เรื่อง อสูรทลายสวรรค์ [แปลจบแล้ว]
ใทวีปัเพลิง ัคือิ่มีชีวิตที่แข็งแกร่งทีุ่อย่างไม่ต้องสงสัย และสำหรับมารูที่มีสายสัมพันธ์เกี่ยวดองกันกับัแม้จะเพียงเล็กน้อยก็ถือว่ามีความแข็งแกร่งเช่นเดียวกัน
สไปโนซอรัสเป็ิ่มีชีวิตที่เป็ญาติสายเลืห่างๆ ของั แท้จริงแล้วมันคือักับสัตว์ชิใดผสมพันธุ์กันเกิดขึ้นมาั้ไม่มีใครทราบได้และไม่มีทางที่จะศึกษาค้นคว้าได้ แต่สไปโนซอรัสั้แข็งแกร่งจริงอย่างไม่ต้องสงสัย เป็ถึงมารูระดับหกั้สูงุเกือบจะถึงระดับเจ็ด พลังการโจมตีของมันแต่ละครั้งเทียบได้กับผู้มีพลังฝีมือระดับั้สูงุของขอบเขตเยี่ยมยุทธ์ แถมยังมีหนามพิษขนาดใหญ่อีกิสองแท่งที่อยู่บนแผงหลังของมัน ต่อให้เป็ผู้มีพลังฝีมือระดับขอบเขตนักรบเมื่อพบเจอก็ไม่อยากที่จะตอแยด้วย
นี้พลังฝีมือของเย่ชิงหานอยู่ที่ระดับแรกของขอบเขตยยุทธ์ ห่างจาะดับสองอีกพอสมควร ่เสี่ยวเฮยแม้จะเทียบได้กับูศักดิ์สิทธิ์ แต่ว่ายังอยู่ใช่วงระยะอ่อนแอจึงทำอะไรไม่ได้านัก
“ูพี่จับให้ดีๆ ข้าจะเพิ่มระดับความเร็วขึ้น”
เสี่ยวเฮยส่งะแสเีงเสร็จก็เงียบไปไม่พูดิ่ใดต่อ มันเพิ่มระดับความเร็ววิ่งลัดเลาะไปาใป่า ่สไปโนซอรัสที่ไล่าหลังมา าทางที่มันวิ่งผ่านต้นไม้น้อยใหญ่ล้วนล้มระเนระนาดลงกับพื้น เีงแผดร้องคำรามของมันสั่นสะเทือนจนใบไม้ลอยปลิวว่อน ฝูงนกกาามายพากันแตกตื่นร้องกันเกรียวกราว
“เสี่ยวเฮยไปทางด้านขวา ทางั้ต้นไม้ค่อนข้างหนาทึบ หากไปาทางโล่งระดับความเร็วของเจ้าสู้มันไม่ได้”
เย่ชิงหานกคอเสี่ยวเฮยแ่นร่างกายั้หมดแนบไปกับลำัของมัน ข้างหูแว่วเีงลมหวีดหวิวและเีงแผดร้องคำรามของสไปโนซอรัสที่ยิ่งใกล้เ้ามาทุกที เขากวาดาองภูมิประเทศโดยรอบจากั้ร้องตะโกนไปยังข้างหูของมัน
ูกลืนิญญาเสี่ยวเฮยขนาดัเ่าูวัวดวงาทอประกายเยือกเย็น เมื่อได้ยินเีงที่เย่ชิงหานร้อง มันลดหัวต่ำลงเล็กน้อยหันไปทางด้านซ้ายมือคราหนึ่งแล้วเลี้ยวไปอย่างเหมาะเจาะโดยที่ไม่มีอาการสะดุดหรือความเร็วลดลงแม้แต่น้อย จากั้จึงมุดหายเ้าไปใป่าทางด้านซ้าย
ฟิ้ว! ฟิ้ว!
ูกลืนิญญาเสี่ยวเฮยพุ่งทะยานไปดุจดั่งสายลม ลัดเลาะไปใหมู่แมกไม้อย่างไม่หยุดยั้ง ระดับความเร็วบรรลุถึงระดับที่น่าั
สไปโนซอรัสที่ไล่าอยู่ข้างหลังยิ่งโกรธเกรี้ยวาขึ้นกว่าเก่า หากเปรียบเทียบด้านความเร็วเสี่ยวเฮยช้ากว่าิหน่อย แต่เสี่ยวเฮยร่างกาย่องแ่ว ดังั้การะโดด การเลี้ยวล้วนทำได้อย่างสวยงามไม่ติดขัดความเร็วจึงไม่ได้ลดลงแต่อย่างใด ต่างกับสไปโนซอรัสที่ร่างกายใหญ่โตแถมยังวิ่งอยู่ใป่าไม้ที่หนาทึบทำให้มันแสดงศักยภาพออกมาได้ไม่เต็มที่ ด้วยเหตุนี้ระดับความเร็วของั้สองฝ่ายจึงตกมาอยู่ใระดับเดียวกัน ระยะห่างจึงยังคงอยู่ใระหว่างหนึ่งกิโลเมตรไม่เปลี่ยนแปลง
“บิดาเจ้าเถอะ! ไอ้สไปโนซอรัสันี้ทำไมมันถึงไล่าพวกเราไม่ปล่อยเลย? เนื้อข้ามันไม่ได้อร่อยขนาดั้สักหน่อย” วิ่งหนีอย่างุชีวิตมาเกือบจะ้านาทีแล้ว แต่เจ้าสไปโนซอรัสัั้กลับยังไล่าอย่างไม่ลดละ ราวกับว่าถ้าไม่ฆ่าพวกเขาให้ายจะไม่ยอมเลิกรา ใใจเย่ชิงหานรู้สึกร้อนรนและอับจนปัญญาจึงด่าออกมาอย่างมีโทสะ
“เนื้อของข้าอร่อย! ความทรงจำที่ได้รับมาจากพลังทางเผ่าพันธุ์กล่าวไว้ว่า เผ่าพันธุ์ของข้ากับัเป็ศัตรูคู่อาฆาตกัน เมื่อพบเจอต้องฆ่าให้ายกันไปข้างหนึ่ง” ูกลืนิญญาเสี่ยวเฮยที่วิ่งอย่างเงียบๆ อยู่นานใทีุ่ก็ส่งะแสเีงพูดขึ้นมา
ไม่ายไม่ยอมเลิกรา!
ูกลืนิญญา เผ่าพันธุ์ูที่แปลกประหลาดที่ไม่เคยได้ยินา่อนกลับเป็ศัตรูคู่อาฆาตกับั คาดว่าคงต้องแข็งแกร่งไม่แพ้ัอย่างแ่
ต้องหาทางสลัดมันให้หลุด ไม่งั้นได้จบเห่จริงๆ แ่ ระยะเวลากลายร่างของเสี่ยวเฮยคงอยู่ได้แค่สองชั่วโ บวกกับก่อนหน้าที่ฆ่าแรดนอเดียวจนถึงนี้ใช้เวลาไปหนึ่งชั่วโกับอีกยี่ินาทีแล้ว
สี่ินาที ถ้าหากหลังจากสี่ินาทีแล้วยังสลัดมันไม่หลุดิ่ที่รอคอยเขากับเสี่ยวเฮยอยู่ก็คือความาย เย่ชิงหานคิดคำนวณเงียบๆ าใใจ ทันใดั้ดวงาของเขาพลันเปล่งประกายแห่งความหวังขึ้น
“เสี่ยวเฮย เลี้ยวไปทางขวา พวกเราไปถิ่นของฝูงหมาป่าเพลิงกัน”
.................................
เขตแดนรอบนอกของเทือกเขา!
าชุดดำจำนวนหกคนกำลังเดินทางอย่างเร่งรีบ ั้หก้ายกำลังเสาะหาบางิ่อยู่ พวกเขาไม่ได้สนใจต่อมารูหรือผู้ล่าที่พบเจอาเส้นทางที่ผ่านมาเลยแม้แต่น้อย ั้หกโคจรพลังปราณรบเตรียมพร้อมอยู่ตล ไม่ว่ามารูหรือผู้ล่าเมื่อสัมผัสได้ถึงการมาของพวกเขาต่างพาหนีายกันอย่างะเซอะะเซิง
ทันใดั้าชุดดำที่อยู่ด้านหน้าหยุดชะงักลง อีก้าคนที่อยู่ด้านหลังก็พลอยหยุดชะงักลงาไปด้วย เขาหันกลับมาพูดกับาชุดดำอ้วนเตี้ยด้วยเีงต่ำว่า “รีบเร่งเดินทางา็นานแล้ว คิดว่าน่าจะเ้าใกล้เป้าหมายแล้วล่ะ หนิวจินเจ้าตรวจสอบดูหน่อยว่าเป้าหมายอยู่ทิศทางใด”
“ได้ขอรับนายท่านเสว่อี”
าร่างอ้วนเตี้ยที่มีชื่อว่าหนิวจินก้มหัวลงตอบรับอย่างนอบน้อม พูดจบจึงรีบนั่งลงใท่าสมาธิอย่างรวดเร็ว
อย่างไม่ต้องสงสัย คนชุดดำั้้าก็คือหน่วยองคัษ์มืดของเสว่อู๋เหินทีู่ส่งมาให้จับกุมัเย่ชิงหาน ้าคนบวกกับูสมุนของพ่อบ้านหลิว หนิวจิน ั้หกเ้ามายังเทือกเขาได้เป็เวลาหลายวันแล้ว
ก่อนหน้านี้หนึ่งเดือนหนิวจินได้รับคำสั่งจากพ่อบ้านหลิวให้ฝังแมลงอำพรางที่ใช้ใการติดาไว้บนัเย่ชิงหาน แมลงชินี้มีขนาดัพอๆ กับัหมัด เวลาปกติจะเกาะอยู่าเส้นผมบนศีรษะของคน นอกเีจากว่าเย่ชิงหานจะโกนหัวหรือตัดผมั้หมดทิ้งไป หาไม่แล้วแมลงชินี้จะไม่ร่วงหล่นเพราะูลมพัดหรือการสระผมอย่างแ่ นี่คือเ็ดวิชาลับที่มีเฉพาะใตระกูลเสว่
“เรียนนายท่านเสว่อี ข้าสัมผัสได้ว่าตำแหน่งปัจจุบันของเป้าหมายอยู่เขตแดนรอบนอกของเทือกเขาและกำลังมุ่งหน้าตรงเ้ามาหาพวกเรา คาดคะเนจาะดับความเร็วของพวกเราในี้ ไม่น่าจะเกินครึ่งชั่วโคงได้พบกันพี”
หลังจากหนิวจินนั่งโคจรวิชาผ่านไปชั่วครู่ก็ลืมาขึ้นแล้วพูดออกมาอย่างยินดี
เสว่อีกวาดาองครั้งหนึ่ง สายาปรากฏแววเย็นชาพูดขึ้น “อ้อ? นรกไม่มีประตูกลับยังจะฝ่าเ้ามา เสว่เอ้อเจ้าฝีมือสูงกว่าเขารับผิดชอบพาหนิวจินนำทางไป วันนี้จับเป้าหมายกลับไปให้ได้ ยิ่งกลับไปเร็วยิ่งดี ข้าไม่อยากจะอยู่ใสถานที่บ้านี้อีกแม้แต่วินาทีเดียว”
“รับทราบ พี่ใหญ่!” าชุดดำที่อยู่ข้างๆ พูดตอบรับเตรียมที่จะพาหนิวจินนำทางไป แต่ไม่คาดคิดว่าหนิวจินกลับโบกมือพูดขึ้น “นายท่านเสว่อี แ่ว่าหากพวกเรามุ่งหน้าตรงไปยังเส้นทางนี้จะได้พบกับเป้าหมาย แต่ว่าด้านหน้าคือถิ่นที่อยู่อาศัยของฝูงหมาป่าเพลิง ข้าเกรงว่าพวกเราจะเจอกับเรื่องยุ่งยากเ้า”
“หมาป่าเพลิง? มารูระดับสี่!” เสว่อีคิ้วขมวดแ่นแสดงสีหน้าไม่พอใจ “มีประมาณกี่ั?”
“แปดิถึงร้อยั” หนิวจินตอบาความเป็จริง
“ออกเดินทาง” เสว่อีพอได้ยินสายาปรากฏแววไม่ยี่หระ หมาป่าเพลิงร้อยัแม้จะยุ่งยากสักหน่อย แต่ถ้าตนเองอยากจะลงมือฆ่าจริงๆ ะ็ เพียง้าคนก็เพียงพอแล้วที่จะจัดการั้ฝูง ดังั้เขาจึงไม่ลังเลโบกมือทำสัญญาณให้ทุกคนออกเดินทางต่อไป
.................................
“เสี่ยวเฮยเจ้ายังทนได้อีกนานเ่าไร?”
เย่ชิงหานที่อยู่บนหลังของเสี่ยวเฮยสีหน้าในี้ดูไม่ดีเป็อย่างา แต่ไม่ว่าใครก็าหากูสไปโนซอรัสที่น่าัเช่นนี้ไล่ล่าเป็เวลานานกว่าชั่วโ สีหน้าและอารมณ์ก็คงจะไม่ต่างจากเย่ชิงหานในี้อย่างแ่
"าุินาที จากั้ก็ขึ้นอยู่กับท่านแล้วล่ะ" ูกลืนิญญาเสี่ยวเฮยแม้จะเริ่มหายใจหอบออกมาแต่ก็ยังวิ่งใระดับความเร็วเช่นเดิม เพราะมันรู้ดีว่าหากเย่ชิงหานายไปมันก็จะต้องายไปด้วยเนื่องจากั้สองมีพันธแห่งิญญาด้วยกัน ด้วยเหตุนี้ถึงแม้ัมันจะถึงขีดจำกัดแล้วก็าแต่ก็ยังฝืนวิ่งต่อไปอีกินาที
“ินาที? เพียงพอแล้ว” เห็นภูมิประเทศและภูเขาที่อยู่ห่างไกลออกไปที่คุ้นา เย่ชิงหานรู้สึกใจชื้นขึ้นมาหน่อยหนึ่ง เหล่านักเสี่ยงภัยเรียกภูเขาูั้ว่าภูเขาหมาป่าเพลิง าใเป็ที่อยู่อาศัยของฝูงหมาป่าเพลิงกว่าร้อยั หมาป่าเพลิงมารูระดับสี่ เนื่องจากว่าพวกมันสามารถพ่นูไฟออกมาได้จึงูเรียกว่าหมาป่าเพลิง
หมาป่าเพลิงเพียงัเดียวอาจจะยังไม่น่าั แต่ถ้าเป็หมาป่าเพลิงั้ฝูงะ็เรียกได้ว่าน่าัเป็อย่างา โดยเฉพาะอย่างยิ่งหมาป่าเพลิงสามัคคีกันา ขอเพียงัใดัหนึ่งูโจมตีัที่เหลือก็จะกรูกันเ้ามาช่วยโดยการพ่นูไฟจำนวนนับไม่ถ้วนโจมตีใส่ศัตรู หากผู้ฝึกยุทธ์คนใดที่พลังฝีมือไม่ถึงระดับขอบเขตเยี่ยมยุทธ์ ไม่สามารถแผ่พลังปราณรบให้ล้นออกมาานอกเพื่อสร้างเป็เกราะป้องกันได้ เมื่อูฝูงหมาป่าเพลิงรุมโจมตีใส่ ุจบก็คงมีแค่ความายเ่าั้ที่รออยู่
ไม่เพียงแค่ั้ าที่เล่าลือกันหัวหน้าฝูงหมาป่าเพลิงคือมารูระดับ้าั้สูงุ ูไฟที่พ่นออกมาสามารถละลายพลังปราณรบที่สร้างเป็เกราะป้องกันได้ และยังสามารถสังหารผู้มีพลังฝีมือระดับขอบเขตเยี่ยมยุทธ์ให้ายได้อย่างง่ายดาย ดังั้ภูเขาหมาป่าเพลิงสำหรับผู้ฝึกยุทธ์ระดับต่ำที่อยู่าใเทือกเขารกร้างถือว่าเป็สถานที่ต้อง้ามที่ไม่ควรเหยียบย่างเ้าไป
เย่ชิงหานนี้อยู่ใระดับขอบเขตยยุทธ์ ระยะเวลาที่เสี่ยวเฮยกลายร่างก็ใกล้จะหมดลงไปทุกที ดังั้ภูเขาหมาป่าเพลิงสำหรับเขาก็ถือว่าเป็สถานที่ต้อง้ามเช่นเดียวกัน แต่ทว่านี้เขากลับใจรอแทบไม่ไหวที่จะเ้าไปาใภูเขาหมาป่าเพลิงให้เร็วทีุ่ อยากจะรีบเ้าไปกล่าวทักทายพวกูสัตว์หมาป่าที่พ่นไฟได้พวกั้ว่า...เฮ้! เ็ๆ ที่น่าั ข้ามาแล้ว
เพราะว่าไอ้ยักษ์ด้านหลังที่วิ่งไล่กวดมานั่นยังน่าักว่าหมาป่าเพลิงเป็ิๆ เ่า มันก็จริงที่หมาป่าเพลิงจะค่อยๆ ย่างสดตนเองจนไหม้เกรียม แต่ก็ยังดีกว่าไอ้ยักษ์นั่นที่จะบดขยี้ให้ายใคราเดียวเีอีก
“ูพี่ที่เหลือขึ้นอยู่กับท่าน ข้าต้องกลับไปพักแล้ว” ดูภูเขาหมาป่าเพลิงที่อยู่ใกล้แค่ปลายจมูก เย่งชิงหานพยักหน้าตอบรับอย่างหนักหน่วงแล้วะโดดลงจากหลังเสี่ยวเฮย ทำการโคจรพลังปราณรบจนถึงขีดุ จังหวะก้าวเท้าหนักแ่นมีพลังรุดหน้าตรงไปยังภูเขาหมาป่าเพลิง เสี่ยวเฮยหอบหายใจยาวออกมาหลายครั้งก่อนจะกลายเป็ควันสีเขียวมุดหายเ้าไปยังมิติสัตว์ูาใร่างของเย่ชิงหานเพื่อพักผ่อน
หลังจากที่เ้ามาาใเขตภูเขาหมาป่าเพลิง เย่ชิงหานก็ลดระดับความเร็วของฝีเท้าลงจนเกือบจะเรียกได้ว่า้ายกับโจรย่องเบาที่กำลังขึ้นบ้านเหยื่อเพื่อขโมยิ่ของ เขาะโดดจากต้นไม้นี้ไปยังต้นไม้อีกต้นอย่างแผ่วเบาราวกับแมวดาวที่ออกล่าใยามค่ำคืนพ
“โฮก!”
“ู๊! ู๊!”
สไปโนซอรัสที่ามาด้านหลังะโจนเ้ามาาใภูเขาหมาป่าเพลิงอย่างไม่ลังเล กลิ่นอายของความดุร้ายป่าเถื่อนพลันะตุ้นความไม่พอใจของผู้เป็เจ้าของภูเขาอย่างหมาป่าเพลิงขึ้น าใหุบเขาดังระงมไปด้วยเีงเห่าหอนของหมาป่าที่ไม่ยินยอมต่อผู้ที่บุกรุกเ้ามา
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??