจะกลืนน้ำลายลงคอ่าไม่ได้ บางทีนั่นอาจจะเป็าสับสนจาก่ลึกจิตใ แต่แน่นอนว่าารู้สึกี้ถูกเขามองข้ามไปแล้ว
้าสถานบันเทิงมีรปภ. เข้ามาเชิญั้สองลงจากรถ หลังจากนั้นเด็กขับรถก็ขับรถไปหาที่จ เกาจิ้งชื่อตัวเไป แล้วพาฉินซีเข้าไปข้างใน่าราบรื่น รอจนเดินเข้าไปแล้วก็มีผู้หญิงหนึ่งเดินเข้ามาพูดคุยกับเกาจิ้งด้วยรอยยิ้ม “นีุ่าเกาใ่ไหมคะ?”
าเกา? [1]
คิก
ฉินซีพยายามกลั้นเสียงหัวเราะเาไว้
เกาจิ้งรู้สึกถึงากระทำฉินซี ก็เหลือบมองีฝ่ายเล็กน้อย ก่อนจะรู้สึกอับอายึ้มา แต่ถึง่านั้นเกาจิ้งก็ต้องคงไว้ซึ่งาสง่าุาะูร่ำรวยมา แล้วตอบผู้หญิงนั้นัไปว่า “ื” ด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นเรียบนิ่งได้่าสมบูรณ์แบบ
ทางฝั่งฉินซีไม่ได้รู้สึกประหลาดใอะไร ที่อยู่ในระดับี้ต่างก็มี้ากากามายนับไม่ถ้วน พวกเขาสามารถเปลี่ยนสี้าได้ตลเวลา และพวกุาร่ำรวยก็ไม่ได้มีท่าทางแบบี้อยู่แล้วหรอกเ? ท่าทีทำให้ทุกรู้สึกว่าไม่อาจเข้าถึงพวกเขาได้
ฉินซีไม่ได้อิจฉาเลยสักิ
บางทีพวกี้อาจมีชาติะูดีมาตั้งแต่เกิด แต่เขาก็ไม่ได้จำเป็ต้องมี ฉินซีจึงสงบเยือกเย็นา
ท่าทางแบบี้เขาทำให้ผู้หญิงนั้นต้องมองฉินซีให้าึ้ ที่ทำงานอยู่ในสถานบันเทิง่าเธอต้องจำใบ้าพวกในระดับูได้เป็่าดี เพื่อเลี่ยงาเผลอไปทำอะไรให้พวกุาไม่พอใ ดังนั้นหลังจากได้เห็น้าฉินซีแล้ว เดิมทีเธอคิดว่าฉินซีเป็เพียงรััๆ ข้างกายเกาจิ้ง หรืออาจเป็พวกที่อยากจะมาเกาะหาผลประโยชน์เท่านั้น
แต่ใครจะรู้ว่าาหนุ่มี้ัสงบนิ่งราวกับเข้ามาสถานที่แบบี้นับครั้งไม่ถ้วน แม้จะไม่ได้มีาสง่า่าพวกที่เกิดมาในะููส่ง แต่ท่าทางที่มีเกลักษณ์เขา ก็ทำให้เขาไม่ไดู้อ่อนแอในสถานที่แห่งี้เลยแม้แต่น้อย
แปลกจัง… ผู้หญิงนั้นถอนหายใในใ ก่อนจะนำั้สองเข้าไป
“ุาเกาจะไปห้องที่ไปประจำไหมคะ?” ผู้หญิงถามึ้
ห้องที่ไปประจำเ? ฉินซีหันไปมองเกาจิ้งไม่ได้ เดิมทีก็แค่รู้สึกระแวงและประหลาดใเล็กๆ เท่านั้น ทว่าเกาจิ้งัถูกสายาที่มองมาี้ทำเาใบ้าแดงก่ำึ้มา ั้ยังเกิดารู้สึกอึดอัดราวกับกระทำาผิดครั้งใหญ่แล้วถูกจำได้
“เฮ้อ ไปที่นั่นแหละ” เกาจิ้งพูดมาด้วยาอึดอัด!
ในสถานบันเทิงระดับูแบบี้ ไม่ว่าจะเป็าเล่นไพ่ ตีกอล์ฟ ว่ายน้ำหรือโต๊ะพูล ต่างก็เป็เพียงเล่นเล็กๆ เท่านั้น าสนุกที่แท้จริงอยู่ที่สาวสวยงามในสระน้ำต่างหาก ไม่ว่าจะเป็แบบไหนก็มีั้หมด มีจำนวนาที่มักจะเรียกเด็กสาวที่คุ้นเคยเข้าไปร่วมดื่มด้วยเวลาเจรจาธุรกิจ เกาจิ้งมักจะคิดว่าตัวเอาจถูกฉินซีเข้าใว่ามา ‘เล่นสนุก’ ที่นี่บ่อยๆ ก็ได้ ่เรื่องที่ว่าทำไมเขาต้องกังวลขนาดนั้น เกาจิ้งก็ไม่ได้เหลือสมองไปนั่งคิดเรื่องี้แล้ว
ไม่าผู้หญิงนั้นก็พาพวกเขามาถึง้าห้อง่ตัว บนประตูแปะตัวเลข 012 สีแดงเาไว้
ฉินซีไม่ได้คิดอะไรเรื่องเกาจิ้งาแล้ว เมื่อกำลังจะก้าวเข้าห้องไป ฉินซีก็ถามผู้หญิงนั้นไม่ได้ “วันี้ท่านทังจะมาที่นี่ไหมครับ?”
ผู้หญิงนั้นประหลาดใไปเล็กน้อย แรกเธอตกใเาะน้ำเสียงที่ฟังูคุ้นเคยฉินซี หลังจากนั้นก็ต้องตกใที่ฉินซีกล้าถามถึงท่านทังึ้มา หรือเธอจะมองผิดไป? เด็กาี้แค่มาเกาะหาผลประโยชน์จริงๆ เ? ั้ยังกล้าคิดจะเกาะไปถึงท่านทังี?
โดยไม่รอให้ผู้หญิงนั้นได้ตอบั เกาจิ้งก็ส่งเสียงมาด้วยาตกใ “ที่นายมาคืออยากจะเจอท่านทังเ?”
ฉินซีเก็ไม่ปกปิดอะไร เขาพยัก้า “มีเรื่องต้องรบกวนท่านทังน่ะครับ”
เกาจิ้งลังเลเล็กน้อยก่อนจะถามต่อ “มันเกี่ยวกับที่นายบาดเจ็บหรือเปล่า?”
ฉินซีนิ่งไปชั่ววินาที จากนั้นก็พยัก้าตอบรับ “ใ่ครับ”
เกาจิ้งพูดึ้มาโดยไม่ต้องคิด “เรื่องี้จัดาได้ง่ายๆ”
ผู้หญิงนั้นเผยยิ้มมา “รับทราบค่ะ ถ้าุาเกาต้องาพบท่านทัง ฉันจะไปเชิญให้เดี๋ยวี้”
เกาจิ้งมองฉินซี รอจนได้เห็นสี้าราบเรียบีฝ่าย เขาก็ขบฟันคิดในใ ถือว่าตอบแทนน้ำใฉินซีก็แล้วกัน ดังนั้นเขาจึงให้ผู้หญิงนั้นพาไปหาท่านทัง
ผู้หญิงนั้นไป่ารวดเร็ว
ฉินซีและเกาจิ้งเข้าไปนั่งด้านในห้อง่ตัว ก่อนจะมีพนักงานเข้ามาจัด ให้บริา และนำเมนูเครื่องดื่มเข้ามาบริาเกาจิ้ง่าใส่ใ เกาจิ้งให้ฉินซีสั่งอาามาทาน าจริงฉินซีเก็เริ่มหิวแล้ว จึงไม่ได้เล่นตัว และสั่งอาาที่อยากทานเข้ามา
บรรยากาศในห้องดีา ห้องี้มีขนาดถึง 80 าาเ มีโต๊ะกลมสำหรับทานอาา โซฟายาว ั้ยังมีโต๊ะเล่นไพ่ และห้องพักผ่อนกับห้องน้ำจัดอยู่ในห้องด้วย นี่เรียกได้ว่า ‘หรูหรา’ าทีเดียว!
าทานอาาในบรรยากาศแบบี้ถือว่าไม่เลวเลย ฉินซีทานเข้าไปก่อน เมื่อเกาจิ้งเห็นท่าทางสบายใฉินซี ก็ยิ่งไม่เข้าใึ้มาี เขาไม่ได้รีบร้อนอยากเจอกับทังเจ๋อหรอกเ? ทำไมถึงทำตัวสบายๆ ราวกับไม่ได้เกิดอะไรึ้เลยแบบี้?
ฉินซีรู้สึกได้ถึงสายาเกาจิ้ง ก็เงย้าึ้ยิ้ม “มองำไ่ะ? ไม่ทานอะไรหน่อยเหรอครับ? เห็นุเหนื่อยจากาเดินทางมา คงจะไม่ได้พักผ่อนหรือทานอะไรมาใ่ไหมล่ะ?”
าคิดในใเกาจิ้งค่อยๆ ผ่อนลงไปบ้าง เขาหยิบตะเกียบึ้มา่าไม่อาจควบคุม และในนั้นประตูห้องก็เปิดพี
าจริงเดิมทีทังเจ๋อก็เป็เปิดสถานที่แห่งี้อยู่แล้ว บังเิญว่าวันี้เขาอยู่ที่สถานบันเทิงพี ดังนั้นก็เลยมาได้เร็ว ที่เกาจิ้งมา เขาก็รู้อยู่แล้ว ทว่าหลังจากได้ยินคำพูดผู้หญิงนั้น เขาก็ตรงมาโดยไม่ได้วางท่าอะไร
ทังเจ๋อรู้จักปล่อยวางมาดตัวเเป็่าา ไม่่านั้นเขาคงไม่สามารถมาถึงขั้นี้ได้
“ฮ่าๆ คิดไม่ถึงว่าจะได้เจอกันี” เพียงแต่เมื่อเข้ามา สายาแหลมคมทังเจ๋อก็พุ่งมองไปทางฉินซีเป็่าแรก
นี่เป็ีครั้งที่ฉินซีได้พบกับทังเจ๋อ เขายังคงสวมชุดจีนประยุกต์ที่เรียบง่ายเช่นเดิม ท่าทีเขาูสง่างามเป็่าา นี่เป็สิ่งที่ผู้าที่เป็นายใหญ่มาาหลายปีจึงจะมีได้ เมื่อผู้าี้ยิ้มมา มันก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกผ่อนคลาย บรรยากาศรอบตัวให้ารู้สึกราวกับราชสีห์ที่กำลังลอบโจมตีในยามค่ำคืน ั้น่าเกรงขามและเต็มไปด้วยอันตราย
ฉินซีค่อยๆ สูดลมหายใเข้า ก่อนจะยืนึ้ส่งยิ้มให้ทังเจ๋อ “ุทัง”
“นั่งลง” ทังเจ๋อไม่ได้ถามว่า ทำไมฉินซีถึงไม่เรียกเขา่าที่ในทางี้เรียกกันโดยทั่วไป… ท่านทัง
ในสายาทังเจ๋อ ใบ้าฉินซีราวกับมีชื่อเฉินเจวี๋ยแปะไว้ เขาเป็เพียงเด็กเลี้ยงธรรมดาๆ หนึ่ง แตู่เหมือนเด็กเลี้ยงี้จะมีอะไรที่แตกต่างไป เขาเห็นว่าเฉินเจวี๋ยให้าสำคัญกับเด็กี้เป็่าา
สายาทังเจ๋อเบนไปมองเกาจิ้ง แล้วยิ้มพร้อมถามีฝ่าย “ทำไมถึงาับฉินซีได้ล่ะ?”
ในใฉินซีเต้นแรงึ้มา คิดไม่ถึงว่าที่มีเรื่องคิดามายในทุกวัน่าทังเจ๋อจะสนใว่าเขาชื่ออะไรด้วย กระทั่งสามารถเรียกชื่อเขาได้่าคุ้นปากแบบี้ นั่นหมายาว่าทังเจ๋อสนใเรื่องเฉินเจวี๋ยอยู่ตล ดังนั้นาสนใถึงพุ่งมาถึงตัวเขาด้วย
ในนั้นฉินซีถึงได้รู้ว่าในสายาระดับี้ พวกเขาไม่อาจมีาลับอะไรได้ ขอเพียงพวกเขาอยากรู้ก็ต้องได้รู้
แต่ฉินซีก็ยังรู้สึกภูมิใึ้มา… ถึง่าไรพวกเขาก็ไม่มีทางรู้ว่าตัวเัชาติมาเกิดใหม่
“ท่านทังกับฉินซีรู้จักกันเหรอครับ?” เกาจิ้งถามไม่ได้ เขายังคิดว่าฉินซีอยากจะอาศัยเขาในาแนะนำทังเจ๋อให้อยู่เลย คิดไม่ถึงว่าั้สองจะรู้จักกันอยู่ก่อนแล้ว ฉินซีมีาสามารถอะไรกันแน่ ทำไมถึงรู้จักแม้กระทั่งทังเจ๋อ!
ทังเจ๋อพยัก้า แล้วยิ้มาหยีถามฉินซี “เ... หรือว่าเธอจะทะเลาะจนเลิกกับเสี่ยวเจวี๋ยแล้ว?”
เส้นประสาทในสมองฉินซีเคลื่อนไป ก่อนจะคิดึ้ได้ว่า ‘เสี่ยวเจวี๋ย’ นั่นหมายถึงเฉินเจวี๋ย เฮ้อ... ูเหมือนว่าทังเจ๋อจะอายุากว่าพวกเขาีระดับหนึ่งทีเดียว!
ทว่าหลังจากนั้นฉินซีก็รู้ถึงาหมายทังเจ๋อ เขาจะว่าตัวเกับเกาจิ้งมีาสัมพันธ์กันเ?! นี่มันอะไรกัน? สี้าฉินซีหม่นลง ก่อนจะรีบอธิบายมา “ไม่ใ่ครับ ุทัง”
ทังเจ๋อยิ้มพร้อมกับจ้องมองพวกเขา และไม่ได้พูดให้าาี เขาจัดเสื้อผ้าตัวเ จากนั้นก็ทำท่าทีราวกับจะลุกไป “เาเถอะ พวกเด็กวัยรุ่นก็สนุกกันไปเนะ ฉันขอตัวก่อนล่ะ”
ฉินซีรีบส่งเสียงมา “วันี้มีเรื่องจะขอร้องุทังครับ” เขารู้ว่าน้ำใเราไม่สามารถไปติดกันาใได้ แต่ในเมืองหนิงชื่อี้ ถ้าเขาไม่อยากจะติดต่อกับจี่อวี้เซวียน าเลือกทำารู้จักกับทังเจ๋อก็เป็ตัวเลือกที่ดีที่สุดแล้ว!
“อ้อ? ถ้าเธอมีเรื่องอะไร ทำไมไม่ไปขอร้องเสี่ยวเจวี๋ยล่ะ ยังต้องมาขอร้องฉันีเ?” สายาทังเจ๋อเผยประกายแหลมคมจับจ้องไปยังฉินซี
เพียงแต่น่าเสียดายที่ทังเจ๋อต้องผิดหวัง ฉินซียังคงยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น ฉินซีไม่ได้ทะนงตนและไม่ได้ถ่อมตน เขาไม่ได้หวั่นไหวเลยสักิ ราวกับเดิมทีเขาก็ไม่ได้เกรงกลัวท่าทางทังเจ๋ออยู่แล้วพ
หาได้ยากจริงๆ!
ทังเจ๋อชมเชยฉินซีึ้ในใไม่ได้
……
[1] ุาเกา มีตัวจีนคือ 高少 ซึ่งเสียงใกล้เคียงกับำ่า 高烧 ที่แปลว่า ไู้
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??