เรื่อง เล่ห์รักสองนรี

คลับ๮๹ู

“แกลืมมือถือใช่มั้ย”

พริกแกงเห็นต้นหลิวเดินมาที่จุดนัดพบก็รีบดึงมือเพื่อนเธอเข้ามาที่มุมมืดของร้านทันทีพริกแกงเข้านอกออกในที่นี่บ่อยเธอจึงรู้แทบทุกซอกทุกมุม

“แกรู้ได้ไง”

ต้นหลิวแปลกใจเล็กน้อยที่เพื่อนเธอรู้ได้ยังไงว่าเธอลืมมือถือเธอถึงจะรู้ตัวเมื่อถึงแล้วจะยกหูโทรหาเพื่อนเธอ

“ก็ฉันโทรหาแกแล้วยัยต้นรักรับน่ะสิแถมบอกจะรีบเอามือถือมาให้แกอีก”

“อ้าวอย่างนั้นก็ซวยน่ะสิยัยต้นรักก็ต้องสงสัยแน่เลย”

ต้นหลิวเบิกตาโพรงหากต้นรักรู้ว่าเธอไม่ได้มาทงานที่นี่อย่างที่บอกเรื่องนี้เธอจะต้องทะเลาะกับต้นรักใหญ่โตแน่

“งั้นแกก็ต้องรีบเลยก่อนที่ยัยต้นรักจะมาฉันมองไว้ให้แกแล้วว่าเหยื่ออยู่ตรงไหนน่าจะมีเงินดื่มแต่ของแพงๆ”

พริกแกงเห็นทีจะต้องให้ต้นหลิวนั้นรีบลงมืออย่างรวดเร็วก่อนที่ต้นรักนั้นจะมาที่นี่เธอลอบมองเหยื่อไว้หลายคนเห็นจะเป็นพ่อฝรั่งตาน้ำข้าวคนนั้นที่นั่งอยู่คนเดียวน่าจะเข้าถึงง่ายที่สุด

“ฝรั่งคนนั้นอะนะ”

ต้นหลิวมองไปตามที่เพื่อนของเธอชี้เธอเห็นว่าเขานั้นนั่งดื่มอยู่คนเดียวแต่งตัวก็ธรรมดาคงจะเป็นการง่ายต่อการที่เธอจะปลดทรัพย์

“ใช่แกฉันเห็นนั่งเซ่ออยู่คนเดียวตั้งนานแล้วดื่มหนักด้วยคงจะไม่ค่อยระวังตัว”

พริกแกงคิดไปเองว่าฝรั่งคนนี้น่าจะไม่ค่อยระวังตัวเท่าไรเพราะดื่มหนักแล้ว

“ขอให้เซ่อจริงอย่างที่แกว่าก็แล้วกันฉันไปล่ะนะ”

ต้นหลิวยิ้มกริ่มเล็กน้อยหวังว่างานนี้มันจะผ่านไปด้วยดีเธอจะได้มีเงินไปจ่ายค่ารักษาแม่ของเธอ

“เดี๋ยวฉันจะรออยู่ทางนี้ถ้ามีอะไรแกก็วิ่งมาทางฉันก็แล้วกันข้างหลังเป็นลานจอดรถ”

“โอเค”

ทั้งสองนัดแนะทางหนีทีไล่กันอย่างดิบอย่างดีก่อนที่ต้นหลิวจะเดินเข้าไปจัดการตามแผน

เบนจามินนั่งดื่มในร้านของเพื่อนเขาอย่างสบายอารมณ์ถึงจะดื่มไปมากแต่คนคอแข็งอย่างเขาก็ไม่ได้รู้สึกว่าจะเมาเลยสักนิดยังมีสติอยู่เสมอ

“.......”

พลันสายตาชาหนุ่มมองไปเห็นหญิงสาวที่ทำท่าจะเดินมาทางเขาแถมยังส่งยิ้มมาให้เขาอย่างหยาดเยิ้มอีกด้วยทำให้ชายหนุ่มยิ้มตอบอัตโนมัติโดยที่ไม่รู้ตัว

“เฮ้อ..สู้”

ต้นหลิวกล้าๆกลัวๆเพราะนี่เป็นงานแรกของเธอที่จะต้องทำอะไรแบบนี้เมื่อเห็นเหยื่อตกหลุมพรางแล้วเธอก็ทำทีเดินไปใกล้ๆดึงมือให้เขามาเต้นด้วย

เบนจามินเองก็ไม่ได้ขัดเมื่อแม่สาวคนสวยจะชวนเขาไปสนุกด้วยถึงเธอจะไม่ได้สูงยาวเขาดีแบบพริตตี้ในร้านแต่ร่างเล็กๆของเธอก็ยั่วยวนใจของเขาได้เป็นอย่างดีอีกทั้งใบหน้าสวยหวานที่ยิ้มให้ชายหนุ่มตลอดนั่นอีกทำให้ชายหนุ่มคล้อยตามไปได้ง่าย

ต้นหลิวยิ้มกริ่มอยู่ในใจที่ชายหนุ่มไม่ได้มีทีท่าปฏิเสธเธอค่อยๆพาเขาเดินมายังกลุ่มคนที่ค่อนข้างเยอะและแออัดพร้อมเข้าประชิดตัวชายหนุ่มให้มากที่สุดพลันสายตาสังเกตเห็นแล้วว่ากระเป๋าเงินของเขาอยู่ตรงไหนก็ใช้ความมือไวหยิบอกมาอย่างง่ายดายพร้อมหายเข้ากลีบเมฆปล่อยให้ชายหนุ่มยืนงงอยู่คนเดียวเธออาศัยความตัวเล็กของเธอฝ่ามุมมืดเข้ามายังจุดที่นัดกับเพื่อนเธอเอาไว้ทันที

“เป็นไงบ้างแก”!

พริกแกงที่ยืนรอรับหญิงสาวที่ลานจอดรถเห็นเพื่อนเธอวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาจึงถามว่างานสำเร็จหรือไม่

“นี่ไง..ง่ายกว่าที่คิดเหมือนกันนะ”

ต้นหลิวโชว์กระเป๋าหนังใบ๮๹ูให้เพื่อนเธอดูไม่คิดว่าเธอจะทำได้ง่ายขนาดนี้แต่ก็แอบสงสารผู้ชายคนนั้นอยู่เล็กๆเหมือนกัน

“หนอย..ยัยตัวแสบเล่นผิดคนซะแล้ว”

ชายหนุ่มละสายตาครู่เดียวหญิงสาวก็หายไปแล้วทำให้เขาค่อนข้างแปลกใจเล็กน้อยพลันใช้ความตัวสูงของเขามองหาจนทั่วก็ไม่มีนึกเอะใจจึงรีบสำรวจตัวเองก็ปรากฏว่าเป็นอย่างที่คิดเขาโดนแม่สาวหน้าหวานขโมยกระเป๋าเงินไปเรียบร้อยแล้วคิดไปคิดมาไม่น่าหลงเสน่ห์เธอตั้งแต่คราแรกเลยนั่งดื่มคนเดียวอยู่ดีๆก็ดีอยู่แล้ว

กระเป๋าเงินเขาไม่เสียดายสักนิดเพราะในนั้นมีแต่บัตรเครดิตที่อายัดเอาก็ได้นึกเจ็บใจมากกว่าชายหนุ่มคิดในใจว่าอย่าให้เขาจับเธอได้จะลงโทษซะให้เข็ดพร้อมเดินออกจากร้านอย่างไม่สบอารมณ์โดยไม่มีใครทัดทานเพราะไม่ได้จ่ายเงินเพราะคนในร้านรู้ดีว่าเขาเป็นใคร

ทางด้านต้นรัก

“เดี๋ยวผมจอดให้คุณลงด้านหน้าแล้วขับรถไปรับคุณกลับที่ลานจอดด้านหลังนะครับ”

คาวีขับรถพาหญิงสาวมาส่งที่หน้าคลับด้วยความเป็นห่วงเขาคิดว่าควรจะรอรับเธอกลับเลยจะดีกว่า

“คุณหมอกลับเลยก็ได้ค่ะฉันกลับเองได้ค่ะ”

ต้นรักค่อนข้างเกรงใจหมอหนุ่มอยู่มากแค่มาส่งเธอก็พอแล้วเรื่องกลับเธอกลับเองได้เพราะที่นี่มันไม่ได้ไกลจากโรงพยาบาลมากนัก

“ไม่เป็นไรครับผมเป็นห่วงกลัวว่าคุณจะเป็นอันตราย”

คาวียังยืนยันคำเดิมว่าเขาจะรอ

“งั้นขอบคุณนะคะเดี๋ยวฉันจะรีบไปรีบมาค่ะ”

ด้วยความที่ขี้เกียจต่อล้อต่อเถียงต้นรักจึงจำใจให้ชายหนุ่มรอแล้วเธอจะได้รีบเข้าไปด้านใน

เบนจามินเดินออกมาด้านหน้าเพื่อที่จะเตรียมตัวกลับเรื่องหัวขโมยเดี๋ยวเขาสั่งให้ลูกน้องของเขาจัดการคงจะใช้เวลาไม่นาน

“อยู่นี่นี่เองแม่ตัวดี”

เมื่อเดินมาถึงที่จอดรถวีไอพีด้านหน้าคลับเขาก็ยิ้มกริ่มเพราะเห็นแม่สาวตัวดีที่ขโมยของๆเขาไปพร้อมเดินไปกระชากแขนหญิงสาวอย่างแรงไม่คิดว่าเธอยังจะอยู่ให้เขาจับได้แบบนี้แต่ก็ดีจะได้ไม่ต้องรอเวลาเจอเธอมากนัก

“เดี๋ยวค่ะคุณจะพาฉันไปไหนคะปล่อยฉันนะ”

ต้นรักถึงกับหน้าเหวอเพราะอยู่ดีๆมีฝรั่งตาน้ำข้าวเข้ามากระชากแขนเธอให้ตามเขาไปอย่างนั้น

“แม่หัวขโมยฉันไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆหรอก”

เบนจามินนึกหมั่นไส้หญิงสาวที่ทำหน้าซื่อได้อย่างแนบเนียนทำเป็นไม่รู้เรื่องตอนอยู่ในร้านยังส่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้เขาอยู่เลย

“ขโมยอะไรคะ..คุณเข้าใจผิดแล้วค่ะ”

ต้นรักยิ่งไม่เข้าใจในคำที่ชายหนุ่มที่รั้งตัวเธออยู่เข้าไปใหญ่เธอพึ่งจะมาที่นี่จะไปขโมยของของเขาได้อย่างไรกันทั้งพยายามแกะมือของเขาออกจากแขนเธอแต่ก็ไม่ได้เป็นผลสำเร็จเพราะว่าตัวของเขาใหญ่กว่าเธอตั้งหลายเท่ามือของเขาสามารถหักคอเธอได้อย่างง่ายดายเลยทีเดียวเมื่อดูจากขนาดแล้ว

“เปลี่ยนชุดเร็วดีนี่สงสัยจะทำเป็นอาชีพทำมากี่ครั้งแล้วล่ะหากินสุจริตมันยากนักหรือไง”

“อะไรของคุณนี่ปล่อยฉันนะ..บอกให้ปล่อยไง”

เบนจามินลากหญิงสาวมายังรถสปอร์ตคัน๮๹ูของเขาพร้อมเปิดประตูด้านคนขับเหวี่ยงหญิงสาวเข้าไปนั่งข้างเบาะคนขับพร้อมสตาร์ทรถและออกตัวไปทันที

ต้นรักกลัวจนน้ำตาร่วงออกมาไม่ยอมหยุดตัวเธอสั่นเป็นลูกนกที่จู่ๆมีคนบ้าที่ไหนมากล่าวหาเธอเป็นหัวขโมยทั้งยังจะพาเธอไปที่ไหนก็ไม่รู้ด้วยความเร็วที่ชายหนุ่มใช้ทำให้หญิงสาวต้องนั่งหลับตาปี๋ตัวเกร็งไปตลอดทางอีกทั้งยังสะอื้นไม่หยุดเพราไม่รู้ว่าจะหนีจากชายหนุ่มคนนี้ไปอย่างไร

ทางด้านต้นหลิว

“นี่แกทำไมมันซวยงี้วะ”

พริกแกงหน้าจ๋อยที่เมื่อเปิดกระเป๋าที่ต้นหลิวใช้วิชามือเบาได้มาดูแล้วมันไม่มีเงินสักนิดมีแต่บัตรเครดิต

“แกเป็นคนเลือกเหยื่อไม่ใช่หรือไงไหนล่ะเงินเยอะมีแต่บัตรแบบนี้ฉันจะเอาเงินที่ไหนจ่ายค่ารักษาแม่ฉันล่ะ”

ต้นหลิวเองก็เซ็งกันไปตามๆกันเมื่อนึกถึงค่ารักษาของแม่เธอก็ถึงกับคอตกพ

“แกลองดูที่บัตรสิเผื่อมีรหัส”

พริกแกงยังแอบหวังเล็กๆว่ายังไงวันนี้เพื่อนเธอก็ต้องได้อะไรกลับไปบ้างและน่า

“แกนี่ก็คิดได้เนอะไอ้ฝรั่งนั่นมันคงจะโง่เขียนรหัสไว้หรอกนะ”

ต้นหลิวอยากจะเขกหัวเพื่อนเธอจริงๆที่พูดอะไรที่มันเป็นไปไม่ได้

“คุณต้นรัก”

...........................................................................................................