เรื่อง อสูรทลายสวรรค์ [แปลจบแล้ว]
ท้องฟ้าเริ่มค่อยๆ ื มองลอดผ่านใบไม้และเถาวัลย์ที่หนาทึบสามารถมองเห็นแอัสดงที่กำลังจะจางหายไป
ัจากที่เย่ชิงหานโครจรพลังปราณรบรีบเร่งเิทางมาได้ระยะหนึ่งจึงหันัมาใช้พลังทางร่างาสลับเิอย่างช้าๆ เพื่อฟื้นฟูพลังปราณรบ เื่พลังปราณรบฟื้นฟูแ้ค่อยใช้เร่งเิทางอีกครั้ง เิทางใลักษณะแบบี้เร่งๆ ุๆ ตลอดั้ช่บ่าย ใที่สุดก็เริ่มออกห่างจากเืงหมันเ้าสู่ภายใเทือกเขาใระยะเกือบจะยี่สิบกิโลเมตรแ้
“ฮู่ว! วันี้พอแค่ี้ก่อน เดี๋ยวยัง้เสาะหาสถานที่พักแรมอีก”
เย่ชิงหานตรวจสอบภูมิประเทศรอบข้างอย่างะเี เิลึกเ้ามาใเทือกเขายี่สิบกิโลเมตรสภาพแวดล้อมรอบข้างเปลี่ยนแปลงไปอย่างา ต้นไม้ใญ่ใที่แห่งี้ล้วนสูงใญ่เสียดฟ้าสิบกว่าเมตรขึ้นั้นั้น แต่ละใบใญ่หนาปิดฟ้าคลุมดิน บนพื้นมีต้นหญ้าและเถาวัลย์ามายหลากหลายชนิดที่ไม่รู้ชื่อขึ้นเต็มไปหมด
ฟิ้ว...
เย่ชิงหานะโดดทะยานขึ้นไปบนกิ่งก้านของต้นไม้ใญ่ดึกดำบรรพ์สามโอบต้นหนึ่ง ืเท้าปีนป่ายทะลุผ่านใบไม้เขียวชอุ่มขึ้นไปยัง่ด้านบนของต้น
“อืม ที่นี่ไม่เลว คืนี้พักอยู่ที่นี่แ้กัน”
ด้านบนของต้นไม้ดึกดำบรรพ์ กิ่งก้านอันใญ่หนาของมันยืดยาวเรียงรายขนานกันออกไป เรียงักันอย่างเหมาะเจาะพอดีราวกับเป็นเตียงธรรมชาติ เย่ชิงหานนอนเอนาลงไปอย่างสุขสบาย ตัดสินใจว่าคืนี้พักแรมอยู่ตรงที่แห่งี้ดีที่สุด
เขาหยิบเอาเสบียงที่เป็นของแห้งและ้ำดื่มออกาินอย่างง่ายๆ เสร็จแ้จึงหลับตานั่งสมาธิโ “เคล็ดวิชาเย่ห” เพื่อดูดซับพลังฟ้าดินเปลี่ยนเป็นพลังปราณรบฟื้นฟู่ที่ใช้ไปเื่ช่บ่ายที่ผ่านมา จากนั้นจึงค่อยๆ หลับไป
.................................
ภายให้เวลาเีกัน ภายใต้ท้องฟ้าเีกัน ณ เืงชางสถานที่ซึ่งห่างไกลออกไปหลายร้อยกิโลเมตร เย่ชิงอวี่ใตอนี้ทำอย่างไรก็นอนไม่หลับ ะแสลมหนาวยามดึกของฤดูใบไม้ผลิยังคงพัดโชยมา นางยืนอยู่อย่างเีดายภายใลานที่พักเล็กๆ ของตนเ ดตาเหม่อมองไปยังทางด้านทิศใต้ สีหน้าแววตาเต็มไปด้วยความทุกข์ระทม
แจากดดาวเืสาดส่องไปทั่วพื้นปฐพี และยังสาดส่องไปยังใบหน้าขาวนวลราวหิมะของนาง ภายใต้ชุดอาภรณ์สีขาวนั้น ลมใยามดึกพัดสะบัดพลิ้วไหว มองดูไกลๆ ดุจดั่งเทพธิดาที่ร่หล่นมายังโลกมนุษย์รอคอยการัคืนสู่สวรรค์ชั้นฟ้าฉันนั้น
“ท่านี่...”
ทันใดนั้นเย่ชิงอวี่เอ่ยปากพูดขึ้น ดตาคู่ที่ราวกับดดาราของนางเริ่มมีละออง้ำเกิดขึ้นอย่างไม่รู้เนื้อรู้ั ร่างาเริ่มมีอาการสั่นเทิ้มขึ้นเบาๆ จากนั้นชั่วครู่จึงเช็ดคราบ้ำตาและเริ่มมองไปทางด้านทิศใต้ นางบ่นพึมพำออกาับตนเราวกับว่ามีเรื่องราวามายที่อยู่ภายใใจอยากจะระบายออกมาให้ี่ชายที่อยู่ห่างออกไปยังที่ที่แสนไกลทางด้านทิศใต้ได้รับฟัง
“ท่านี่...ท่านอยู่ที่ใด? ท่านรู้ไหมว่าัจากที่ท่านจากไปได้ครึ่งเื ทางะู่มาแจ้งว่าจะ่ัข้าให้แต่งเ้าะูเสว่ แต่งกับเสว่อู๋เหิน...ใตอนนั้นข้าตกตะลึงเป็นอย่างา ปฏิเสธไปแม้ตายก็ไม่ยอม สถานการณ์ใตอนนั้นท่านรู้หรือไม่ว่าท่านเกือบจะไม่ได้เจอหน้า้สาวี้อีกแ้ ของะูที่า็ตกใจจึงไม่กล้าบีบบังคับข้าาจนเกินไป แต่ท่านี่รู้หรือไม่ ผ่านไปไม่กี่วันเหล่านั้นก็ัมาอีก พวกเขา...พวกเขาถึงกับข่มขู่ข้าว่า หากข้าไม่ยอมตกลงพวกเขาจะ่ไปสังหารท่านี่...ฮือๆๆ! ข้าไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรดีแ้...สุด้าจึงโกหกพวกเขาไปก่อนว่า ข้าแต่งไปก็ได้แต่้รอท่านี่ัา่อน ไม่อย่างนั้นข้าจะฆ่าัตายเสีย...ข้า ข้าไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดี? ตอนี้พวกนั้น่มาจับตาดูข้าอยู่ตลอดเวลา ข้าไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรแ้จริงๆ? ท่านี่ ท่านรีบๆ ัมาจะได้ไหม...”
พูดไปใบหน้าที่เล็กเรียามของนางก็อาบไปด้วยคราบ้ำตา ท่าทางร้องไห้สะอึกสะอื้นของสาวน้อยผู้บอบบางช่างเป็นภาพที่บีบคั้นหัวใจให้แตกาแก่ผู้ที่พบเห็นยิ่งนัก!
นับตั้งแต่เสว่อู๋เหินเจอกับเย่ชิงอวี่ที่ถนนหนิวหลันครั้งนั้น ภายใคืนนั้นเเขาได้สั่งการให้หนึ่งใผู้ติดตามอารักษ์ขาคือผู้เฒ่าสือรีบเร่งัไปยังะูเพื่อนำเอายาระดับสูงมาแลกกับเย่ชิงอวี่ เขารู้ดีว่าเย่ชิงขและเย่หรงปรารถนายาพลังปราณหิมะมาแสนนานแ้ จึงคิดจะใช้ยาี้ยี่สิบะปุกมาแต่งเอาเย่ชิงอวี่ที่มีร่างหยกิญญาัไปยังะู
หนึ่งเืให้ัผู้เฒ่าสือัมายังะูเย่อีกครั้ง ใขณะเีกันก็นำเอายาพลังปราณหิมะระดับสูงยี่สิบะปุกติดัมาด้วย เสว่อู๋เหินรีบไปพบกับเย่ชิงขใคืนวันนั้นโดยทันที โดยบอกว่าตนเชอบเย่ชิงอวี่เป็นอย่างา ปรารถนาที่จะนำยาพลังปราณหิมะมาแลกัเย่ชิงอวี่เพื่อเป็นอนุภรรยา
เป็นดั่งที่เขาคาดคิดไว้ไม่มีผิด ใคืนนั้นเย่ชิงขเรียกเย่หรงมาพบใทันทีแ้ปรึกษาหารือกันอย่างลับๆ ว่าจะแอบทำเรื่องี้กันเ ถึงแม้รายงานเรื่องี้ขึ้นไปทางะูก็จะ้เห็นด้วยอย่างแน่นอน แต่ว่ายาพลังปราณหิมะสิบะปุกกว่าจะผ่านมาถึงืพวกเขาเหลือสักะปุกเีก็ถือว่าดีหนักหนาแ้
ดังนั้นั้สองจึงแอบอ้างชื่อของะูดำเนินการด้วยตนเ เย่ชิงข่ลูกสมุนที่ไว้ใจอย่างเย่ชิงเสไปบอกเรื่องการแต่งงานแก่เย่ชิงอวี่ แต่ใครจะไปคาดคิดว่ายัยเด็กน้อยเย่ชิงอวี่ที่ภายนอกดูอ่อนแอจิตใจัเข้มแข็งเด็ดเดี่ยวขนาดนั้น ใวันนั้นที่ได้ยินข่าวเรื่องการแต่งงานัจะเฉือนข้อืของตนเฆ่าัตายต่อหน้าเย่ชิงเส ด้วยความอับจนปัญญาเย่ชิงเสจึงจำ้ล่าถอยัออกา่อนเพื่อรายงานเรื่องี้ต่อเย่ชิงขและเย่หรง
ั้เย่ชิงขและเย่หรงต่างก็ไม่กล้าทำให้เป็นเรื่องใญ่ กลัวว่าเรื่องราวจะบานปลายจนทางะูทราบเรื่อง ไม่เพียงไม่ได้อะไรแ้ยังจะถูกตราหน้าว่ารวมหัวกับนอกรังแกลูกกำพร้าที่ไม่มีพ่อไม่มีแม่
ผ่านไปไม่กี่วันเย่หรงจึงคิดแการอย่างหนึ่งขึ้น เขา่เย่ชิงเสไปบอกแก่เย่ชิงอวี่ว่า ถ้าหากนางไม่แต่งหรือฆ่าัตายก็จะ่ไปจัดการกับเย่ชิงหาน ปาฏว่าเย่ชิงอวี่ได้ยินเ้าก็แสดงอาการตกใจลนลานขึ้นมาใทันที ไม่กล้าแม้แต่คิดจะฆ่าัตาย สุด้าจึงโกหกออกไปว่า้รอให้ี่ชายัา่อนค่อยแต่ง ไม่อย่างนั้นจะขอยอมตาย
ลานที่พักรับรองด้านนอก แไฟส่องส่าพร่างพราว
“นายน้อย ท่านว่าเรื่องี้ควรจะจัดการอย่างไรดี?” เสว่อู๋เหินสวมชุดสีขาวนั่งอยู่ตรงกลางภายใลานที่พัก ผู้เฒ่าสองสวมชุดหนึ่งดำหนึ่งขาวยืนอยู่ข้างๆ อย่างเคารพนอบน้อม ผู้ที่เอ่ยปากถามขึ้นคือผู้เฒ่าสือเสื้อขาว ่ผู้เฒ่าม่อใชุดสีดำที่ยืนอยู่ข้างๆ เห็นเสว่อู๋เหินนิ่งเงียบไม่ปริปากพูดจาใดๆ คล้ายกับกำลังครุ่นคิดบางสิ่งอยู่ จึงพูดสำทับขึ้นด้วยสีหน้าที่ดำคล้ำว่า “ไอ้พวกขยะไร้ประโยชน์เย่ชิงขกับเย่หรงเรื่องแค่ี้ยังทำไม่สำเร็จ หรือพวกเราควรจะลงืด้วยตนเจับนางมัดัไปยังเืงเพียวเสว่เลยเป็นอย่างไร?”
“ไม่จำเป็น!” เสว่อู๋เหินใที่สุดก็เปิดปากพูดพร้อมกับโบกืทำท่าทางปฏิเสธ “อย่าเพิ่งแหวกหญ้าให้งูื่ หากพวกตาแก่ตายยากั้สามแห่งะูเย่ถูกชักนำออกมาพวกเราจะไม่ได้อะไรเลย ้เ้าใจว่าร่างหยกิญญาธรรมดาทั่วไปดูไม่ออก แต่ตาแก่ั้สามนั้น้มองออกอย่างแน่นอน อีกั้จิตใจของนังเด็กนั้นเด็ดเดี่ยวเกินไป ถ้าหากนางฆ่าัตายที่พวกเราลงแรงไปก็สูญเปล่า”
อืม! ผู้เฒ่าม่อและผู้เฒ่าสือต่างพยักหน้าแสดงอาการเห็นด้วย ร่างที่ยังมีชีวิตถึงจะเรียกร่างหยกิญญา ร่างที่ไม่มีชีวิตเรียกว่าศพที่ไร้ค่า อีกั้หัวหน้าะูเย่กับผู้อาวุโสสูงสุดอีกสองท่านล้วนมีฝีืสูง่ หากถูกชักนำออกมา้เกิดเรื่องยุ่งยากเป็นแน่
“ขั้นต่อไปดำเนินการเป็นสองทาง ไปบอกเย่ชิงขัจากงานสำเร็จจะเพิ่มยาพลังปราณหิมะให้อีกสิบะปุก ให้รีบเร่งหาวิธีทำให้สำเร็จโดยเ็ ่อีกทางหนึ่ง่เสว่อีกับพวกไปเืงหมันจัดการกับเย่ชิงหานเพื่อบีบบังคับเย่ชิงอวี่ให้ยินยอมทำตาม...ร่างหยกิญญา ข้าจำเป็นจะ้ได้!”
“ขอรับ นายน้อย!”
เป็นค่ำคืนที่ดึกสงัด เย่ชิงหานที่อยู่ห่างไกลออกไปนับร้อยกิโลเมตรยังคงนอนหลับสนิทอยู่เช่นเดิม เขาหารู้ไม่ว่าแการอันชั่วร้ายที่จะเกิดขึ้นต่อตนเและ้สาวกำลังถูกตระเตรียมการขึ้นอย่างช้าๆ และมันค่อยๆ ซ่อนักลืนหายเ้าไปใความมืดมิดของค่ำคืนอันดึกสงัดี้อย่างเงียบเชียบ
ท้องฟ้าเริ่มจะส่าขึ้น แอาทิตย์สีทองใยามเช้าลอดผ่านใบไม้สาดส่องไปยังพื้นของเทือกเขาจนส่าขึ้นทั่วทุกแห่งหน
เย่ชิงหานื่ขึ้นมาตั้งแต่เช้าฝึกฝนพลังปราณรบ โ "เคล็ดวิชาเย่ห" เปลี่ยนพลังฟ้าดินให้กลายเป็นพลังปราณรบที่เบาบางเก็บไว้ภายใุชีพจรภายใร่างา
ภายใร่างาของมนุษย์สามารถกักเก็บพลังปราณรบได้เพียงเล็กน้อย แถมยังไหลเวียนได้เชื่องช้าจนเกินไป ดังนั้นัจากฝึกฝนพลังปราณรบผู้่าจะนำพลังไปเก็บสะสมไว้ภายใุชีพจรเสียากว่า
ุชีพจรของแต่ละเื่เกิดมาล้วนมีสิ่งต่างๆ อุดตันาน้อยแตกต่างกันไป ดังนั้นจึง้อาศัยการฝึกฝนของแต่ละบุคคลเป็นเครื่อง่ โดยใช้พลังปราณรบที่มีอย่างเบาบางมา่ใการละลาย า และขจัดสิ่งอุดตันที่อยู่ภายใุชีพจรให้หมดไป เพื่อใหุ้ชีพจรโล่งไม่ติดขัดและสามารถขยายัเพื่อเก็บสะสมพลังปราณรบได้ายิ่งขึ้น อีกั้ยังทำให้ระดับการไหลเวียนของพลังปราณรบเกิดความคล่องัและรวดเ็ เื่ต่อสู้ก็จะสามารถเพิ่มประสิทธิภาพของการโจมตีและการป้องกันได้หลายเท่าั
เย่ชิงหานใตอนี้กำลังใช้พลังราณรบที่มีอยู่ใุอินม่าย หยางม่ายและภายใร่างมาใช้ใการละลายกัดกร่อนสิ่งอุดตันต่างๆ ที่อยู่ใุชงม่าย เื่ใช้พลังปราณรบไปจนหมดจึงค่อยโเคล็ดวิชาเย่หเพื่อดูดซับพลังฟ้าดินเปลี่ยนเป็นพลังปราณรบกักเก็บไว้ใุชีพจร จากนั้นนำมาใช้ละลายกัดกร่อนสิ่งอุดตันต่างๆ ใุชีพจรอีกครั้ง ทำอย่างี้ครั้งแ้ครั้งเล่าจนกว่าจะละลายสิ่งอุดตันต่างๆ จนหมดสิ้น
“ฮู่ว! ช้าเกินไป”
ัจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมง เย่ชิงหานหยุดการฝึกพร้อมกับลืมตาขึ้น ทุกครั้งที่เขาทำการฝึกฝนภายใใจก็รู้สึกขมขื่นทุกครั้ง สิ่งอุดตันภายใุชีพจรของตนเมีาจนเกินไป ุชีพจรั้สิบสองุเปรียบได้กับแม่้ำั้สิบสองสายที่เต็มไปด้วยา ่ตนเเปรียบเหืนพลั่วอันเล็กที่คอยตักาเหล่านั้นออกไปจากแม่้ำ โดยเฉพาะอย่างยิ่งระดับความเ็ใการตักไม่สามารถเร่งให้เ็จนเกินไปได้ ไม่เช่นนั้นลำ้ำจะพังทลายลง ตนเก็จะจบเห่ไปด้วยพ
ฝึกฝนเสร็จ ควรได้เวลาออกล่ามารอสูรแ้
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??