เรื่อง อสูรทลายสวรรค์ [แปลจบแล้ว]
“ท่านี่ ทำไมยังไม่ถึงรอบท่านสักที?”
มุมเล็กๆ แ่หนี่งภายในหอสัตว์ู เย่ชิงอวี่เอามือั้สองเท้าคางเ่ถามขึ้นด้วยาไม่พอใ
าจริงก็เป็เช่นั้ ตอนี้เวลาก็ล่วงเลยมาจนบ่ายคล้อยแ้ แสงพระอาทิตย์ที่กำัจะตกดินสาดส่องไปทั่วห้องโถง ูหลานะูที่มาเ้าร่วมปลุกพัทางาเลืในวันี้มีราวๆ ถึงเ็สิบ ตั้งแต่ช่วงเช้าจนถึงตอนี้ทำการปลุกพัไปแ้กว่าึ่ แต่ก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะถึงรอบเย่ชิงหานเสียที
“เหอะๆ...คาดว่าพวกท่านผู้อาวุโสคงจัดให้พวกูหลานที่มีพรสวรรค์ที่ดีกว่าเ้าร่วม่ มันไม่เป็เรื่อง่าแปลกอะไรหรอก” เย่ชิงหานลูบหัวน้องสาวอย่างปลอบประโลม ไม่ได้เก็บเอามาใส่ใแต่อย่างใด
ามที่เย่ชิงหานสังเกตู ูหลานะูที่ทำการปลุกพัในช่วงเช้า่าจะอายุไม่า และสามารถเรียกสัตว์ูออกมาได้ในระดับคุณภาพที่ไม่เลว แม้จะยังไม่มีคุณภาพระดับเ็อย่างเย่ชิงเฟิงปรากฏออกมาอีกเลย แต่ก็มีคุณภาพระดับปรากฏออกมาถึงสามั
ช่วงหัจากพักทานอาหารางวันกันเสร็จ ูหลานะูที่เ้าร่วมปลุกพัในช่วงี้เทียบกับตอนเช้าแ้ศักยภาพด้อยกว่าาอย่างเห็นได้ชัด ตลช่วงบ่ายสัตว์ูคุณภาพสูงทีุ่ที่เรียกออกมาได้มีระดับเพียงัเดียว ึ่ผู้ที่เรียกออกมาคือเย่ชิงเฉินน้องชายเย่ชิงเสที่เป็ศิษย์าใน ที่แย่ยิ่งไปกว่าั้คือมีผู้เ้าร่วมปลุกพัจำนวนไม่น้อยที่สีวงแหวนแสงไม่มีการเปี่แปลงเลย ึ่ก็คือปลุกพัล้มเนั่นเ
่ตนเปลุกพัตอนอายุห้าปีสิบปีล้วนล้มเ เห็นได้ชัดว่าทางะูจัดตนเู่ในพวกูหลานที่ไม่มีศักยภาพใดๆ ไม่มีสิ่งใดให้คาดหวัง ถูกจัดไว้ลำดับท้ายๆ ก็สมควรแ้
“เย่ไห่อวิ๋น...สัตว์ูคุณภาพระดับึ่ หมูลาย เย่ฮวาเถียน...สัตว์ูคุณภาพระดับสอง ุ่ เย่เจี้ยนหง...สัตว์ูคุณภาพระดับสอง ไ่ปีา เอาละต่อไปุ่มุท้าย เย่เซียวส่า เย่ชิงหาน เย่เอียนอวี่” ผู้อาวุโสเทียนชิงประกาศขึ้นด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย สีหน้าเริ่มรู้สึกผ่อนคลายขึ้น
เพราะเป็ุ่มุท้ายแ้ การปลุกพัเสร็จสิ้นลงงานวันี้ก็จะสำเร็จบริบูรณ์ด้วยดี แม้ว่าูหลานะูที่เ้าร่วมปลุกพัตลช่วงบ่ายที่ผ่านมาจะทำให้เขารู้สึกไม่ค่อยเป็ที่่าพอใเท่าใดนัก แต่ว่าอย่างน้อยในปีี้ก็มีผู้ที่สามารถเรียกสัตว์ูคุณภาพระดับเ็ออกมาได้ัึ่แค่ี้ก็ดีาพอแ้ เพราะสัตว์ูคุณภาพระดับเ็ขึ้นไปล้วนเป็สัตว์ูระดับสูง ถ้าหากทุกๆ ปีะูเย่สามารถเรียกสัตว์ูคุณภาพระดับเ็ออกมาได้อย่างี้ตลต่อเนื่อง ถึงแม้จะเพียงแค่ัเดียวก็ถือว่าคุ้มค่าาแ้ สัตว์ูคุณภาพระดับเ็เมื่อเติบโตเต็มวัยจะเทียบได้กับผู้มีพัฝีมือระดับขอบเขตจ้าวนักรบเลยทีเดียว
“ฮู่ว!”
ในทีุ่ก็ถึงรอบตนเเสียที เย่ชิงหานปล่อยลมยาวออกมาจากปากครั้งึ่เพื่อสงบอารมณ์และจิตใที่กำัตื่นเ้ ภายในใแอบท่องทบทวนเนื้อหาทีู่่ภายในคัมภีร์ลับเลืเทพขั้นตอนุท้าย
คัมภีร์ลับเลืเทพขั้นตอนที่ี่ - ตัดเลื ทำการปิดกั้นเส้นเลืและการไหลเวียนเลืภายในกายั้หมดในะที่ทำการปลุกพัทางาเลื เป็การะตุ้นเลืเทพทีู่่ภายในกายให้ออกมาป้องกันตนเ และยังช่วยเพิ่มโอกาสในการปลุกพัเทพบรรพกาลอีกด้วย ้ควรระวังขั้นตอนี้คือ การไหลเวียนเลืับาลปัตร เส้นชีพจรขาดสะบั้น ุท้ายล่องลอยไปแดนสุขาวดี...
ล่องลอยไปแดนสุขาวดี!
เย่ชิงหานหันับไปน้องสาวที่นั่งข้างๆ ู่เงียบๆ อย่างเอ็นู ารู้สึกภายในใตอนี้ยากที่จะ่า มีั้ตัดใไม่ได้ อาลัยอาวรณ์ มีั้ละอายใรู้สึกผิด และารู้สึกแปลกๆ อีกบางอย่างที่ตนเก็ไม่รู้ว่าคืออะไร
เย่ชิงอวีู่่ในชุดะโปรงสีขาวราวกับภูตน้อย นางเห็นี่ชายมาด้วยาาเช่นั้จึงกะพริบาให้อย่างซุกซนและเ่ขึ้น “ท่านี่เป็อะไร ทำไมถึงไม่รีบไปอีก? นี่ไม่ใช่การปลุกพัครั้งแรกสัก่ เชื่อมั่นในัเ ครั้งี้ต้องสำเร็จ!”
เย่ชิงหานพยักหน้าตอบรับแ้เดินตรงออกไปด้วยท่าทางสง่างาม ลำัยืดตรง แขนเสื้อโบกสะบัด ูราวกับนักรบที่ออกสู้ศึกแ้ไม่คิดที่จะมีีิับมาอีกครั้งฉันั้
ผ่านวงแหวนแสง เย่ชิงหานเดินเ้าไปภายในแท่นบวงสรวง
แม้ว่าจะเคยเ้าร่วมปลุกพัทางาเลืมาแ้ถึงสองครั้ง แต่สำหรับเย่ชิงหานแ้แท่นบวงสรวงที่ลี้ลับและสลับซับซ้อนี้ยังคงแปลกใหม่เสมอ
ขนาดพื้นที่ภายในแท่นบวงสรวงไม่ใหญ่เท่าใดนัก มีลักษณะทรงมกว้างเมตรกว่าๆ พื้นทำมาจากหินลึับที่ไม่รู้จัก ่ผิวด้านบนสลักไว้ด้วยอักขระแปลกประหลาดามาย มุมั้ี่มีหินผลึกสีขาวจัดวางู่ในแต่ละจุด แสงสีขาวที่แผ่ออกมาจากหินผลึกั้ี่รวมักันายเป็วงแหวนแสงที่แปลกประหลาดลึับอย่างที่ปรากฏู่ภายนอก
ไอหมอกสีขาวแผ่ออกมาจากวงแหวนแสงอย่างเชื่องช้า จากั้ไหลซึมเ้าไปภายใน่าเย่ชิงหาน ยิ่งเวลาผ่านไปไอหมอกยิ่งเข้มข้นขึ้นเป็ลำดับ
ผ่านไปกว่าสามนาทีวงแหวนแสงยังไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองใดๆ ยังคงเป็สีน้ำนมที่ะเพื่อมู่ไปมาดังเดิม!
“ูแ้...ถ้าไม่ใช้เคล็ดวิชาลับเลืเทพผลลัพธ์ที่ได้ก็คงล้มเเหมือนสองครั้ง่เป็แน่...เอาก็เอา...ท่านพ่อหวังว่าท่านคงจะไม่ทำให้ข้าผิดหวัง”
เย่ชิงหานครุ่นคิดอย่างหนักู่ภายในใ จนถึงตอนี้เวลาก็ผ่านไปสามนาทีแ้แต่ผลที่ได้ก็ยังเหมือนสองครั้ง่ ไม่มีทางเลือกอื่นอีกแ้คงต้องเดิมพันด้วยีิ เมื่อคิดได้ดังั้จึงเริ่มทำามคัมภีร์ลับเลืเทพขั้นตอนที่ี่ - ตัดเลื
เขานั่งขัดสมาธิโคจรพั “ิาเ่วง” ู่ ณ ตำแหน่งใางแท่นบวงสรวง ทำการโคจรพัปิดกั้นจุดทางเดินเลืลมามจุดต่างๆ ่ากาย
ผ่านไปไม่า่ากายเขาก็เริ่มแขึ้น ผิวหนังภายนอกเริ่มปูดโปนด้วยแรงดันจากเส้นเลืที่พองัขึ้น
“ทรมานอะไรอย่างี้! นี่ก็คือการตัดเลื? รู้สึกเหมือนจะขาดใราวกับถูกบีบคออย่างไรอย่างั้ โ๊! สเริ่มมึนไปหมดแ้...ทำไมเลืเทพยังไม่ออกมาป้องกันัเอีก?”
ในตอนี้เย่ชิงหานรู้สึกราวกับถูกจับหัวกดลงไปในน้ำ ารู้สึกราวกับจะขาดใช่างเป็อะไรที่่าัยิ่งนัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งสที่เริ่มจะมึนงงึ่เป็อาการภาวะสขาดอากาศ
ทน! ทน!
ตอนี้ในหัวเขาหลงเหลือเพียงแค่คำว่าทนเพียงสองคำ แม้ในเวลาเช่นี้เขาก็ยังคงเลือกที่จะเชื่อมั่นในับิดาผู้เป็ยผู้ั้ ยังคงโคจรพั "ิาเ่วง" ปิดกั้นจุดทางเดินเลืลมปิดกั้นการไหลเวียนเลืภายในกายั้หมด
สภาพเย่ชิงหานในตอนี้หากถูกผูู้่ภายนอกพบเห็นคงต้องร้องออกมาด้วยาตื่นตกใเป็แน่ เนื่องจากใบหน้าเขาในตอนี้ไม่หลงเหลือเค้าาหล่อเหลาดังเช่นแต่่ หลเลืดำปูดโปนไปทั่วั้่า ผิวหนังั้หมดแก่ำ หูจมูกปากเริ่มมีเลืไหลออกมา สภาพ่าหวาดัราวกับปีศาจร้าย
ซวยแ้!
เย่ชิงหานร้องขึ้นมาอย่างขนลุกหวาดเสียวภายในใ ในะเดียวกันเลืสดๆ จำนวนาเริ่มทะลักออกมาทางปาก คงจะเป็เพราะทำการปิดกั้นจุดทางเดินเลืลมเป็เวลาา ในทีุ่หลเลืก็แบกรับไม่ไหวจึงระเบิดแตกออกมาอย่างรุนแรง
จบสิ้นแ้! คงได้ซี้แหงแก๋ล่องลอยไปแดนสุขาวดีจริงๆ ก็คราวี้...
เย่ชิงหานทถอนใู่ภายในใ สตอนี้ับรู้สึกปลโปร่งเป็พิเศษคล้ายดั่งช่วงเวลาที่กำัจะายสีหน้าจะับมาูสดใสขึ้นอีกครั้ง เขารู้สึกราวกับว่าเห็นจุดชีพจรภายใน่ากำัระเบิดแตกออกเป็เี่ยงๆ เลืสดจำนวนาไหลทะลักออกมาไม่ขาดา ยังรู้สึกราวกับว่าตนเสามารถทะลุผ่านไอหมอกหนาสีขาวภายในแท่นบวงสรวงแ่ี้ ออกไปเห็นถึงสีหน้าและอารมณ์ารู้สึกทุกทีู่่ในหอสัตว์ู เห็นถึงน้องสาวเย่ชิงอวี่ที่กำัยืนู่มุมข้างๆ าาจับ้มายังวงแหวนแสงตนเด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยาหวัง ด้วยาปรารถนาและาอ่อนโยน...
ในะที่เย่ชิงหานกำัจะหมดสติเพราะสูญเสียเลืาเกินไปั้ แหวนทองเหลืองที่เขาสวมไว้ที่มือข้างซ้ายพลันเปล่งประกายแสงสีขาวขึ้น จากั้ะแสพัสีขาวคล้ายกับแพรต่วนพวยพุ่งออกมาจากภายในแหวน จากบริเวณนิ้วไหลซึมผ่านเ้าไปภายใน่าเย่ชิงหาน
ทันใดั้...
ะแสพัที่ซึมผ่านเ้าไปด้านมือซ้ายเริ่มไหลไปทั่ว่าอย่างรวดเ็ และสิ่งที่ทำให้รู้สึกแปลกประหลาดใยิ่งกว่าคือ ้ามเนื้อทุก่ภายนอก่ากายเย่ชิงหานที่ะแสพัสีขาวไหลผ่านจะปรากฏแสงสีน้ำนมจางๆ ขึ้น ่เส้นเลืดำที่ปูดโปนและผิวหนังที่แด่ำก็ฟื้นฟูอย่างรวดเ็
แค่เพียงชั่วครู่ทุกที่ที่ะแสพัสีขาวไหลผ่าน ผิวหนังและ้ามเนื้อทุก่่ากายล้วนฟื้นฟูับมาเป็ปกติดังเดิม จะมีก็เพียงแต่จุดชีพจรบริเวณทรวงอกที่แตกสลายเท่าั้ที่ยังคงมีแสงสีน้ำนมปรากฏให้เห็นู่เลือนราง ะแสพัสีขาวไหลวนไปทั่ว่ากายจนครบึ่รอบแ้จึงมาหยุดู่ที่ตำแหน่งบริเวณข้างๆ หัวใเย่ชิงหาน ึ่ก็คือจุดชีพจรที่ระเบิดแตกออกไป่หน้าี้
เย่ชิงหานไม่สามารถรับรู้ได้โดยสิ้นเชิงเกี่ยวกับสิ่งแปลกประหลาดที่เกิดขึ้นกับ่ากายตนเ เพราะ่ที่ะแสพัสีขาวี้จะปรากฏออกมาเขาได้หมดสติสลบไสลไป่แ้
.................................
“ผ่านไปตั้งห้านาทีแ้ทำไมถึงยังไม่มีการตอบสนองใดๆ?”
เย่ชิงอวี่ที่ยืนู่มุมด้านซ้ายห้องโถงคิ้วขมวดขึ้น ใบหน้าเต็มไปด้วยาห่วงกังวล นางรู้ดีว่าการปลุกพัในครั้งี้สำหรับเย่ชิงหานแ้มีาสำคัญามายเพียงใด
การปลุกพัในครั้งี้สำหรับนางแ้ไม่ได้ใส่ใสักเท่าไร แต่ที่นางใส่ใคือี่ชาย ถ้าหากว่าการปลุกพัในครั้งี้ล้มเอีกี่ชายคงต้องเสียใอย่างาเป็แน่
“โอ้ว...เปี่สีแ้!”
ทีู่่ข้างๆ ร้องออกาเาๆ เย่ชิงอวี่เงยหน้าขึ้นในทันที าาแ่าิดีไปยังวงแหวนแสงทีู่่ตรงางึ่เป็แท่นบวงสรวงที่เย่ชิงหานู่ แต่ก็ต้องก้มหน้าับลงดังเดิมด้วยาผิดหวัง วงแหวนแสงเมื่อสักครู่ที่เปี่สีเป็อีกทีู่่ด้านซ้าย ่วงแหวนแสงทีู่่ตรงางยังคงเป็สีขาวลานาดังเดิม
เฮ้อ...อีกสักพักจะปลอบท่านี่อย่างไรดี?พ
เย่ชิงอวี่แค่คิดก็เริ่มัดุ้ม าาส่อประกายเลือนราง จิตใเหงาหงอย แต่ในะที่กวาดาวงแหวนแสงอย่างไม่ตั้งใู่ั้ นางถึงกับอึ้งขึ้นมาทันทีราวกับว่าสถูกทำให้สั่งการเชื่องช้าลง จากั้นางะโดดร้องขึ้นด้วยเสียงัดัง “เปี่แ้! เปี่แ้!...วงแหวนแสงี่ชายข้าเปี่สีแ้!!”
เสียงร้องที่โพล่งออกมานางดังไปทั่วห้องโถงใหญ่ ดึงูดาสนใทุกให้จับ้ไปยังวงแหวนแสงทีู่่ตรงาง
ภายในหอขนาดใหญ่ี้มีวงแหวนแสงสามั วงแหวนแสงด้านซ้ายมือเปี่สีไป่หน้าาแ้และตอนี้หยุดู่ที่สีเหลืองไม่มีการขยับเขยื้อนอีก ่วงแหวนแสงทีู่่ตรงางเริ่มค่อยๆ เปี่จากสีขาวเป็สีแอย่างช้าๆ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??