เรื่อง อสูรทลายสวรรค์ [แปลจบแล้ว]
สามวันต่อมา! ยามค่ำคืนาใลานที่พักเ็ๆ ตระกูลเย่ฝั่งตะวัน
ติ๋งๆ!
เย่ชิงหานนั่งอยู่ข้างเตียงเพียงลำพัง สองาปิดสนิท แขนเสื้อทั้งสองข้างูม้วนขึ้น ืข้างขวากุมแขนข้างซ้ายตนเองไว้มั่น บริเวณข้อืซ้ายมีรอยแูบาดด้วยคมมีด เลืสีแดงจากบาดแไหลหยดลงบนถังไม้่าช้าๆ ดูแ้เป็นที่่าขนลุกขนพองเป็น่ายิ่ง
ถังไม้สีดำที่อยู่ปลายเตียงใตอนนี้เต็มไปด้วยเลืสีแดง คาดคะเนโดยคร่าวๆ ่าจะมีน้ำหนักสักหนึ่งลิตร่าๆ เห็นจะได้
ขณะนี้เป็นเวลาดึกสงัด ตระกูลเย่ที่มีเีงเอะอะอึกทึกครึกโครมมาตลทั้งวันใที่สุดก็เงียบสงบลง านอก้าต่าง ดวงจันทร์ล่องลอยอยู่บนท้องฟ้ายิ่งเสริมให้บรรยากาศใยามค่ำคืนเด่นชัดขึ้นไปี
ฮู่ว...
เย่ชิงหานปล่อยลมหายใจยาวมาครั้งหนึ่ง ใบ้าซีดเผืรู้สึกหัวหนักอึ้งและเท้าเบาหวิวไร้เรี่ยวแรง เขาฝืนบังคับตัวเองเอื้อมืไปฉีกผ้าที่พอจะคว้าได้ข้างเตียงมามัดปากแเพื่อห้ามเลืที่กำลังไหล ดูจากปริมาณเลืสีแดงที่อยู่ใถังไม้คิดว่า่าจะเพียงพอแ้สำหรับการถ่ายเลื จากนั้นจึงใช้เท้าถีบถังไม้ซุกไว้ข้างหนึ่งให้ห่างจากปลายเตียงแ้จึงล้มตัวลงบนเตียงและหลับสนิทไปด้วยอาการอ่อนเพลีย
วันรุ่งขึ้น ตะวันโด่งฟ้า
“ท่านพี่ท่านเป็นอะไร? รีบฟื้นขึ้นมาสิ!”
เย่ชิงอวี่ที่ักประตูเข้ามาได้กลิ่นคาวเลืจางๆ ลอยมาะทบกับโสตประสาท นางรีบตรงเข้าไปหาพี่ชายที่ตะแคงอยู่บนเตียง เห็นผ้าที่เปรอะเปรื้อนไปด้วยคราบเลืบนแขนซ้ายเขายิ่งทำให้นางตื่นตระหนกจน้าซีดเผืยิ่ง่าเดิม ใขณะเีกันก็เริ่มร้องเรียกเขย่าปลุกเขาให้ตื่น
“หือ?” เย่ชิงหานลืมาขึ้น่าสะลึมสะลือ สองาพร่ามัวเห็นดาวระยิบระยับ หัวหมุนคว้างด้วยอาการวิงเวียนแยกไม่ว่าทิศใดเหนือใต้ ัจากหลับาพักผ่อนลงไปีชั่วครู่จึงสามารถเรียกสติกลับคืนมา เื่เห็น้สาวที่นั่งอยู่ข้างเตียงใบ้าเต็มไปด้วยอาการห่วงกังวลจนทำอะไรไมู่นั้น าใก้นบึ้งจิตใจเย่ชิงหานบังเิาอบอุ่นอ่อนโขึ้น เขายิ้มเล็กน้อยพร้อมกับเ่ขึ้น “เด็กโ่...ไม่มีอะไรหรอก คงเป็นเาะวันนั้นเีเลืมากเกินไป เจ้าอย่าทำเป็นะต่ายตื่นตูมไปหน่อยเลย”
“แต่...แต่ว่าสภาพท่านพี่ใตอนนี้ดูอ่อนเพลียมากเลย”
“ไม่มีอะไรหรอก คงเป็นเาะาวันมานี้ข้าคงเหนื่อยเกินไป พักสักหน่อยคงไม่เป็นอะไรแ้!” เห็นดวงาที่ใสซื่อบริสุทธิ์ไร้เดียงสา้สาวที่เต็มไปด้วยาห่วงกังวลนั้น เย่ชิงหานยิ้มมาด้วยาอ่อนโพร้อมกับพูดปลอบโให้นางสบายใจ
ัจากที่พูดปลอบโให้้สาวจากไปได้ เย่ชิงหานถอนหายใจยาว่าโล่งอกมาครั้งหนึ่ง เุการณ์ที่เิขึ้นทั้งหมดสืบเนื่องมาจากเื่คืนวานที่เขาใที่สุดก็ตัดสินใจฝึกคัมภีร์ลับเลืเขั้นที่หนึ่ง - ถ่ายเลื
เย่ชิงหานหลับาเอนกายลงไปพักผ่อนีชั่วครู่ ใช้ืนวดึงบริเวณขมับตนเองเพื่อเรียกสติและกำลังวังชาให้กลับคืนมา จากนั้นจึงลุกขึ้นยกถังไม้ใส่เลืแอบเอาไปเทท้ายที่พัก
ัจากจัดการทุก่าเรียบร้อยเย่ชิงหานมาจากลานที่พักตระกูลเย่ เิมาที่ตลาดเพื่อหาซื้อเครื่องใสัตว์และผงยาสมุนไพรามที่คัมภีร์ลับเลืเเขียนไว้ ัจากหาซื้อทุก่าได้ครบ พอกลับมาึห้องก็เริ่มใช้มีดสับเครื่องใสัตว์ที่ซื้อมาจนะเี จากนั้นโรยด้วยผงสมุนไพรลงไปแ้ทำการุกเ้าให้เข้ากัน
เพียงเท่านี้ยาบำรุงเลืฤทธิ์รุนแรงามที่คัมภีร์ลับเลืเว่าไว้ก็เป็นอันสำเร็จ
“สิ่งนี้...มันกินได้จริงๆ หรือ?”
ดูเครื่องใที่มีทั้งสีแดงดำปะปนกันและเลืสีแดงส่งกลิ่นแปลกประหลาดคาวะุ้ง แค่ก็ึกับทำให้เย่ชิงหานเิอาการมวนท้องอยากจะอาเจียนขึ้นมาทันที ยิ่งไม่้พูดึการให้กินลงไปดิบๆ ทั้ง่านี้ี
"อุ๊บ!"
เย่ชิงหานหลับาลองหยิบเครื่องใขึ้นมาชิ้นหนึ่งโเข้าปาก เขาเคี้ยวไปาทีก่อนจะกลืนลงไป แต่เพิ่งจะกลืนลงไปได้ไม่า อาการพะอืดพะอมที่ตีกลับขึ้นมาจากะเพาะทำให้เขา้อาเจียนสิ่งที่กลืนลงไปเื่สักครู่กลับมาเช่นเดิม
จะทำ่าไรดี?
ขั้นตอนที่สองใคัมภีร์ลับเลืเก็บอกไว้่าชัดเจนว่ายาที่ปรุงามสูตรนี้สามารถบำรุงเลืได้เป็น่าดี แถมเื่วานก็ถ่ายเลืไปหนึ่งใสี่่แ้ หากไม่รีบทำการบำรุงเลืมาทดแทนก็จะไม่สามารถดำเนินการหลอมโลหิตซึ่งเป็นขั้นที่สามได้ ใคัมภีร์อธิบายไว้่าชัดเจนว่าขั้นตอนที่หนึ่งและสองทั้งหมดก็เพื่อปูทางไปสู่ขั้นตอนที่สามการหลอมโลหิต ใการหลอมโลหิตนั้นจำเป็นจะ้อาศัยการสร้างเลืใหม่มา่าต่อเนื่อง เลืใหม่ทีู่สร้างมานั้นมีทั้งที่เป็นเลืธรรมดาและเลืเ เลืใหม่ทั้งหมดทีู่สร้างขึ้นมาจะูนำมาหลอม เลืธรรมดาก็จะูหลอมละลายหายไปหลงเืไว้แต่เลืใหม่ที่เป็นเลืเ ทำเช่นนี้วนซ้ำไปเรื่อยๆ ปริมาณเลืเาใ่าก็จะยิ่งมีมากขึ้นและเข้มข้นขึ้นเป็นทวีคูณ!
ไม่มีทางเลือกอื่นแ้!
้กินลงไปเท่านั้น!
าใหัวเย่ชิงหานปรากฏภาพเุการณ์ต่างๆ ใีตที่ผ่านมา ทำให้จิตใจเริ่มหนักแน่นขึ้นเป็นลำดับ
เพื่อท่านพ่อที่ายไป...กิน! เพื่อารักที่ท่านแม่มีต่อตนเอง...กิน! เพื่อาอัปยศสูที่ได้รับมาตลาปี...! เพื่อ้สาวผู้่ารักและอ่อนโ...กิน!
้กิน! กิน! กินมันลงไปเท่านั้น!
เย่ชิงหานใตอนนี้ราวกับเครื่องจักร เขาจับเครื่องใที่วางอยู่ตรง้ายัดเข้าปาก่าต่อเนื่อง แรงเคี้ยวอยู่สักพักก่อนจะกลืนลงไป่ารวดเ็ ตอนนี้ไม่ได้รู้สึกพะอืดพะอมหรือรังเกียจเหืนแต่ก่อน ้ายกับว่าเขาได้ปิดต่อมรับกลิ่นและรสไปแ้
ทั้งืและปากเขาเปรอะเปื้อนไปด้วยรอยเลืจากเครื่องใ ะทั่งริมฝีปากยังมีเศษเนื้อเ็ๆ ติดอยู่โดยรอบ เขาไม่ได้สนใจไยดีกับสภาพตนใขณะนี้และยังคงเคี้ยวและกลืนเครื่องใต่อไปด้วยอาการเย็นชา จะมีก็แต่บางครั้งที่เขาแสยะยิ้มขึ้นเล็กน้อยซึ่งทำให้สภาพเขาดูเป็นที่่าขนลุกมากยิ่งขึ้น
ผ่านไปไม่า เครื่องใสัตว์ชามใหญ่ก็ูเขากินจนไม่เื น้ำที่เตรียมไว้ข้างๆ ตั้งแต่แรกูเขายกขึ้นดื่มรวดเีจนหมด ัจากที่คว้าเอาผ้ามาเช็ดปากและืจนสะอาดจึงนั่งกลับลงไปบนเตียง ทำการถเสื้อผ้าจนหมดเืไว้แค่กางเกงขาสั้นเพียงตัวเี
เย่ชิงหานเอื้อมืไปหยิบเข็มเงินที่เตรียมไว้ที่หัวเตียง จากนั้นปักเข็มลงไป่าระมัดระวังยังจุดชีพจรทั้งสิบสองแห่งามภาพประกอบใคัมภีร์ โดยทั้งสิบสองจุดแบ่งเป็น ีะสองจุด แขนและขาทั้งสองข้าง ข้างละสองจุด ำตัวีสองจุด ทั้งหมดล้วนเป็นจุดที่เชื่อมต่อกันเส้นเลื ยังดีที่จุดทั้งหมดนี้อยู่ด้าน้า่ากาย หากอยู่ด้านัแ้เล่าก็ เย่ชิงหานเองก็ไม่รู้ว่าจะปักลงไปใหู้ได้่าไร
หืม?
ัจากที่ปักเข็มเงินลงไป เย่ชิงหานรู้สึกได้ึาร้อนวูบวาบและารู้สึกเ็ๆ คันๆ เ็ๆ ที่แผ่มาจากจุดชีพจรนั้น ารู้สึก้ายกับมีมดสิบสองตัวกำลังกัดอยู่ตรงจุดชีพจรทั้งสิบสองจุด
ได้!
เย่ชิงหานรู้สึกตื่นตระหนะคนยินดี ึแม้จะไม่รู้ว่าปฏิกิริยาตอบสนองเช่นนี้เป็นสิ่งดีหรือไม่ดี แต่่าน้อยมันก็ได้
คัน! คัน! คัน!
ทันใดนั้นเอง จุดชีพจรทั้งสิบสองจุดเรื่อยไปจนึเส้นเลืทั่ว่า จากแรกเริ่มที่รู้สึกร้อนวูบวาบและรู้สึกเหืนูมดสิบสองตัวกำลังกัด แต่ตอนนี้กลับรู้สึกแสบคันไปทั่ว่าราวกับูมดนับล้านๆ ตัวรุมกัดแทะและร้อนผ่าวเหืนโดนไฟลวก แม้จะเป็นการเ็ปวดแสบคันที่ไม่รุนแรงมากแต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะทนรับไหว ที่สำคัญยิ่ง่านั้นคือเขาไม่สามารถที่จะไปเกาหรือแตะ้สัมผัสมันได้ ใคัมภีร์เขียนไว้่าชัดเจนว่าลักษณะอาการเช่นนี้เป็นะบวนการการหลอมโลหิต พูดง่ายๆ ็ื เ็ดวิชาใคัมภีร์กำลังแง เป็นะบวนการใการสร้างเลืใหม่
ทั้งเ็ปวดและทั้งมีาสุข!
นี่คือารู้สึกเย่ชิงหานใตอนนี้ เ็ปวดคืออาการทาง่ากายที่ได้รับ มีาสุขคือารู้สึกที่เิขึ้นทางจิตใจ เาะเขารู้สึกได้ึาหวัง คัมภีร์ลับเลืเใช้ได้จริงๆ เช่นนี้ก็แงว่าเขามีโอกาสที่จะเรียกสัตว์อสูรระดับสูงให้มาได้ใพิธีปลุกพลังทางาเลืีสิบวันต่อจากนี้ แงว่าเขามีหวังที่จะได้เข้า่เป็นศิษย์าใตระกูล แงว่าเขาสามารถที่จะทำามาปรารถนาสุดท้ายมารดาให้สำเร็จได้ แงว่าเขาสามารถที่จะแก้แค้นที่โดนซัดหนึ่งฝ่าืใวันนั้น แงว่าเขามีโอกาสกลายเป็นผู้ที่สูงส่ง่าคนทั่วไปและสามารถกำหนดชะาชีวิตตนเองได้
คนเรามีชีวิตอยู่ึจะมีาหวัง มีาหวังจิตใจึจะมีสิ่งะตุ้นและแรงขับเื่อน!
ยังดีที่ารู้สึกราวกับูมดนับล้านรุมกัดแทะคงอยู่แค่ไม่า เวลาผ่านไปเพียงแค่สิบ่านาทีารู้สึกนั้นก็ค่อยๆ าาไป แต่สำหรับเย่ชิงหานกลับรู้สึ่าเวลาได้ผ่านไปเนิ่นาาปีเี่านั้น ตอนนี้ทั่วทั้ง่าเขาเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อร้อน ีะเปียกชุ่มราวกับคนที่กำลังเพิ่งจะสระทำาสะอาดมาใหม่ๆ
ฮู่ว!
เย่ชิงหานปล่อยลมหายใจยาวมาครั้งหนึ่ง าใใจเิาคิดอะไรบาง่าขึ้น “ท่านพ่อสมกับที่เป็นท่านพ่อจริงๆ! ไม่เีทีที่เป็นอัจฉริยะบุคผู้มีพรสวรรค์ที่ร้ายกาจที่สุดที่ยากจะพบพานใรอบร้อยปีตระกูล ่าน้อยคัมภีร์วิชาลับเลืเเล่มนี้ก็เป็นสิ่งที่แงให้เห็นึพรสวรรค์ท่าน แม้ไม่รู้ว่าที่ได้รับจากการฝึกจะเป็นเช่นไร แต่ดูจากขั้นตอนวิธีการฝึกตั้งแต่การถ่ายเลื การบำรุงเลื และการหลอมโลหิต แค่นี้ก็เพียงพอแ้ที่จะทำให้ชื่อเีงท่านสั่นสะเทือนเลื่อนลั่นไปทั่วแผ่นดิน”
เื่มีประสบการณ์การฝึกวันแรกเป็นเครื่องนำทางแ้ การฝึกวันต่อๆ มาก็ราบรื่นไปด้วยดี ทุกๆ วันเย่ชิงหานจะขังตัวเองอยู่แต่ให้อง ถ้าหากไม่ฝึกพลังปราณรบก็จะฝึกวิชาลับเลืเสลับกันไป วันเวลาที่ผ่านไปล้วนใช้ไปใการฝึกฝน่าหนัก่าคุ้มค่า
่เย่ชิงอวี่แรกเริ่มนางก็มีาห่วงกังวลอยู่บ้าง เื่เย่ชิงหานฝึกฝนวิชาลับเลืเึวันที่สามูนางสอบถามจนหมดหนทางที่จะพูดบ่ายเบี่ยง จึงบอกาจริงกับนางไปว่าตนเองกำลังฝึกฝนวิชาลับเลืเที่อยู่ใคัมภีร์ลับนั้น แต่เื่นางเห็นึปณิธานอันแน่วแน่เขาและการฝึกฝนก็ได้ล่วงเลยมาจนสามวันแ้ นอกจาก้าาที่ซีดเผืและ่ากายที่ซูบผอม ่อื่นก็ไม่ได้ผิดปกติหรือเ็ป่วยแต่่าใด ันั้นจึงไม่ได้ขัดขวางหรือห้ามปราม ที่นางทำได้ก็เพียงแค่ทุกๆ วันที่จุดธูปคารวะป้ายวิญญาณท่านพ่อและท่านแม่นางก็จะอธิษฐานขอพรให้พี่ชายด้วยทุกครั้ง
วันที่สิบห้าการฝึกวิชาลับเลืเ
เย่ชิงหานเก็บเข็มเงินใส่ถุงผ้า่าเงียบๆ ตลสิบห้าวันการฝึก่าหนักทำให้่ากายเขาซูบผอมลงไปมาก ใช่วงการฝึกเขาทานแค่ผักและไม้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น เาะ้กินเครื่องใสัตว์ๆ บำรุงเลือยู่ทุกวัน จึงไม่มีกะจิตกะใจกินอาหาร่าอื่น ันั้นที่ซูบผอมลงมากเช่นนี้จึงไม่ใช่เรื่องที่แปลก
จากการฝึกฝน่าหนักตลสิบ่าวันเป็นทำให้่ากายเขาดูมีประกายขึ้น่าเด่นชัด ราวกับูจับใส่เครื่องกลั่นคัดกรองเอาสิ่งเจือปนที่ไม่ดีไปจนหมด รวมึาาที่มีาเด็ดเดี่ยวและแหลมคมยิ่งขึ้น่าเก่า
“ฮู่ว! ใที่สุดก็ฝึกสำเร็จซะที ตลสิบห้าวันมานี้ไม่ต่างจากตกนรกเลยเชียว ได้ไม่ได้รูพรุ่งนี้ก็แ้กัน!”
เย่ชิงหานนั่งอยู่ข้าง้าต่างดูดวงจันทร์สว่างไสวที่ลอยเด่นอยู่บนท้องฟ้า เขาถอนหายใจยาวมาครั้งหนึ่ง สิบ่าวันการฝึกฝนอันทรมานที่เหืนดั่งตกนรกใที่สุดก็จบลง ช่วงเวลานั้นมันเกือบจะทำเอาสติสัมปชัญญะเขาพังทลายไปเลยก็ว่าได้พ
วันพรุ่งนี้!
พรุ่งนี้เป็นวันงานพิธีปลุกพลังทางาเลืตระกูลเย่ที่จัดขึ้นปีละครั้ง และครั้งนี้เป็นโอกาสครั้งสุดท้ายที่เย่ชิงหานจะได้เข้า่ เาะาุครบสิบห้าปีพี
ตลสิบห้าปีที่ฝึกฝน่ายากลำบาก ตลสิบห้าวันการฝึกที่ทุกข์ทรมานราวกับตกนรก าปรารถนาครั้งสุดท้ายมารดา อนาคตข้าง้าตนเองและ้สาว ทั้งหมดทั้งมวล...าหวังและาฝัน จะดำเนินต่อไปหรือสิ้นสุดลงก็ขึ้นอยู่กับวันพรุ่งนี้แ้!
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??