ฤารักชีค

จริงหรือ.. ที่เราต้องสูญเสียสิ่งนั้นไป จึงทราบได้ว่า "สำคัญ"

You.. only need the light, when it's burninglow..

You.. only miss the sun, when it starts tosnow..

You..only know you loveher,when you let hergo..

กว่าจักรู้ห่วงอ้าง                นิภา

 ก็ต่อครั้นชาลา              ห่างร้าง 

กว่าจักคิดคนึงหา               ภาณุ

ก็ต่อครั้นเจ้านั้น         ดับข้างเหมันต์

เปรียบดั่งความรักเจ้า          เศร้าแท้

กว่าประจักษ์รู้แน่              เชื่อได้

ปลดพันธะร่างแห           ทรามสวาท

จึงมั่นรติแท้ กับน้องนางนวล

(แรงบัลดาลใจจากท่อนฮุกเพลงLet you go – passenger)

“เพื่อเห็นแก่ความเสียสละของนางผู้นี้.. ข้าจะปล่อยอัสลาน.. บิดาของนางไป..” เสียงทุ้มกร้าวประกาศดังกึกก้อง

“และเพื่อเห็นแก่ความรัก..ที่ข้าเชื่อว่ามันเป็นเพียงความหลงไหล.. ข้าจะปล่อยหญิงสาวอันเป็นที่รักของเจ้า!” ชีคชาร์เลโอปรายสายตาไปยังชายหนุ่มที่นั่งอยู่ห่างออกไปไม่กี่เมตร

“นางจะมีชีวิตอยู่ต่อไป” ชีคหนุ่มเลื่อนสายตาไปยังหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆชายหนุ่มคนนั้น.. ร่างสูงหัวเราะเยาะด้วยความดูแคลน

“แต่เพื่อเป็นบทลงโทษให้แก่ชายผู้โลภมากผู้นั้น..” ร่างสูงหันขวับไปยังอัสลานที่ถูกมัดมือมัดเท้าอยู่..

“เจ้าจะต้องสูญเสียสิ่งที่มีค่ามากที่สุดในชีวิต!”

สิ้นคำประกาศก้อง.. ทั้งสามชีวิตต่างมองกันเลิกลัก.. คิ้วเรียวสวยบนใบหน้าหวานงุ้มเข้าหากัน.. ความกังวลจางๆก่อตัวขึ้น หัวใจคนเล็กเต้นรัวตึกตัก ตึกตัก เธอมีลางสังหรณ์ และมันไม่ใช่ความรู้สึกที่ดีนัก

เราไม่มีอะไรจะให้ท่าน..ไอรีนตอบก้องอยู่ในใจทรัพย์สินเงินทองรึ? ข้ายังต้องฝันเอาทุกคืน..ขณะที่พร่ำพูดอยู่ในใจ เสียงทุ้มก้องก็ดังขึ้นขัดจังหวะความคิด

“ลูกสาวของเจ้า” นิ้วเรียวถูกชี้ไปยังอัสลาน ก่อนร่างสูงจะหันกลับไปร่างอรชรที่นั่งทรุดอยู่

“ผู้หญิงคนนี้จะอยู่ภายใต้อาณัติของข้า ต้องเป็นผู้หญิงของข้าจนกว่าข้าจะพอใจ!!!”

คำประกาศเปรียบดั่งฟ้าผ่าลงมากลางลานน้ำพุ.. เสียงพูดคุยฮือฮาระงมไปทั่ว ไอรีนนั่งตัวแข็งนิ่งไม่กระดุกกระดิก.. ร่างบางหน้าซีดเผือด หัวใจที่เคยเต้นเป็นกลองรัวตอนนี้แทบหลุดออกมาจากอก คีร์ลอฟเองก็ตกใจไม่แพ้กัน.. เขามองหญิงสาวอันเป็นที่รักดั่งดวงใจ ตอนนี้เธอได้กลายเป็นสิ่งของต้องห้าม.. จากนี้เขาจะแตะต้องเธอไม่ได้อีกแล้ว..