เรื่อง อสูรทลายสวรรค์ [แปลจบแล้ว]
เพียงแ่่าในวันที่ ความปลื้มปีติยินดีของเขาก็ถูกทำให้จบลง เพราะเขาเจอเข้ากับๆ หนึ่ง
าในเทือกเขารกร้างเต็มไปด้วยนักเสี่ยงภัยและผู้ที่เขามาฝึกฝนตนเอง าพบเจอหนึ่งไม่ใช่เรื่องที่่าแปลก เื่เดือน่เขาก็พบเจอกับนักเสี่ยงภัยอยู่บ่อยๆ าาหลาย เพียงแ่...ที่เจอในวันนี้ค่อนข้างพิเศษออกไป จากดวงาั้คู่ที่เอ่อล้นไปด้วยจิตสังหารและดาบฆ่าม้าเล่มยาวแ้ ทั่วั้ร่างของเขาต่างปกคลุมไปด้วยสีดำ
“ไอ้หนู ่ของมีค่ามาให้หมด จากั้ก็ไสหัวไปซะ”
บุคคลในชุดดำพูดึ้ น้ำเีงแสดงอำนาจเหมือนผู้บังคับบัญชาสั่งาลูกน้อง่าไร่าั้
หืม? ที่อยู่ตรงหน้านี้ก็คือผู้ล่าที่เขาเล่าขานกัน? ไม่ล่ามารู แ่เป็ผู้ล่าที่ล่าโดยเฉพาะ?
เย่ชิงหานหรี่าลงเล็กน้อย าในใเริ่มื่ตระหนกึ้มา ัที่มีเคยกล่าวไว้ เิข้างแม่น้ำบ่อยๆ ้มีสักวันที่รองเท้าจะเปียกน้ำ และวันนี้ตนเองก็ได้เจอกับผู้ล่าที่มีจิตใโหดเหี้ยมอำมหิตจริงๆ จนได้
แ่ิาเดียวเย่ชิงหานกลับรู้สึกื่เ้ดีใึ้มาแทน ในหัวมีความคิด่าหนึ่งวาบผ่านทั่วั้ร่างัสั่นเทิ้มแ้พูดึ้่าติดๆ ขัดๆ ่า “พี่...พี่า เหลือเอาไว้พอเป็ค่าเิทางให้ข้าสักหน่อยจะได้หรือไม่?”
“ค่าเิทางกับชีวิตของเ้า เ้าเลือกเองแ้กัน่าจะเหลืออะไรไว้”
าชุดดำพูดเสนอัเลือกให้ เขากระทำเรื่องชั่วช้าเช่นนี้มาตลอดหลายปีจิตใจึงไม่มีความเมตาสงสารแม้แ่น้อย มีแ่เพียงความเหี้ยมเกรียมและความเลือดเย็น ในะที่พูดดวงาของเขาเริ่มเป็ประา ดาบที่อยู่ในมือเลื่อนสูงึ้เล็กน้อย
“ก็ได้ ข้าเลือกชีวิตของข้า”
ร่างของเย่ชิงหานสั่นเทิ้มรุนแยิ่งก่าเดิม ปลดห่อสัมภาระโยนออกไปด้วยอาาลนลาน เขาขยับหมุนขาข้างซ้ายหน่อยหนึ่งเพื่อบังสายาของาชุดดำจากกริชสีดำที่ซ่อนเอาไว้
“อืม ไม่เลวเข้าใสถานาณ์ดีนี่เ้าหนู! แ่่ากริชเล่มั้ก็ดูไม่เลวเอามาให้ข้าด้วย”
าชุดดำยื่นมือออกไปรับห่อผ้า รู้สึกได้ึความหนักของสิ่งของที่อยู่ข้างในจึงพยักหน้าออกมา่าพอใ และบังเอิญกวาดามองเห็นกริชเล่มสีดำจึงเอ่ยึ้
ใบหน้าเย่ชิงหานื่ตกใรีบร้อนพูดึ้ “คือ...พี่าถ้าไม่มีอาวุธแ้ข้าจะออกไปจากเทือกเขา่าไรเล่า?”
“่กริชมา ไม่งั้นเ้าก็เตรียมหลับอยู่าในเทือกเขาแ่นี้ตลอดกาล!” าชุดดำไม่สนใ ทำเพียงกวาดามอง่าเฉยเมย แววาั้เย็นชาั้โอหังอวดดี
“เฮ้อ...” เพียงไม่กี่วินาทีเย่ชิงหานตัดสินใจับกริชโยนออกไป ดวงาเต็มไปด้วยความรู้สึกเีดายอาลัยอาวรณ์ ในวินาทีั้เองเย่ชิงหานมองเห็นสายากระหยิ่มยิ้มย่อง่าได้ใของาชุดดำ
กริชที่ลอยอยู่กลางอากาศัปรากฏแสงเส้นหนึ่งแยกออกมา ระดับความเร็วของมันรวดเร็วเป็่ามาก าชุดดำกำลังยิ้มหยันออกมา เตรียมที่รับเอากริช
ทันใดั้ สายาที่กระหยิ่มยิ้มย่อง่าได้ใของเขาัแปรเปี่ไปโดยทันที เปี่เป็ตกตะลึงและากลัวึ้
ด้านักริชปรากฏเงาสีดำสายหนึ่งลอยพุ่งตรงเข้ามา่ารวดเร็ว ระดับความเร็วของมันยังเร็วก่ากริชเีอีก เพียงไม่กี่วินาทีเงาสีดำก็ไล่ามกริชจนทัน จากั้มันยื่นมือจับด้ามกริชพุ่งตรงต่อไปามทิศทางของกริช จนกระทั่งมันใช้กริชเฉือนลงไปยังแขนของาชุดดำที่อยู่ตรงหน้า่าหนักหน่วง
เคร้ง!!
ดาบฆ่าม้าและห่อผ้าสีดำร่วงหล่นลงบนพื้นจนเกิดเีงัึ้ ดวงาของาชุดดำมีอาาากลัว แขนขวากุมแขนข้างซ้ายไว้แน่น่เท้าก้าวถอยักลับ่ารวดเร็ว
“ข้าไม่้าชีวิตเ้า ต่อไปเ้าอย่าทำอาชีพที่เสี่ยงอันตรายเช่นนี้อีกเลย”
ร่างาของเย่ชิงหานไม่ได้สั่นเทิ้มอีก ดวงาก็ไม่ได้หรี่ลงเหมือนแ่่ เขาหยิบห่อผ้าึ้ตบปัดฝุ่นเบาๆ สามครั้งแ้มัดไว้ด้านััเดิม
“ข้านี่ช่างาบอดเีจริงึกับกล้ามาล่ายอดฝีมือระดับขอบเยอดุ์...ขอบคุณพี่าน้อยที่ไว้ชีวิต แขนพิาแ้ต่อไปคาด่าคงจะทำอาชีพนี้ไม่ได้อีกแ้” าชุดดำัจากผ่านอาาื่ตระหนกตกใจึงเริ่มสงบสติอารมณ์กลับมาได้ เขารู้ดี่ารอบนี้เจอของแข็งเข้าให้แ้ ั้พลังั้วิชามีดที่ใช้ รวมึอายุที่ยังหนุ่มกลับบรรลุึระดับขอบเยอดุ์ โดยเฉพาะ่ายิ่งฝีมือในาแสดงละครจัด่าอยู่ในระดับชั้นหนึ่ง ึขนาดหลอกตนเองที่อยู่ในสายอาชีพนี้ได้่าแนบเนียนจนเชื่อ่าสนิทใ
แขนซ้ายพิาแ้ชีวิตนี้คงไม่สามารถใช้มีดมือซ้ายได้อีก ในดวงาของเขาแม้จะมีความโกรรธแค้นแ่ก็เป็รู้ทิศทางลมดี ัั้จึงจำเป็้ยอมก้มหัวลง
“อืม”
เย่ชิงหานัจากเก็บของเสร็จ ใช้เท้าเขี่ยดาบฆ่าม้าเล่มยาวกระเด็นไปตกอยู่ใต้เท้าของาเสื้อดำ จากั้จึงหมุนัจากไป
ในใของเย่ชิงหานในตอนนี้เกิดอารมณ์พิเศษ่าหนึ่งึ้ อาจจะเป็เพราะเป็ครั้งแที่เอาชนะศัตรูแได้ด้วยมันองและพลังฝีมือของตนเอง หรืออาจจะเป็เพราะเป็ครั้งแที่ได้ใช้น้ำเีงสั่งสอนอื่น หรืออาจะเป็เพราะชัยชนะครั้งแทำให้เขามีความมั่นใเพิ่มมากึ้ ัั้ อารมณ์ของเขาในตอนนี้ยุ่งเหยิงเป็่ามากมีั้ื่เ้ ั้ปลื้มปีติยินดี และอารมณ์ที่แปลกพิเศษที่เพิ่มึ้มา เนื่องจากตกอยู่ในห้วงอารมณ์ที่ยุ่งเหยิงนี้ทำให้เขาไม่ได้หันกลับไปมองาชุดดำที่อยู่ด้านัอีก าชุดดำที่อยู่ด้านัเงยหน้าึ้มามองด้วยสายาที่แฝงไปด้วยความเคียดแค้น
“อ๊าา...มารู!”
เีงร้องตกใดึงสติของเย่ชิงหานให้กลับคืนมา เขาหันกลับไป่าื่ตกใ แ่สิ่งที่มองเห็นกลับเป็ม่านฝุ่นละอองสีขาวกลุ่มหนึ่งและคมดาบที่เย็นเฉียบปะปนมาด้วย
ผ่านาต่อสู้เป็ายมาเดือนก่าๆ ทำให้ปฏิกิริยาตอบสนองของเย่ชิงหานพัฒนาึ้เป็่ามาก ชั่วิาเดียวเพียงไม่กี่วินาทีเขารีบหลับาลงและเบี่ยงัหลบคมดาบออกไปยังด้านข้าง
เนื่องจากเป็เหตุาณ์ที่ไม่ทันตั้งั แม้จะรีบหลับาลงเร็วสักปานใดฝุ่นผงก็ยังมีเข้ามาาในดวงาไปอยู่ไม่น้อย เื่มีสิ่งแปลกปลอมเข้ามาดวงาจึงเริ่มรู้สึกเจ็บปวดและแสบร้อน...ความรู้สึกไม่ดีต่างๆ นานาจากเส้นประสาทสัมผัสไหลประัเข้ามาในหัว่าต่อเนื่อง
ตอนที่เบี่ยงัหลบยังพอทำได้ไม่เลว คมดาบที่ฟันมาจึงคลาดเคลื่อนจากจุดสำคัญไป บริเวณหน้าอกถูกคมดาบเฉือนผ่านผิวหนังจนกล้ามเนื้อเปิออก เลือดสีแดงสดไหลซึมเป็ทางยาว
ฝุ่นผงคือปูนขาว มือที่แกว่งดาบคือมือข้างขวา เ้าของมือที่แกว่งดาบคือาชุดดำที่สายาเต็มไปด้วยความเคียดแค้น
เย่ชิงหานล้มลงไปบนพื้น่าแ ชุดสีเขียวที่สวมใส่กลายเป็สีขาวโพลนเพราะฝุ่นผง เลือดสีแดงที่ไหลซึมออกมาจากหน้าอกย้อมชุดที่ขาวั้จนราวกับเป็เกราะสีแดง ดวงาั้คู่ในตอนนี้ปิดสนิท กล้ามเนื้อบนใบหน้าสั่นกระตุกไม่หยุด มือข้างหนึ่งพยายามเช็ดฝุ่นที่อยู่รอบดวงาออก่าร้อนรน ่มืออีกข้างถือกริชกวัดแกว่งไปมา่ามั่วซั่ว ากระเซอะกระเซิง่าเวทนา
“เ้าทำผิด่ามหันต์่าหนึ่งึ่ก็คือ ความเมตา ที่นี่ไม่ใช่ในเมืองและไม่ใช่ะูที่เ้าอยู่ ที่นี่คือเทือกเขา” าชุดดำเิถือดาบที่อาบไปด้วยเลือดเิเข้ามา่าช้าๆ เีงเิหนักๆ ของฝีเท้าฟังดูราวกับยมบาลที่ึ้มาจากนรกเพื่อรับดวงวิญญาณและกำลังค่อยๆ เิตรงเข้ามาหาฉันั้
“เ้าทำลายแขนข้างซ้ายของข้า แ่หารู้ไม่่าข้าใช้แขนข้างขวาได้ดีก่าเีอีก อีก่านิสัยของข้านี้ไม่ดีเอามากๆ อยู่่าหนึ่งคือ มีแค้น้ชำระ และไม่ใช่สิบปีไม่สาย แ่เป็คืนเดียวก็ถือ่าสายเกินไป”
าชุดดำพยักหน้าทำราวกับ่าคำพูดที่ตนเองพูดออกมาในวันนี้ฟังดูแ้มีระดับึ้มาอีกไม่น้อย ดวงาัปรากฏความโหดเหี้ยมึ้ ง้างดาบสูงึ้เล็งไปที่เย่ชิงหานที่นอนกลิ้งไปมาอบู่บนพื้นแ้ฟันลงไปในทันที ในความคิดของเขาเย่ชิงหานที่ร่างาได้รับบาดเจ็บสาหัสแถมดวงาที่มองไม่เห็น มือที่ถือกริชกวัดแกว่งไปมา่ามั่วซั่วั้ไม่ได้เป็อันตรายกับเขาเลยแม้แ่น้อย
ในะที่ดาบฆ่าม้าเล่มยาวฟันลงไปั้ เย่ชิงหานที่กลิ้งไปมาอยู่บนพื้นัหยุดลงในทันที ายังคงปิดสนิทัเดิม แ่มุมปากกลับแสยะยิ้มออกมาึ่ดูคล้ายกลับยิ้มแ่ก็ไม่เชิง
หืม?
าชุดดำถูกรอยยิ้มบนใบหน้าของเย่ชิงหานทำให้ื่ตระหนก แ่ก็ไม่ได้คิดมากไปก่าั้ ดาบในมือไม่ได้มีอาาสั่นหรือหยุดชะงักลงแ่่าใด ยังคงฟันดาบลงไปยังเบื้องล่างต่อ แ่ชั่วิาั้เอง สายาที่เฉยชาของเขาัแปรเปี่เป็ตกตะลึง และจากั้แปรเปี่เป็ความากลัว่าสุดขีด
เขามองเห็นูัเล็กสีดำัหนึ่ง เป็ูัเล็กึ่มีระดับความเร็วเป็ที่่าากลัวเป็่ามาก
ดาบฆ่าม้าของเขายังไม่ทันที่จะฟันลงไปึ เ้าูัเล็กที่มุดออกมาจากรอยฉีกขาดของเสื้อตรงบริเวณหน้าอกของเย่ชิงหานก็พุ่งทะยานตรงเข้ามาหา ฉับัั้เขารู้สึกเย็นวาบที่ลำคอ องถูกความรู้สึกเจ็บปวดเข้าปกคลุม จากั้สติสัมปชัญญะจึงจมดิ่งสู่ความมืดมิดที่ไร้ขอบเไป
ัจากที่าชุดดำล้มลงไปเย่ชิงหานไม่ได้สนใต่อบาดแผลที่อยู่บริเวณหน้าอก แ่รีบปลดห่อผ้าที่อยู่ด้านัหยิบเอาน้ำออกมาล้างาที่เต็มไปด้วยฝุ่นผง
กระแสพลังสีขาวจากแหวนทองเหลืองได้ไหลออกมารักษาบาดแผลามร่างาของเขาตั้งแ่แแ้ อาาบาดเจ็บเล็กน้อยพวกนี้เย่ชิงหานจึงไม่ได้ใส่ใมากนัก เพราะเื่หนึ่งเดือน่แหวนทองเหลืองของล้ำค่าระดับศักดิ์สิทธิ์ที่มีคุณบัติในารักษาเยียวยาวงนี้ได้พิสูจน์ัมันเองให้เห็นแ้พ
เื่มองไปยังเสี่ยวเฮยเห็นดวงาคู่สีดำแวววาวของมันทำให้เย่ชิงหานรู้สึกดีึ้มา...โลกแ่นี้ไม่เหมือนกับโลกเดิมที่สะอาดบริสุทธิ์ที่ที่เขาจากมา โดยเฉพาะ่ายิ่งเื่ออกจากเมืองเข้ามายังเทือกเขา
ที่แ่นี้คือาในเทือกเขา เป็สถานที่ที่ั้ห้าะูใหญ่ ั้เปกครองเทพสงครามและั้นครแ่เทพไม่สามารถแผ่อิทธิพลครอบคลุมเข้ามาึ ที่แ่นี้คือโลกแ่าฆ่าฟัน เป็โลกของาแข่งขัน ผู้ที่แข็งแกร่งเท่าั้ที่อยู่รอด เย่ชิงหานรู้สึกโชคดีมากที่เื่หนึ่งเดือน่ตนเองไม่ได้บุ่มบ่ามเิทางเข้ามาาใน่ลึกแ่นี้
มองดูร่างาชุดดำที่มือถือดาบดวงาเบิกกว้างเหมือนกับายาไม่หลับ เย่ชิงหานถอนหายใออกมา่าหนักหน่วง “แม้จะเคยทำผิดพลาดไปครั้งหนึ่งก็ไม่ได้หมายความ่าจะทำผิดพลาดเป็ครั้งที่อีก เกี่ยวกับเรื่องาล้างแค้นข้ารู้สึก่าแม้เพียงคืนเดียวก็ถือยาวนานจนเกินไปเช่นกัน...”
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??