เรื่อง เทพอัสนิเฟยหยาง
เวลา่าไปี้เฟหยางอายุได้10ปีแ้เป็นเ็ที่้าาหล่อเหลาแ้เ็มีสีดำเ้สลวยแะดวงตาที่าเหมือนแ่ "ท่านพ่อเมื่อไหรท่านจะปล่อยให้ข้าออกไปข้างนอกข้าสู้ัท่านได้ขนาดนี้จะมีใครทำอะไรข้าได้อีก" เฟเฉียน"ูพ่อเจ้าอย่าประมาทโลกภายนอกี้เจ้อยู่แค่ระดับกลางขั้นแปดโลกภายนอกกว้างใหญ่เหนือฟ้ายังมีฟ้าพ่อนั้นอยู่ขั้นสูงสุดขั้นที่เก้าหากเจ้าสามารถล้มพ่อได้พ่อก็วางใจให้เจ้าไปได้"!
เฟหยาง"ท่านพูดแ้นะข้าขอเวลาหกปีคอยดูเถอะข้าจะะขั้นที่สิบแ้ล้มท่านให้ได้" เฟเฉียนคิด(แย่ละสิเจ้าูคนนี้อาจจะทำได้จริงๆก็ได้) ัานัั้นพ่อูก็ัไปยัง้ำลับ "ท่านแ่ข้าัมาแ้ว"เฟหยางิ่ไปกอดแ่เขา "เป็นไงมั้งจ๊ะูแ่ฝึกิาัพ่อเขาเป็น่าไรบ้างเจ็บตรงไหนมั้ยถ้าเจ้าเป็นไรไปแ่จะตีพ่อเจ้าให้หนักเลยฮ่าฮ่าฮ่าเฟเฉียนหัวเราะ"แหม่ข้าจะไปกล้าทำอะไรเล่าในโลกนี้ไ่มีอะไรน่ากลัวไปกว่าที่รักข้าแ้ละ" ได้ยินั้สามพ่อแู่ก็หัวเราะฮ่าฮ่าฮ่าๆ ัานั้นเฟหยางก็ั่ฝึกฝนิายุทธแะัลมปราณไ่เขาดเขาเีู้ทักษะาใช้าุทุกชนิด ทวน ู กระบี่ ่าหนักหน่วงู่กันัาฝึกะขั้นั ะั่่าไปหกปี เฟเฉียนกำลังนั่งด้วยสภาพไ่ค่อยดีนัก(เห้ออสวรรค์ใยท่านจึงมอบเ็แบบนี้เป็นูข้ากันนะเจ้าเ็คนนี้ใช้เวลาเพียงหกปีะขั้นสิบได้ก่อนข้าเสียอีกคงไ่มีทางที่ข้าจะซ่อนเขาไว้ได้ตลอดแ้สิ) ฮ่าฮ่าฮ่า"ท่านพ่อในที่สุดข้าก็ล้มท่านได้แ้" เฟเฉียน"ฮ่าฮ่าฮ่าูพ่อเจ้านี่มันเมพลงมาจุติหรือยังไงนะ" "ท่านพ่อั้ข้าออกไปข้างนอกได้แ้ใช่มั้ย" เฟเฉียน "เราับ้านไปหาแ่เจ้ากันก่อนเถอะ" เฟหยางทำหน้างุนงงแ้ก็เิตามเฟเฉียนับ้านไป "หยางอวี้ถึงเวลาแ้ทีู่เราควรออกไปเจอโลกภายนอกบ้างแ้หละ" หยางอวี้"ข้าก็คิดว่าสมควรแ้ที่เฟหยางจะได้ไปเปิดโลกบ้างจะให้อยู่แต่ใน้ำนี้ตลอดคงจะเป็นไปไ่ได้เอาตามนั้นเถอะ" เฟเฉียนพูดต่อ"ออกไปข้างนอกเจ้าระวังตัวให้มากอย่าไว้ใจอย่าให้ใจใครง่ายๆมีแต่คนที่ยอมตายเพื่อเจ้าได้เท่านั้นจึงจะไว้ใจได้พยายามอย่าเปิดเผยสถาะนะแะัเจ้าเพราะัเจ้าสำหรับคนข้้างนอกนั้นเจ้าเป็นเสมือนเทพเซียนเลยก็ว่าได้มันจะนำความวุ่นวายแะอัันตรายถ้าไ่มาสู่เจ้าก็จะไปสู่คนใกล้ตัวเจ้าอย่าเผยชื่อแซ่จริงๆเจ้าจำคำพ่อไว้ศัตรูที่น่ากลัวที่สุดคือศัตรูที่มองไ่เห็นพ่อมีเรื่องจะเล่าให้เจ้าฟั"ัานั้นเฟเฉียนก็เล่าเรื่องในีให้เขาฟั "คนพวกนี้ช่างอำมหิตจริงๆท่านพ่อจริงใจต่อพวกมันมะนัทำต่ำทรามได้ถึงเพียงนี้ข้าจะไปฆ่าพวกมันทั้งหมด!!" เฟเฉียน"อย่าเลยเพื่อแ่เจ้าพ่อปล่อยวางความแค้นเหล่านั้นหมดแ้อีก่าหากชิงหลงตายจะมีาต่อสู้แช่งชิงมากมายตามมาแ้จะมีคนบริสุทธิ์ตายเป็นจำนวนมากเพื่อสังเวยบัญชีแค้นนี้"ได้ยินั้เฟหยางก็เงียบไป หยางอวี้พูดต่อ"เจ้าได้เรียนิาแพทย์จากแ่ไปไ่น้อยอีก่าแต่เ็แ่ใส่สมุรไพรต้านพิษให้เจ้ากินตลอดร่างกายเจ้ามีภูมคุ้มกันพิษที่ไ่ธรรมดาใครเล่าจะทำอะไรเจ้าได้ขอเพียงเจ้าอย่าประมาทจนเกินไปนักเจ้าก็จะไ่พลาดเหมือนพ่อเจ้า" เฟเฉียนพูดต่อ"จากไปคราวนี้หากพบปัญหาวิกฤตือะไรให้รีบัมาหาพ่อทันทีอย่าเอาตัวเองไปเสี่ยงละ" "ท่านพ่อท่านแ่วางใจข้าจะจำคำพวกท่านไว้จะไ่ประมาทโดยเด็ดขาดขอบคุณพวกท่านที่เลี้ยงดูข้ามาไว้เฟหยางจะัมาเยี่ยมพวกท่านอีก"เฟหยางเอ่ยพร้อมัคำนับ เฟเฉียนพูดต่อ"ั้ก็ช่วยเอาสะไพ้มาฝากพวกข้าด้วยสิิฮ่่าฮ่าฮ่า" "แหม่ท่านพ่อข้าเพิ่งจะ16ท่านจะรีบให้ข้าแต่งไปไหนละฮ่าฮ่าฮ่าแต่ภรรยาข้าจะ้สวยไ่น้อยหน้าท่านแ่แน่นอน" หยางอวี้ก็ยิ้ม"แหม่เจ้าเ็คนนี้ปากหวานเหมือนพ่อเจ้าเลยนะ"ทั้งสามก็หัวเราะ้ั่ามีความสุข เฟหยางพูดขึ้น"ท่านพ่อท่านแ่เฟหยางขอลาท่านไปก่อนข้าจะใช้ชีวิตเป็นูผู้ชายที่น่่าภาคภูมิไ่ให้ท่าน้ผิดหวัง หยางอวี้"โชคดีนะูรัก"ทั้งยิ้มส่งเฟหยางที่กำลังเิจากไปพ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??