เรื่อง เทพกระบี่เงาอสูร

บท๡ี่150 อันดับหนึ่ง

เนี่ยฟงพูดอย่างไม่แยแสกับคนข้างหน้าพวกเขาสิ่งสำคัญตอนนี้คือเขาแข็งแกร่งเกินไปสำหรับคนพวกนี้บางทีอาจจะไม่มีอะไรทำให้เขาตื่นเต้นแล้วทว่าเมื่อเขามองไป๡ี่ไห่ถางบางทีการเฝ้ามองนาง๡ี่กำลังสู่ก็ดำให้เขาตื่นเต้นเช่นกันเขาไม่ค่อยได้เห็นนางสู้มากนักเขาคิดว่าหากนางมีวิชา๡ี่มากขึ้นนางอายจะเป็นยอดยุทธ์หญิงอีกคนเช่นกัน

“เจ้าทำให้ข้าแปลกใจนะ”

“ข้าบอกเจ้าแล้วว่าข้าไม่ได้อ่อนแอ”

“ฮาๆแน่นอนภรรยาข้าจะอ่อนแอได้ยังไง”ไห่ถางยิ้มอย่างน่ารักมีพี่ต่อหน้าเนี่ยฟงนางถึงได้แสดงอารมณ์ออกมา

“เจ้าบอกว่าหิววันนี้เจ้าอยากกินอะไรข้าจะทำให้กินเอง”ตาเนี่ยฟงเป็นประกาย

“เนื่องอสูรย่างเป็นไง”เนี่ยฟงตอบโดยเร็ว

“ได้ๆข้าจะทำสุดฝีมือ”นางยิ้มกว้างกว่าเดิม

“เฮ้ พวกเจ้าดูบรรยากาศเสียบ้างเรายังสู้อยู่นะแล้วตอนนี้มีสี่คนแล้วใครคนหนึ่งต้องออกไป”กงซานอดไม่ได้๡ี่จะตะโกนออกไป

“พวกเจ้าไม่รู้รึตั้งแต่ข้าเขามาพวกเจ้าก็หมดสิทธิ์แล้ว”

“แก”กงซานกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ

“ว่าแต่เจ้าเข้ามาได้ยังไงโดย๡ี่พวกเราไม่รู้ตัว”ชูเยยังสงสัยขอนี้๡ี่ว่านางไม่สามารถรับรู้การคงอยู่ของเนี่ยฟงได้นั่นทำให้นางไม่สบายใจ

“แล้วข้าต้องบอก”

“เจ้า”ความจริงแล้วตอนนี้เนี่ยฟังสามารถเร็วจนทะลุมิติได้สั่นๆเมื่อข้ามม่านพลังมาเข้าลบกลิ่นอายของตัวเองออกทำให้เขาไม่ต่างจากก้อนหินจังไม่มีใครรู้ว่าเขาเข้ามาแล้ว

“พูอไปก็ไร้ประโยชน์มาจบกันเถอะ”สายตาเนี่ยฟังเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม เนี่ยฟงสะบัดมือแสงสีแดงเล็กทำเม็ดทรายจำนวนมากพุ่งไป๡ี่ชูเยและกงซานด้วยความเร็ว๡ี่ไม่อายมองได้ทัน ตูมๆๆๆๆ ร่างกงซานฉีกขาดแขนทั้งหกด้านหลังหายไปในพริบตากลซานลอยทะลุออกจาหม่านพลังทันทีความแรงของพลัง๡ี่เนี่ยฟงปล่อยออกไปกงซานเกิดรสหวานในลำคอแล้วสำลักเลือดออกมาไม่หยุดแล้วสิ้นสติไปใน๡ี่สุดเขาถูกส่งกลับไป๡ี่สำนักทันทีสวนชูเยไม่ได้ได้รับผลมากนักเนื่องกานร่างกายเป็นทรายการโจมตีเนี่ยฟงจึงผ่านไปได้บ้างส่วนแต่ก็ยังบาดเจ็บหนักสำรอกเลือกออกมาหลายคำ

“ดูเหมือนจะอึดไม่น้อยนะ”

“เจ้า”ชูเยพูดอย่างยากลำบาก

“โทษทีข้าต้องการแต้มเพราะตอนนี้ข้าจนมากๆ”เนี่ยฟงพูดขอโทษจากนั้นก็โบกมือเกิดเป็นคลื่นพายุหิมะ๡ี่ทรงพลังกระแทกร่างของนางออกไปจากม่านพลังทันที ทุกสายตาตื่นตะลึงกับภาพนี้ทุกคนต่างเรียกเขาว่าเทพปีศาจ เนี่ยฟงส่งสายตาไป๡ี่ไห่ถางนางรู้ได้ทันทีจากนั้นนางจึงเดินไปดึงธงออกมา เนี่ยฟงเห็นนางเหนื่อยมากในครั้งนี่จึงให้นางได้๡ี่หนึ่งไป เมื่อไห่ถางถึงธงออกมาทุกคนในสนามประลองก็ถูกส่งกลับมา๡ี่สำนักทันทีพร้อมเสียงโหร้องจากศิษย์จำนวนมาก รางวันอันดับหนึ่งถึงสามได้แก่ ไห่ถาง เนี่ยฟง ชูเย รางวัลนั้นได้คนและสองแสนแต้มได้เข้าไปเลือกวิชาระดับเสินหนึ่งวิชาและได้รับยารวมจิตคนระหนึ่งเม็ดยารวมจิตถือเป็นของล้ำค่ามากสามารถช่วยในการฝึกฝนได้สำหรับรางวัลอันดับหนึ่งจะเลือกวิชาได้เพิ่มอีกหนึ่งวิชา หลังจากนั้นสองวันไห่ถางถูกจินถิงรับเป็นศิษย์ส่วนตัว และอ้ายฮุยรับกงซานเป็นศิษย์หลักของเขาส่วนชูเยนั้นถูกอาวุโสสามรับเป็นศิษย์ อีกสองวันต่อมาทั้งสามตกลงกันว่าจะไป๡ี่หอเทวะมันคือหอวิชาผู้ได้รับอนุญาตเท่านั้นจึงจะได้เข้าไปข้างใน ทั้งสามรออยู่หน้าประตูเพื่อรอการยืนยัน ผ่านไปสองชั่วยาม

“พวกเจ้าทั้งสามได้รับการยืนยันแล้วเข้าไปได้”เนี่ยฟงได้แนะนำให้ถางแล้วว่าควรเลือกวิชาแบบไหนบ้างส่วนตัวเขาตอนนี้ต้องการวิชากำลังภายในอย่างมากเพื่อ๡ี่จะทำให้อาวุธทรงพลังมากขั้น ทั้งสามก้าวเข้าในห้องโถงขนาดใหญ่เป็นมีชั้นอยู่จำนวนมาก๡ี่ละช่องมีวิชายุทธ์ทุกช่องเมื่อทุกคนเห็นต่างสูดหายใจลึกวิชามากมายเหลือเกินจนพวกเขาใจสั่นไหวหากโชคดีอาจได้วิชาระดับเสินขั้นสูงและขั้นสูงสุดได้ เนี่ยฟงเห็นสุดยอดวิชาจำนวนมาก ฝ่าเท้ามังกรเหิน หมัดเก้าชั้นฟ้า พลังเพลิงปีศาจ กายาเหล็กใหล ทุกวิชาต่างมีจุดเด่นเป็นของตัวเองเนี่ยฟงอ่านคำอธิบายแบบย่อๆอย่างไรเขาก็เลือกได้เพียงวิชาเดียวต้องเลือก เขาจึงไม่สามารถตัดสินใจได้ง่ายๆ

“พวกเจ้ามีเวลาสองชั่วยามเท่านั้นหากหมดเวลาพวกเขาจะถูกดีดออกมา”เมื่อเนี่ยฟงได้ยินก็ถอนใจเสลาเม่านี้เขาไม่สามารถตัดสินใจได้เลย ไห่ถางและคนอื่นๆก็ได้เลือกวิชากันออกมาแล้วทั้งสองเดินออกมาทว่าไม่มีใครเห็นเนี่ยฟงไห่ถางจึงยืนรออย่างสง่างาม เนี่ยฟง เนี่ยฟงเดินไปถึงด้านในสุดก็พบกับวิชาแปลกๆตราผนึกประตูกลืนกินในนี้ยังมีวิชา๡ี่ใช้เสริมพลังภายในมาด้านในด้วยชื่อปราณเทพเจ้า

“นี่ไม่เท่ากับว่าขั้นยิงนกนัดเดียวได้สองตัวหลอกหรือเสร็จโจร”เนี่ยฟงนำป้ายไปแลกวิชามาคน๡ี่รับแรกมองเขาด้วยสายตาแปลกๆ เนี่ยฟงเห็นอาการนี้จึงป้องมือ

“ผู้อาวุโสมีอะไรแนะนำข้างั้นหรือข้าเนี่ยฟง”!

“ข้าชื่อลีเจี้ยนเรียกข้าว่าเฒ่าลีก็ได้ เจ้าหนุ่มวิชานี้ไม่เคยมีคนฝึกได้มาพันปีแล้วเจ้าจะยังสนใจอีกรึ”

“ขอบคุณเฒ่าลีแต่ข้าไม่เปลี่ยนใจหลอก”เฒ่าลีไม่ได้พูดอะไรพร้อมเดินไปหยิบม้วนลูกบอลสีทองมีแสงเรืองๆด้านในมาให้เนี่ยฟงเขายิ้มอย่างพอใจเนี่ยฟงเดินออกมาก็พบกับหญิงทั้งสองรอเขาอยู่นั้นคือไห่ถางและชูเยนั่นเอง ชูเยมองไป๡ี่เนี่ยฟงแล้วเอ่ย

“เจ้าได้วิชาอะไนมาเจ้าหงอก”เนี่ยฟงทำหน้าป่วยๆ

“ทำไมข้าต้องบอกเจ้าด้วย”นางขมวดคิ้วน้อยแล้วพูดว่า

“อย่างน้อยเราก็เป็นศิษย์ปีเดียวกันนะเป็นเพื่อนกันไว้ดีกว่านะ”ชูเยยิ้มน้อยๆออกมา เนี่ยฟงยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย

“ไม่ใช่ว่าเจ้าหลงรักข้าแล้วหลอกนะถึงชวนคุยเช่นนี้”ชูเยหน้าแดง

“ใครไปชอบคนหัวหงอกอย่างเจ้ากัน”นางกระทืบเท้ากอดอกอย่างไม่พอใจ ไห่ถางก็หัวเราะออกมาทันที เนี่ยฟงเอาหน้าไปใกล้ๆแล้วบอกว่า

“งั้นเจ้าอยากรู้เรื่องข้าไปทำไมกัน”เมื่อเห็นเนี่ยฟงเอาหน้ามาใกล้นางผลักเขาออกไปทันที

“งั้นข้าไม่อยากรู้แล้วข้าไปล่ะ”จากนั้นนางก็กลายเป็นเส้นแสงหายตัวไป ทั้งสองจึงกลับไป๡ี่บ้านของพวกเขาเนี่ยฟงใช้เวลาไปกับการฝึกวิชาทั้งหมด๡ี่เขายังฝึกไม่สำเร็จรวมไปถึงตราประทับกลืนกินและวิชาปราณพระเจ้าด้วย เขาเริมฝึกปราณเทพเจ้าก่อนเนื่องจากการ๡ี่จะใช้พลังของตราประทับนั้นต้องมีพลังปราณค่อนข้างสูงพลังปราณนั้นแตกตางจากพลังวิญญาณเล็กน้องพลังปราณนั้นเวลาใช้เพิ่มพลังให้กับอาวุธหรือสมบัติจะมีพลังเพิ่มมากกว่าแต่พลังวิญญาณเหมาะแก่การใช้อาคมค่ายกลและวิชาตราประทับต่างๆการใช้พลังปราณคือการแปลงพลังวิญญาณมาเป็นพลังปราณชั่วคราวแล้วส่งไป๡ี่อาวุธแต่ก็มีตราประทับบ้างประเภท๡ี่ต้องใช้ทั้งสองอย่างรวมกันเช่นตราประทับกลืนกินนี่เป็นสาเหตุ๡ี่เนี่ยฟงต้องเรียนรู้ทั้งสองอย่าง ในการฝึกเนี่ยฟงทำได้ไม่ยากนักเขามีธาราสวรรค์ในการเชื่อมต่อและแปลงพลังงานไปมาได้อย่างอิสระ สิบวันต่อมาเนี่ยฟงกลับไปบนเขาพร้อมกับไห่ถางเขาจินถิงนั้นอยู่ตรงข้ามกับเจิ้งส่วง หนึ่งเดือนผ่านไปเนี่ยฟงได้เรียนรู้ค่ายกลมากมายจากเจิ้งส่วงรวมไปถึงการฝึกร่างกาย๡ี่โหดเหี้ยมอำมหิตจากนางเขาโดนกระดูกสันหลังมังกรฟาดทุกวันจากนั้นก็ฝึกค่ายกลจากนั้นก็แบกภูเขาวิ่งไปรอบสำนักและยังห้ามใช้พลังวิญญาณในการฝึกอีกด้วย

ครึ่งเดือนต่อมาไห่ถางได้กลับมา๡ี่บ้านปรากฏว่าเนี่ยฟงยังไม่กลับมาอีกเดือนครึ่งจะมีการแข่งศึกสิบสำนักแล้วทุกคนตื่นตัวกันมากและเตรียมตัวในการคัดเลือกกันมากระหว่า๡ี่ไห่ถางนั่งบ่มเพราะอยู่นั้นก็มีเสียเรียกนางดังออกมาจาหน้าบ้านของนาง

“ศิษย์น้องไห่ถางอยู่หรือไม่”ไห่ถามมองออกมา๡ี่ระเบียงชั้นสองคิ้วงามๆของนางย่นเข้าหากันน้อยๆตอนนี้นางไม่ได้ปิดบังใบหน้าแต่อย่างใดเนื่องจากคนทั้งสำนักเห็นใบหน้านางหมดแล้ว

“ท่านเป็นใครมา๡ี่นี่ทำไม”ชายหนุ่มชุดม่วงขมวดคิ้วเล็กน้อยเขานั้นมีแต่ผู้หญิงอยากจะรู้จักด้วยสถานะและใบหน้าอันหล่อเหลาแต่ไห่ถางไม่แม้แต่ยิ้มให้ยังคงทำเหน้าเย็นชาเหมือนไม่อยากคุย

“บังอาจพูดกับศิษย์พี่โจวซิงหลุนแบบนี้ได้ยังไงท่านเป็นถึงอันดับสี่ในทำเนียบมหาเทวะเลยนะ”โจวซิงหลุนห้ามคนของเขาแล้วเอ่ย

“ข้าอยากชวนศิษย์น้องไปเดินชมดอกไม้๡ี่สวนกำจายเมามายแล้วจิบชาคุยกันเสียหน่อยเจ้าว่าอย่างไร”เมื่อเห็นคนผู้มาเยือนเป็นศิษย์พี่ในทำเนียบมหาเทวะจึงมีคนให้ความสนใจไม่น้อยเค่อชิงและคังเซี่ยนเองก็ออกมาดูรวมไปถึงกงซาน๡ี่นั่งกอดอกอยู่บนต้นไม้

“ข้าไม่อยากไปหลอกอีกอย่างถ้าข้าอยากไปข้าจะไปกับเนี่ยฟงเองท่านกลับไปเสียเถอะ”เมื่อได้ยินดังนั้นโจวซิงหลุนก็โง่งมทันทีเขาเป็นแค่ชวนก็ถือเป็นเกียรตินางแล้วแต่นี่ยังปฏิเสธเขาอีกนี่มันบ้าอะไรกัน

“เจ้าคิดดีแล้วรึ๡ี่ขัดใจข้า”

“ใช่แล้วท่าไม่มีอะไรแล้วศิษย์พี่กลับไปเถอะข้าจะฝึกวิชา”ดวงตาโจวซิงหลุนหดเกรงกลด้วยความโกรธแต่เขาไม่มีทางยอมแพ้เด็ดขาดหาดชวนนางไม่ได้เขาเสียหน้ามากในครั้งนี้

“เรื่องวิชาข้าเป็นศิษย์พี่แถมยังเป็นถึงอันดับสี่ในทำเนียบมหาเทวะช่วยชี้แนะศิษย์น้องได้”

“ไม่จำเป็นข้ามีอาจารย์จินถิงค่อยสอนสั่งอยู่หากข้าสงสัยอะไรถาจะไปถามท่านอาจารย์เองนอกจาว่าท่านจะเก่งกว่าอาจารย์ข้า”เมื่อได้ยินคำพูดของไห่ถางเขาก็ถึงกับโง่งมอีกครั้ง เสียงคน๡ี่มารอดูก็แอบขำกับไม่ให้เสียงดังขนาดกงซานยังขำ

“เหอะ…จีบผิดคนแล้วหน้าสงสารในใจองค์หญิงมีแต่ศิษย์พี่เท่านั้น”เค่อชิงถอนใจ โจวซิงหลุนโกรธจัดเขาเอาความโกรธทั้งหมดไปลง๡ี่เนี่ยฟงเนื่องจากหากไม่มีเขาแล้วไห่ถางก็คงไม่ปฏิเสธเขาแต่ใครจะรู้หากไม่ใช่เนี่ยฟงนางคงไม่มา๡ี่นี่ ไห่ถางเดินกลับเข้าไปในบ้านอย่างไม่แยแสโจวซิงหลุนเมื่อเห็นภาพนี้ซิงหลุนโกรธจัดระเบิดพลังทำลายลานกว้างเป็นหลุมลึกหลายกิโลศิษย์หลายคนได้รับบาดเจ็บ จากนั้นเขาก็กลายเป็นเส้นแสงหายไป วันต่อมาข่าวของเขาก็กระจายไปทั้งสำนักมีคนเห็นใจและสมน้ำหน้าเขา๡ี่คิดแย่งแฟนคนอื่นจากเหตุการณ์นี้ไห่ถางจึงขั้นไปฝึกกับอาจารย์อีกครั้งเพื่อไม่ได้ใครรบกวนความจริง๡ี่นางกลับมาเพราะคิดถึงเนี่ยฟงนั้นเอง

“ศิษย์น้องได้ยินข่าวแล้วแล้วหรือยัง”ชิงถานวิ่งมาหาเนี่ยฟงเล่าทุกอย่างให้ฟงแบบลิ้นรัวเนื่ยฟงหัวเราะลั่น

“ศิษย์พี่ไม่ต้องห่วงคนรักข้าไม่ใช่คนธรรมดาไม่มีใครได้ใจนางหลอก”

“เจ้าจะบอกว่าเจ้าหล่อและดีว่างั้น”เนี่ยฟงหัวเราะ

“ข้ากับนางผ่านอะไรกันมาเยอะ”ชิงถานขมวดคิ้วงามๆของนาง

“เอาล่ะท่านน้าบอกให้ข้าไปรับภารกิจดูไม่รู้ว่ายากแค่ไหนข้าต้องขอตัวก่อนศิษย์พี่”เนี่ยฟงป้องมือแล้วลงเขาไปพัก๡ี่บ้านเขาไม่เจอไห่ถางจึงไปหานางแล้วแจ้งข่าวว่าเขาจะออกไปทำภารกิจทว่านางอยู่ในช่วงสำคัญจึงไปไม่ได้จากนั้นเนี่ยฟงจึงกลับไป๡ี่บ้าน

เช้าวันต่อมามีสามงามสวมอาภรณ์สีฟ้ามี๡ี่หน้าบ้านของเขานางคืออั่นชิงเอ๋อร์นั่นเองนางมาหาเขาเพื่อชวนไปทำภารกิจระดับยาก๡ี่ต้องมีคนห้าคนจึงจะสามารถทำได้

“ศิษย์น้องเนี่ยเจ้าอยู่หรือไม่”เนี่ยฟงตื่นเพราะเสียงนางจึงออกมาดูก็ตกใจว่าเขาไม่เคยรู้จักแล้วใยจึงมาหาเขา

“ท่านเป็นใครกัน”พ

“ข้าฮั่นเอ๋อร์ท่านพี่ข้าอยากชวนไปทำภารกิจสักหน่อย”เนี่ยฟงยิ้มออกมาทันที

“ภารกิจยากหรือไม่”

“ยากสิสำรวจเกาะโจรสลัด”ดวงตาเนี่ยฟงเป็นประกาย

“ข้าตกลง”