เรื่อง อสูรทลายสวรรค์ [แปลจบแล้ว]
ัที่คาดคิดไว้ไม่มีผิด ฝ่าืที่สวยงามข้างั้มีลำแวาบผ่าน ทันใดั้พลันปรากฏฝ่าืที่ใหญ่่าพุ่งออกมาจากร่างของเสว่อี มันปะทะชนเข้ากับต้นไม้ที่อยู่ด้านหลังล้มครืนลง ฝุ่นและใบไม้ปลิวว่อนไปทั่วทุกทิศ
เกือบแย่แ้ไหมเล่า!
อานุภาพรุนแรงอะไรปานั้? ดีนะที่หลบทันไม่อย่างั้ละก็คงถูกฝ่าืใหญ่ี่บี้ติดดินแน่นอน โชคดีที่รวมร่างกับเสี่ยวเฮยระดับความเร็วและประสาทสัมผัสตอบสนองเพิ่มสูงึ้อย่าง่ากลัว ระยะาโจมตีเมื่อสักครู่ใกล้ขนาดั้หากเป็นผู้มีพลังฝีืระดับขอบเขตยยุทธ์ธรรมดาโดยทั่วไปคงหลบไ่ัเป็นแน่ ถ้าหากเป็นตนเเมื่อก่อนคงถูกฟาดแหลกละเอียดเป็นผุยผงไปแ้
“อยากจะบดขยี้นายน้อยอย่างข้า? ทาสรับใช้อย่างเจ้ายังห่างชั้นนัก ไปเรียกเจ้านายของเจ้ามายังพอถูไถได้อยู่!”
าปลดปล่อยพลังปราณรบออกมาภายนอกเพื่อโจมตีต้องใช้พลังปราณรบเป็นอย่างา ความรู้สามัญพวกี้เย่ชิงหานทราบดี แต่ตนเก็ไม่สามารถเข้าใกล้เสว่อีได้ ทำได้แค่เพียงยั่วโทสะเท่าั้ ยั่วให้เสว่อีฟาดฝ่าืใหญ่ใส่ตนเอย่างต่อเนื่องเพื่อให้สิ้นเปลืองพลังปราณรบให้าทีุ่
ูม! ูม!
สิ่งที่ตอบกลับมามีเพียงฝ่าืใหญ่สีทองาต่อาครา เห็นได้ชัดว่าาายของพี่น้องทั้งสี่และเย่ชิงหานที่หัวเราะเยาะกระตุ้นอารมณ์โกรธแค้นของเสว่อีาึ้ เขาซัดฝ่าืใหญ่ที่้าึ้จากพลังปราณรบั้ออกมาอย่างต่อเนื่อง ไล่ฆ่าเย่ชิงหานที่หลบหลีกไปมารอบทิศทาง
เย่ชิงหานแสดงสี้าดูแคลนออกมา เขาทำราวกับว่าฝ่าืใหญ่ที่โจมตีมาั้หลบหลีกได้อย่างง่ายดาย แต่ความจริงแ้มันอันตรายาแค่ไหนเขารู้ดี ตอนี้ต้องั้สมาธิให้ดีเพื่อรับืกับฝ่าืใหญ่สีทองเหล่าั้ ทำาคาดคะเนระดับความเร็วและทิศทางของฝ่าืที่จะโจมตีเข้ามาล่วง้า และยังต้องสำรวจภูมิประเทศรอบข้างเพื่อคิดคำนวณท่วงท่าในาหลบหลีกาโจมตีครั้งต่อไป เพียงแค่สิบ่าวินาทีเขารหวุดหวิดมาครั้ง บาดเ็เล็กน้อยอีกหนึ่งครั้ง สถานาณ์ในตอนี้อยู่ในระดับอันตรายอย่างึทีุ่
“เป็นอะไร? ไม่ไหวแ้หรือ? ข้าว่าาแก่อย่างเจ้าอายุก็เยอะแ้ น้ำน้ำทนคงหมดแ้เป็นแน่!”
“เฮ้ย! าแก่จะสู้หรือไม่สู้ ถ้าไม่สู้ก็เก็บศพพี่น้องเจ้าแ้กลับบ้านใครบ้านมันหาแม่ใครแม่มันไป ตกลงไหม?”
“าแก่ ดูท่าทางเจ้าจะไม่ไหวแ้นะ? เฮ้อ...ไม่ใช่ข้าอยากจะว่าเจ้านะ ตอนเป็นหนุ่มหลั่งเร็วเกินไปไม่รู้จักถนอมน้ำของตนเให้ดี ุท้ายก็ต้องมานั่งร้องไห้น้ำานองตอนแก่ ประโยคี้ใช้กับคนแบบเจ้าโดยเฉพาะเลย...”
เช่นเดิม สิ่งที่ตอบกลับเีงเยาะเย้ยถากถางมามีเพียงแค่ฝ่าืใหญ่สีทอง เย่ชิงหานดูเสว่อีที่ใบ้าเริ่มจะซีดเผืฝ่าืที่ซัดออกา็ยิ่งเชื่องช้าและลดน้อยลงไปเรื่อยๆ เขารู้ว่าโอกาสใกล้เข้ามาแ้จึงเริ่มกระโหลบอย่างปีติยินดีและพูดยั่วยุรุนแรงยิ่งึ้...
ในขณะที่กระโหลบไปมาั้สายาก็หรี่สังเกตท่วงท่าและอากัปกิริยาของเสว่อีไปพร้อมๆ กัน จนกระทั่งเสว่อีซัดฝ่าืออกมาอีกครั้ง อาจจะเป็นเพราะฝืนบังคับจนเกินไปจนทำให้ร่างกายของเขาเริ่มสั่นเทิ้มึ้มา จังหวะก้าวเท้าก็เริ่มไม่มั่นคงเซถลาเข้ามายังด้าน้าก้าวหนึ่ง
โอกาสี้แหละ!
เย่ชิงหานที่กำลังจับจ้องอยู่ดวงาทอประกายแแห่งความยินดีวาบผ่าน หลังจากหลบฝ่าืที่โจมตีมาได้อย่างง่ายดายจึงรีบพุ่งทะยานออกไปราวกับลูกปืนใหญ่ที่ถูกยิงออกจากกระ ในืขวาถือกริชแน่นเตรียมโจมตีใส่เสว่อีให้ายในคราเดียว
“ไปายซะเถอะ!”
ในขณะที่เสว่อีเีหลักเซถลามายังด้าน้าอยู่ั้ เย่ชิงหานก็ได้พุ่งทะยานมาทางี้แ้ ระยะห่างของทั้งคนไม่ไกลเท่าไรราวหนึ่งร้อยเมตร ประกอบกับเย่ชิงหานที่โคจรพลังปราณรบรอไว้โดยตล ใช้เวลาเพียงวินาทีกระโไม่กี่ก้าวก็มาึแ้ เสว่อีที่เพิ่งจะยืนได้อย่างมั่นคง กริชของเย่ชิงหานก็พุ่งมาึเบื้อง้าแ้ ตวัดเฉือนมายังบริเวณลำคอของเขา ในตอนี้เย่ชิงหานคิดว่าเสว่อีจะต้องายแน่นอนอย่างไม่ต้องสัย
แต่เมื่อเห็น้าของเสว่อีที่แหงนึ้มา เห็นสายาที่เต็มไปด้วยความเย้ยหยัน เขารู้ได้ทันทีว่าตกหลุมพรางเข้าให้แ้ จากั้เขาเห็นืข้างซ้ายของเสว่อีที่อยู่ด้านหลังฟาดออกมายังอกของเขาพร้อมกับฝ่าืใหญ่สีทอง ในตอนั้เเขาึเข้าใจเรื่องราวทุกอย่างได้ชัดเจน
เขาถูกฝ่าืและก็ถูกหลอกด้วย!
ในขณะที่ลอยอยู่าอากาศั้เขาแน่ใจได้เลยว่าตกหลุมพรางเข้าเต็มๆ คิดย้อนกลับไปึกลอุบายของตนเที่ทำายั่วยุให้ฝ่ายตรงข้ามโจมตีเข้าใส่เพื่อตัดกำลัง มันช่าง่าตลกขบขันยิ่งนัก แผนาของตนเถูกออกั้แต่แรกแ้แถมยังถูกซ้อนแผนึ้มาอีก ทำท่าทางโกรธเดืดาลโจมตีใส่อย่างบ้าคลั่งทั้งหมดทั้งมวลล้วนเพื่อให้ตนเายใจ ความจริงแ้ยังเก็บรักษาพลังที่แท้จริงเอาไว้เพื่อใช้ในยามสำคัญ โจมตีออกมาอย่างฉับพลันในฝ่าืเดียวทำให้ฝ่ายตรงข้ามบาดเ็สาหัส ้าโอกาสชนะในาต่อสู้ได้อย่างมั่นคง
ดูท่าจะจริงอย่างที่คนโบราณกล่าวไว้ ขิงยิ่งแก่ยิ่งเผ็ด...คนยิ่งแก่ยิ่งาประสบาณ์...!
เย่ชิงหานหล่นกระแทกลงบนพื้นอย่างแรง ในหัวเต็มไปด้วยความเีใจและอับจนปัญญา อวัยวะภายในบาดเ็สาหัส กระูหักไปาท่อน แม้ว่ากระแสพลังสีขาวจากแหวนทองเหลืองจะไหลเข้าไปรักษาอาาบาดเ็โดยทันที
แต่ว่า...ไ่ักาลแ้!
เสว่อีไม่มีทางให้โอกาสเขาเป็นครั้งที่อย่างแน่นอน ทำเรื่องโง่ๆ ผิดพลาดอาจเป็นเพราะประมาทพลาดพลั้งไม่ระมัดระวัง แต่ถ้ายังทำผิดพลาดในเรื่องเดิมึครั้งก็ไม่ต่างจากควายดีๆ ี่เ เสว่อีที่เป็นหัว้าของทั้งห้าคนชัดเจนว่าไม่ใช่คนที่โง่เขลาราวกับควาย เขาเดินเข้ามาอย่างช้าๆ ด้วยใบ้าที่ดำคล้ำ
สวบ! สวบ!
เดินพลาดเพียงครั้งเดียวแพ้ทั้งกระดาน!
เีงฝีเท้าที่เชื่องช้าราวกับระฆังมรณะที่ใกล้เข้ามาทุกที เย่ชิงหานหลับาลงรอคอยความาย สภาพไม่ต่างจากคืนที่ตนเเข้ามาเทือกเขารกร้างใหม่ๆ ถูกเสือเขี้ยวดาบลอบจู่โจมจนบาดเ็สาหัสได้แต่นอนรอคอยความาย ดิ้นรน? หลบหนี? ล้วนเป็นไปไม่ได้ ถ้าจะให้หลบหนีหัวซุกหัวซุนอย่างหมาจนตรอก ไม่สู้ายไปอย่างบเียังจะดี่า อย่างน้อยก็ไม่ต้องเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า...มิใช่รึ?
“ท่านพ่อ ่าแ่ ลูกจะไปหาพวกท่านทั้งแ้ ชิงอวี่ ข้าคงต้องกล่าวขอโทษเจ้าอีกครั้งแ้ ถ้าหากยังสามารถมีครั้งต่อไปข้าสัญญาว่าจะไม่วู่วามอีกแ้ อืม...เสี่ยวเฮยข้าพลอยทำให้เจ้าเดืร้อนไปด้วย...”
เย่ชิงหานพูดออกมาในใจ พูดคำสั่งเีครั้งุท้าย พูดึความเีใจและความอับจนหนทาง
“ลูกพี่ ไม่เดืร้อนหรอก พวกเรายังไม่ึกับต้องาย!”
ทันใดั้เ เีงหนึ่งัึ้ในส ราวกับกับฟ้าที่ผ่าลงาแจ้ง!
ในขณะเดียวกันในหัวของเขาก็ปรากฏข้อมูลแปลกประหลาดต่างๆ ไหลเข้ามา เขารีบทำความเข้าใจในข้อมูลต่างๆ เหล่าั้โดยทันที หลังจากที่ทำความเข้าใจได้ทั้งหมด ภายในใจก็ตื่นเต้นดีใจราวกับคลื่นยักษ์ที่พัดกระพือโหมซัดอย่างบ้างคลั่ง
ดูเสว่อีที่เดินมาหยุดอยู่ตรง้า เย่ชิงหานสายาค่อยๆ บราบเรียบลง เพียงแต่ืขวาที่ถือกริชอยู่กำแน่นยิ่งึ้่าเก่า
ืซ้ายของเสว่อียังคงมีพลังปราณรบที่ไหลเวียนโอบล้อมเตรียมพร้อมที่จะซัดใส่เย่ชิงหานอยู่ตลเวลา แม้เขาจะรู้ว่าฝ่าืเมื่อสักครู่ทำให้เย่ชิงหานได้รับบาดเ็สาหัสอย่างแน่นอน แต่ร่างไร้ิญญาของพี่น้องทั้งสี่ที่อยู่บนพื้นเขาให้รู้ว่าอย่าได้ประมาทโดยเด็ดขาด เจ้าเ็คนี้มีความลับามายจนเกินคาดเดาได้
“แม้นายน้อยจะว่าถ้าจะให้ดีทีุ่คือจับเป็น แต่ข้าคิดว่าถ้าบดขยี้เจ้าเีอาจจะทำให้พี่น้องของข้าที่ายไปายาหลับึ้สักหน่อย ัั้...เจ้าควรายได้แ้!”
เสว่อีพูดเีงทุ้มต่ำออกมาราวกับว่ากำลังแก่พี่น้องว่าตอนี้ตนเกำลังจะแก้แค้นให้พวกเขา ขอให้พวกเขาทั้งหมดายาหลับได้แ้ จากั้เขาค่อยๆ ยกแขนซ้ายึ้พลังปราณรบที่โอบล้อมอยู่บริเวณฝ่าืยิ่งไหลเวียนรวดเร็วายิ่งึ้ เพียงชั่วครู่มันกลายเป็นฝ่าืสีทองขนาดใหญ่เตรียมที่จะฟาดลงไปอย่างรุนแรงยังร่างกายที่ผอมแห้งและบอบบางที่นอนอยู่บนพื้นให้แหลกละเอียดเป็นผุยผง
เย่ชิงหานที่นอนนิ่งอยู่บนพื้นทำเหืนไม่ได้เห็นพลังปราณรบที่ไหลเวียนโอบล้อมอยู่บนฝ่าืั้ ทำเพียงแค่ถอนหายใจออกมาครั้งหนึ่งอย่างอับจนปัญญาพร้อมกับพูดึ้ “แม้ว่าข้าก็คิดอยากที่จะจับเป็นเจ้าเพื่อเค้นถามข้อมูลอะไรบางอย่าง แต่ดูจากนิสัยของเจ้าแ้คงถามไม่ได้อะไรที่เป็นประโยชน์อย่างแน่นอน ัั้ เจ้าก็ควรจะายได้แ้เช่นกัน!”
เีงพูดอาจจะฟังตะกุกตะกักไปหน่อยแต่ท่วงท่าของทั้งคนล้วนรวดเร็วฉับไว ฝ่าืพลังปราณรบของเสว่อีที่ฟาดลงมา เย่ชิงหานกลับหลับาลงแ้ก็ลืมาึ้อีกครั้งในทันที อย่างไ่ัั้ตัว ั์าคู่สีดำขลับของเย่ชิงหานพลันปล่อยประกายแลานาสายออกมา จากั้มันพุ่งเข้าไปยังภายในดวงาของเสว่อี
แจากดวงอาทิตย์แม้จะทำให้แสบาแต่ก็ไม่ึกับทำให้าของคนั้พร่ามัว และไม่ทำให้วิงเวียนศีรษะ แต่ทว่าแที่ปล่อยออกมาจากดวงาของเย่ชิงหานั้กลับมีผลกระทบที่่ามหัศจรรย์ ฝ่าืของเสว่อีที่กำลังจะฟาดลงาลับหยุดนิ่งค้างอยู่าอากาศ ในตอนี้ดวงาของเขาั้เห็นแค่แที่ทำให้าพร่ามัวและสติที่เลือนราง
แม้ชั่วประเดี๋ยวเดียวจะเป็นช่วงเวลาที่แสนสั้น แต่ช่วงเวลาที่แสนสั้นเช่นี้กลับสามารถทำได้าสิ่งอย่าง ากระทำของเย่ชิงหานก็รวมอยู่ในั้ด้วยเช่นกัน เย่ชิงหานที่นอนอยู่พลันกระโลุกึ้ ืขวาที่ถือกริชสีดำอยู่ตวัดผ่านลำคอของเสว่อีออกไปอย่างนิ่มนวล...
“เจ้า...”
ความรู้สึกเย็นเฉียบและเ็ปวดบริเวณลำคอทำให้เสว่อีได้สติกลับคืนมา ืข้างหนึ่งของเขากุมลำคออย่างยากที่จะเชื่อในสิ่งที่เิึ้ นิ้วืชี้มาที่เย่ชิงหานคล้ายกับอยากที่จะพูดสิ่งใดแต่ก็พูดออกมาไม่ได้
“สามารถเป็นคนแรกที่ายภายใต้ความสามารถพิเศษร่างอสูรของข้า - เสยบิญญา ถือว่าเป็นบุญวาสนาของเจ้าแ้ เจ้ารู้ไหมทั่วทั้งทวีปมังกรเพลิงมีเพียงแค่ตระกูลเย่เท่าั้ที่มีความสามารถพิเศษเช่นี้ และโดยเฉพาะอย่างยิ่งภายในตระกูลเย่มีเพียงแค่สามคนเท่าั้ที่มี อืม...ข้าคือคนที่สี่! ัั้...เจ้าก็ไปอยู่กับพี่น้องของเจ้าได้อย่างสบายใจแ้!”
ความปีตียินดีอย่างบ้าคลั่งที่กลั้นมานานในตอนี้ได้พรั่งพรูออกมาบนใบ้าของเขาจนหมดสิ้น เป็นดั่งที่เขาได้กล่าวไป ในช่วงเวลาแห่งความเป็นความายั้เสี่ยวเฮยได้ถ่ายทความสามารพิเศษระดับที่ค่อนข้างต่ำชนิดหนึ่งมาให้เขา ความสามารถชนิดี้เสี่ยวเฮยได้มาจากความทรงจำของพลังทางเผ่าพันธุ์ หลังจากที่ศึกษาจนเข้าใจจึงได้ส่งต่อมาให้เขา จนในทีุ่สามารถพลิกสถานาณ์จากผู้แพ้ให้กลับมาเป็นผู้ชนะได้
ามที่เสี่ยวเฮยส่งข้อมูลมา ความสามารถพิเศษี้มีชื่อว่า “วิชาเสยบิญญา” มันสามารถทะลุผ่านเกราะป้องกันที่เป็นวัตถุสสารเข้าไปโจมตีดวงิญญาได้โดยตรง หรือก็คือระบบประสาทความนึกคิดของคนเรานั่นเ ทำให้ผู้ที่ถูกโจมตีตกอยู่ในอาาวิงเวียนศีรษะ ระยะเวลาของาได้รับผลกระทบจะึ้อยู่กับระดับความแข็งแกร่งของพลังิญญาของคนๆ ั้ เย่ชิงหานหลังจากที่รวมร่างกับเสี่ยวเฮยระดับความแข็งแกร่งของิญญาบรรลุึระดับสูงุของขอบเขตเยี่ยมยุทธ์ ัั้ หากโจมตีใส่ผู้มีพลังฝีืระดับขอบเขตเยี่ยมยุทธ์จะได้รับผลกระทบเป็นเวลาหนึ่งวินาที สำหรับผู้มีพลังฝีืในระดับี้หากทำาต่อสู้ระยะประชิดแ้ถูกโจมตีทางิญญาจนวิงเวียนศีรษะแม้จะเป็นเวลาเพียงแค่เสี้ยววินาที เช่นี้ก็ไม่ต่างจากาได้ายไปแ้ดีๆ ี่เ ความสามารถพิเศษี้ช่างพิเศษไม่ธรรมดาสมชื่อเีจริง
“สลายร่างอสูร!”พ
เย่ชิงหานสลายร่างอสูรเพื่อให้เสี่ยวเฮยกลับเข้าไปมิติสัตว์อสูรเพื่อพักผ่อน ่ตนเหลังจากที่พักผ่อนอยู่นานรอจนร่างกายฟื้นฟูกลับมาเป็นปกติจึงทำาเก็บกวาดสนามรบ
“ชิงอวี่ ้า พี่จะรีบกลับไปหาเจ้าแ้...”
เย่ชิงหานแหงน้าไปทางด้านทิศเหนือครั้งหนึ่งพร้อมกับยิ้มออกมา หลังจากจัดเสื้อผ้าที่สวมใส่ให้เข้าที่จึงก้าวกระโรุด้าทะยานออกไปอย่างรวดเร็วหายลับไปในป่าไม้ที่กว้างใหญ่ไพศาลุลูกหูลูกา
ภูเขาหมาป่าเพลิงที่อยู่ด้านหลังยังคงมีฝุ่นควันสีดำลอยฟุ้งตลบอบอวลึ้มาอยู่ไม่ขาด
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??