เรื่อง เล่ห์รักสองนรี

“จะเที่ยงแล้วเค้าจะออกไปซื้อข้าวรักจะเอาอะไรมั้ย”

ต้นหลิวเห็นว่านี่มันก็ใกล้เที่ยงแล้วเธอยังไม่ได้หาข้าวไว้ทานเลยหญิงสาวจึงต้องออกไปหาซื้ออะไรแถวห้างใกล้ๆนี้เสียหน่อยเพราะวันนี้น้องสาวเธอกลับมาทานข้าวกับเธอทีก็คงต้องหาอาหารญี่ปุ่นของโปรดให้น้องเธอทานบ้างล่ะ

“อะไรก็ได้หลิวไปเถอะเดี๋ยวเค้าอยู่เฝ้าแม่เอง”

ต้นรักอยากอยู่เฝ้าแม่เธอมากกว่าหากพี่สาวเธอจะซื้ออะไรมาก็ทานได้ทั้งนั้น

“อืม..แล้วเค้าจะรีบไปรีบกลับ”

แกร๊กก

ต้นหลิวหยิบกระเป๋าสะพายคู่ใจของเธอได้ก็รีบเปิดประตูออกมาทันที

“คุณต้นรักจะไปไหนครับ”

ฮาเปอร์ที่นั่งเฝ้าอยู่หน้าห้องเมื่อเห็นหญิงสาวพุ่งตัวออกมาก็ต้องรีบสกัดเอาไว้ก่อนเพราะเขาต้องรู้ว่าเธอจะไปไหน

“ต้นรักอยู่ในห้องฉันต้นหลิวเป็นพี่สาว..”

ต้นหลิวรู้ว่าคงจะเป็นคนของเบนจามินที่มาเฝ้าน้องสาวเธอจึงรีบเปิดประตูชี้ให้ชายหนุ่มดูว่าน้องสาวเธออยู่ด้านในพร้อมแนะนำตัวอย่างรวดเร็วว่าเธอคือพี่สาวเพราะเธอจะได้รีบไป

“เอ่อ...ครับ”

ฮาเปอร์มองไปในห้องเกาหัวเล็กน้องลืมไปสนิทว่าหญิงสาวมีแฝดแต่ก็เหมือนกันจนทบแยกไม่ออกเลยจริงๆเมื่อหายสงสัยก็กลับไปนั่งเฝ้าที่หน้าห้องต่อดังเดิม

ห้างXXX

“นี่คุณมาหาอะไรทานหรอ”

คาวีที่พึ่งทานข้าวกลางวันเสร็จเห็นหญิงสาวมาซื้ออาหารร้านที่เขาพึ่งทานเสร็จพอดีจึงเดินเข้าไปทักเธอ

“มาซื้อของโปรดให้ต้นรักค่ะ”

ต้นหลิวเห็นว่าเป็นใครก็หันไปยิ้มให้ตามมารยาท

“คุณต้นรักอยู่ที่โรงพยาบาลหรอ”

“ใช่ค่ะคุณมีอะไรรึป่าว”

“ป่าว..ถ้างั้นกลับพร้อมผมเลยมั้ยผมทานข้าวเสร็จพอดี”

คาวีรู้ว่าหญิงสาวต้องกลับไปเฝ้าแม่เธอที่โรงพยาบาลอยู่แล้วจึงชวนกลับด้วยกันเสียเลยเขาเองก็อยากจะไปทักทายต้นรักด้วย

“อืมม..ก็ดีค่ะจะได้ไม่เปลืองค่ารถ”

ต้นหลิวไม่ปฏิเสธแม้แต่น้อยเพราะนั่งรถฟรีมีหรือเธอจะไม่ชอบ

“เห็นหน้าซื่อๆแบบนี้ก็ร่านไม่ใช่เล่นนะเมื่อเช้ากอดกับเบนจามินที่สนามบินเที่ยงเดินควงกับหมอหนุ่มไฮโซ”

ไม่รู้ว่ามัจะบังเอิญอะไรขนาดนั้นที่อลิซนางแบบที่เคยเป็นคู่ขาของเบนจามินดันมาทานข้าวกับเพื่อนที่นี่พอดีเธอเห็นหญิงสาวคนเมื่อเช้าที่เธอเห็นที่สนามบินก็รีบเข้ามาขวางตรงหน้าทั้งยังพูดจาต่อว่าหญิงสาวเสียหาย

“เบนจามิน...นี่เธอว่าใครห้ะ”

ต้นหลิวได้ยินชื่อของเบนจามินก็พอจะเดาสถานการณ์ออกว่าผู้หญิงคนนี้ต้องเคยเห็นน้องเธอกับเบนจามินอยู่ด้วยกันเป็นแน่แต่ถึงอย่างไรผู้หญิงตรงหน้าของเธอก็ไม่ควรใช้วาจาส่อเสียดด่าทอคนอื่นเสียหายแบบนี้คนอย่างต้นหลิวหรือจะยอมปล่อยเรื่องนี้ให้ผ่านไปง่ายๆ

“.....”

คาวีจับที่ไหล่หญิงสาวเบาๆแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมาเพราะดูออกว่าผู้หญิงคนนี้น่าจะเข้าใจผิดคิดว่าเธอนั้นเป็นต้นรักเลยอยากจะให้ปล่อยผ่านเรื่องนี้ไป!

“ทำไมร้อนตัวหรือไงจับปลาสองมือระวังจะไม่ได้สักตัวฉันขอเตือน”

อลิซพูดจบก็เดินเฉียดไหล่หญิงสาวไปคิดว่าผู้หญิงที่เธอพึ่งด่าไปหยกๆคงไม่กล้าทำอะไรเธอ

“นี่นังหน้าพลาสติก..ขอโทษฉันเดี๋ยวนี้นะจะไปไหนมานี่เลย”

“โอ้ยยย...นังบ้า”

ต้นหลิวเก็บอารมณ์ของเธอไม่ได้อีกต่อไปเธอเดินตามหญิงสาวคนนั้นพร้อมกระชากผมยาวสลวยของเธอเสียเต็มมือจนอลิซร้องเสียงหลงตอนนี้คนในห้างที่กำลังชุกชุมเพราะเป็นเวลาเที่ยงต่างก็มองกันมาที่สองสาวเป็นตาเดียว

เพี๊ยยยยะ

เมื่ออลิซตั้งตัวได้ก็เงื้อมมือตบหญิงสาวกลับตอนที่ต้นหลิวนั้นกำลังเผลอจนหน้าหัน

“ตบฉันหรอเธอตายแน่”

ต้นหลิวถึงกับเลือดขึ้นหน้าคิดว่าไม่เธอก็ยัยผู้หญิงที่ด่าเธอก็ต้องตายกันไปข้างพร้อมเงื้อมือจะตบกลับอย่างเต็มแรงแต่ก็โดนคาวีนั้นรวบตัวลากออกไปก่อน

“นี่คุณหยุดๆมานี่เลย”

คาวีจำต้องรีบพาหญิงสาวกลับไม่เช่นนั้นคนได้มุงดูกันเยอะกว่านี้เป็นแน่

“ฝากไว้ก่อนเถอะ”

อลิซไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเมื่อมีเรื่องตบตีกันกลางห้างเธอไม่คิดว่าผู้หญิงตัวเล็กแค่นั้นจะกล้ามีเรื่องกับเธอพร้อมตะโกนให้หลังหญิงสาวก่อนวิ่งฝ่าฝูงชนออกไป

“ฉันต่างหากที่ต้องพูดคำนั้นนังหน้าพลาสติกอย่าให้เจออีกทีจะตบให้ดั้งหลุดเลยคอยดู”

ต้นหลิวยังโกรธจนตัวสั่นหายเธออยากจะวิ่งตามแม่นั่นไปใจจะขาดแต่ติดตรงที่โดนหมอหนุ่มรวบตัวลากออกจากห้างไปที่ลานจอดรถ

“พอได้แล้วคุณ..โอ้ยย..ผมล่ะปวดหัวกับคุณจริงๆ”

คาวีมาถึงรถได้ก็รีบยัดหญิงสาวเข้าไปในรถขับออกไปทันที

“นั่งนั่นมันว่าฉันร่านนี่นา”

ต้นหลิวยังมือไม้สั่นไม่หายเจ็บใจที่โดนผู้หญิงคนนั้นตบแล้วไม่ได้เอาคืน

“ทำไมต้องหัวร้อนง่ายขนาดนี้ด้วยนะแค่ทำเป็นไม่สนใจก็หมดเรื่อง”

คาวีเห็นว่าเรื่องนี้หญิงสาวไม่น่าไปหัวร้อนเอาเสียเลยเขาคิดว่าเธอไม่จำเป็นต้องไปมีเรื่องกับผู้หญิงแบบนั้นด้วยซ้ำถ้าเธอควบคุมอารมณ์ได้มากกว่านี้ก็ไม่ต้องเจ็บตัวกันหรอก

“อย่าหวังว่าคนอย่างฉันจะยอมให้คนอื่นมาด่าง่ายๆพวกเก่งแต่ปากชอบแขวะคนอื่นต้องทำให้เลือดกลบปากคุณไม่น่ามาดึงฉันไว้ก่อนเลยโดนมันตบฝ่ายเดียวเลยเห็นมั้ย”

คนอย่างต้นหลิวไม่มีเสียหรอกที่จะยอมให้ใครมาด่าฟรีๆยิ่งกับเรื่องที่เธอไม่ได้ทำเธอไม่มีวันยอมพร้อมหันไปต่อว่าชายหนุ่มที่ดึงตัวเธอออกมาเสียก่อนเลยอดที่จะเอาคืนคิดแล้วก็เจ็บใจ

“คุณไปจิกหัวเธอก่อนไม่ใช่หรือไงทำไมไม่เรียบร้อยเหมือนน้องคุณบ้างนะ”

คาวีรู้ว่าหญิงสาวโดนผู้หญิงคนนั้นตบแต่เธอเองก็ไปจิกหัวอีกฝ่ายก่อนเขาเห็นกับตาพร้อมส่ายหัวที่พี่น้องแฝดคู่นี้นิสัยต่างกันโดยสิ้นเชิง

“หึ่..ฉันมันก็เป็นแบบนี้แหละถ้าฉันเป็นแบบต้นรักอีกคนก็โดนรังแกกันทั้งคู่พอดี”

ต้นหลิวชินแล้วกับคนอื่นที่ชอบพูดแบบนี้เธอเจอมาตั้งแต่เด็กแต่หากเธออ่อนแอเหมือนน้องเธอก็คงไม่มีใครปกป้องใครกันพอดี

“คุณจะบอกว่าคุณปกป้องทุกคนงั้นสิ”

คาวีรู้ว่าหญิงสาวเป็นคนเก่งและค่อนข้างมั่นใจในตัวเองแต่ถ้าหากใช้สมองแทนการใช้กำลังก็จะดีมาก

“ก็ใช่น่ะสิ...นี่แล้วเรื่องนี้คุณห้ามบอกต้นรักเด็ดขาดรู้มั้ยฉันไม่อยากให้น้องฉันคิดมากยิ่งขี้กังวลอยู่ด้วย”

ต้นหลิวสั่งห้ามคาวีว่าห้ามเล่าเรื่องนี้ให้น้องเธอฟังเด็ดขาดเพรากลัวว่าน้องเธอจะเป็นกังวลทั้งเรื่องผู้หญิงคนนั้นที่ดูท่าจะรู้จักกับเบนจามินและเรื่องที่เธอไปตบตีกับใครมาด้วย

“โอเค..แล้วรอยที่หน้าคุณล่ะอันนี้คุณแก้ตัวกับน้องคุณเองก็แล้วกัน”

คาวีรู้ว่าเขาควรทำอะไรไม่ทำอะไรเพียงแต่รอยที่หน้าหญิงสาวให้เธอหาคำตอบให้น้องของเธอเองก็แล้วกันเพราะมันเห่อแดงไปทั่วแก้มเสียขนาดนั้น

“ไหนผมขอดูหน่อย”

เมื่อจอดรถได้คาวีก็หันมาจับหน้าหญิงสาวแล้วจ้องดูรอยใกล้ๆเขาจะดูว่ามันช้ำแค่ไหนจะได้ให้ยาทาถูก

“....”

ต้นหลิวถึงกับเบิกตาโพรงหายใจติดขัดที่จู่ๆหมอหนุ่มก็ยื่นหน้ามาเสียใกล้จนจมูกแทบจะชนกันเธอคอยอยู่ใกล้ผู้ชายขนาดนี้เสียที่ไหนกันพ

“เดี๋ยวผมหายาให้ทาก็แล้วกันนะ”

“อ..อืม..ขอบคุณเลิกดูได้แล้ว”

ต้นหลิวรู้สึกว่าใจเธอเต้นผิดจังหวะพร้อมผละตัวออกจากหมอหนุ่มและเปิดประตูรถเดินดุ่มๆเข้าไปในโรงพยาบาลอย่างไม่รอเจ้าของรถ

“อะไรของเธอกันนะ”

คาวีส่ายหัวให้กับพฤติกรรมที่เดาใจยากของหญิงสาวเล็กน้อยพร้อมลงจากรถและเดินตามเธอไปติดๆ

..........................................................................

เจอสายบู๊กันไปเลยยยยย