เรื่อง มังกรพลิกสวรรค์
ตอนที่ 29 อะไระ!
“ใหญ่โตไม่เบาเลยะเี่ย”
ิเฟยมองอาคาราใหญ่ที่ปรากฎอยู่เบื้องหน้า่างสนใจตัวอาคารมีหลายชั้นคาด่าไม่ต่ำก่าเจ็ดเป็นแน่ึ่อาคาราใหญ่เช่นี้มักไม่ค่อยได้เห็นกันาเท่าไหร่
หรือะเป็นเพราะิเฟยไม่เคยได้ออกท่องยุทธภพา่อนบางสิ่งบาง่างจึงนับ่าเป็นแปลกตาสำหรับเขา่างาอาคารที่ตั้งสมาคมนักล่าศักดิ์สิทธิ์ย่อมเป็นหนึ่งใั้
ิเฟยมองดูผู้คนที่แต่งตัวหลากหลายบ้างสะพายดาบาใหญ่บ้างเหน็บกระบี่ไว้ข้างเอวเดินผ่านเข้าออกประตูรั้วเหล็กหน้าสมาคมกัน่างไม่ขาดสาย
“ข้า็ไปบ้างดีก่า”
ิเฟยเดินตามกระแสฝูงชนเข้าไปภายใตัวอาคาราใหญ่เมื่อเข้ามาถึง็เห็นคนสมาคมนักล่าศักดิสิทธิ์ยืนต้อนรับแะแะนำข้อมูลต่างๆใ้กับผู้ฝึกยุทธมือใหม่ที่ต้องการเข้าร่วมการเป็นนักล่ากับทางสมาคม
"ยินดีต้อนรับคะไม่ทราบ่าคุณชายท่านี้สนใจติดต่อเรื่องอะไรคะใ้เหมยเ่ยช่วยะคะ"
ิเฟยที่ำัยืนงงมอง้ามองขวาด้วยท่าทางเก้ๆกังๆก่อนะถูกญิาน่าตาน่ารักคนที่คอยแะนำผู้ฝึกยุทธหน้าใหม่ร้องเรี
"เอ่อ...พอดีข้าอยากเข้าร่วมสมาคมต้องทำยังไงบ้างหรือแม่นาง"
"หากท่านอยากเข้าร่วมเป็นน่าล่าสมาคมต้องมีพลังฝึกตนขั้นต่ำที่ปราณกำเนิดขั้นกลางเป็นต้นไปเ้าค่ะ" ญิาอายุปะาสิบแปปีิ้่ทำเอาิเฟึกอักเ็น้อยด้วยความน่ารักแะท่าทางเป็นกันเองนาง
"เมื่อเข้าร่วมกับทางเราแ้็ะได้รับผลึกยืนยืนยันตัวตนสมาคมระดับแรกืระดับดินโดารเิ่ระดับนักล่าั้สำคัญาเพราะะได้รับทรัพยากรแะการอำนวยความสะดวกต่างๆามายเลยะเ้าคะ"
"แล้วนักล่าี่มีกี่ระดับทำยังไงข้าถึงะเิ่ระดับตัวเองได้ล่ะ?" ิเฟล่าวถามด้วยความสงสัยเขายิ้มน้อยๆกับท่าทางน่ารักกระตือลือล้นญิานางี้
"ระดับนักล่าทางสมาคมะสามารถเิ่ระดับได้เมื่อมีจำนวนแต้มภารกิจครบตามกำหนดเ้าคะโดยะแบ่งระดับออกเป็นแประดับ
ระดับแรกสุดืระดับดินต่อมาืระดับมนุษย์,ระดับอสูร,ระดับฟ้า,ระดับจอมยุทธ,ระดับเทพนักล่า,ระดับเีนักล่าแะระดับสุดท้ายืระดับเทพเีนักล่า ึ่ระดับเทพเีนักล่านอกจากผู้ก่อตั้งสมาคมแ้็มีผู้คุ้มกันฝั่ง้าขวาเ่าั้ที่ไปถึงระดับั้ได้เ้าคะ"
"แล้วข้าะรู้ได้่าไ่าข้ามีแต้มอยู่เท่าไหร่?"
"หากท่านได้รับผลึกนักล่าระดับดินมาแล้วเพียงแค่ส่งลมปราณกระตุ้นผลึก็ะสามารถตรวจสอบแต้มตนเองได้เ้าคะ"
เหมยเ่ยตอบ่างอารมณ์ดีรอยยิ้มใสใสที่เข้ากับใ้ารูปไข่นางช่างทำใ้ผู้คนหวั่นไหวเสียจริงิเฟยิอยู่ภายใใจ
"ถ้าเป็นเช่นั้ข้าต้องทำ่าไเพื่อที่ะสมัครเข้าร่วมสมาคม"
"เชิญคุณชายด้านี้เ้าคะ"
ิเฟยเดินตามเหมยเ่ยไปติดๆแต่สทยตาเขา็อดไม่ได้ที่ะจ้องมองไปที่บั้นท้าันกลมกลึงนาง่างไม่วางตา
'ฮี่ๆ ระห่างีู่่เมืองี้ข้าีอาหารตาใ้ดูพอุ่ื่หัวใจะะ' ิเฟยยิ้ม่างชั่วร้ายาจินตนาการถึงเรือนร่างที่ดูงดงามญิาเบื้องหน้า
"คุณชายคะ... คุณชายเ้าคะ!"
"หะ หืมม?"
ิเฟยตื่นจากภวังค์เมื่อเห็นสีหน้างุนงงสงสัยเหมยเ่ยจึงรู้ตัว่าเผลอิอกุศลกับญิาตรงหน้าแบบโจ่งแจ้งเกินไปหน่อยจึงรีบปรับสีหน้าใ้ดูเป็นสุภาพบุรุษดังเดิม
"คุณชายเข้าคิวรอตรงี้ะเ้าคะเมื่อถึงคิวคุณชา็ะสามารถเข้าไปให้องทดสอบได้"
เหมยเ่ยยังคงทำหน้าที่ได้่างดีเยี่ยมรอยยิ้มที่แจกจ่าอกมาทำใ้บรรดาุ่น้อยุ่ใหญ่ใบริเวณี้าพวกเขาต่างกลายเป็นรูปหัวใจกันเป็นแถว
"อ้ากก! ะน่ารักเกินไปแล้ว"
!
"ข้าอยากกลับไปฆ่าอีแก่ที่บ้าน!"
"คุณเหมยเ่ยน่ารักจังเลยค้าบบ!"
เสียงฮือฮาดังขึ้นเ็น้อยพอที่ะใ้ดรุณีนางน้อยหันไปแจกรอยยิ้มกระชากใจใ้กับผู้คนโดยรอบอีกครั้ง
"ฮิฮิ"
เมื่อเห็น่าิเฟยเข้าคิวรวมกับคนอื่นๆเรียบร้อยหลังจากยิ้มใ้กับิเฟีกครั้งนางจึงจากไปรับแขกที่ทางเข้าอาคารดังเดิม
"เฮ้อ ดูเหมือน่าข้าะต้องเิ่ภูมิคุ้มกันใ้าๆก่าี้เสียแล้ว" ิเฟยพึมพำกับตัวเองเมื่อรู้สึกหวั่นไหวขึ้นภายใจิตใจกับรอยยิ้มอันสดใสเหมยเ่ย
ิเฟยต่อแถวเข้าคิวอยู่นานสองนานจึงถึงคราวตนเองที่ต้องเข้าไปิเฟยแง้มประตูไม้เข้าไปช้าๆภายใกลับเป็นห้องทำงานที่ดูรกรุงรัง่างาดูน่าอเน็จอนาจจากสภาพม้วนตำราามายที่วางระเกะระกะอยู่ทั่วบริเวณ
ิเฟยมองสำรวจไปทั่วจึงพบชายาผมสีขาวโพลนคนนึงที่ำัก้มๆเงยๆหาอยู่ใต้โต๊ะตนเองใ้าิเฟยเหยเกขึ้นเ็น้อับการที่ถูกเมินเช่นี้แต่ด้วยความที่เป็นเด็กอ่อนน้อมถ่อมตน...จึง่าออกไป่า
"ท่านผู้อาวุโสหาอะไรอยู่รึขอรับใ้ข้าช่วยหาหรือไม่"
"อา...มีคนใหม่เข้ามาแล้วรึะใ้ข้าพักสักครู่ไม่ได้เลยหรือ่าไแต่็ดีเ้าุ่เ้าช่วยข้าหาตำราที่มีชื่อ่าแสนพฤกษาวิเศษช่วยข้าทีเรื่องการสมัครเอาไว้ก่อนเถอะ"
"...ขอรับ" ิเฟยตอบรับ่างจำใจก่อนะก้มลงควานหาม้วนตำราที่เกลื่อนกลาดอยู่เต็มห้อง
"เจอแล้ว!"
ิเฟยชูม้วนตำราขึ้นด้วยสภาพอิดโรยเขาใช้เวลาหาม้วนตำราพฤกษาที่่าอยู่ก่าสองชั่วยามเป็นเรื่องยากเย็นแสนเข็ญเสียเหลือเกินที่ต้องหยิบม้วนตำราขึ้นมาดูทีะม้วนท่ามกลางกองภูเขาตำราที่ไม่มีความเป็นระเบียบเช่นี้
จากการประเมินดูคร่าวๆแล้วม้วนตำราทั้งหมดภายให้องี้ั้มีาก่าแสนม้วนเลยทีเดียวแล้วะไม่ใ้ิเฟยอยู่ใสภาพ่แ่เช่นี้ได้่าไ
ที่น่าโโืพอเห็นิเฟยหาตำรา่างขะมักเขม้นชายา็ดันลุกขึ้นไปนั่งซดน้ำชากิน่างสบายใจจนิเฟยถึงกับสบถด่าอยู่ภายใใจหลายครั้งเลยทีเดียว
"ดีๆ ดีา เอ๋? ไ่ใ่ม้วนี้ี่นาที่ข้าำัหาอยู่ ่าเะๆมา่าเรื่องเ้ากัน"
ชายาใชุดุสีฟ้า่โม้วนตำราที่ิเฟยหา่างยากลำบากกลับเข้าไปใกองภูเขาม้วนตำราด้านหลัง่างไม่แยแส
"อะไระ!"
ิเฟ้าปากค้างตำราที่เขาใช้เวลาก่าสองชั่วยามกลับถูกโยนทิ้ง่างง่ายดายแล้วทำไมใเมื่อดูะไม่ได้เร่งรีบอะไรทำไมถึงไม่ทำเรื่องสมัครใ้เขาตั้งแต่แรก
'ตาเฒ่าจิ้งจอก! คอยูเะข้าะต้องเอาคืนเ้าใ้ได้!'
ิเฟยแอบขบเขี้ยวเคี้ยวฟันภายใใจเขาไม่เคยเจอผู้อาวุโสคนไหนทำตัวได้เหลาะแหะเช่นี้เลยตลาดช่วงเวลาที่ผ่านมา
"ี่เ้าแอบด่าข้าใใจอยู่รึ!"
ชายาหรี่าเรียวเ็จ้องมองใ้าิเฟย่างเอาเรื่องพร้อมกับปล่อยแรงกดดันออกมาจนิเฟยถึงกับผงะถอยหลังไปหลา้าวเหงื่อเม็ดเย็นๆไหลอาบไปทั่วแ่หลัง
"ปะ เป่า ข้าะกล้าิเช่นั้ได้่าไ"
'ตาแก่ี่พลังไม่ธรรมดากระทั่งอาจะเหนือก่าท่านอาจารย์ซุนม่อหลงเสีีก!'
"หึ ่าใ้ข้ารู้แ้ัยังุ่ยังแน่นแ้ะไม่พอใจ็ต้องหัดเ็บสีหน้าใ้ัดีก่าี้" ชายา่าตักเตือนิเฟยพร้อมกับซดชาเข้าอีกอึกใหญ่
"ขอบคุณผู้อาวุโสที่สอนสั่ง"
แ้ิเฟยะไม่พอใจจริงๆแต่เขา็รู้สึก่าที่ชายา่ามาั้ถูกต้องยังไงเขา็ยังคงเป็นผู้เยาว์ะทำกริยาอันใด็ควระระวังใ้าก่าี้ตอนี้เขาจึงประสานมือคารวะพูดออกไป่างนอบน้อมสำหรับคำสอนเตือนสติชายาเมื่อครู่
"ดีๆตอนี้ข้ารู้สึกถึงน้ำเสียงจริงใจเ้าแล้วข้า็ขอบใจเ้าาที่ช่วยคนแก่่างข้าหาม้วนตำราอยู่นานโดยไม่ปริปากบ่นแ้เ้าะไม่เต็มใจแต่็ถือ่ายังเป็นคนดีคนนึง"
"ขอบคุณผู้อาวุโสที่เมตตา"
"เ้าชื่ออะไร"
"ข้ามีนาม่าจางิ" ิเฟยยังคงประสานมือตอบออกไป่างนอบน้อมชายาพยักหน้ารับรู้ก่อนะ่าต่อ
"เอาล่ะมาเข้าเรื่องกันเถอะจากที่ข้าสัมผัสดูแล้วระดับพลังเ้าล้วนผ่านเกณฑ์อยู่แล้วเอาเช่นี้แ้ัตอบแทนเรื่องที่เ้าเสียเวลาช่วยข้าหาม้วนตำราอยู่นานสองนานเ้าเริ่มการเป็นนักล่าระดับมนุษย์เลยแ้ั" ชายา่าาหยิบแ่ผลึกแ้ีฟ้าาเท่าฝ่าืโยนไปใ้ิเฟย
"เอ่อ...แบบี้ะดีหรือ" ิเฟยมีสีหน้าลังเลจากที่เขาได้ฟังจากเหมยเ่ยมาดูเหมือนระดับนักล่าะทำใ้ได้สิทธิพิเศษอยู่หลาย่างเลยทีเดียวเมื่อมีระดับที่สูงพอ
แ้ตอนี้เขาะยังไม่ค่อยรู้ข้อมูล็เถอะแต่คาด่าคงะถามจากชายาผู้ี้ไม่ได้่างแน่นอนดูจากการทำหน้าที่แบบขอไปทีเช่นี้แล้วิเฟ็ไม่อยากเซ้าซี้กับอีกฝ่ายานักพ
"ไม่เป็นไรๆยังไงจากระดับดินขึ้นมาถึงระดับมนุษย์็ใช้การทำภารกิจไม่กี่ภารกิจเ่าั้ตอนเ้าออกไป็นำผลึกนั่นไปแสดงที่จุดแจกจ่ายแะรับซื้อทรัพยากรแล้วบอก่าผู้อาวุโสซื่อใ้มารับทรัพยากรแรกเข้า"
"ขอรับ"
ิเฟยประสานมือโค้งตัวลาก่อนะเดินออกจากห้องไป่างหวาดๆดูเหมือนชายาผู้ี้ะไ่ใ่บุคคลระดับล่างๆที่คอยรับสมัครนักล่าธรรมดาๆทั่วไปซะแล้วสิิเฟยได้แต่ลอบถอนหายใจออกมา่างโล่งอก
หลังจากที่ออกจากห้องมาได้่างปลอดภัยิเฟยยังคงจดจำความรู้สึกจากแรงกดดันชายาซื่อั้ได้เป็น่างดีัทำเอาเขารู้สึกขนลุกขนชันยิ่งก่าตอนเผชิญหน้ากับมือสังหารคราวั้เสีีก
"น่าสนใจจริงๆระดับพลังปราณยุทธขาวช่วงกลางทั้งๆที่อายุเพียงแค่ี้..." ซื่อจิบชายิ้มน้อยๆพร้อมกับมองไปยังประตูที่ิเฟ้าวเดินออกไป
.
.
.
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??