เรื่อง ลวงรักแม่สาวจอมเฉิ่ม

“ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอจะเต็มใจมาหรือว่าโดนหลอกมายังไงเธอก็มาถึงที่นี่แล้วและฉันก็จ่ายเงินให้เธอไปแล้วเพราะฉะนั้นทำหน้าที่ของเธอซะ”

“คือ..เรื่องนี้ฉันไม่รู้เรื่องถ้าคุณจ่ายเงินแล้วฉันจะรีบบอกให้พี่หนูนกเอาเงินมาคืนคุณนะคะ”

พาขวัญยืนยันตัวโก่งว่าเธอไม่รู้เรื่องนี้จริงๆและยังพยายามบอกกับอีกฝ่ายว่าเธอจะให้หนูนกเอาเงินมาคืนด้วยหากว่าเขาได้จ่ายเงินแล้ว

“ไม่ได้..ฉันซื้อแล้วซื้อเลยอย่าเล่นตัวไปหน่อยเลยหรือว่าอยากได้เพิ่มเท่าไรว่ามา”

เหนือเมฆเห็นว่าหากเขาจะมาเสียเวลาหาผู้หญิงใหม่ตอนนี้ก็คงไม่เอาเพราะเขานั้นถูกใจเธอไปแล้วเขาคิดว่าหากเสนอเงินให้เธอเพิ่มหญิงสาวอาจจะเลิกงอแงก็ได้

“ไม่ค่ะฉันจะกลับ”

พาขวัญตัดสินใจผลักชายหนุ่มในตอนที่เขาเผลอให้พ้นตัวพร้อมทั้งพยายามเปิดประตูแต่ก็เปิดไม่ออก

“ก็ลองออกไปดูสิลูกน้องที่เฝ้าอยู่หน้าห้องมือปืนทั้งนั้น”

เหนือเมฆปล่อยให้หญิงสาวพยายามออกจากห้องนี้ไปทั้งที่รู้ว่าเธอออกไม่ได้พร้อมทั้งยังพ่นคำขู่ให้เธอนั้นยอมเขาแต่โดยดีจะดีกว่า

“............”

//ฮื้ออ..นี่มันมาเฟียชัดๆซวยจริงๆเลย//

พาขวัญถึงกับหน้าชาวาบไม่คิดว่าเธอจะต้องมาเจอเรื่องแบบนี้

“เธอคิดดูให้ดีนะงานสบายๆได้เงินเยอะๆแปปๆก็เสร็จ...แถมเธอยังมีเงินซื้อของให้ลูกเธอได้อีกหลายเดือนเลยเธอจะเอามั้ย..อ้อ..มาถึงขนาดนี้ยังไงเธอก็ไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธฉันอยู่ดีเอาน่าเธอมาสนุกกับฉันดีกว่าคิดอะไรมากมายสามีเธอก็ไม่มีนี่นา”

เหนือเมฆหันหลังทิ้งตัวนั่งบนปลายเตียงนุ่มอย่างสบายอารมณ์เพราะยังไงคนอย่างเขาก็ต้องได้ทุกอย่างที่อยากจะได้อยู่แล้ว

“...........”

//พ่อจ๋าแม่จ๋าทำไมหนูต้องมาเจอคนแบบนี้ด้วย//

พาขวัญไม่ได้สนใจคำพูดของชายหนุ่มตอนนี้แม้แต่นิดแม้เขาจะเสนออะไรให้เธอมาหญิงสาวตั้งหน้าตั้งตาพยายามออกไปจากห้องอย่างเดียวแต่ดูเหมือนมันจะไม่สำเร็จเสียที

“ถ้าเธอกลับไปหรือปฏิเสธฉัน..ฉันว่าเธอกลับไปเธอก็ตกงานแม้แต่เพื่อนเธอก็จะพลอยตกงานไปด้วย...เอาไง”

“..ทำไมต้องเอาเพื่อนฉันมาเกี่ยวด้วย??..”

//..ไอ้คนนิสัยไม่ดี..//

พาขวัญจำใจต้องเดินกลับไปยืนต่อหน้าชายหนุ่มที่นั่งอมยิ้มกริ่มอย่างผู้ชนะอยู่หญิงสาวมือไม้สั่นด้วยความโกรธและมีน้ำตาคลอเบ้าเล็กน้อยแต่พยายามเข้มแข็งไม่ปล่อยให้น้ำตาที่เธอรู้สึกพ่ายแพ้ไหลมาง่ายๆ

หญิงสาวรู้ว่าสถานการณ์ในตอนนี้ชายหนุ่มนั้นอยู่เหนือเธอทุกเรื่องเธอรู้ชะตากรรมตัวเองแล้วว่ายังไงก็ปฏิเสธไม่ได้อยู่ดี

“555ดี..เป็นเด็กดีก็เป็นนี่นา..ไปอาบน้ำกันดีกว่า”

เหนือเมฆหัวเราะอย่างพอใจพร้อมโอบตัวหญิงสาวพาเธอไปเข้าห้องน้ำ

“ถอดเสื้อผ้าสิ”

“หึ...”!

พาขวัญส่ายหัวหงึกหงักกับคำสั่งของชายหนุ่ม

“บอกให้ถอดไง...มานี่”

เหนือเมฆจำต้องกระชากตัวหญิงสาวมาแล้วดึงเสื้อผ้าเธอออกอย่างยากลำบากเพราะหญิงสาวยังดีดดิ้นไม่ยอมถอดเสื้อผ้าออกแต่โดยดี

“นี่คุณเดี๋ยว...”

พาขวัญยังใช้ทั้งมือและแขนปกป้องร่างกายของเธอเองแต่แรงอันน้อยนิดของเธอหรือจะสู้คนตัวโตอย่างเขาได้เสื้อผ้าของเธอค่อยๆขาดวิ่นไปทีละชิ้นจากฝีมือของเขาเนื้อตัวของเธอก็มีรอยแดงจากแรงดึงของเสื้อผ้าเต็มไปหมด

“จะอายอะไรนักหนาตัวเธอก็สวยไปซะทุกส่วนน่าโชว์จะตายไป”

เมื่อไม่มีสิ่งอื่นมาปกป้องร่างกายของหญิงสาวชายหนุ่มก็ใช้สายตาไล่มองความงามของร่างกายของเธออย่างไม่ละสายตาเขาไม่คิดว่าร่างกายของคนที่เคยมีลูกมาแล้วจะเต่งตึงเนียนเรียบไปเสียทุกส่วนแบบนี้ยิ่งมองหน้าท้องที่แบนราบเอวเอสกับสองสิ่งที่กลมกลึงล้นจนมือปิดไม่มิดของเธอมันยิ่งทำให้เขาอยากจะสัมผัสเธอมากขึ้น

“คือ..ฉันอาบเองได้ค่ะ”

พาขวัญหน้าชาแล้วชาอีกไม่เคยมีผู้ชายคนไหนได้เห็นเรือนร่างของเธอมากขนาดนี้ยิ่งคิดยิ่งละอายแก่ใจที่เธอจะต้องมาเสียสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตให้ผู้ชายที่อยากได้แค่ร่างกายของเธอ

“ฮื้มม..เธออาบไปก่อนเลยแล้วกันเร็วๆด้วยล่ะ”

เหนือเมฆเห็นว่าหากหญิงสาวยังมีอาการแบบนี้อยู่เขาจะต้องปล่อยให้เธอจัดการธุระคนเดียวไปก่อนไม่อย่างนั้นวันนี้คงไม่ได้อาบน้ำกันพอดีเขาจึงเดินออกจากห้องน้ำไปและปล่อยให้เธออยู่คนเดียว

50 ๞า๡ีต่อมา

“เรียบร้อยแล้วค่ะ”

พาขวัญใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำร่วมชั่วโมงเธอออกมาพร้อมกับผ้าขนหนูสีขาวผืนจิ๋วที่ปิดร่างกายทั้งท่อนบนและท่อนล่างของเธออย่างหมิ่นเหม่ตาของเธอบวมแดงเล็กน้อยเพราะผ่านการร้องให้มาทั้งที่เธอพยายามจะทำตัวเข้มแข็งแล้วแต่ก็ทำไม่ได้

“ฉันนึกว่าหลับในห้องนำ้ไปแล้ว”

อันที่จริงเหนือเมฆกะว่าจะไปเคาะประตูเรียกเธอเมื่อเธอเข้าไปได้ครึ่งชั่วโมงแล้วแต่เขาเองก็คิดว่าควรจะปล่อยให้เธอทำใจก่อนจะดีกว่าและเขาเองก็มีดื่มต่ออีกเล็กน้อย

เมื่อเห็นหญิงสาวออกมาเขาก็อดที่จะประชดเธอไม่ได้พร้อมทั้งเข้าห้องน้ำเพื่อไปอาบน้ำอย่างรวดเร็วทันทีเพราะตอนนี้ร่างกายของเขามันพร้อมสำหรับความสนุกในคืนนี้เต็มที่แล้ว

หลังจากที่เหนือเมฆเข้าห้องน้ำไปเรียบร้อยแล้วหญิงสาวก็รีบหยิบผ้าเช็ดตัวสีขาวที่วางอยู่สองสามผืนหน้าห้องน้ำมาพันที่ตัวของเธฮจนมิดไปหมด

20 ๞า๡ีต่อมา

“เธอหนาวมากหรือไง”

// ยัยบ๊องเอ้ยยดูสิ่พันตัวเป็นมัมมี่ซะขนาดนั้น//

เหนือเมฆออกมาจากห้องน้ำด้วยความรวดเร็วเพราะเขาไม่ชอบลีลาเรื่องอะไรอยู่แล้วเมื่อมองไปที่ปลายเตียงเขาเห็นว่าหญิงสาวนั่งอยู่ที่ปลายเตียงพร้อมทั้งยังมีผ้าขนหนูพันอยู่รอบตัวแล้วเธอเองก็ยังดึงผ้าห่มมาพันตัวจนมิดเหลือโผล่มาเพียงแค่หัวอีกด้วยแอร์ในห้องก็ถือว่าอยู่ในระดับปกติเขาไม่รู้ว่าเธอหนาวหรืออย่างไรจึงพันตัวขนาดนี้หรือกลัวเขากันแน่

“เอ่อ...ค่ะ...หนะ..หนาว”

พาขวัญพยักหน้าหงึกหงักเฉกเช่นเดิมที่เธอเคยทำตอนนี้ใจเธอเต้นแทบจะออกมาอยู่ข้างนอกแล้วเมื่อรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป

“ปล่อยสิ่..”

เหนือเมฆมีเพียงแค่ผ้าผืนขาวปิดท่อนล่างของเขาเท่านั้นเนื้อตัวถูกเช็ดหมาดๆยังไม่แห้งดีเขาก็เดินไปปิดไฟให้เหลือแต่เพียงแสงจากโคมไฟที่หัวเตียงเท่านั้นพร้อมเข้าไปดึงผ้าที่พันอยู่รอบๆตัวของหญิงสาวออกเพื่อที่เขาจะได้เริ่มกิจกรรมของเขาเสียทีแต่ดูท่าหญิงสาวยังคงจะไม่ยอมปล่อยง่ายๆ

“หึ..”

พาขวัญหลับตาปี๋ปกป้องตัวเองสุดฤทธิ์คราแรกที่เขายังไม่ออกมาเธอก็นั่งทำใจอยู่ก่อนแล้วแต่เมื่อถึงเวลาจริงๆเธอก็ยังทำใจยอมรับมันไม่ได้

“อะไรของเธออีกล่ะ...อย่าลีลาฉันไม่ชอบคนเรื่องมากเข้าใจมั้ย”

เหนือเมฆพยายามผลักหญิงสาวให้นอนลงพร้อมทั้งใช้มือแกร่งดึงผ้าออกอย่างชำนาญพร้อมต่อว่าหญิงสาวเล็กน้อยที่ชอบทำอะไรให้มันยุ่งยาก

“อื้ออ..”พ

ถึงพาขวัญจะโดนดึงผ้าห่มออกไปแล้วแต่ด้านในตัวเธอก็ยังมีผ้าขนหนูอยู่อีกสองสามผืนเธอยังพยายามดึงยื้อไม่ให้ชายหนุ่มเปิดมันเข้ามาแนบชิดกับกายของเธอได้

“นี่เธอ..!!”

เหนือเมฆเริ่มหัวเสียที่หญิงสาวไม่ทำตามใจเขาแต่โดยดีจึงใช้สองขนแกร่งและลำตัวทาบทับเธอเอาไว้พร้อมทั้งส่งสายตาพิฆาตให้หญิงสาวได้รับรู้ว่าหากขัดขืนเขาต่อไปมันจะไม่เป็นผลดีต่อตัวของเธอแน่

“ปิดไฟก่อนได้มั้ย”

//ถึงเวลาแล้วใช่มั้ย.//

.....................................................................