เรื่อง เทพกระบี่เงาอสูร
บทที่25 ิิญญาพิษ
ะ่าที่เาทั้งี่สนทนาัอยู่ เี่ฟงรับรู้ถึงอะไรบางอย่าง มันกำลังเรียกหาเขาอยู่ร่างกายของเขาสัมผัสได้ถึงสิ่งที่คล้ายกับตัวเขาและมันดึงดูดเข้าหาั จากนั้นเขารอทุกคนนอนหลับแล้วเขาสร้างหมอกสีดำขึ้นเพื่อไม่ให้คนที่ดูการแข่งอยู่ได้เห็น เมื่อเขาเดินไปเรื่อยๆก็พบกับหญิงสาวคนหนึ่งนางสวมชุดสีม่วงผมดำสนิทหน้าตาน่ารักนางเหมือนเด็ดแปดปี “เจ้าไม่ใช่นายท่านของข้านี่เหตุไดจึงมีพลังคล้ายกับนายท่าน”เี่ฟงงงจากคำพูดของนาง”เจ้าเรียกข้าอย่างนั้นหรอ”นางยังคงมองไปที่เนียฟง”ข้าสัมผัสถึงพลังของนายท่านของข้าตลอดทั้งวันแต่ข้าตามหาไม่พบเป็นเจ้านี่เองพลังเหมือนนายท่านของข้า”เี่ฟงเริ่มเข้าใจบางอย่าง “ถ้างั้นนายเจ้าชื่ออะไร”นางยิ้มแล้วตอบ”เตียเมียงจือคือนายของข้า”เี่ฟงตกตะลึง”นี่เจ้ารู้จักท่านรุ่นสองอย่างนั้นหรอ”ข้าคือิิญญาพิษนายข้าให้ข้ามาเฝ้าป่าแห่งนี้ไม่ให้ใครมาบุกรุกจนกว่าคนที่มีพลังเช่นท่านจะมา”เี่ฟงยังคงถามต่อ”เจอแล้วเจ้าจะทำอะไรเขาอย่างนั้นหรือ”นางยิ้ม”ข้าคือสิ่งจำเป็นของคนๆนั้น”นางพูดแล้วแตะไปที่ตัวเี่ฟง”ท่านมีพลังกายาพิษจริงๆถึงไม่ใช่นายท่านแต่ว่าท่านคือคนที่นายท่านบอกไว้แล้วนายท่านของข้าอยู่ที่ไหนพาข้าไปพบหน่อยได้หรือไม่”
เี่ฟงยังไม่เข้าใจ” ท่าน เตียเมียงจือ นั้นได้จากโลกนี้ไปแล้ว ที่ข้ามีพลังนี้เพราะข้าได้ฝึกทักษะที่ท่าน เตียเมียงจือ ทิ้งเอาไว้” นางทำหน้าเศร้า”เมื่อเป็นเช่นนี้ข้าขอเรียกท่านว่าท่านพี่ข้าชื่อหว่านเอ๋อและเมื่อท่านเป็นผู้สืบทอดกายาพิษนี่คือสิ่งที่จำเป็นต่อท่าน”นางมอบพลังสีเขียววิ่งเข้าร่างเี่ฟง”นี่คือเกราะราชาพิษร่างกายท่านจะแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นที่สำคัญคือพลังของท่านพี่ไม่ได้มีแค่ธาตุมืดอีกต่อไปนี่เป็นทักษะพิเศษคือธาตุพิษ ท่านพี่สามารถใช้ทักษะที่เรียนมาแล้วผสมกับธาตุพิษได้เลยเพราะธาตุนี้ไม่มีอยู่บนโลก”ท่านรุ่นสองท่านชั่งเป็นคนที่สุดยอดอะไรเช่นนี้สร้างธาตุได้เอง”อย่างไรก็ตามพลังนี้ท่านพี่ห้ามเปิดเผยในตอนนี้อาจเกิดความวุ่นวายได้ในอนาคตและข้าจะติดตามท่านไปด้วย”พูดจบนางเอาไปในร่างของเี่ฟง
เมื่อเย่หวิ๋นลืมตาขึ้นปรากฎว่าเี่ฟงหายไปและมีหมอกสีดำปกคลุมไปทั่วนางตกใจกำลังปลุกศิษย์พี่ทั้งสองแต่ว่าก็มีมือมาแตะที่ไหร่นางบอกว่าข้ามาแล้ว นางหันไปมอง หน้าของเี่ฟงก็อยู่ใกล้นางหางแค่ฝ่ามือเดียว หน้าแดงออกมาโดยไม่รู้ตัว “เจ้าป่วยรึเย่หวิ๋นทำไมหน้าแดงเช่นนี้”นางถอยออกไปสองก้าวแล้วตอบอย่างตะกุกตะกักว่า”ข้า...ข้าไม่เป็นไรเจ้าไปไหนมา”เี่ฟงยิ้มมองนางที่ทำถ้าไม่ถูก”ข้าไปตรวจดูรอบๆนะเลยสร้างหมอกอำพรางจะได้ไม่มีอสูรมองเห็นพวกเรา”เยหวิ๋นยิ้มอย่างอ่อนโยน “เขาชั่งเป็นสุภาพบุรุษและยังหน้าตาหล่อเหลามากๆใครันะจะได้ใจของเขาไป”นางคิดในใจ ในตอนนี้เย่หวิ๋นใจเริ่มสั่นใหวบ้างแล้ว
เมื่อถึงยามเช้าการเดินทางเริ่มขึ้น มาถึงเขตป่าที่มีสีแดงต้นไม้ใบหญ้ามีสีแดงส่วนใหญ่ ป่ามีอากาศร้อนชื้น”อากาศเขตนี้ทำให้ข้าหงุดหงิดจริงร้อนอะไรขนาดนี้”ซานหนิงพูด ในขณะเอามือปาดเหงื่อที่หน้าผาก ทันใดนั้นเี่ฟงก็ยกกระบี่ขึ้นมา
ปัง!!!!!
เี่ฟงกระเด็นถอยมาสามเมตร อสรพิษทองเขี้ยวเงิน อสูรระดับสาม”มาหาข้าถึงที่แค้นที่กินข้าไม่ได้หรือไงให้ญาติเจ้ามาแทน”เี่ฟงยังจำได้ในการทดสอบเกือบตายเพราะมัน แต่ตัวนี้มีขนาดใหญ่กว่าเกือบเท่าตัว มันอ้าปากแล้วพุ่งใส่เี่ฟงอีกครั้ง เย่หวิ๋นยิงใส่ทันที มันหลบแต่เป้าหมายยังคงเป็นเี่ฟง
ใยความมืด
ความมืดมัดอสรพิษเขี้ยวเงินแน่น ซานหนิงและฟานเยว่โดดใส่ทันที วินาทีเดียวัอสรพิษเขี้ยวเงินหลุดจากพันธนาการใช้หางฟาดที่ที่สองคนนั่น
ตู้ม
พวกนางกระเด็นไปไถลไปกับพึ้นเี่ฟงใช้กระบี่ภูตพรายโจมตีใส่จากรอบทิศทางจนเกิดบาดแผลเป็นร้อยเพียงชั่วพริบตา อสรพิษเขี้ยวเงินสูดลมหายใจแล้วปล่อยพิษออกมาทั่วบริเวณระยะสิบเมตร ซานหนิง ฟานเยว่ เย่หวิ๋น โดนพิษขยับไม่ได้ “พิษเจ้าให้กับข้าไม่ได้หลอกเจ้างู”เี่ฟงใช้กระบี่ฟาดไปที่หน้าของมันเกิดรอยแผลเลือดอาบ วินาทีเดียวัหางมันก็ถึงตัวเี่ฟง
ปัง
เขากระเด็นไปไกลแต่รางกายเขาแข็งแกร่งกว่าเมื่อก่อนมาจึงไม่ได้รับบาดเจ็บ ไม่รอช้าเี่ฟงใช้ หมื่นกระบี่มืดทันที
!
ตู้ม
กระบี่พุ่งใส่เจ้างูอย่างไม่ปราณี ลำตัวมันฉีกขาดเลือดไหลเต็มตัว มันพุ่งใส่เี่ฟงด้วยความเร็วกัดไปที่ไหร่ของเข้าเี่ฟงกลายเป็นควันสีดำแล้วเสียบปากงูจากด้านล่าง มันร้องเสียงดังดิ้นทุรนทุรายอยู่สนานแล้วมันก็เหวี่ยงหางใส่เี่ฟงอีกครั้ง “ตายยากจริงๆให้ตายเถอะ”ทันทีที่หางมันฟาดถึงตัวแสงสีเขียวก็ปรากฎมาัไว้ เี่ฟงตกใจว่าเกิดอะไรขึ้น”ท่านพี่นี่คือเกราะราชาพิษที่ข้ามอบให้เมื่อคืนยังไงล่ะ”เี่ฟงเขาใจได้ทันทีเมื่อได้ยินิิญญาพิษบอก”แม้ข้าจะพลังป้องัแข็งแกร่งแต่พลังข้ายังอยู่แค่วิญญาณก่อกำเนิดยังไม่สามารถสู้ระดับสามได้ เี่ฟงจึงคิดลองใช้อะไรบางอย่างไม่อย่างนั้นทั้งสามคนอาจตายได้ถ้าโดนพิษนานกว่านี้ อสรพิษเขี้ยวเงินพุ่งใส่อีกครั้งเี่ฟงชี้กระบี่ไปที่เจ้างูนั้น
ตูม
ร่างอสรพิษเขี้ยวเงินหายไป เหลือเพียงหินอสูรหล่นลงพื้น สายตาที่ทุกคนมองดูอยู่ถึงกับตะลึง “นี่มันเกิดอะไรขึ้น”มีใครบางคนพูดออกมาจากคนดู “เจ้าเด็กบ้าข้าบอกห้ามใช้ดีทีไม่มีใครสังเกต”เหม่ยตู้ซาคิดในใจ
เี่ฟงไม่ได้ใช้กระบี่หรือทักษะใดๆแต่เป็นอาวุธวิญญาณแห่งแทพราชา เพียงเข็มเดียว อสรพิษเขี้ยวเงินหายไปจากสายตาและทางที่เข็มพุ่งไปมันได้ทำลายป่าไปเป็นกิโล เี่ฟงคิดไม่ถึงว่าอันตลายเพียงนี้ดีที่ไม่มีคนในพื้นที
เขารีบนำเลือดเขาสกัดเป็นยาแก้พิษทันทีแล้วให้พวกนางดื่ม ผ่านไปไม่กี่อึดใจพวกนางก็มีอาการดีขึ้น
“งูตัวนั้นไปไหนแล้ว”ฟานเยว่พูดอย่างอ่อนเพลีย”ข้าจัดการไปแล้วศิษย์พี่”ฟ่านเยว่ตะลึง”เจ้าคนเดียวรึ”ซานหนิงถามอีกที”ข้าชนะมันโดยบังเอิญดีที่ร่างกายข้าต้านพิษได้”ทุกคนประหลาดใจแต่ก็ยินดีที่รอดัมาได้”เจ้านี่เป็นคนที่พึ่งพาได้ตลอดเลยนะเี่ฟง”เย่หวิ๋นกล่าวชมเขา”ข้าแค่ทำตามหน้าที่เท่านั้นแหละ”เี่ฟงหัวเราะ
“ไม่รู้ว่าคนอื่นๆจะเป็นยังไงบ้างอสูรในป่าอันตลายมากพวกเราเกือบไม่รอด”ฟานเยว่พูด
แล้วเวลาก็ดำเนินผ่านไปครึ่งวันเาล่าอสูรเพิ่มอีก20ตัวอย่างไม่ยากเย็นนัก
กลุ่มอื่นก็ลล่าได้มากเหมือนัโดยเฉพาะกลุ่มของเจียงเฉินเขาล่าไป50ตัวแล้ววันนี้ แต่เายังไม่เจอเกินระดับสองเลย
เมื่อทีมของเี่ฟงเดินทางไปเรื่อยๆก็ได้ยินเสียงการต่อสู่ เาจึงเข้าไปดู ปรากฎมีหญิงี่คนกำลังสู้อสูรระดับี่อยุ่มันคือ กวางอสูรสายฟ้าตัวใหญ่สูงี่เมตรเขามันปล่อยสายฟ้าได้ไม่มีหยุด “นั่นมันศิษย์พี่หลิวเหม่ยชิงนี่” ซานหนิงพูด”ดูเหมือนพวกนางกำลังแย่นะ”ฟานเยว่กล่าวด้วยเสียงต่ำ”ใครัหรือศิษย์พี่”เย่หวิ๋นสงสัย”พวกนางเป็นคนดังในสำนักถูกเรืยกว่าี่สาวงามป่าไผ่ดำ คนที่สวยที่สุดนั่นชื่อ หลิวเหม่ยชิง คนที่มีมัดผมนั่นชื่อ ม่านจื่ออิง คนที่มีปิ่นหยกชื่อเี่ยวเชี่ยน คนสุดท้ายหน้าดุๆนั้นคือ หลงหลาง แต่ข้าก็ยังเป็สาวงามอันดับหนึ่งแห่งป่าไผ่ดำอยู่นะ”ฟานเยว่พูดพร้อมหัวเราะ
เคร้งๆๆๆๆๆ
เี่ยงกระบี่ทั้งี่ฟาดฟันใส่กวางไม่หยุดแต่ไม่สามารถทำอะไรมันได้พวกนางเหนื่อยหอบ พริบตานั้นสายฟ้าฟาดใส่ทั้งี่ลอยไปกระแทกต้นไม้ “พวกเราจะต้องมาตายที่นี้อย่างนั้นหรือเี่”หลงหลางพูด”ไม่เราไม่ยอมนี่ปีสุดท้ายของเราแล้วจะมาตายไม่ได้เด็จขาด”หลิวเหม่ยชิงพูด”นางรวบรวมพลังไว้ที่ปลายกระบี่ ทักษะกระบี่กลีบดอกบ๊วย กลีบดอกไม้หลายพันดอกลอยพุ่งใส่กวาง แต่ว่าสายฟ้าถูกปล่อยออกมาทำลายมันจนหมดสิ้น พวกนางลุกยืนัไม่ไหวจึงหนีไม่ได้ กวางอสูรสายฟ้ารวบรวมสายฟ้าก้อนใหญ่ พุงใส่พวกนาง
ทุกคนหลับตาทำใจยอมรับ
“หมหายใจอสูร”
สายฟ้าทั้งหมดย้อนกลับไปหากวางด้วยความแรงที่เพิ่มขึ้น
ตูม
กวางอสูรนอนลงอย่างอ่อนแรง บาดเจ็บสาหัสเขาของมันหักลงเต็มพื้น พวกนางลืมตาขึ้นก็มีร่างเด็กหนุ่มยืนหันหลังให้พวกนาง”ศิษย์พี่ทั้งี่ท่านเป็นอะไรไหม”เี่ฟงถาม”เจ้าเป็นใครั”ข้าเี่ฟงเป็นศษย์ป่าไผ่ดำเหมือนท่าน”พวกนางถอนใจที่รอดมาได้”เจ้าก็ลงแข่งอย่างนั่นหรือ”นี่ฟงหันมาแล้วยิ้ม”ใช้แล้วศิษย์พี่”เมื่อพวกนางเห็นใบหน้าเี่ฟงตางก็ตะลึง เจ้าหนุ่มนี่เหตุใดถึงได้หล่อเช่นนี้นะ “เจ้ามาคนเดียวหรือเี่ฟง”หลิวเหม่ยชิงยิ้ม”ขามีกับทีมข้าอยู่ด้านโน้น ทั้งสามยืนยิ้มอยู่”เจ้าแข็งแกร่งมากหากไม่มีเจ้าเราคงตายไปแล้วเจ้าเอาหินอสูรนั่นไปเถอะ”เี่ฟงยิ้ม”ข้ารับมันไม่ได้พวกท่านเหนื่อยและบาดเจ็บเพราะมันข้าแค่อาสัยจังหวะเผลอของมันจึงเอาชนะมันได้หากข้ารับหินไปข้าไม่อาจเป็นผู้ชายได้”พูดจบเี่ฟงก็เดินไปหาทีมของเขาแล้วตะโกนกลับมาว่า”ข้าปล่อยสาวงามโดนทำร้ายไม่ได้หลอกศิษย์พี่”เขาพูดแนวหยอกล้อ พวกนางขำและหน้าแดง”เจ้าหนุ่มนี่ร้ายนักนะ”หลงหลางพูดพ
แล้วทั้งี่ก็เดินทางต่อ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??