เรื่อง เล่ห์รักสองนรี
โรงพยาบาล
“นี่คุณจะไปหาน้องฉันเมื่อไร??”
หลังาที่หมอหนุ่มตรวจอาการของแม่เเสร็จต้นิก็ถือโอกาสนี้ถามชายหนุ่มทันทีว่าเขานั้นจะไปหาผู้ชายคนเมื่อคืนเพื่อนเจรจาเรื่องน้องเเมื่อไร
“ผมต้องออกเวรก่อนคงจะเป็ช่วงเย็น”
คาวียังต้องเข้าเวรเพื่อนรักษาคนไข้ของเขาก่อนคงจะเป็ช่วงเย็นนี้เขาจึงจะเข้าไปหาเบนจามินได้
“ฉันไปด้วยได้มั้ย”
ต้นิอยากจะไปดูสถานการณ์กับหมอหนุ่มด้วยเพราเอยากพาน้องสาวเกลับมาจะแย่แล้วไม่รู้ว่าตอนนี้น้องเจะเป็ยังไงบ้างถ้าคิดไม่ผิดคงจะร้องให้ฟูมฟายเป็แน่เพราะน้องสาวเออกจะขี้กลัว
“ไม่ต้องจะดีกว่าผมว่าผมคุยเองจะง่ายกว่าคุณรอฟังข่าวาผมก็แล้วกันผมต้องไปตรวจคนไข้คนอื่นแล้ว”
คาวีเห็นว่าเรื่องนี้เขาไปจัดการด้วยตัวคนเดียวจะดีกว่าเพราะถ้าหากเบนจามินเห็นเหญิงสาวอาจจะไม่ปลอดภัยก็เป็ได้เขาไม่ได้กีดกันเแค่ดูเรื่องความปลอดภัยเป็หลักก็เท่านั้นเองพร้อมขอตัวาหญิงสาวไปตรวจคนไข้คนอื่นทันที
“เฮ้อ!!”
ต้นินั่งลงถอนหายใจอย่างกังวลยิ่งคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นที่มาาฝีมือเทั้งหมดยิ่งโมโหตัวเองพลางหันไปมองคนเป็แม่ที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงก็น้ำตาคลอหากแม่เรู้ว่าเไปทำอะไรมาแม่เคงจะเสียใจมากๆแน่หากตอนนั้นเคิดให้มากๆก่าี้เรื่องร้ายๆคงจะไม่เกิดขึ้นกับน้องของเ
เพนท์เฮ้าส์
17.00 น.
“จะหลับไปถึงไหนกันนะ”
เบนจามินเดินวนไปมาเข้าออกห้องนอนของเขาอยู่หลายรอบเพื่อดูว่าหญิงสาวตื่นหรือยังแต่ก็ไม่ยักจะเห็นว่าเนั้นตื่นเสียทีเขาก็ไม่เข้าใจว่าเขานั้นทำไมจะต้องห่วงเนักหนายิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิดกับตัวเอง
ติ๊งงงงง
“หมอ”
“สวัสดีครับคุณเบน”
คาวีเลิกงานได้เขาก็มุ่งหน้ามาที่เพนท์เฮ้าส์ของเบนจามินทันทีเพื่อนที่จะคุยเจรจาเรื่องของต้นรักเบนจามินนึกไม่ชอบใจหมอหนุ่มเล็กน้อยที่โผล่มาหาเขาถึงที่นี่เพราะเรื่องผู้หญิงคนเดียว
“ผมหวังว่าหมอคงเข้าใจที่ผมพูดแล้วผมจะให้ต้นรักบอกกับครอบครัวของเอีกที”
“ครับงั้นผมขอตัว”
และแล้วคนที่ต้องเป็ฝ่ายยอมถอยก็เห็นจะเป็คาวีเพราะเมื่อเบนจามินบอกกับหมอหนุ่มไปว่าหญิงสาวเป็คนยอมอยู่กับเขาเองแบบนี้คาวีเองก็คงจะทำอะไรไม่ได้นอกาให้พี่น้องติดต่อกันเอง
“เรื่องค่ารักษาพยาบาลของแม่ต้นรักผมจะเป็คนออกเองทั้งหมดคุณก็รักษาให้เต็มที่ก็แล้วกันผมรู้ว่าคุณมีฝีมือ”
“ครับ”
คาวีพอจะมองออกว่ามันเกิดอะไรขึ้นหากต้นรักยอมที่จะอยู่ที่นี่จริงเขาเองก็ถือว่าเป็นอกที่เป็ตัวกลางในการพูดคุยเท่านั้นไม่มีสิทธิ์ไปบังคับอะไรใครได้
ร้านกาแฟ
“อะไรนะคะต้นรักเนี่ยนะยอมอยู่กับผู้ชายคนนั้น”
ต้นินัดคุยกับคาวีที่ร้านกาแฟใกล้ๆกับโรงพยาบาลหญิงสาวแทบไม่เชื่อหูตัวเองาคำพูดของชายหนุ่มที่บอก่า้องสาวเยอมอยู่กับผู้ชายที่จับตัวไปเมื่อคืน!
“อืม..นี่มือถือคุณคุณลองโทรคุยกับน้องคุณดูสิว่าจริงหรือป่าว”
คาวีก็พูดกับเแบบที่เขาได้ฟังมาจะจริงหรือไม่จริงก็ให้พี่น้องเขาคุยกันเองพร้อมยื่นมือถือของหญิงสาวที่เบนจามินให้เขามาคืนให้เ
“ฉันว่าต้นรักต้องโดนบังคับแน่เลย”
ต้นิไม่เชื่อเด็ดขาดว่ามันจะเป็ไปได้พร้อมกดมือถือหาน้องสาวเอย่างรวดเร็ว
เพนท์เฮ้าส์
RrrrrrrrrrrRrrrrrrrrrrr
“ิ”
ต้นรักรับโทรศัพท์โดยที่มีเบนจามินนั่งอยู่ข้างๆคอยจ้องเให้คลาดสายตา
“รักเป็ยังไงบ้างเรื่องที่รักยอมอยู่กับผู้ชายคนนั้นไม่จริงใช่มั้ย”
ต้นิยังเชื่อมั่นในความคิดของตัวเองถามน้องสาวของเอย่างมั่นใจ
“จริง...เค้ายอมอยู่กับคุณเบนเพราะคุณเบนบอกว่าจะออกค่ารักษาแม่เราให้หายอีกอย่างคุณเบนเค้าก็จะไม่เอาเรื่องิด้วยนะ”
ต้นรักพยายามทำน้ำเสียงให้เป็ปกติที่สุดแม้ตอนนี้เจะน้ำตาไหลอยู่ก็ตาม
“ทำไมเป็แบบนั้นรักโดนผู้ชายคนนั้นบังคับใช่มั้ยบอกิมานะิจะไปช่วยรักเอง”
ต้นิแทบเป็บ้าเมื่อได้ยินที่น้องสาวของเพูดแบบนั้นเไม่เชื่อว่าคนอย่างต้นรักจะยอมอยู่กับผู้ชายที่พึ่งเจอกันแค่คืนเดียวแน่นอนถึงเขาจะเสนอว่าจะช่วยรักษาแม่ของเก็เถอะ
“ป่าวหรอกิคุณเบนเค้าไม่ได้บังคับรักเลย”
ต้นรักยังต้องยืนยันคำเดิมกับคนเป็พี่สาวเพื่อที่ตอนนี้เรื่องมันจะได้ดีต่อทุกฝ่ายแม่เจะไม่เต็มใจแต่ถ้าหากเยอมเสียสละเพียงแค่คนเดียวแล้วทุกอย่างมันดีขึ้นเก็จะทำ
“ทำไมต้องเป็แบบนี้ด้วยนะ”
ต้นิต้องัใวางสายาคนเป็น้องสาวเรู้่า้องเไม่เต็มใจเป็เพราะเคนเดียวที่ทำให้ชีวิตน้องสาวเต้องมาเจออะไรแบบนี้
“อึก...ฮือๆๆๆๆ...ทำไม...ทำไมต้องเป็แบบนี้ด้วยยยย”
ต้นิรู้สึกโมโหตัวเองอย่างมากที่ทำอะไรไม่ได้เลย
“นี่คุณ..ออกไปาที่นี่ก่อน”
คาวีถึงกับต้องดึงตัวหญิงสาวออกไปาร้านกาแฟไปนั่งในรถของเขาก่อนเพราะเร้องให้ฟูมฟายจนคนทั้งร้านมองกันเป็ตาเดียวเขาเองก็จะพลอยถูกมองไม่ดีไปด้วย
ชายหนุ่มส่ายหัวเล็กน้อยนี่เป็ครั้งที่สองแล้วที่หญิงสาวร้องให้ต่อหน้าของเขาเขาเองก็ปลอบคนไม่เก่งเสียด้วยหากจะใช้วิธีของหมอจะหยุดอาการฟูมฟายแบบนี้ได้เขาก็คิดออกวิธีเดียวก็คือฉีดยานอนหลับแต่คงจะทำกับเไม่ได้จึงต้องปล่อยให้หยุดร้องเอง
วันต่อมา
“เป็ยังไงบ้าง”
เบนจามินเห็นหญิงสาวขยับตัวขึ้นในช่วงสายของวันจึงใช้หลังมือนั้นวัดอุณหภูมิที่หน้าผากของหญิงสาวดูว่าเนั้นไข้ลดแล้วหรือยังเพราเมื่อคืนเตัวร้อนทั้งคืนจนเขาต้องปลุกให้เลุกขึ้นมาทานยา
“ฉันจะบอกอะไรเให้เควรจะทำตัวดีๆกับฉันเอาไว้แล้วเอยากได้อะไรก็จะได้ทานข้าวแล้วทานยาซะ”
เบนจามินนึกโมโหเล็กน้อยที่หญิงสาวผละหน้าหนีามือของเขาอย่างท้าทายซ้ำยังไม่ยอมตอบยอมคุยกับเขาว่าตัวเนั้นอาการเป็อย่างไรบ้างรู้แบบนี้ปล่อยให้นอนป่วยโดยไม่ดูแลเสียก็ดีชายหนุ่มนึกในใจพร้อมลุกขึ้นหันหลังให้หญิงสาวและประกาศก้องให้เได้ยินสิ่งที่เขาต้องการจะให้เได้รู้เป็การบอกนัยๆว่าเไม่ควรที่จะปฏิเสธเขา
หลังาชายหนุ่มเดินหันหลังออกาห้องไปแล้วน้ำตาหญิงสาวก็ร่วงหล่นลงมาอย่างไม่ขาดสายคิดว่าหลับไปแล้วตื่นขึ้นมาเรื่องร้ายๆมันจะเป็แค่ฝันเสียอีก
หยิงสาวร้องออกมาจนน้ำตาแห้งเหือดพร้อมบอกกับตัวเองให้ทำใจยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นนี้เสียแล้วทำใจอยู่กับมันให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้
เย็นของวัน
“เอกสารที่ต้องเซ็นครับคุณเบน”
เมื่อเจ้านายหนุ่มไม่ยอมเข้าบริษัทก็ต้องเป็ธุระของโจชัวที่จะต้องยกแฟ้มเอกสารทั้งหมดมาให้เจ้านายของเขาเซ็นถึงเพนท์เฮ้าส์
“อืมม..วางไว้นั่นแหละ”พ
เบนจามินนั่งอ่านข่าวธุรกิจอย่างใจจดใจจ่อเขาจะต้องอัพเดตตลอดเวลาเมื่อลูกน้องยกงานมาให้เขาจึงสั่งให้ว่างเอาไว้ก่อนคืนนี้เขาจะดูเอง
“เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าผมมาเก็บนะครับ”
โจชัวเจ้านายหนุ่มพร้อมเดินออกาเพนท์เฮ้าส์ไปทันทีเพราะถือว่าธุระของเขาเสร็จเรียบร้อยแล้ว
“ออกมาก็ดีแล้วมาทานข้าวฉันสั่งของมาเต็มเลย”
เบนจามินนั่งอ่านข่าวได้พักใหญ่ก็เห็นหญิงสาวเดินออกมาด้านนอกเลยให้เมาทานข้าวพร้อมเขาเสียเลยเมื่อสักครู่ร้านที่เขาสั่งอาหารมาพึ่งจะมาส่งพอดี
“เดี๋ยวฉันเอาไปใส่จานให้นะคะ”
...............................................................................................
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??