เรื่อง อสูรทลายสวรรค์ [แปลจบแล้ว]
วันรุ่งขึ้น
บ้านตระกูลเย่ด้านตะวันตก เย่ชิงหานอุ้มูสัตว์อสูรเดินเ้าไปยังลานพักที่ใหญ่โดดเด่นแ่หนึ่ง
“ห้องเรียนสัตว์อสูร”
ัอักษรใหญ่ี่ัที่ดูราวกับมีชีวิตชีวาและกระฉับกระเฉงทรงพลังูสลักไว้บนป้ายของลานที่พักใหญ่แ่นี้ ที่แ่นี้ถือเป็นสถานที่สำคัญของตระกูลเย่ เป็นที่สำหรับไว้ใหู้หลานตระกูลเย่มาศึกษาเรียนรู้ความรู้เกี่ยวกับสัตว์อสูรและเคล็ดวิชาต่างๆ ที่ใช้ใการสู้รบ
เย่ชิงหานถอนหายใออกมาหนักหน่ครั้งหนึ่งเพื่อผ่อนคลายอารมณ์ให้สงบลง ห้องเรียนสัตว์อสูรเป็นสถานที่ที่ปรารถนามาเนิ่นนานแ้ ตอนเป็นเ็ได้แค่มองจากที่ไกลๆ หวังว่าสักวันตนเองจะมีโอกาสพาสัตว์อสูรเดินเ้าไปาใ่าเปิดเผยและภาคภูมิใ
ก่อนหน้านี้เย่ชิงหานไม่มีสัตว์อสูรและไม่ได้รับความสำคัญจากทางตระกูล ันั้นแม้แต่หน้าปะตูก็ยังไม่มีสิทธิ์เหยียบเท้าเ้าไป วันนี้เขามาแ้มาพร้อมกับสัตว์อสูรแปลกปะหลาดมหัศจรรย์ัหนึ่ง เขาสามารถเดินเ้าไปาใได้่าเปิดเผยและภูมิใแ้
“โอ้...นี่ไม่ใช่นายน้อยลำดับเจ็ดผู้สูงศักดิ์ของพวกเราหรอกรึ? วันนี้สามารถเ้ามาาในี้ได้? อ๋อ...ที่แท้ก็เรียกสุนัขขยะัหนึ่งออกมาได้นี่เอง ฮ่าๆ...”
เย่ชิงหานเพิ่งจะเดินผ่านเ้าปะตูไป ข้างหูัแว่วเสียงที่แฝงความมุ่งร้ายัขึ้นมา คิ้วของเขาขมวดขึ้นมาทันทีพร้อมกับหันไปมอง อ่อ...บุคคลผู้นี้เขาพอรู้จัก เป็นพี่าของูหลานตระกูลหนึ่งที่เ้าร่วมพิธีปุพลังด้วยกัน เขาคือเย่ชิงเสูหลานของตระกูลที่เกิดจากภรรยาบ้านเ็ เหมือนว่าจะเป็นทางฝั่งครอบครัวูโตและยังเป็นนายน้อยใหญ่ของจ้าวเมืองบริวารของตระกูลีด้วย เื่วานที่เ้าร่วมพิธีปุพลังและเรียกสัตว์อสูรคุณภาพะัอินทรีเพลิงออกมาได้ก็คือน้องาของเขา
“มันก็คือเย่ชิงหานผู้นั้น? ามที่ได้ยินมา เื่วานปรากฏแหวนแสงที่มีะัของสีสูง่าสีทองหนึ่งะั แต่กลับเรียกสัตว์อสูรคุณภาพะัี่สุนัขขยะัหนึ่งออกมา? ขยะก็คือขยะอยู่วันยังค่ำ โอกาสดีงามขนาดนี้กลับใช้ไป่าสูญเปล่า...”
“ู้...ถ้าหากใตอนนั้นเป็นข้าที่ปรากฏแหวนแสงเก้าสี รับรองได้เลยว่า้สามารถเรียกอสูรศักดิ์สิทธิ์ออกมาได้เหมือนกับปรมาจารย์บรรพบุรุษเย่รั่วสุ่ย่าแน่ แต่เ้าเ็นี่กลับเรียกสุนัขขยะคุณภาพะัี่ออกมาแทน”
“บิดาของเขาเย่เาตอนที่ยังมีชีวิตองอาจน่าเกรงขามเป็น่ามาก แต่มันกลับเป็นไอ้ขยะไร้ค่าหนึ่ง พ่อเป็นพยัคฆ์แตู่กลับกลายเป็นสุนัขไปเสียนี่”
“น่าเีาจริงๆ!”
เย่ชิงเสเพิ่งจะพูดจบบรรยากาศาให้องเรียนสัตว์อสูรเอะอะวุ่นวายขึ้นมาทันที ูหลานของตระกูลุที่อยู่าใต่างส่งสายามองมาที่เย่ชิงหาน ใสายาเหล่านั้นมีั้ปะหลาดใ อิจฉา เีา และดููเหยียดหยามปะปนกันไป ไม่นานจากนั้นเสียงวิพากษ์วิจารณ์ เสียงเยาะเย้ยถากถาง เสียงตื่นเ้ปะหลาดใ เสียงทถอนใต่างๆ นานาัมาไม่ขาด
เย่ชิงหานยิ้มออกมา่าเฉยเมยทำเพียงแค่กวาดสายมองไปยังเหล่านั้นโดยไม่โต้ตอบใดๆ สถานการณ์เช่นนี้เขาคาดคะเนไว้ตั้งแต่เื่คืนวานเรียบร้อยแ้ว่าจะ้พบเจอ ตอนนี้ฝั่งครอบครัวูตนโตมีอำนาจบารมีมาก ไม่้พูดไปไกล แค่าใบ้านของเ่เี้ที่มีสัตว์อสูรคุณภาพะัเจ็ดถึงสามัคือ เ่เี้สัตว์อสูรคุณภาพะัเจ็ดพยัคฆ์โลหิต เย่ชิงขสัตว์อสูรคุณภาพะัเจ็ดหมีคลั่ง เย่ชิงเฟิงสัตว์อสูรคุณภาพะัเจ็ดหมาป่าสีเทา แค่บ้านัเดียวมีสัตว์อสูรคุณภาพะัเจ็ดถึงสามัที่เทียบได้กับผู้มีพลังฝีมือะัขอบเจ้าวนักรบ นับแค่พลังฝีมือก็น่ากลัวมากพอแ้ หากนับรวมที่ท่านปู่เย่เทียนหลงที่เร้นกายไปไม่สนใกิจการาใตระกูล เรียกได้ว่าอำนาจของตระกูลั้หมดตอนนี้ล้วนตกอยู่ใมือของเ่เี้ ฝั่งครอบครัวูโตใตอนนี้เจริญรุ่งเรือง่าสุดขีดเหมือนตะวันที่ลอยอยู่กลางฟ้า
ใช่ที่บิดาเย่เาเรียกสัตว์อสูรคุณภาพะัแปดราชสีห์มังกรออกมาได้ พร์ทางด้านการฝึกพลังุ์ก็ไม่เป็นรองใคร อายุยี่ิแปดปีเหยียบย่างเ้าสู่ะัขอบเราชาจักรพรรดิ ใตระกูลเกือบั้หมดต่างเชื่อมั่นและฝากความหวังไว้ที่เขา รัศมีความรุ่งโรจน์ของเย่เาราวกับพระอาทิตย์ที่สว่างเจิดจ้าใตอนกลางวันและคล้ายดดาวที่เจิดจรัสใยามค่ำคืน กดทับฝั่งครอบครัวูโตจนโงหัวไม่ขึ้น
แต่สภาพของครอบครัวูรองใตอนนี้ บิดาเสียชีวิตที่ภูเขาสุสานทวยเ ได้ยินว่าใปีนั้นยังมีท่านลุงเ็ีที่เป็นเหมือนกับตนเองเป็นไอ้ขยะไร้ค่า แต่ได้หายสาบสูญไปเื่หลายปีก่อน ตนเองสภาพใตอนนี้จึงเป็นเ็ที่ไม่มีพ่อไม่มีแม่ โดดเดี่ยวและลำบากยากแค้น ใครๆ ก็สามารถข่มเหงรังแกได้ โดยเฉพาะ่ายิ่งใช่ที่เย่เามีชีวิตอยู่นั้นมีการกระทบกระทั่งกับฝั่งครอบครัวูโตค่อนข้างรุนแรงอยู่ตล สั่งสมความแค้นกันไว้มาก เวลานี้ไม่กดหัวฝั่งครอบครัวูรองก็แปลกแ้ เื่สักครู่นี้ที่พูดฉีกหน้าพูดเยาะเย้ยถากถาง เย่ชิงหานเห็นได้ชัดว่าเป็นของฝั่งครอบครัวูโต
ันั้นเื่เผชิญกับสถานการณ์เช่นนี้เย่ชิงหานจึงไม่สะทกสะท้าน ไม่โกรธและไม่โต้ตอบ ทำเพียงยืนอยู่ข้างปะตูใหญ่เงียบๆ สส่องสายาสำรวจห้องาใลานใหญ่แ่นี้ เืุ่เห็นว่าเขาไม่สนใไม่โต้ตอบจึงหมดสนุกเลยไม่ได้หันมาสนใเขาี ต่างพากันเปลี่ยนเรื่องพูดคุยถึงพิธีปุพลังเื่วานแทน
ห้องเรียนสัตว์อสูรแบ่งออกเป็นสามห้องโถงใหญ่คือ ะัเริ่ม้ ะักลาง และะัสูง ตอนนี้ปะตูของั้สามที่ยังคงปิดสนิทแสดงว่ายังไม่ถึงเวลา
อืม! ตนเองเพิ่งจะเรียกสัตว์อสูรออกมาน่าจะอยู่ชั้นเรียนะัเริ่ม้ เย่ชิงหานลูบคลำเ้าอสูรน้อยที่อยู่ใอ้อมอก จิตใอยู่ใอารมณ์ที่สงบราบเรียบดั่งสายน้ำ
ใขณะที่กำลังคิดว่าวันนี้จะได้เรียนอะไรให้องเรียนอยู่นั้น สัญชาตญาณใใเกิดลางสังหรณ์ไม่ดีขึ้น ่าไม่ทันตั้งเนื้อตั้งั มีมือขนาดใหญ่ตวัดเหวี่ยงมาจากด้านข้างตรงเ้ามายังใบหน้าของเขา!
มีจู่โจม!
เย่ชิงหานเดืดาลขึ้นมาใใ พลังฝีมือที่ฝึกฝนมาหลายปีถึงแม้จะยังย่ำอยู่ะัแของขอบเขั้นสูง แต่พื้นฐานนั้นแข็งแรงมั่นคง ใใแม้จะั้โกรธั้เดืดาล แต่ร่างกายกลับเบี่ยงหลบไปด้านข้างโดยอัตโนมัติามสัญชาตญาณ
ปัง
มือที่โจมตีมานั้นรวดเร็วจนเกินไปและยังเป็นการลอบโจมตีด้วย แม้ปฏิกิริยาตอบสนองของเย่ชิงหานจะไวมากแ้ แต่ก็ยังโดนโจมตีเ้าที่ไหล่ พลังรุนแรงสายหนึ่งกระแทกมาจึงทำให้ล้มลงไป ีั้้ปกป้องเ้าอสูรน้อยที่อยู่ใอ้อมอกทำให้ร่างกายขาดความสมดุล โซซัดโซเซถอยัไปหลายก้าวจึงล้มก้นจ้ำเบ้าลงไป
จากนั้นน้ำเสียงที่หยิ่งยโสโอหังเสียงหนึ่งก็ัขึ้น
“ไอู้พันธุ์ผสม เ้าอุ้มสุนัขพันธุ์ผสมัหนึ่งยืนโง่ขวางทางเ้าหน้าปะตูทำไม?”
“เย่ชิงข...เ้าทำบ้าอะไร?”
เย่ชิงหานผุดุขึ้น กวาดสายามองไปยังปะตูใหญ่ ที่หน้าปะตูใหญ่าหนุ่มอายุยี่ิ่าปีจูงมือเ็าอายุ้าถึงปีหนึ่งยืนอยู่่าหยิ่งทะนง าหนุ่มอายุยี่ิปีก็คือนายน้อยใหญ่ของตระกูล...เย่ชิงข ส่วนเ็าอายุ้าถึงปีที่อุ้มูหมาป่าสีเทาอยู่ข้างๆ คือน้องาของเย่ชิงข...เย่ชิงเฟิง
“ข้าทำอะไรน่ะหรือ? ควรเป็นข้าที่จะ้ถามเ้ามาก่าว่ามายืนขวางทางที่หน้าปะตูทำพระแสงอะไร? ทำไม...คิดว่าเรียกสุนัขพันธุ์ผสมออกมาได้ัหนึ่งแ้คิดว่าัเองสุดยแ้่านั้นหรือ? หรือจะให้ข้าเรียกอสูรหมีคลั่งออกมาเล่นกับสุนัขพันธ์ผสมของเ้าดูไหมเล่า?” เย่ชิงขพูดออกมา่าเฉยชาแม้แต่สายาก็ยังไม่มองมาที่เย่ชิงหาน
“ฮ่าๆ นายน้อยข! อย่าพูดให้ตลกเลย กะอีแค่สุนัขพันธุ์ผสมัหนึ่งแค่หมีคลั่งของท่านผายลมออกมาก็ทำให้มันตกใกลัวจนายแ้!”
“ู้ ไอ้ขยะนี่ดันมายืนขวางทางนายน้อยข สั่งสอนมันไปสักทีก็ถือว่าให้เกียรติมันมากพอแ้”
เย่ชิงขเพิ่งจะพูดจบ ุาใลานใหญ่ต่างพากันหัวเราะขึ้น่าสนุกสนาน วิจารณ์กันเกรียวกราว
“เ้า...” เย่ชิงหานโกรธเดืดาล่าที่สุด มือำัแ่ เื่สักครู่ก็เห็นๆ อยู่ว่าเขายืนอยู่ด้านข้างปะตูจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะขวางทางเ้าออกของผู้ เห็นได้ชัดว่าเป็นเย่ชิงขจงใหาเรื่อง่าไม่มีเหตุผลถือโอกาสรังแกเขา ัจากสูดหายใลึกเ้าไปครั้งเขาบอกกับัเองว่า้กลั้นไว้ ตอนนี้พลังฝีมือยังไม่แข็งแกร่งพอที่จะทำการใดๆ ได้ จากนั้นจึงพูดขึ้นด้วยยิ้มที่เย็นชา “กระทำผิดฟ้าย่อมมองเห็น และข้าก็ไม่ได้ยืนขวางปะตู ที่มีาล้วนมองเห็น เ้าอยากจะรังแกผู้ที่ด้อย่า ข้าก็ไม่มีอะไรจะพูด”
เย่ชิงขบิดคอไปมาเหล่ามองมาที่เย่ชิงหานก่อนจะพูดขึ้นด้วยยิ้มที่เย็นชา “ปากคอเราะร้ายไม่เบานี่ รังแกผู้ที่ด้อย่า? ข้าจะรังแกผู้ที่ด้อย่าแ้เ้าจะทำไม? เ้าจะกัดข้า่านั้นรึ?”
เย่ชิงขยักไหล่พร้อมั้หัวเราะออกมา่าไม่แยแส เหล่ามองเย่ชิงหาน คิดใใว่าหากวันนี้ไม่ทำให้เกิดเรื่องราวมาก่านี้จะไม่ยอมเลิกรา แต่ไม่คาดคิดว่าตนเพิ่งจะพูดจบ ทันใดนั้น สีหน้าเย่ชิงขก็เปลี่ยนไปโดยทันที เขารีบผลักเย่ชิงเฟิงให้ไปอยู่ีข้างหนึ่ง ส่วนตนเองรีบหมุนักลับ่ารวดเร็วพร้อมกับต่อยหมัดออกไป
ปัง
ัจากเสียงัสนั่นจบลง เย่ชิงขถอยัโซเซไป้าก้าวก่อนที่จะทรงัได้ ใบหน้าซีดเผื สายาเพ่งมองไปยังปะตูใหญ่
ส่วนมากที่อยู่ใลานใหญ่ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น จนกระทั่งเสียงที่ัสนั่นนั้นหยุดลงถึงได้เ้าใโดยฉับั สายาของุมองไปยังทิศทางเดียวกันกับเย่ชิงข
“ที่แท้ก็เป็นนาง ข้าก็คิดอยู่ว่าเป็นใครที่กล้าโจมตีใส่นายน้อยข”
“เหอะๆ แม่นางอู่รีบเดินทางกลับจากนครแ่เเพื่อฉลองงานเทศกาลมังกรเพลิงที่ตระกูล ข้าเห็นนางตั้งแต่เื่วานแ้”
“อ๋อ...ที่แท้ก็แม่นางอู่นี่เอง คราวนี้มีเรื่องสนุกให้ดูีแ้สิ”
“แม่นางอู่ใส่ชุดเย้ายวนเกินไปแ้ ข้าทนไม่ไหวแ้ เลืกำเดาจะไหลแ้!”
แม่นางอู่? เย่ชิงหานมองไปปะตูใหญ่พร้อมกับุด้วยสายาที่งุนงง ิ่ที่มองเห็นเป็นัดับแคือท่อนขาขาวผ่องสวยเรียวยาว "สาามะัพระกาฬ" เย่ชิงหานอุทานออกมาเบาๆ ใใ เื่ลากสายามองสูงขึ้นไปามท่อนขาขาวเรียวสวยได้รูปนั้น มองเห็นกางเกงหนังขาสั้นรัดรูปสีแดงสดใส เลยขึ้นไปด้านบนปรากฏเอวบางเ็รับกับหน้าท้องที่ราบเรียบ ร่างท่อนบนเลยเอวขึ้นไปเป็นเสื้อหนังรัดรูปสีแดงเย้ายวน ทรอกั้ข้างนูนสูงตระหง่านราวกับจะมีบางิ่ดันทะลุเสื้อหนังออกมา มองสูงขึ้นไปีเป็นใบหน้าที่ขาวบริสุทธิ์ผุดผ่องสวยสดงดงาม
‘ใบหน้าสวยดั่งนางฟ้ารูปร่างเย้ายวนดั่งนางมาร...นี่มันอาเจ้แสนสวยชัดๆ! ดูสิใส่เสื้อแบบนี้ใครจะไปใไหว อืม...แม่นางอู่? เอ๊ะ หรือว่าจะเป็นนางมารน้อยเย่ชิงอู่?’พ
ใหัวของเย่ชิงหานปรากฏข้อมูลของๆ หนึ่งลอยโผล่ขึ้นมา เย่ชิงอู่คือหลานาของผู้อาวุโสสูงสุดท่านหนึ่งของตระกูลเย่...เย่ชิงหนิว ปีนี้นางอายุยี่ิ้าปี หากพูดว่าเย่ชิงขเป็นูหลานผู้มีพร์ของตระกูล ถ้า่านั้นเย่ชิงอู่ก็เป็นหญิงาที่มีพร์ของเปกเสงา สัตว์อสูรที่เย่ชิงอู่เรียกออกมาได้คุณภาพไม่สูงเท่าไรอยู่ใะัเดียวกันกับเย่ชิงข สัตว์อสูรคุณภาพะัเจ็ดจิ้งจอกหิมะ
แต่ว่าพร์ใการฝึกพลังุ์ของนางอาจจะพูดได้ว่าโดดเด่น่าเย่เาเลยก็ว่าได้ อายุยี่ิ้าปีพลังฝีมือะัแของขอบเนักรบ หากรวมร่างกับสัตว์อสูรพลังฝีมือจะเทียบได้กับะัสามของขอบเนักรบ ปีที่แู้จัดให้อยู่ใัดับที่ของทำเนียบผู้มีพลังฝีมือะัชั้นปฐพี ัดับดี่าเสว่อู๋เหินจากตระกูลเสว่อยู่มาก ้เ้าใว่ายิ่งะัพลังฝีมือสูงขึ้นการฝึกพลังปราณรบก็ยิ่งยากขึ้นาม ผู้จำนวนมากั้ชีวิตวนเวียนอยู่แค่ะัขอบเเยี่ยมุ์ ก็ดู่าท่านลุงใหญ่ของเย่ชิงหาน เ่เี้ ที่ตอนนี้อายุจะี่ิแ้ ฝึกฝนพลังุ์มานาน่าสามิปีเพิ่งจะบรรลุะัแของขอบเราชาจักดิพรรดิ แค่นี้ก็น่าจะรู้แ้ว่าพร์ใการฝึกพลังุ์ของเย่ชิงอู่นั้นน่ากลัวเพียงใด
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??