เรื่อง เล่ห์รักสองนรี

“รักเค้ามาแล้วซื้อแซลมอนโรลของโปรดมาให้ด้วยนะ”.

ต้นหลิวเข้าห้องมาได้ก็รีบชูกล่องของโปรดให้น้องเธอดูทันที

“มันแพงจะตายหลิวซื้อมาทำไม”

ต้นรักรู้ว่าสถานการณ์การเงินที่บ้านเธอตอนนี้เป็นยังไงแล้วอีกอย่างพี่เธอก็ไม่มีงานทำยังจะซื้อของแพงๆให้เธอได้ทานอีก

“ไม่เป็นไรเลยเค้าซื้อได้รักทานให้หมดเลยนะเค้าอิ่มมาแล้ว”

ต้นหลิวอยากให้คนเป็นน้องได้ทานของโปรดเงินที่เธอมีก็ซื้อได้แค่ชุดเดียวเธอเสียสละให้น้องเธอได้ทานของอร่อยเธอเองทนหิวได้ไมเป็นไรเพราะน้องเธอเสียสละมากกว่าเธอเสียอีก

“อ้าวคุณหมอสวัสดีค่ะ”

“ครับสบายดีนะครับคุณต้นรัก”

ต้นรักเห็นคาวียืนอยู่หลังพี่สาวของเธอจึงรีบทักทายคาวียืนฟังสองพี่น้องคุยกันพลางมองไปที่ต้นหลิวเขารู้ดีว่าเธอยังไม่ได้ทานอะไรแต่ก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกไปเพียงแค่ทักทายต้นรักตอบก็เท่านั้น

“สบายดีค่ะ..แม่อาการดีขึ้นมากขอบคุณคุณหมอมากนะคะ”

ตอนนี้แม่ของเธออาการดีขึ้นมากต้นรักรู้สึกขอบคุณคาวีจริงๆที่ใช้เวลาไม่นานในการรักษาอาการของแม่เธอก็ดีขึ้นมากความดันไม่ต่ำเหมือนแต่ก่อนแล้ว`

“ยินดีครับต้องขอบคุณเบนจามินมากกว่าที่เค้าต้องการให้คุณแม่คุณได้รับการรักษาอย่างดีที่สุด”``

คาวีเองก็รักษาอาการของคนไข้เขาอย่างเต็มที่อยู่แล้วรวมถึงอุปกรณ์การรักษาบางอย่างที่โรงพยาบาลไม่มีเบนจามินก็เป็นคนจัดหามาให้ทุกอย่างเขายังทึ่งในน้ำใจของเบนจามินแต่๮า๠ถึงแม่เบนจามินไม่ยื่นมือเข้ามาช่วยเขาเองก็ต้องช่วยอยู่แล้วมันคือหน้าที่ของหมอ

“เออ..แล้วตาบอดี้การ์ดหน้าหล่อคนนั้นไปไหนซะล่ะ”

ต้นหลิวกลับมาก็ไม่เห็นฮาเปอร์นั่งอยู่หน้าห้องแล้วจึงถาม๮า๠ับน้องเธอ

“อ๋อไปทานข้าวน่ะ...อืมหน้าหลิวไปโดนอะไรมา”

ต้นรักเป็นคนบอกให้ฮาเปอร์ไปหาอะไรทานเมื่อครู่ก่อนหน้าที่พี่สาวเธอจะกลับมานี่เองพลันสายตาเห็นสิ่งผิดปกติบนหน้าพี่สาวของเธอที่มันแดงผิดปกติจึงรีบยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆเพื่อดู

“อ๋อ...ซุ่มซ่ามนิดหน่อยน่ะ”

ต้นหลิวรีบหันหน้าหลบน้องสาวของเธอทันทีเธอไม่อยากให้น้องเธอสังเกตใกล้มากเดี๋ยวจะเป็นแนวนิ้วมือเสียก่อนเพราะเดี๋ยวเธอจะได้ตอบคำถามยาว

“อืม...งั้นผมคุณไปทายาก่อนดีกว่าตามผมมา”

“ค่ะ”

คาวีรีบบอกให้หญิงสาวตามเขาไปหายาทาก่อนจะดีกว่าอีกอย่างเขาก็อยากหาอะไรให้เธอทานด้วย

“อิ่มแล้วงั้นหรอผมยังไม่เห็นคุณทานอะไรเลยนะ”

คาวีพาหญิงสาวมาที่ห้องทำงานส่วนตัวของเขาพร้อมหันไปถามหญิงสาวถึงเรื่องที่เธอยังไม่ได้ทานอาหารกลางวัน

“ก็อิ่มไง”

ต้นหลิวยังปากแข็งทั้งๆที่ท้องเธอมันหิวจนแสบไส้ไปหมดแล้วเธอ๷ะว่า๮า๠ตอนเย็นกลับบ้านแล้วเธอก็จะไปพึ่งบะหมี่ซองที่อยู่ในบ้านสักสองห่อก็พออยู่ได้แล้ว

“ทานซะ”

คาวีหยิบกล่องอาหารในตู้เย็นใส่ไมโครเวฟแล้วยื่นให้หญิงสาว

“หึ”

ต้นหลิวส่ายหัวหงึกหงักเธอยังยืนยันปั้นหน้านิ่งว่าไม่หิวเฉกเช่นตอนแรกที่ตอบกับชายหนุ่มเพราะไม่อยากถูกมองว่าน่าสงสาร

“ไม่งั้นผมจะบอกคุณต้นรักว่าคุณยังไม่ได้ทานอะไร”!

คาวีพ่นคำขู่ออกมาให้หญิงสาวยอมทานเสียดีๆเพราะเขารู้ว่าทานอาหารผิดเวลามันไม่ดีต่อสุขภาพอีกอย่างปัญหาของหญิงสาวตอนนี้ก็คงจะเป็นเรื่องเงิน

“ก็ได้”

ต้นหลิวต้องยอมทานอาหารกล่องนั้นแต่โดยดีเพราะคำขู่ของชายหนุ่ม

“คุณทานไปก็แล้วกันนะเดี๋ยวผมทำงานก่อนแล้วนี่ก็ยาทา”

“ขอบคุณนะคะ”

ต้นหลิวตักอาหารในกล่องเข้าปากไปพลางมองรอบๆห้องนี้ไปเธออยากรู้ว่าหมอที่โรงพยาบาลนี้เขามีห้องส่วนตัวแบบนี้ทุกคนเลยหรือป่าวเพราะมันดูวีไอพีมากพลางคิดถึงคำพูดของผู้หญิงที่เธอมีเรื่องด้วยในช่วงเที่ยงก็ยิ่งสงสัยกับคำว่าหมอหนุ่มไฮโซแต่ก็ยังเก็บความสงสัยนี้ไว้ในใจไม่ได้ถามอะไรชายหนุ่มออกไป

ช่วงเย็นของวัน

“ต้นหลิวล่ะครับ”

คาวีเลิกงานแล้วเขา๷ะจะมาหาต้นหลิวเสียหน่อยแต่เมื่อเข้ามาในห้องไม่เจอหญิงสาวเห็นแต่คนเป็นน้องสาวนั่งอยู่จึงถามหาคนที่ต้องการเจอ

“อ๋อหลิวกลับบ้านค่ะฉันพึ่งให้ฮาเปอร์ไปส่งพึ่งออกกันไปเมื่อกี้เองค่ะ”

ต้นรักเห็นว่าหมอหนุ่มคงจะมีธุระกับพี่สาวเธอจึงบอกว่าต้นหลิวนั้นพึ่งจะออกไปเมื่อครู่

“อ๋อ..งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”

คาวีได้ยินดังนั้นก็ขอตัวไปตามต้นหลิวทันทีวันนี้เขารู้ว่าเธอจะกลับบ้านเลยอยากจะไปดูความเป็นอยู่ของเธอสักหน่อยเผื่อว่าเขาจะช่วยอะไรเธอได้บ้างเมื่อกลางวันก็ไม่มีอะไรทานแล้วตอนเย็นไม่รู้ว่าเธอจะทานอะไรเขานึกห่วงเธออยู่เหมือนกันส่วนต้นรักนั้นเขารู้ว่าเธอมีคนที่คอยดูแลอยู่แล้วคงไม่น่าห่วงเท่าไร

“เดี๋ยวฉันไปส่งเธอเอง”

คาวีรีบเดินไปหาฮาเปอร์บอกกับอีกฝ่ายว่าเขานั้นจะเป็นคนไปส่งเธอเอง

“ครับคุณคาวี”

ฮาเปอร์รู้จักคาวีดีว่าเขาเป็นใคร๮า๠อีกฝ่ายจะไปส่งหญิงสาวเขาคงขัดไม่ได้

“ไปกับผม”

“ไปไหนฉันจะกลับบ้าน”

คาวีไปเดินไปดึงมือหญิงสาวให้ลงจากรถแล้วไปกับเขาต้นหลิวไม่เข้าใจว่าเขาจะพาเธอไปไหนตอนนี้เธออยากจะกลับบ้านแล้ว

“เดี๋ยวผมไปส่งจะไปทานข้าวด้วย”

“คุณจะไปทานข้าวคุณก็ไปสิ่ฉันจะกลับบ้าน”

“จะพาไปเลี้ยงข้าวไปมั้ย”

คาวีเดินจูงมือหญิงสาวมาที่รถของเขาทั้งที่หญิงสาวไม่ได้เต็มใจและค่อนข้างงงกับการกระทำของเขา

“ไม่ไปจะกลับบ้าน”

“..งั้นซื้อไปทานที่บ้าน..”

“อะไรของคุณ”

ต้นหลิวไม่รู้ว่าชายหนุ่มจะมายุ่งอะไรกับเธอนักหนาตอนนี้ก็จับเธอยัดใส่รถเรียบร้อยแล้วด้วยหญิงสาวจึงต้องยอมไปกับเขาแต่โดยดี

“บ้านคุณน่ารักดีนะ”

หลังจากที่คาวีและต้นหลิวมาถึงบ้านเรียบร้อยแล้วต้นหลิวก็จัดการกับอาหารที่พึ่งซื้อมาใส่จานเพื่อให้ชายหนุ่มนั้นได้รีบทานจะได้รีบกลับ

“อืม..ช่วงนี้บ้านไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าไรคุณก็อย่าถือแล้วกัน”

เนื่องจากต้นหลิวไม่ค่อยได้มีเวลาทำงานบ้านเท่าไรที่นี่บ้านจึงดูไม่ค่อยเรียบร้อยต้องชิงบอกกับชายหนุ่มเอาไว้เสียก่อนเพราะเดี๋ยวเธอจะโดนเขากล่าวหาว่าไม่เป็นกุลสตรีอีก

“นี่คุณถ้าคุณขาดเหลืออะไรคุณบอกผมได้เลยผมยินดีช่วย”

คาวีดูไปแล้วมันก็ไม่ได้ไม่เรียบร้อยเช่นที่หญิงสาวพูดทุกอย่างถูกจัดไว้อย่างเป็นระเบียบเพียงแต่มีเพียงแค่ฝุ่นเล็กน้อยอันนี้เขาเจ้าใจได้ว่าเธอไม่ค่อยได้กลับมาดูแลบ้านเพราะหลังๆมานี้เธอเฝ้าแม่อยู่แต่โรงพยาบาลเขารู้ว่าเธอลำบากแต่ก็ไม่ยอมปริปากบอกใครแม้แต่น้องสาวของเธอเองเขาจึงคิดอยากจะช่วย

“จะปล่อยเงินกู้ให้ฉันหรือไง”

ต้นหลิวที่กำลังสนใจกับอาหารในจานอยู่ถึงกับต้องเงยหน้าขึ้นเพื่อนดูสีหน้าของชายหนุ่มว่าเขาพูดจริงหรือพูดเล่นเมื่อมองดูแล้วท่าจะจริงแต่เธอเองก็คงจะรับน้ำใจนี้ไว้ไม่ได้เพราเธอไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณใครเธอยังมีสองไม้สองมือครบเหมือนคนอื่นเธอจะต้องหาเลี้ยงตัวเองให้ได้พร้อมตอบกลับชายหนุ่มไปอย่างกับคำพูดของเขาเป็นเรื่องเล่นๆ

“อืมม..คุณอยากกู้เท่าไรล่ะผมไม่คิดอกแล้วถ้าไม่มีคืนก็ไม่ต้องคืนผมก็ได้”พ

คาวีเห็นหญิงสาวพูดเช่นนี้ก็พอจะเดาออกว่าเธอก็คงจะไม่ยอมให้เขาช่วยง่ายๆเป็นแน่๮า๠เธอพูดเรื่องการกู้เงินมาเขาก็พร้อมจะให้เธอกู้แต่เงินที่เขาปล่อยให้เธอกู้นั้นเธอไม่ต้องเอามาคืนเขาก็ได้เท่านั้นเอง

“แหม่...คุณนี่นะรวยมากนักหรือไงฉันไม่เอาหรอกเป็นหนี้ใครถึงจะไม่ต้องหาใช้คืนแต่มันก็ไม่ใช่เงินฉันอยู่ดี”

ต้นหลิวยังคงพูดเรื่องนี้ให้มันเป็นเหมือนเรื่องเล่นๆเพราะเธอไม่อยากรับความช่วยเหลือจากใครจริงๆในเรื่องนี้

“คุณนี่นะ”

คาวีส่ายหัวพร้อมหันไปสนใจกับจานอาหารต่อจะดีกว่าเห็นทีเรื่องนี้หญิงสาวคงไม่ยอมให้เขายื่นมือไปช่วยเป็นแน่คงจะต้องหาวิธีอื่นแทน

...............................................................................................................