เรื่อง ลวงรักแม่สาวจอมเฉิ่ม
“ขวัญ”
พระพายเห็นรถตู้คันหรูมาจอดที่หน้าบ้านเพื่อนของเธอจึงรีบวิ่งไปดูเมื่อเห็นเพื่อนเธอเดินลงมาก็รีบกระโดดกอดด้วยความดีใจที่เพื่อนเธอกลับมาเสียที
“พาย..ฮึก..ฮือๆ..”
หลังจากที่รถหรูคันนั้นแล่นออกไปพาขวัญก็ปล่อยโฮกับเพื่อนของเธอทันที
“ไม่ต้องพูดฉันรู้เรื่องหมดแล้วเข้าบ้านกันก่อนเถอะ”
พระพายกอดปลอบพาขวัญยกใหญ่เธอรู้สึกโมโหตัวเองเหลือเกินที่ปกป้องเพื่อนเธอไม่ได้พร้อมทั้งประคองให้เพื่อนเธอเดินเข้าบ้านไปคุยกันข้างใน
“ฉันจะพาแกไปแจ้งความเรื่องนี้ยังไงยัยหนูนกก็ต้องรับผิดชอบ”
พระพายไม่คิดจะยอมเรื่องนี้ง่ายๆที่หนูนกทำกับเพื่อนเธอเกินไปทำเหมือนเพื่อนเธอเป็นของซื้อของขาย
“ไม่นะ..ฉันไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่..คือ..ฉ..ฉันยอมเค้าเอง”
พาขวัญส่ายหัวเป็นระวิงเธอไม่อยากให้เรื่องนี้มันใหญ่โตเพราะถ้าเรื่องใหญ่ขึ้นคนอื่นก็มีสิทธิ์รู้มากขึ้นและเธอเองก็ยอมรับเงินของผู้ชายที่นอนกับเธอเมื่อคืนด้วย
“อะไรนะขวัญ..มันขู่บังคับแกใช่มั้ย”
พระพายไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองว่าเพื่อนเธอจะยอมเธอคิดว่ามันต้องมีอะไรมากกว่านี้แน่
“ไม่..อย่างน้อยเราก็ไม่ต้องไปทำงานที่นั่นแล้วเค้าบอกว่าเค้าจะโอนเงินให้ฉันแสนนึงฉันจะได้มีเงินไว้ซื้อของใช้ให้จันทร์เจ้า”
เรื่องขู่หรือไม่ขู่พาขวัญไม่อยากเอามันมาเป็นประเด็นแล้วเพราะเธอได้เสียตัวของเธอไปแล้วอีกอย่างเธอเองก็ได้เงินมาซื้อของให้ลูกเธอหญิงสาวยังพยายามคิดว่านี่เป็นข้อดีของเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนเพราะไหนๆเธอก็เรียกร้องอะไรกลับมาไม่ได้แล้ว
“ขวัญ!!..ทำไมเสียสละตัวเองขนาดนี้”
พระพายน้ำตาไหลพรากอย่างบังคับไม่ได้เธอกอดเพื่อนเธอไว้แน่นไม่คิดว่าเพื่อนเธอจะต้องตกอยู่ในชะตากรรมแบบนี้
“ขอให้เรื่องนี้มันผ่านไปนะพาย..ฉันจะพยายามลืม”
พาขวัญเองก็มีน้ำตาออกมาเหมือนกันหญิงสาวอยากให้เรื่องนี้มันผ่านไปและให้คนรู้น้อยที่สุดเท่าที่จะรู้ได้และเธอเองก็จะพยายามลืมมันไปด้วย
“ฮึก..ฮือๆๆๆ..ฉันขอโทษ..ขอโทษที่พาแกไปที่นั่นขอโทษจริงๆ”
พระพายสะอื้นตัวโยนถ้าหากเธอไม่ยอมให้พาขวัญไปทำงานที่นั่นเรื่องมันคงไม่เป็นแบบนี้เธอเองก็รู้ว่าพาขวัญค่อนข้างหัวอ่อนแต่ก็ไม่ได้ดูแลเพื่อนเธอให้ดีหญิงสาวเอาแต่โทษตัวเองอยู่ในใจ
“แกไม่ผิดเลยพายอย่าโทษตัวเอง..เดี๋ยวฉันเตรียมตัวไปรับจันทร์เจ้าก่อนนะ”
พาขวัญไม่อยากให้พระพายคิดโทษตัวเองเพราะเรื่องทั้งหมดมันก็น่าจะเป็นเพราะโชคชะตาของเธอพร้อมทั้งรีบปาดน้ำตาเตรียมตัวที่จะไปรับจันทร์เจ้ากลับบ้านเพราะเธอฝากมานีไว้ทั้งคืนแล้ว
“ไม่ต้องวันนี้แกพักเถอะฉันบอกแม่ไว้แล้วว่าวันนี้แกไม่สบาย..ไว้ร่างกายแกพร้อมค่อยไปหาลูกนอนพักเถอะฉันจะดูแลแกเองเดี๋ยวฉันไปทำข้าวต้มให้นะ”
พระพายรู้ว่าเพื่อนเธอกลับมาจะเป็นสภาพไหนเธอจึงโทรบอกกับแม่ของเธอไปก่อนแล้วและวันนี้เธอก็จะดูแลเพื่อนเธอเองเพราะเพื่อนเธอคงจะดูแลตัวเองไม่ไหวเรี่ยวแรงจะเดินยังจะไม่มีเลย
“ขอบใจนะพาย”
พาขวัญขอบคุณเพื่อนสาวของเธอพร้อมซุกตัวนอนบนเตียงนอนน้อยของเธอด้วยความเพลีย
“อืม..ฮึก..ฮือๆๆ”
พระพายพยายามกลั้นเสียงร้องให้สะอื้นของเธอไม่ให้พาขวัญได้ยินเพราะความรู้สึกผิดในใจจนล้นจึงไม่สามารถที่จะหยุดร้องตอนนี้ได้พร้อมเดินไปเข้าครัวทำกับข้าวไว้ให้เพื่อนของเธอเพราะคิดว่าจะให้เพื่อนเธอกินยาด้วยไม่อย่างนั้นจะเป็นไข้เอาได้
ทางด้านเหนือเมฆ
“บ้านของเธอก็เข้ามาลึกเหมือนกันนะครับ”!
นภัสพูดกับคนเป็นเจ้านายในขณะที่ขับรถกลับแถมแถวที่หญิงสาวอยู่ยังเป็นหมู่บ้านที่ใกล้กับที่ๆอรรณพเกิดอุบัติเหตุด้วย
“อืม..จัดการโอนเข้าบัญชีให้เธอด้วยล้านนึง”
เหนือเมฆไม่ได้สนใจว่าหญิงสาวจะโกหกเรื่องมีลูกเพราะอะไรแต่เขารู้ตัวว่าเป็นคนแรกของเธอและเมื่อคืนหญิงสาวเองก็ไม่ค่อยเต็มใจเท่าไรเมื่อมาเห็นความเป็นอยู่ของเธอก็อยากจะให้เธอได้ใช้ชีวิตที่ดีขึ้นเขาหวังว่าเงินก้อนนี้คงทำให้หญิงสาวไม่คิดไปทำงานที่นั่นอีก
“ที่คุณเหนือตกลงกับเธอไว้คือแสนนึงไม่ใช่หรอครับ”
นภัสถึงกับต้องหันหน้ามามองคนเป็นเจ้านายที่นั่งอยู่ในรถทันทีเพราะตัวเลขที่เขารู้ว่าเจ้านายของเขาตกลงกับผู้หญิงคนนั้นมันไม่ใช่ตัวเลขนี้
“ฉันให้จัดการก็จัดการเถอะน่า”
“ครับๆ”
เหนือเมฆขี้เกียจอธิบายอะไรมากมายนักคำสั่งของเขาก็คือคำสั่ง
บ้านภูผา
“ไง..หายไปทั้งคืนเลยนะ”
ภูผาเห็นเพื่อนของเขากลับมาเสียเช้ารู้อยู่แก่ใจว่าไปทำอะไรมาก็อดที่จะแซวไม่ได้
“อืม..ก็หาความสุขนิดหน่อย”
เหนือเมฆเข้ามาในบ้านก็ทิ้งตัวนั่งพักบนโซฟา
“ฉันพอจะได้เรื่องอะไรมาบ้างแล้วหละ”
“ว่ามาตอนนี้เลย”
จากอาการของคนอยากนอนต่ออีกนิดกลับต้องเบิกตาโพรงเพราะเรื่องที่เพื่อนของเขาเอ่ยมาเมื่อครู่
“จุดที่เกิดอุบัติเหตุของรถพี่แกมันตรงกับเส้นท้ายหมู่บ้านเพราะฉะนั้นเส้นทางอีกเส้นทางที่น่าจะตรวจว่ามีคนที่เข้าข่ายสัญจรเข้าออกตรงนั้นน่าจะเป็นคนท้ายหมู่บ้านเพราะมันสามารถเดินลัดป่าออกมาที่ถนนได้..แถวนั้นก็น่าจะมีบ้านไม่กี่หลังนะแต่ฉันต้องรอคนของฉันเข้าไปสืบอีกทีว่าคนตรงนั้นใครเข้าออกทางนี้บ่อยสุด
“อืม..แล้วเรื่องสัญญาณมือถือที่มีคนโทรแจ้งความในวันเกิดเหตุล่ะ”
ทั้งสองปรึกษากันด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“ตอนนี้มีหลายคนมากเพราะตอนนั้นคนที่เห็นเหตุการณ์ก็ทยอยกันโทรแจ้งเลยต้องค่อยๆดูทีละบ้าน”
“แต่คนที่ไปเจอเค้าคาดการณ์ว่าเหตุมันเกิดมาได้เป็นชั่วโมงแล้วแกคิดว่าจะมีคนมาเจอก่อนหน้านั้นมั้ยลองเชคสัญญาณที่เข้าก่อนหน้านั้นสักชั่วโมงจะได้มั้ย”
“อืม..ก็น่าคิดนะเดี๋ยวฉันจะให้เพื่อนฉันลองดู”
ภูผาเห็นว่าความคิดของเพื่อนเขามันก็มีส่วนเป็นไปได้เขาจะลองให้เพื่อนของเขาที่ทำงานอยู่ที่สำนักงานตำรวจตรวจสองให้อีกที
12.00 .
“ขวัญ..ตื่นมากินข้าวกินยาก่อนเร็ว”
“อือ..อืมม”
พระพายปล่อยให้เพื่อนสาวเธอนอนจนถึงเที่ยงเมื่อเห็นเพื่อนเธอยังไม่ตื่นเสียทีก็ต้องปลุกให้ลุกขึ้นมากินข้าวกินยาเสียก่อน
“อะนี่กระเป๋ากับมือถือ”
พระพายว่าจะให้เพื่อนเธอตั้งแต่เช้าแล้วแต่ก็ลืมเพราะมัวแต่คิดเรื่องอื่นกันอยู่
“อืม...เอ่อ..พาย!!”
พาขวัญกดดูมือถือของเธอตามปกติแต่สิ่งที่ไม่ปกติคือข้อความที่เด้งเตือนเงินเข้าบัญชีของเธอ
“มีอะไรหรอแก”
พระพายทำหน้าตกใจเมื่อเห็นเพื่อนเธอมีน้ำเสียงตกใจตอนเปิดดูมือถือ
“นี่”
“ห.ห้ะ..ล..ล้านนึง”
พระพายเกือบเป็นลมเมื่อเห็นตัวเลขในบัญชีที่เพื่อนสาวของเธอชูให้ดูพ
“ฉันไม่ได้ตาฝาดใช่มั้ย”
พาขวัญยังถามเพื่อนเธอว่าเห็นเหมือนที่เธอเห็นหรือไม่เพราะเธอไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง
“นี่มีข้อความด้วยนี่นา...//ฉันให้เธอหนึ่งล้านไม่ต้องตกใจและหวังว่าเธอจะไม่ไปทำงานที่นั่นอีก//”
พระพายเห็นข้อความที่มันเด้งเตือนเธอจึงอ่านให้เพื่อนเธอหายคาใจที่คิดว่าตัวเองตาฝาด
“แก...”
พาขวัญกอดพระพายตัวกลมเมื่อเธอไม่คิดว่าชายหนุ่มจะให้เงินเธอมากมายขนาดนี้แค่แสนเดียวเธอก็ถือว่าเยอะมากแล้วแต่ยังไงเธอก็แอบคิดในใจว่าถ้าหากเธอเลือกได้เธอก็ขอไม่เจอเขาจะดีกว่า
.......................................................................
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??