เรื่อง เล่ห์รักสองนรี

เพนท์เฮ้า๴์

“พี่สาวเธอเป็นคนขโมยของฉันไป”

เบนจามินเดินเข้ามาหาหญิงสาวที่นั่งทำหน้าละห้อยอยู่หลังจากคุยกับคาวีเสร็จ

“ห้ะ..คุณจะเอาเรื่องพี่ฉันมั้ย...อย่าเอาเรื่องพวกเราเลยนะฉันรู้ว่าทีพี่ฉันทำไปเพราะเหตุจำเป็น”

ต้นรักคิดไว้แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้เธอพยายามขอร้องให้อีกฝ่ายไม่เอาเรื่องพี่สาวเธอไม่อย่างนั้นคงจะต้องเสียประวิติและเสียเวลาขึ้นโรงขึ้นศาลอีกเป็นแน่

“ฉันรู้...ฉันจะไม่เอาเรื่องพี่สาวเธอก็ได้หากเธอยอมอยู่กับฉัน”

เบนจามินยิ้มมุมปากเขารู้เหตุผลทุกอย่างแล้วเพราะคาวีเป็นคนอธิบายให้เขาฟังเขามีข้อเสนอให้กับหญิงสาวิดหน่อยแลกกับการไม่เอาเรื่องพี่สาวของเธอ

“คุณจะบ้าหรือไงให้ฉันมาอยู่กับคุณเราไม่เคยรู้จักกันเลยด้วยซ้ำแล้วฉันจะมาอยู่กับคุณในฐานะอะไร”

ต้นรักไม่คิดว่าคนตรงหน้าเธอจะพูดจากับเธอแบบนี้เขาเห็นเธอเป็นผู้หญิงแบบไหนกันที่จู่ๆจะมาอยู่กับผู้ชายแปลกหน้าอย่างหน้าตาเฉยอีกอย่างเธอคิดว่าเขาคงจะให้เธอมาอยู่ในสถานะไหนก็พอจะดูออกจากพฤติกรรมของเขาที่แสดงออกกับเธอ

“ถ้าเธอไม่ยอมฉันจะเอาเรื่องพี่สาวเธอให้ถึงที่สุดให้หมดอนาคตกันไปเลยดูสิถ้าแม่เธอรู้ว่าพี่สาวเธอทำตัวแย่ๆจะรู้สึกยังไง”

เบนจามินยังคงพ่นคำขู่ใส่หญิงสาวอันที่จริงแล้วเขาสามารถทำให้มันเป็นจริงได้ในพริบตาเดียวเท่านั้นในการดับอนาคตพี่สาวของหญิงสาวหากเธอไม่ยอม

“.......”

ต้นรักหมดคำจะพูดเธอน้ำตาคลอเบ้ามาอีกระรอกไม่คิดว่าจะเธอจะเจอคนจิตใจดำด้านเช่นนี้มาก่อน

“ถ้าเธอยอมเป็นผู้หญิงของฉันฉันก็จะไม่เอาเรื่องพี่สาวเธอส่วนแม่เธอฉันก็จะช่วยรักษาให้หายด้วยพี่เธอจะได้ไม่ไปขโมยของใครอีกแบบนี้เธอมีแต่ได้กับได้นะคิดเอาว่าอยากจะให้อนาคตพี่สาวเธอพังหรือป่าวฉันให้เวลาเธอคิด5วิ..1..2.3..4”

เบนจามินเองก็ไม่ใช่คนที่ใจร้ายอะไรหากหญิงสาวยอมเขาแต่โดยดีแถมยังเสนอออกค่ารักษาแม่เธอให้จนกว่าจะหายอีกด้วยเผื่อหญิงสาวจะนำไปเป็นข้อพิจารณาในการคิดที่จะอยู่กับเขาหรือไม่หากเธอไม่เขาก็ต้องทำตัวเป็นคนใจร้าย

“อึก..อือ.ฮือ..ก็ได้ๆฉันยอมทุกอย่าง”

ต้นรักโดนบีบไปเสียทุกทางทั้งอนาคตพี่สาวเธอชีวิตของแม่เธออยู่ในกำมือของเธอหมดแล้วตอนนี้ทำให้เธอต้องเอ่ยปากยอมทั้งน้ำตาสะอึกสะอื้นจนแทบจะขาดใจ

“ดี...ให้มันว่าง่ายแบบนี้สิถึงจะน่าเลี้ยง”

เบนจามินยิ้มกริ่มที่ตอนนี้เขาเองเป็นฝ่ายชนะอีกแล้วพร้อมลงไปนั่งบนโซฟากอดกุมหญิงสาวเอาไว้อย่างแนบแน่นให้รู้ว่าตอนนี้ชีวิตของเธอเป็นของเขาแล้วถึงแม้ว่าหญิงสาวจะพยายามขัดขืนก็ตามแต่แรงเธอหรือจะมาสู้แรงของเขา

“นี่คุณจะอุ้มฉันไปไหน”

ต้นรักร้องต้านเพระจู่ๆชายหนุ่มก็อุ้มเธอตัวลอยขึ้น

“เธอตกลงเป็นของฉันแล้วฉันก็จะพาเธอไปหาอะไรสนุกๆทำไง”

เบนจามินได้กอดก่ายหญิงสาวใกล้ชิดแบบนี้ผู้ชายเต็มตัวอย่างเขามีหรือจะปล่อยให้เธอรอดเงื้อมือของเขาคืนนี้ไปได้ในเมื่อเธอตกลงเป็นของเขาแล้ว

“นี่คุณไม่นะไม่ใช่ตอนนี้”

ต้นรักถึงกับใจตกลงไปอยู่ตาตุ่มเธอพอจะรู้ว่าที่เขาพูดมันหมายความว่าอย่างไรเธอตกลงเขาแล้วก็ใช่ว่าเธอจะพร้อมกับเรื่องแบบนี้ตอนนี้เสียเมื่อไรกัน

“อย่าทำเป็นไม่เคยไปหน่อยเลยเด็กสาวสวยที่จบมหาลัยแล้วอย่างเธอจะบอกว่าไม่เคยฉันเชื่อยาก”!

เบนจามอนเห็นสีหน้าหญิงสาวแสดงทำเหมือนตกใจไม่เคยกับเรื่องแบบนี้อย่ามาหลอกเขาเสียให้ยากเขาไม่เชื่อเธอแม้แต่น้อยยังคงอุ้มหญิงสาวเดินดุ่มๆเข้าห้องของเขาไปพร้อมทิ้งตัวลงไปที่เตียงนุ่ม

“นี่คุณไม่นะ...ฉันยังไม่พร้อม...ปล่อยย”

ต้นรักร้องห้ามชายหนุ่มอย่างสุดเสียงแต่เหมือนจะต้านทานอะไรชายหนุ่มไม่ได้แม้แต่นิดเขายังคงซุกไซร้อยู่บนเนื้อตัวเธออย่างป่าเถื่อนและหิวกระหายไม่นานหญิงสาวก็ตกเป็นของเขาอย่างต่อต้านไม่ได้

“ฉันเจ็บ..พอแล้วว..ฮือๆๆ”

“เงียบ”

หญิงสาวดิ้นพล่านเพราะรสสวาทที่ชายหนุ่มมอบให้มันป่าเถื่อนกับเธอเกินทนชายหนุ่มรู้อยู่แก่ใจว่าเขาเป็นคนแรกของเธอแต่ก็หยุดยั้งอารมณ์ดิบเถื่อนให้แผ่วเบาลงไม่ได้เป็นเพราะร่างอรชรที่ดูจะเล็กแต่บางสิ่งมันเต็มไม้เต็มมือเรียกอารมณ์ของเขาได้เป็นอย่างดี

หญิงสาวหัวสั่นหัวครอนกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดเมื่อชายหนุ่มโหมกระหน่ำบทรักมาบนตัวเธอตัวของเขาหรือใหญ่ปานยักษ์เมื่อเทียบกับตัวของหญิงสาวแต่ไม่ได้คิดเลยว่าร่างเล็กจะรับไหวหรือไม่ยังกระทำการเอาใจตนเองอยู่เรื่อยไปจนกว่าจะพอใจ

เช้าวันต่อมา

08.00 ๤.

“นี่เสื้อผ้าครับคุณเบนส่วนหมอน้ำอีกสักพักคงถึงครับ”

โจชัวสั่งให้คนไปหาซื้อของที่เจ้านายของเขาโทรมาสั่งตั้งแต่เมื่อคืนพอเช้าตรู่เขาก็รีบเอาของมาให้ทันทีส่วนหมอน้ำใสลูกพี่ลูกน้องของเจ้านายหนุ่มของเขากำลังตามมา

“อืมม”

“คุณเบนจะให้ผมพาเธอไปส่งตอนไหนครับ”

โจชัวรู้ว่าเมื่อคืนเจ้านายหนุ่มของเขาอยู่กับผู้หญิงแต่เขาแปลกใจเล็กน้อยที่เจ้านายของเขาพาผู้หญิงมาถึงที่นี่ปกติแล้วได้ที่ไหนก็อยู่ที่นั่นเสร็จกิจแล้วก็กลับไม่ค้างกับใครทั้งนั้นขนาดนางแบบดาราดังยังไม่เคยพามาที่นี่เลยเขาชักอยากจะเห็นหน้าผู้หญิงคนที่เจ้านายเขาพามาที่นี่แล้วล่ะสิ

“ไม่ต้องเธอจะอยู่ที่นี่”

เบนจามินส่ายหัวให้ลูกน้องของเขา

“ห้ะ..”

การกระทำกับคำพูดของเจ้านายของเขาทำโจชัวมีสีหน้างงเข้าไปใหญ่นี่ถึงขนาดจะให้อยู่ด้วยกันที่นี่คงไม่ใช่เพียงคู่นอนแล้ว

“ยืนงงอะไรเล่ามีอะไรทำก็ไปทำสิ่วันนี้แกเข้าบริษัทแทนฉันไปก่อนนะโจชัว”

เบนจามินยังไม่เห็นโจชัวจะออกไปเสียทีแถมยังทำหน้างงอีกเขาจึงต้องขึ้นเสียงเล็กน้อยเพราะเขารู้ว่าลูกน้องคนสนิทคนนี้กำลังสงสัยแต่เขาเองยังไม่พร้อมจะตอบอะไรตอนนี้

“ทำไมครับ”

โจชัวอยากรู้เหตุผลที่เจ้านายของเขาไม่ยอมเข้าบริษัทหากใครถามเขาเองก็จะได้ตอบถูก

“เอ้า...ไอ้นี่ก็ฉันสั่ง”

เบนจามินลุกยืนขึ้นถลึงตาใส่ลูกน้องของเขาอย่างอารมณ์ไม่ดี

“โอเคครับคุณเบน”

โจชัวเห็นเช่นนั้นจึงต้องรีบพาตัวเองออกไปจากที่นี่อย่างรวดเร็วหากถามให้มากเรื่องก็คงจะได้ตายอยู่ตรงนี้เป็นแน่

1 ๨ั่๷โ๦๹ต่อมา

“ให้มันเบามือหน่อยนะคะพี่เบน”

น้ำใสหมอสาวที่ประจำอยู่ที่คลินิคของบ้านตัวเองเธอเป็นลูกพี่ลูกน้องกับเบนจามินสนิทกันเหมือนพี่เหมือนน้องแท้ๆเพราเล่นกันมาตั้งแต่เด็กๆ

หลังจากได้ตรวจดูอาการหญิงสาวเธอถึงกับต้องหน้าหงิกหน้างอใส่คนเป็นพี่ชายที่ดูจะรุนแรงเกินเหตุเกินเรื่องไปแต่เธอก็แปลกใจเล็กน้อยที่ดูพี่ชายเธอดูจะห่วงผู้หญิงที่นอนหลับอยู่บนเตียงเป็นพิเศษเท่าที่เธอเคยรู้มาพี่ชายเธอไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนมาที่นี่พ

“อืม..รู้แล้วน่า”

เบนจามินทำหน้าเซ็งเล็กน้อยเขาก็ไม่ได้ตั้งใจจะให้ผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียงเป็นหนักขนาดนี้เสียหน่อยแค่ควบคุมตัวเองไม่ได้ก็เท่านั้นเอง

“นี่ยาค่ะเธอตื่นก็ให้เธอทานด้วยน้ำเช็ดตัวแล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอแล้ว”

น้ำใสยื่นซองยาให้คนเป็นพี่ชายพร้อมเตรียมตัวกลับทันทีเพราใกล้จะได้เวลาที่เธอจะต้องไปตรวจที่คลินิกแล้ว

...........................................................................................................

//**//