เรื่อง ราชันย์ปีสาทโลหิต
ทั้งสอง็ไ้เดินเ้าาในะ่กัน
าเยว่็รีบปล่อยมือของฟ่านป่านทันที
"ข้าขอโทษ"
ในขณะนั้นเอง
าเยว่็ไ้จ้องมองนางอย่างไ่ละสายตา
"เจ้ามองอะไรข..."
"หยุดมอง! เจ้า..หันไปทางอื่นเลย!"
ฟ่านป่านรีบเอามือาปิด่าของตัวเอง
นางใส่ชุดสีขาวทั้งตัว+โดนน้ำ...
และาเยว่็ไ้หันหลังให้นางทันที
'หื้ม... สถานการณ์แี้มัน~'
"เจ้ามีเสื้อผ้าู่ใช่หรือไ่?"
"ข..ข้าพอมีบ้าง.. เจ้าอย่าัานะ!"
าเยว่พยัก้าเบาๆทีนึง
"เจ้าไปยืนไกลๆหน่อยสิ!"
าเยว่็เดินไปชิดัอย่างว่าง่าย
ทำให้ฟ่านป่านเิ่โล่งใจ แ่...
"เจ้าจะทำอะไร?!"
"ถอดเสื้อไง?"
าเยว่ัามองฟ่านป่านอย่างหงุนงง
"อย่าัามองสิ!!"
!
าเยว่็หัน้าไปมองัอีกครั้ง
"แ้เจ้าจะถอดเสื้อทำไม?"
ฟ่านป่านถามขึ้น
"เสื้อมันเปียก"
"แ้เจ้ามีเสื้อเปลี่ยนหรือเปล่าล่ะ?"
'มัน็มีู่~ แ่…"
"ไ่มี"
"....." ฟ่านป่าน
าเยว่็ไ้ถอดเสื้อทำให้ฟ่านป่าน
ได้เห็นเห็นแผ่นหลังที่กว้างขาวและนุ่มนวล
"เจ้าเปลี่ยนเสร็จหรือยัง?"
าเยว่ถามขึ้น
ทำให้ฟ่านป่านได้สติกลับาอีกครั้ง
"ยัง เจ้าอย่าึ่ัา!"
สักพักนึง
"ข..ข้าเสร็จแ้~"
าเยว่พลันถอนหายใจเบาๆ
และเขา็ไ้หันกลับามองฟ่านป่าน
แ่เขา็ต้องอึ้งอีกครั้ง...
นางใส่เสื้อใหญ่ที่พอจะปิดสะโพกได้นิดหน่อยและ... เ่... ไ่มีแ้?!
ทำให้ได้เหฺนขาเรียวยาวและขาวของนาง
"เจ้าจะมองข้าทำไมอีกเล่า?!"
"ข้ามีแค่เสื้อตัวนี้ตัวเดียวเท่านั้น!"
"ใครจะไปรู้ว่าจู่ๆจะาคนานอนที่นี่!"
หลังจากที่ฟ่านป่านพูดเสร็จนั้น
นาง็ไ้เห็นแผ่นอกต่อา็กล้ามที่เป็นมัดๆ
บนแผ่นท้องของาเยว่และจ้องมองทันทีพ
"เจ้ากำลังมองอะไรงั้นรึ?"
าเยว่เข้าไปถามใกล้ๆ้าของฟ่านป่าน
้านาง็พลัน้าแดงขึ้นาและนาง็ไ้
เดินัไปเื่ๆ แ่าเยว่็เิานางอย่างไ่หยุดเ่ั
จนกระทั่ง่าของนางได้าพิงู่ติดกับั
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??