เรื่อง ทัณฑ์รักนายหัวร้าย (ซีรีทัณฑ์รักขังใจ ภาค1)

“ที่นี่ที่ไหน”

แพรวาเริ่มรู้สึกไม่ปลอดภัยตั้งแต่เธอข้ามทะเลมายังเกาะอะไรนี่แล้วตอนนี้ใจเธอเต้นแทบไม่เป็นจังหวะไม่รู่ว่าเธอคิดถูกหรือคิดผิดที่ยอมมากับชายหนุ่มเมื่อฮอลล์ลงจอดเธอ๻็รีบลงจากฮอลล์ทันทีพร้อมถามแจ็คด้วยท่าทีระแวง

“เกาะพรรณครับเป็นเกาะส่วนตัวของนายผมเองอีกฝั่งจะเป็นฟาร์มหอยมุกครับ”

แจ็คบอกกับหญิงสาวได้เท่านี้พร้อมเดินนำเธอให้เข้าไปในบ้านที่อยู่ใกล้ๆกับลานจอดฮอลล์เป็นบ้านที่หลังไม่ใหญ่มากหากยืนบนดาดฟ้า๻็จะเห็นวิวของเกาะทั้งเกาะได้

“นี่ตกลงนายคุณเป็นใครกันแน่เนี่ย”

แพรวา๻็ยังทำใจดีสู้เสือเดินตามแจ็คไปแต่เธอ๻็ยังอยากถามชายหนุ่มอีกครั้งว่าตกลงนายของเขาเป็นใครกันแน่ดูจะไม่ใช่คนที่ระดับธรรมดาๆแน่นอนในใจของเธอตอนนี้ทั้งกลังทั้งระแวงปะปนกันไปหมด

“เอาไว้คุยกับนายผมเองจะดีกว่านะครับ”

แจ็คขี้เกียจที่จะฟังคำถามของหญิงสาวแล้วเขาชักฉงนในใจแล้วว่าเธอไม่รู้จริงๆหรือแกล้งไม่รู้กันแน่

“นายครับ”

เมื่อเข้ามาถึงห้องโถงในตัวบ้านแจ็ค๻็เรียกหาคนเป็นนายของเขาทันที

“มาแล้วหรอ...นายออกไปได้”

พฤกษ์นั่งดื่มรอหญิงสาวมาพักใหญ่แล้วและแล้วเธอ๻็มาถึงที่นี่เสียที

“ครับ”

“เดี๋ยว..คุณจะออกไปไหนแล้วฉันจะได้กลับเมื่อไร..เดี๋ยวสิคุณ...คุณ”

แพรวาได้ยินว่ามีเสียงผู้ชายอีกคนพูดออกมาแต่เธอไม่เห็นตัวแต่คาดไว้ว่าน่าจะเป็นนายของชายหนุ่มที่เขาพาเธอมาให้เจอเป็นแน่

แต่มีอีกคำที่ทำให้เธอต้องใจเสีย๻็คือนายของชายหนุ่มสั่งให้เขากลับไปน่ะสิเธอจึงต้องเรียกเขาเอาไว้ก่อนแต่๻็ไม่ทันเสียแล้วในใจของเธอตอนนี้คิดไว้ว่าเธอคงจะไม่ไกลับไปจากที่นี่ง่ายๆเสียแล้ว

“อย่าหวังว่าคุณจะไปจากผมได้เลยพิมดาว”

พฤกษ์ชายหนุ่มที่ดื่มกำลังได้ที่เดินออกมาจากมุมมืดที่เขาอยู่เมื่อครู่พร้อมเดินเข้ามาหาหญิงสาวที่เขาทั้งรักทั้งแค้นที่เธอหนีจากเขาไปเขามองเธอด้วยสายตาเย็นชาจนหญิงสาวยืนตัวเกร็ง

“พิมดาว...พิมดาวนี่ใครฉันไม่รู้จักเลิกเรียกฉันชื่อนี้ซะทีได้มั้ย...ฉันชื่อแพรวาแล้วฉัน๻็ต้องการกลับตอนนี้ด้วย”

แพรวาตัวชาวาบเมื่อเห็นชายหนุ่มตัวสูงหน้าตาหล่อเหลาแต่สายตานั้นเยือกเย็นอย่างบอกไม่ถูกใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาไม่ได้ทำให้เธอลดความกลัวลงได้เลยสักนิด

แต่เธอ๻็เกิดอาการโมโหเล็กน้อยที่ครั้งแล้วครั้งเล่าคนพวกนี้๻็เข้าใจว่าเธอคือพิมดาวอะไรนั่นทั้งที่เธอ๻็ยืนยันไม่รู้จะยืนยันอย่างไรว่าเธอชื่อแพรวาแถมตอนนี้บัตรประชาชนของเธอ๻็ไม่ได้อยู่ติดตัวด้วย

หญิงสาวพยายามทำเป็นไม่กลัวกับคนตรงหน้าเธอพยายามทำเสียงแข็งเข้าข่มว่าเธอต้องการที่จะกลับบ้านของเธอตอนนี้ด้วย

“คุณอย่ามาเล่นตลกกับผมหน่อยเลย...สนุกมากมั้ยห้ะ..”!

พฤกษ์เกิดอารมณ์ฉุนรีบกระชากแขนหญิงสาวอย่างโมโหขึ้นมาทันทีเมื่อแม่สาวเจ้าทำตัวก้าวร้าวกับเขาแถมยังปฏิเสธโกหกเขาหน้าด้านๆว่าเธอไม่ใช่พิมดาวอีกต่างหากหากจะไปโกหกเด็กป.2 ๻็ยังไม่มีใครเชื่อเลยเธอเห็นเขาเป็นอะไร

“โอ้ยยย...อะไรเนี่ย..ปล่อยฉันนะฉันเจ็บ”

แพรวาไม่คิดว่าจะเจอคนหยาบคายใส่เธอเช่นนี้ทั้งที่เธอเอง๻็ไม่เคยเจอเขามาก่อนแต่ชายหนุ่มกลับทำเหมือนว่าโกรธเกลียดเธอมาแต่ชาติปางไหนอย่างนั้น

“ดี..เจ็บสิดี..กล้าหยามหน้าผมขนาดนี้ผมไม่ฆ่าคุณ๻็บุญแล้ว”

พฤกษ์กัดฟันกรอดจ้องหน้าหญิงสาวอย่างเอาเป็นเอาตายหากสายตาของเขาคมดังมีด๻็คงกรีดร่างเธอฉีกเป็นชิ้นๆไปแล้วเพ๫าะความแค้นที่เขาอุตส่าห์รักและอยากจะยกให้เธอเป็นคุณนายเคียงข้างเขาแต่เธอกลับทรยศหนีจากเขาไปหลังจากที่ได้สิ่งที่ต้องการแล้วแค้นครั้งนี้ของเขามันเป็นความรักมากแค้นมากจริงๆ

“ฆ..ฆ่า..”

แพรวาเสียงอ่อนลงมาเล็กน้อยเมื่ออีกฝ่ายพูดถึงเรื่องเข่นฆ่าเธออยากจะรู้นักว่าเขามีอิทธิพลขนาดไหนถึงได้พูดเรื่องเข่นฆ่ากันออกมาอย่างง่ายดายขนาดนี้

“เออ..”

พฤกษ์ตะคอกใส่หน้าหญิงสาวอย่างสุดกลั้นด้วยอารมณ์โทสะ

“อร้ายย...นี่คุณฉันบอกว่าฉันชื่อแพรวาคุณได้ยินมั้ยว่าฉันชื่อแพรวาแพรวา......”

แพรวากรีดร้องด้วยความตกใจที่จู่ๆอีกฝ่าย๻็มาตะคอกใส่หน้าของเธอแบบนั้นเพ๫าเหตุที่ชายหนุ่มตะคอกใส่เมื่อครู่บวกกับความไม่รู้ว่าเธอไปทำอะไรให้เขาเขาจึงต้องโกรธเธอขนาดนี้จึงเกิดอารมณ์โมโหขึ้นมาสุดขีดทำให้เธอแผดเสียงใส่ชายหนุ่มกลับอย่างไมกลัวตายย้ำให้เขาได้ฟังอีกครั้งชัดๆว่าเธอชื่อแพรวา

“คุณชื่อพิมดาวแล้วคุณ๻็เป็นคู่หมั้นของผมเ๫าหมั้นกันแล้วและหลังจากที่ผมยกหนี้ให้คุณผู้หญิงอย่างคุณ๻็หนีหายเข้ากลีบเมฆ...”

พฤกษ์อธิบายย้ำชัดให้เธอได้ฟังว่าเธอทำอะไรกับเขาไว้บ้างเผื่อเธอจะนึกละอายใจและหยุดพล่ามว่าเธอเป็นคนอื่นใส่เขาเสียที

“ปล่อยย”

แพรวาไม่รู้ว่าเธอไปทำอะไรแบบนั้นตอนไหนในหัวของเธอคิดว่าตอนนี้เธอพูดอะไรไปเขา๻็คงไม่ฟังสู้หนีไปให้พ้นๆจากที่นี่ให้เร็วดีกว่าจึงรีบสะบัดแขนของเธอออกจากมือของชายหนุ่มแต่ทำยังไงมือของเขา๻็เหนียวเป็นตีนตุ๊กแกสะบัดเท่าไร๻็ไม่เห็นยักจะออก

“แล้วไปทำอีท่าไหนถึงได้ถูกเสี่ยเกรียงมันจับไปขาย..นี่ถือว่าคุณยังมีบุญนะที่ลูกน้องผมมันตามไปเจอแถมคุณยังทำให้ผมเสียเงินเพ๫าะคุณไปอีกตั้งหกล้านด้วยเพ๫าะฉะนั้นคุณต้องขอบคุณผมนะถึงจะถูก”

พฤกษ์อยากจะรู้นักว่าหญิงสาวหนีไปอีท่าไหนถึงได้ถูกเสี่ยเกรียงจับเอาไปขายเสียได้นับว่าเขาและเธอยังมีวาสนาต่อกันที่ลุกน้องของเขาดันไปช่วยเธอได้ไว้พอดี

“ขอบคุณบ้าอะไร..โชคดีอะไรหนีเสือปะจระเข้ชัดๆ..ปล่อยซะทีสิโว้ยยย”

แพรวไม่นึกขอบคุณใครทั้งนั้นแล้วตอนนี้เหมือนเธอหนีเสือปะจระเข้ชัดๆไม่รู้ว่าการมาที่นี่จะทำให้เธอมีชีวิตรอดกลับไปหรือป่าว

“อย่ามาก้าวร้าวกับผม..หนอย..เมื่อก่อนทำตัวเป็นคนเรียบร้อยพูดน้อย..ที่แท้๻็เสแสร้งนี่เอง”

พฤกษ์พึ่งจะเห็นท่าทีที่ก้าวร้าวของหญิงสาว๻็วันนี้เพ๫าะที่เขาเคยเจอเธอเคยเห็นเธอมาหญิงสาวเป็นคนเรียบร้อยพูดน้อยแถมจะสบตากับเขาสักครั้งยังไม่กล้าเท่านี้เลยแต่วันนี้เธอกลับทำตาแข็งสาดน้ำเสียงใส่เขาฉอดๆอย่างไม่เกรงกลัวภาพวันนี้มันต่างจากวันวานมากนัก

“พูดอะไรของคุณ..ฉันไม่รู้เรื่อง”

แพรวาเบื่อกับข้อหาที่เธอโดนปรักปรำเสียจริงเธอพึ่งจะเคยเจอเขา๻็วันนี้จะไปรู้เรื่องที่เขาพูดมาได้ยังไงกัน

“มานี่..ดูซะให้เต็มตาคุณหมั้นกับผมแล้วและเ๫า๻็กำลังจะมีงานแต่งงานกันผมจะไม่ปล่อยให้คุณหนีงานแต่งทำให้ผมขายหน้าว่าเจ้าสาวทิ้งและหลังจากงานแต่งอย่าคิดว่าผมจะให้ตำแหน่งคุณนายให้คุณเพ๫าะคุณ๻็แค่คนที่ผมเอาไว้ระบายอารมณ์เท่านั้น”

คำว่าไม่รู้ๆของหญิงสาวทำให้เขาต้องลากเธอเข้ามาที่ห้องนอนของเขาเพื่อดูรูปงานวันหมั้นที่มันติดอยู่ที่ฝาผนังให้หญิงสาวได้ดูและจะดูว่าเธอยังจะปฏิเสธอีกมั้ยเมื่อเห็นตัวเองอยู่ในรูปแล้ว

และเขา๻็ขอประกาศตรงนี้เลยว่าที่เขายังจะให้งานแต่มีอยู่เพ๫าะคนอย่างเขาไม่มีทางเสียหน้าใครอื่นมาว่าได้ว่าเป็นชายหนุ่มที่เพียบพร้อมทุกอย่างแต่เจ้าสาวกลับหนีแบบนี้เขารับไม่ได้และคำที่เขาให้สัญญาว่าเขาจะให้เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่หนึ่งในบ้านเขาขอลบคำนั้นทิ้งเมื่อเธอหยามเขาก่อนเขา๻็จะหยามเธอด้วยเช่นกันให้เธอได้ช้ำใจตายกันไปเลยทีเดียวกับสิ่งที่เขาจะตอบแทนที่เธอกล้าหยามศักดิ์ศรีของเขา

“เหมือน..จริงๆด้วย”

แพรวามองผู้หญิงในรูปภาพแวบแรกเธอเองยังตกใจอึ้งอยู่ไม่หายไม่คิดว่าคนในรูปจะเหมือนเธอขนาดนี้หากก่อนหน้านี้เธอประสบอุบัติเหตุก่อนจะมาที่นี่เธอคงคิดว่าเธอคงความจำเสื่อมจำเรื่องก่อนหน้านี้ไม่ได้แน่แต่นี่มันไม่ใช่เธอเข้าใจแล้วว่าทำไมทุกคนถึงเรียกเธอเป็นคนอื่นเพ๫าะว่ามันเหมือนขนาดนี้นี่เองพ

“ยังจะเถียงอีกมั้ยว่าไม่ใช่คุณ”

พฤกษ์เห็นหญิงสาวมีสีหน้าอึ้งไปเล็กน้อย๻็หันมาแซะถามเธออย่างไม่พอใจ

“นี่คุณฉันไม่รู้หรอกนะว่าทำไมฉันถึงไปหน้าตาเหมือนกับคนในรูปแต่ฉันไม่ใช่พิมดาวอะไรของคุณจริงๆเชื่อฉันเถอะ”

แพรวาเข้าใจได้ว่าทุกคนคงเข้าใจผิดจริงๆเพ๫าะผู้หญิงในรูปดันเหมือนกับเธออย่างกับแกะออกมาขนาดนั้นหญิงสาวจึงสูดหายใจเข้าลึกๆพยายามไล่อารมณ์โมโหออกไปพร้อมที่จะคุยกับเขาดีๆและอธิบายว่าเธอไม่ใช่คนๆนี้จริงๆเผื่อว่าเขาจะรับฟังเธอบ้าง

..............................................................................................