เรื่อง ตำรับรักข้าวโพดหวาน จบแล้ว (yaoi)
ฝักี่ 5
แล้วก็ถึงวันเดินทางไปสำรวจภูเขาลูกใหญ่ี่พวกเราทุกคนกำลังจะย้ายไปอาศัยอยู่ี่นั่น ตอนแรกท่านพ่อก็กังวงเรื่องค่าใช้จ่ายในการเดินทาง เพราะการเดินทางไกลขนาดนั้นจำเป็นจะต้องจ้างรถม้าจึงจะสะดวก แต่เขาบอกกับท่านว่าจะเป็นผู้จัดการเรื่องการเดินทางในครั้งนี้เอง
หลังจากกินมื้อเช้ากันเสร็จ ดินก็ขอให้ทุกคนเข้ามารวมกันภายในห้องนอนตนเอง “ทุกคนพร้อมกันแล้วใช่มั้ยขอรับ..” จริงๆ แล้วดินก็เพียงแค่ถามไปอย่างนั้นแหละ ไม่ได้ต้องการคำตอบี่จริงจังหรอก มันก็เป็นเหมือนพิธีกรรมอย่างหนึ่งี่ต้องทำอ่ะนะ อิอิอิ ในเมื่อเห็นๆ กันอยู่ว่าทุกคนนั้นพร้อมเสียยิ่งกว่าพร้อมเสียอีก ยิ่งพอหันไปเห็นเจ้าน้องชายตัวดี ี่ยามนี้กำลังสะพายกระเป๋าใบใหญ่จนหลังแอ่นนั่นอีก ก็ได้แต่ส่ายหน้าอย่างอ่อนอกอ่อนใจ กับความตื่นเต้นจนมากเกินไปของเจ้าตัวแสบ
..” นัทซึรีบตอบเป็นคนแรก ด้วยความกระตือรือร้น เพราะนี่คือการเดินทางไกลครั้งแรกของเจ้าน้องชาย
ข้ากับแม่เจ้าก็พร้อมแล้ว ว่าแต่ยังไม่เห็นรถม้าสักคัน แล้วเราจะเดินทางกันยังไง..” ดินยิ้มตอบกลับบิดา ก่อนี่จะเดินไปยังกำแพงห้องฝั่งหนึ่ง แล้วตั้งสมาธินึกภาพของภูเขาลูกนั้น พร้อมทั้งบริกรรมในใจว่า ..' แล้วจึงวาดมือขึ้นในอากาศเป็นวงกลมวงใหญ่เมื่อวงกลมนั้นมาบรรจบกัน ก็พลันเปล่งแสงสว่างจ้าออกมาครั้งหนึ่ง ก่อนี่อากาศี่อยู่ภายในวงกลมนั้นจะสะท้อนเป็นระลอกคลื่นเหมือนน้ำในสระ
เราจะเดินทางผ่าน ‘ประตูเวทย์มิติ’ นี้กันขอรับท่านพ่อ..” !! !..” นายมั่นถึงแม้ว่าจะรู้อยู่แล้วว่าบุตรชายสามารถใช้พลังเวทย์ได้ แต่ก็ไม่คิดว่าจะทำได้ถึงขนาดนี้
ขอรับท่านพ่อ เรารีบเดินทางกันเถอะขอรับ จะได้มีเวลาสำรวจพื้นี่กันได้นานขึ้นอีกหน่อย.." แล้วจึงหันมาจัดการกับเด็กขี้เห่อ ! วางกระเป๋าของเจ้าลงเลยนะ จะขนอะไรไปเยอะแยะขนาดนั้น เฮ้อ~ ..” ดินรีบเบรกเจ้าน้องชายี่กำลังจะก้าวขาเข้าไปคนแรก เจ้าตัวหันมาทำหน้ายู่ใส่แต่ก็ยังยอมวางกระเป๋าลงแต่โดยดี
เมื่อเดินข้ามผ่านประตูเวทย์มิติมาแล้ว พวกเขาจึงได้พบว่าจุดี่ยืนกันอยู่ในตอนนี้นั้นเป็นพื้นี่บริเวณชายเขา ี่อยู่ไม่ไกลจากแม่น้ำี่ไหลผ่านหลังบ้านพวกตนนั่นเอง พอมองไปรอบๆ บริเวณนี้นั้นเต็มไปด้วยต้นไม้นานาชนิด เมื่อทุกคนเห็นเช่นนั้นแล้วก็รู้สึกว่าการตัดสินใจย้ายบ้านในครั้งนี้เป็นเรื่องี่ถูกต้องอย่างยิ่ง อากาศี่นี่เย็นสบายไม่ถึงกับหนาว พวกเขาเริ่มเดินสำรวจไปทางี่จะขึ้นไปบนภูเขา ซึ่งก็ไกลพอสมควรแต่ไม่ได้เป็นปัญหาสักเท่าไหร่ คนี่มีปัญหากับระยะทางมากี่สุด ก็คงจะหนีไม่พ้นเจ้าเด็กตัวเล็กี่สุดี่ตอนนี้กำลังขี่หลังท่านพ่ออยู่
ในเวลาเี่ยงวันครอบครัวของพวกเขาก็เดินทางมาถึงี่บริเวณตีนภูเขาพอดี ท่านแม่จึงนำอาหารออกมาแจกจ่ายให้กับทุกคน ซึ่งมื้อเี่ยงนี้ก็เป็นอาหารง่ายๆ อย่างซาลาเปาไส้ผักเท่านั้น
..” ดินหันไปมองรอบ ๆ ตัว แล้วจึงถามความคิดเห็นของบิดา
ข้าว่าเราคงต้องหาี่หลบฝนกันก่อนจะดีกว่า อีกไม่นานนักฝนน่าจะตกแล้วล่ะ หากไม่รีบสงสัยคงจะได้เปียกกันหมดเป็นแน่..” นายมั่นรู้ดีถ้าเจอก้อนเมฆี่ลอยต่ำลงมาเช่นนี้ อีกไม่นานนักฝนก็จะตกหนักอย่างแน่นอน
แต่ข้าอยากจะเล่นน้ำฝนนะท่านพ่อ ข้าว่าเรามาเล่นน้ำฝนด้วยกันดีกว่า นะ นะ..” นัทซึพูดจบก็ช้อนสายตาขึ้นไปสบตาบิดาอย่างออดอ้อน ด้วยหวังว่าท่านจะใจอ่อน เมื่อบิดาเจอสายตาหมาน้อยเข้าไปก็เกือบจะหลงเคลิ้มตามี่เจ้าตัวแสบร้องขอ แต่ดีี่เขารีบกระทุ้งศอกใส่ท่านเบาๆ จึงเรียกคืนสติได้ทันท่วงที
จะได้อย่างไรเล่านัทซึ พวกเราไม่ได้มาเี่ยวเล่นกันเสียหน่อย ไว้คราวหน้าพ่อจะอนุญาติให้เจ้าได้เล่นก็แล้วกัน แต่คราวนี้ห้ามดื้อเข้าใจมั้ย..” นัทซึทำหน้าขัดใจเล็กน้อย ี่ใช้ลูกไม้นี้กับบิดาไม่สำเร็จ ไม่เหมือนกับพี่ชายตนี่สำเร็จทุกครั้งไป
ท่านพี่ ข้าเห็นี่ภูเขาด้านนั้นเหมือนว่าจะมีถ้ำเล็กๆ อยู่ด้วยนะ พวกเราไปหลบฝนี่นั่นกันก่อนดีหรือไม่เจ้าคะ..” ท่านแม่เสนอี่หลบฝนให้ท่านพ่อ เพราะตอนนี้เริ่มมีลมพัดแรงแล้ว หากชักช้ามีหวังได้เล่นน้ำฝนสมใจเจ้านัทซึเป็นแน่
ก็ดีเหมือนกัน งั้นเรารีบไปกันเถอะ นัทซึเจ้ามาหาพ่อเร็วเข้าอย่ามาทำพิรี้พิไร อย่าคิดว่าพ่อจะตามแผนการของเจ้าไม่ทัน ว่ากำลังแกล้งถ่วงเวลาพวกเราอยู่ ลูกไม้ตื้นๆ ของเจ้าน่ะหลอกพี่ชายเจ้าได้คนเดียวเท่านั้นแหละ..”
~ นี่ไม่ใช่ท่านพ่อกำลังหลอกด่าเขาอยู่หรอกนะ เขาไม่ได้โง่นะ จริงๆ นะทุกคน เชื่อสิ เสียงฝนี่กำลังตกไล่หลังมาติดๆ ดีี่พวกเรานั้นมาถึงถ้ำี่ท่านแม่บอกได้ทันการณ์เลยไม่มีใครต้องเปียกฝน เจ้านัทซึนั้นมองสายฝนด้านนอกตาละห้อยเหมือนหมาหงอย คนเป็นพี่ได้เห็นภาพนั้นก็รู้สึกหมั่นเขี้ยวอยากจะจับเจ้าน้องชายนั้นมาฟัดแก้มนัก แต่ติดี่ตอนนี้เขานั้นปวดฉิ่งฉ่องต้องหาี่ไปปลดปล่อยน้ำเสียในร่างกายเสียก่อน
ท่านพ่อท่านแม่ ข้าจะไปทำธุระส่วนตัวด้านในสักครู่นะขอรับ..” ดินบอกบิดามารดาให้รับรู้ก่อนจะรีบเดินเข้ามาด้านในถ้ำ
! ..” เสียงท่านพ่อตะโกนตามหลังมาด้วยเป็นห่วง เพราะพวกเขาเพิ่งจะเข้ามาจึงยังไม่ได้สำรวจอะไรกันเลย!
เมื่อเดินมาไกลจนห่างจากสายตาคนอื่นพอสมควรแล้ว ดินจึงเริ่มทำธุระของตนทันที หลังจากปลดปล่อยของเสียออกไปแล้ว เขาก็คิดว่าไหนๆ ก็เดินเข้ามาแล้วก็ถือโอกาสนี้ สำรวจด้านในถ้ำไปเสียเลยจะได้ไม่เสียเี่ยว จึงได้ออกเดินลึกเข้าไปด้านในอย่างระมัดระวัง ด้านในถ้ำนั้นเริ่มจะมืดลงเรื่อยๆ จนกลายเป็นมืดสนิท ไม่สามารถมองเห็นสิ่งรอบตัวได้แล้ว จึงเรียกใช้เวทย์อัคคี ..’ ลูกไฟเวทย์ดวงเล็กๆ ห้าดวงเปล่งแสงสว่าง ค่อยๆ ลอยขึ้นจากฝ่ามือของดิน จนทำให้ทัศนะวิสัยในการมองเห็นกระจ่างชัดอีกครั้ง
ในี่สุดเขาก็เดินมาเจอกับโถงี่ใหญ่และกว้างมาก ซึ่งเป็นส่วนี่ลึกสุดของถ้ำแห่งนี้ โถงถ้ำแห่งนี้นั้นมันสว่างไสวราวกับว่าอยู่ท่ามกลางแสงแดดจ้าในตอนกลางวันเลยทีเดียว และเหตุี่เป็นเช่นนั้นก็เพราะี่ผนังและกำแพง หรือแม้กระทั้งพื้นห้องโถงนี้นั้น มีอัญมณีี่สามารถเปล่งแสงออกมาได้นั่นเอง ซึ่งจำนวนพวกมันก็มีเยอะมากเสียจนแทบจะมองไม่เห็นในส่วนี่เป็นหินปกติ ดินลองเอามือไปสัมผัสดูก็ไม่มีความรู้สึกร้อนแต่อย่างใด ช่างดียิ่งนัก! ~ มันช่างงดงามยิ่งนัก นับว่าเป็นบุญตาของข้าผู้นี้จริงๆ ี่ได้เห็นมัน หากว่าได้ชื่นชมอัญมณีพวกนี้ทุกวันก็คงจะดีไม่น้อยเลยนะ..” นางพิมผู้ี่ชื่นชอบของสวยๆ งามๆ อย่างเช่นี่สตรีทั่วไปเป็นกัน พูดออกมาอย่างเคลิบเคลิ้มกับความสวยงามี่ปรากฎอยู่ตรงหน้า
หลังจากได้ยินคำกล่าวของมารดาแล้ว ดินกับบิดาจึงมองหน้าปรึกษากัน ก่อนี่ท่านจะพยักหน้าให้ตนครั้งนึง เพื่อแสดงการเห็นด้วยกับสิ่งี่เขากำลังคิดอยู่
หากท่านแม่ชอบี่แห่งนี้ เช่นนั้นเราก็ทำี่นี่ให้กลายเป็นบ้านของพวกเราเลยดีหรือไม่ขอรับ” นางพิมยิ้มออกมาอย่างยินดีี่ได้ยินอย่างนั้น หากแต่ก็ยังมองเห็นปัญหาอยู่
แต่มันมีเพียงห้องโถงโล่ง ๆ เท่านั้น ไม่ได้มีห้องเป็นสัดเป็นส่วน แล้วอย่างนี้มันจะดีหรือลูก..” เขาเองก็เห็นด้วยอย่างี่ท่านแม่ว่ามา
ข้าจะสร้างห้องขึ้นมาเองขอรับ” หากใช้พลังเวทย์ี่ได้จากเหล่าภูตเพื่อสร้างห้องต่างๆ ก็น่าจะสามารถทำได้ไม่ยาก เขาจึงคิดจะลองทำดู ดินมองไปรอบโถ่งแห่งนี้แล้วก็คิดว่า หากเจาะผนังถ้ำนี้เป็นสี่ช่องเพื่อทำเป็นห้องนอนสี่ห้องแล้วล่ะก็ ความสวยงามของผนังคงเสียหายไปไม่น้อยเลย เขานั้นอยากจะรักษาให้มันคงเดิมให้มากี่สุด ฉะนั้นตนจะเจาะผนังเป็นช่องเล็ก ๆ เพียงช่องเดียวเพื่อเป็นทางเดินเข้าไปด้านใน แล้วจึงค่อยไปแบ่งทำห้องนอนด้านซ้ายและขวาของทางเดินจะดีกว่า
..’ ดินส่งพลังเวทย์ออกไปจากฝ่ามือด้านขวาี่ยื่นไปด้านหน้า ละอองเวทย์สีน้ำตาลประกายทองพวยพุ่งออกจากฝ่ามือแล้วสาดออกไปกระทบกับผนังห้อง ผนังในส่วนนั้นก็ค่อย ๆ เริ่มยุบตัวลึกเข้าไปด้านในตามี่ตนนั้นต้องการ จนเมื่อเห็นว่าได้ความลึกตามี่ต้องการแล้วจึงได้เอามือลง
ดินเดินเข้าไปในช่องทางเดินี่เพิ่งสร้างขึ้นมา แล้วจึงเริ่มต้นร่ายเวทย์เช่นเดิมเหมือนเมื่อครู่นี้อีกครั้งนึง หากแต่ครั้งนี้จะแตกต่างไปเพราะจะทำมันให้กลายเป็นห้องนอนพร้อมกับห้องเล็กๆ ภายในอีกหนึ่งห้องี่เขาคิดไว้ว่าจะทำเป็นห้องน้ำ
ในวันนี้ดินนั้นตั้งใจทำแค่ห้องโล่งๆ เพียงสองห้องไปก่อน เนื่องจากเขาไม่อยากจะไปเบียดเบียนพลังเวทย์ของพวกภูตมากนัก อีกทั้งยังต้องกลับไปคิดวางแผนเรื่องของระบบท่อน้ำดี ท่อน้ำทิ้ง ระบบแสงสว่าง การระบายอากาศ และอะไรๆ อีกเยอะแยะ แต่คงต้องรอให้พวกเขานั้นสำรวจพื้นี่รอบๆ นี้ได้ทั่วเสียก่อน ว่ารอบ ๆ ของี่นี่นั้นมีทรัพยากรอะไรให้นำมาใช้ได้บ้าง แล้วจึงค่อยเริ่มวางแผนระบบภายในบ้านอีกครั้งนึง เพราะยังไงพวกตนก็ยังไม่ได้ย้ายบ้านในช่วงเร็วๆ นี้ ยังมีเวลาจัดการอีกพอสมควร
หลังจากการไปสำรวจในวันแรกแล้ว พวกเราก็ยังต้องไปสำรวจอีกหลายต่อหลายครั้ง กว่าจะทั่วบริเวณรอบๆ ถ้ำี่พักแห่งนั้น หากจะสำรวจให้ทั่วทุกี่ของภูเขาจริงๆ คงต้องใช้เวลาหลายเดือนทีเดียวเพราะมันเป็นภูเขาี่ใหญ่มากๆ เพราะฉะนั้นพวกเขาจึงตกลงกันว่าจะสำรวจเพียงแค่พื้นี่รอบถ้ำก็พอ
แล้วการออกเดินสำรวจในวันสุดท้ายคือการสำรวจด้านบนภูเขาแต่ก็ไม่ได้ขึ้นไปสูงมากนัก ซึ่งทำให้พวกเขาได้เจอกับบ่อน้ำพุร้อนี่อยู่ไม่ไกลกับแอ่งน้ำขนาดใหญ่ซึ่งเกิดจากการละลายสะสมของหิมะด้านบน แล้วจึงไหลลงมารวมกันเป็นแอ่งน้ำแห่งนี้ก่อนี่มันจะล้นออกมา แล้วไหลลงไปด้านล่างจนกลายเป็นแม่น้ำี่ไหลผ่านบ้านพวกตนนั่นเอง
ภายในถ้ำี่เป็นบ้านใหม่ของพวกเรานั้น ห้องทุกห้องในตอนนี้ก็ได้เสร็จอย่างสมบูรณ์แล้ว หากเดินเข้ามาจากปากถ้ำก็จะเจอกับห้องครัวี่อยู่ทางด้านขวามือ ซึ่งมีหน้าต่างี่สามารถเปิดออกไปด้านนอกได้ด้วยเพื่อสะดวกต่อการระบายอากาศนั่นเอง แล้วห้องครัวนี้ก็ยังใช้เป็นห้องรับประทานอาหารอีกด้วย ส่วนฝั่งซ้ายมือก็เป็นห้องน้ำี่มีอยู่ด้านนอกเพียงห้องเดียวนอกนั้นจะอยู่ภายในห้องนอนทุกห้อง ถัดเข้ามาก็จะเป็นห้องโถงใหญ่ี่มีอัญมณีี่เปล่งแสงระยิบระยับอยู่ ในพื้นี่นี้เขาได้ทำเป็นห้องนั่งเล่น โดยนำโต๊ะและเก้าอี้มาวางเพื่อให้ทุกคนได้ใช้นั่งเล่นกันยามว่าง
ส่วนห้องนอนทั้งสี่ห้องนั้นก็จะมีห้องน้ำภายในตัวทุกห้อง ซึ่งในห้องน้ำนั้นก็จะมีอ่างอาบี่ทำจากหินและมีระบบน้ำร้อนน้ำเย็นอีกด้วย ซึ่งโชคดีมากี่ถ้ำแห่งนี้นั้นมีบ่อน้ำร้อนและแอ่งน้ำขนาดใหญ่อยู่ด้านบนด้วย แต่สิ่งี่ยากลำบากคือการทำท่อลำเลียงน้ำลงมา และี่สำคัญตอนนี้พวกเขานั้นมีส้วมแบบชักโครกใช้กันแล้วนะ ไม่ต้องวิ่งเข้าป่าในตอนเช้าเพื่อไปปล่อยของเสียอีกแล้ว ซึ่งการไปปลดทุกข์ในแต่ละครั้งนั้นก็เสี่ยงกับการเหยียบระเบิดของคนอื่นี่มาปล่อยทิ้งไว้ก่อนหน้าด้วย
เรื่องแสงสว่างภายในบ้านเขาได้เอาอัญมณีี่ห้องโถงบ้างส่วน นำไปฝั่งไว้ี่เพดานแทนหลอดไฟเหมือนในโลกก่อนนี้ แต่ยกเว้นี่ห้องนอนี่ไม่ได้ทำเช่นนั้น แต่นำมันมาวางบนเสาไม้ี่มีส่วนปลายยอดคล้ายจานซึ่งเป็นี่วางก้อนอัญมณีแทน ซึ่งเสาี่วางก้อนอัญมณีนั้นมีความสูงเลยศีรษะเขาไปเล็กน้อยี่จะตั้งอยู่ี่ริมประตูห้องหนึ่งจุด และจะมีอีกเสาี่จะอยู่บริเวณหัวเตียงี่มีความสูงประมาณหน้าอกเท่านั้น วิธีการใช้งานก็ไม่ยุ่งยากเมื่อต้องการแสงสว่างก็เพียงนำก้อนอัญมณี ี่เก็บอยู่ในกล่องไม้ี่วางอยู่บนโต๊ะเล็กๆ ข้างเสานั้นมาวางไว้บนยอดเสาก็เป็นอันใช้ได้แล้ว เมื่อต้องการดับไฟก็เพียงแค่เก็บมันคืนลงกล่องไม้เท่านั้นเอง
ส่วนระบบต่าง ๆ ภายในบ้านทั้งหมดนั้นตนเป็นผู้ออกแบบ แต่ผู้ี่ลงมือทำทั้งหมดนั้นคือพวกภูตตัวน้อย เขาจำได้ว่าตอนประชุมอธิบายแจกจ่ายงานให้พวกเหล่าภูตนั้น เจ้าพวกนั้นดูตื่นเต้นดีใจกันยกใหญ่ี่ได้ทำอะไรแปลกใหม่ งานทุกอย่างี่ดูว่ายากก็เสร็จสิ้นภายในเวลาอันรวดเร็ว แถมงานทุกอย่างถูกทำออกมาประณีตเสียจนพวกเขาต้องทึ่ง อย่างงานไม้เช่น ประตู โต๊ะ และเก้าอี้นั้น ก็แกะสลักลวดลายงดงามวิจิตรตระการตาเป็นอย่างมาก ภูตน้อยพวกนี้เมื่อถูกเรียกออกมาแล้วก็ไม่ยอมจะกลับกันขออยู่ช่วยงานพวกเรากันต่อ ช่างขยันกันจริงๆ
และแล้วในี่สุดก็มาถึงวันฤกษ์งามยามดี ซึ่งเป็นวันี่พวกเขาจะย้ายบ้านกันแล้ว ดินได้สร้างประตูเวทย์มิติบานใหญ่กว่าปกติไว้ี่กลางบ้านเพื่อสะดวกในการขนย้ายข้าวของต่างๆ ดินยืนมองเจ้านัทซึี่พยายามลากกระเป๋าใบโตของตัวเองออกจากห้องนอน ซึ่งกระเป๋าใบนี้นั้นน่าจะเป็นใบี่ห้าเข้าไปแล้ว เห็นแล้วคันปากอยากจะถามออกไปจริงๆ ว่าเจ้ามันมีสมบัติมากมายอะไรกันนักกันหนา ขนาดเขายังมีกระเป๋าเสื้อผ้าแค่ใบเดียวเอง
..” เขาถามท่านแม่ พลางดึงเอากระเป๋าของเจ้านัทซึโยนเข้าประตูเวทย์มิติไปด้วย
!!! ท่านโยนของๆ ข้าอย่างนั้นได้ยังไง หากขวดโหลี่ใส่ขนมของข้าแตก ท่านต้องใช้คืนข้ามาร้อยเท่านะขอรับ ไม่งั้นข้าไม่ยอมจริงๆ ด้วย..” ~ แสดงว่าี่แล้วๆ มาเจ้าก็แอบตุนขนมไว้ในห้องตลอดเลยสินะ แล้วี่ทำมาออดอ้อนขอขนมในส่วนของเขาี่ผ่านๆ มา นี่มันหมายความว่ายังไง หึ! เจ้านี่มันมารยาร้อยเล่มเกวียนชัดๆ ไม่มีอะไรเหลือแล้วล่ะลูก แล้วเจ้าก็อย่าไปรังแกน้องนัก เดี๋ยวโดนงอนมาแม่ไม่ช่วยนะจะบอกไว้ก่อน..”
~ ท่านเข้าใจผิดแล้วล่ะ ข้าว่าคนี่โดนรังแกน่ะ มันน่าจะเป็นข้าเสียมากกว่านะขอรับ’ ดินได้แต่ร้องค้าน เรียกร้องความยุติธรรมอยู่ในใจเท่านั้น ยิ่งเจ้าน้องชายตัวดีเมื่อเห็นว่าท่านแม่นั้นให้ท้าย ก็รีบเข้าไปเกาะแข้งเกาะขาทันที แล้วยังแสร้งทำน้ำตาปริ่มเพิ่มความน่าสงสารเข้าไปอีก ในี่สุดเมื่อก้าวผ่านประตูเวทย์มิติมาถึงบ้านหลังใหม่ ดินก็พบกับข้าวของี่วางกองอยู่เต็มลานในห้องโถง ี่แค่เห็นก็รู้สึกเหนื่อยเสียแล้ว นี่ขนาดว่าข้าวของี่บ้านของพวกเรานั้นไม่ได้มีอะไรมากมายนะเนี่ย แต่พอเก็บเอามารวมกันแล้วถึงรู้ว่าแท้จริงแล้วมันนั้นมีเยอะมากกว่าี่คิดไว้มากทีเดียว
นายท่านขอรับ กระเป๋าใบนี้จะเอาไปไว้ี่ใดขอรับ..” เจ้าภูตหนุ่มน้อยเอ่ยถามดิน ี่ยังยืนนิ่งอยู่กับี่ไม่ไปไหนสักที
รบกวนเจ้าเอาไปไว้ี่ห้องนอนข้าด้วยนะ ห้องี่สองฝั่งขวาน่ะ ขอบใจพวกเจ้ามาก หากเหนื่อยก็พักเสียบ้างเถอะ เดี๋ยวพวกข้าจะทยอยทำกันเองก็ได้” ดินเอ่ยออกไปอย่างเกรงใจพวกภูตน้อยทั้งหลาย ี่มาช่วยงานไม่ยอมหยุดพักกันเลย พ
ไม่ได้เป็นการรบกวนพวกข้าเลยขอรับนายท่าน พวกข้านั้นนั่งๆ นอนๆ มาเป็นร้อยๆ ปีแล้ว มันช่างน่าเบื่อนัก ฉะนั้นหากมีงานอันใดให้พวกข้าทำนั้น นายท่านและทุกคนก็อย่าได้เกรงใจเลย ขอให้บอกกล่าวพวกข้าได้ตลอดเลยนะขอรับ..” เจ้าภูตน้อยตนนั้นพูดเสร็จ ก็ใช้เวทย์ยกกระเป๋าใบนั้นขึ้นมา แล้วบินนำไปี่ห้องนอนของตนทันที หากไม่ได้ภูตทั้งหลายมาช่วยพวกเราทุกคนคงจะเหนื่อยกันมากกว่านี้นัก เขารู้สึกซาบซึ้งในน้ำใจของพวกภูตจริงๆ ในเวลานี้ภูตน้อยทุกตนนั้นก็นับได้ว่าเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวพวกเขาไปแล้ว ยิ่งในยามี่หันไปมองทุกคนี่อยู่รอบๆ ตัว ซึ่งกำลังช่วยกันขนย้ายของกันอย่างขะมักเขม้น ดินก็รู้สึกอบอุ่นใจกับภาพี่เห็นยิ่งนัก หากจะไม่มีเสียงๆ หนึ่งดังขึ้นมาขัดอารมณ์ี่กำลังทำซึ้งอยู่เสียก่อนล่ะนะ
! ท่านจะยืนยิ้มเหมือนคนจิตไม่ปกติอีกนานหรือไม่ ข้าเห็นตั้งแต่ท่านเข้ามายังไม่ได้หยิบฉวยอะไรสักอย่างเลย เฮ้อ~ ~ ! กล้าว่าข้างั้นเหรอ เจ้าโดนดีแน่ อย่าหนีนะเจ้าตัวแสบ..” สองพี่น้องวิ่งไล่จับกันไปทั่วห้องโถง บิดามองไปก็ได้แต่ส่ายหัวให้ลูกทั้งสองี่แหย่กันไปมาได้ทั้งวัน แต่ดูเหมือนเจ้าลูกชายคนโตจะเสียรู้เจ้าน้องชายตัวเล็กได้ตลอด
!
น้ำตาบิดาไหลพรากเลยเจ้าเห็นมั้ยล่ะ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??